▪️هر گاه صحبت از
#خشونت در یک جامعه می شود، قضاوت و شاید «نظرات کارشناسانه» بیشتر بر رویِ مفعولِ خشونت یا قربانی آن سمت و سو می یابند؛ به این معنا که اگر قربانی یک
#درخت، یک
#مارمولک و/یا یک کتیبه باستانی باشد قلب و روح انسان ها را خیلی جریحه دار نمی کند! اما اگر درجه ای خفیف تر از همین رفتارِ خشن نسبت به یک
#کودک شود، احساسات جمعی جریحه دار شده و موجب «تشویش اذهان عمومی» می گردد!
▪️این در حالی است که برای داشتن یک جامعه سالم و امن و در نتیجه، ترویج روحیه نوع دوستی و سازش بایستی تمرکز از مفعول به فاعلِ خشونت تغییر کند تا بتوان به آسیب شناسی دقیق تری از ظهور و بروز این رفتار در جوامع مختلف دست یافت.
▪️بر این اساس، مهم نیست که تنه یک درخت برای ثبت قلب توسط یک جوان تراشیده شود یا یک
#راننده سگ را به پشت خودرو ببند و بکشد و مسافرانِ وسایلِ نقلیه همگانی روکش صندلی ها را پاره کنند... بلکه مهم این است که بدون پرداختن به «ارزش» قربانی، به بررسی خودِ رفتار و دلایل بروز آن بپردازیم. از منظر توماس هابز، در چنین جوامعی فقط قوانین می توانند روح سرکش انسان ها را مطیع و رام کند.
https://t.center/pazudharma
