Pazudharma

بررسی وجود #پناهگاه مانند این است که به بایدها و نبایدهای #خشونت بپردازیم؛ آیا ما به خشونت نیاز داریم!؟
شاید برخی این نگرش نسبت به پناهگاه را بسیار #بدبینانه تلقی کنند.
پیشنهاد این است که:
١- اگر ما یکی از کارکنان پناهگاه هستیم گزارشی از میزان مرگ و میر طی یکسال گذشته، تعداد بیماران به تفکیک نوع بیماری، روند درمان، وسعت فضای قرنطینه، میزان کمک های نقدی(ریال و دلار) و غیرنقدی، فهرستی از کل داروهای وارد شده و فهرستی دیگر از داروهای مصرف شده برای حیوانات بیمار را- علی الحساب- ارایه نماییم(البته اگر در جریان کامل هستیم.)
٢- اگر در پناهگاه کار نمی کنیم ولی یکی از #طرفداران وجود چنین مکانی برای #حمایت_از_حیوانات هستیم درمورد سوالات بالا فکر کنیم و چنانچه پاسخی داشتیم مطرح کنیم.
٣- اگر مخالف پناهگاه هستیم، با احترام به مدیران و تمام کارکنان از فعالیتهای امداد، نجات و درمانی که انجام می شود قدردانی کنیم.
در بررسی دلیل #احداث_پناهگاه و روند رو به رشد آن به یک جواب مشخص می رسیم:جلوگیری از کشتار!
قدیمی ترین پناهگاه ایران در سال 1382-سیزده سال قبل- شروع به کار کرد(نمی توان گفت احداث شد زیرا در اختیار داشتن یک قطعه زمین و تجهیز آن در طول زمان به معنای احداث نیست.) پس از آن و تا همین امروز، پناهگاههای کوچک و بزرگ بسیاری در نقاط مختلف کشور سر برآوردند.
حال ببينيم چند سگ طی این سالها نجات یافتند؟ چند هزار سگ طی این سالها به طرزی وحشیانه و غیرانسانی کشته شدند؟ آیا احداث پناهگاه به جلوگيري از #کشتار_سگ ها در کل کشور كمك كرده است؟ به بياني بهتر، به هدفي كه داشته دست يافته است؟ اگر کمک کرده است چرا ما همچنان کشتار داریم؟ و اگر کمک نکرده است چرا تمایل به ایجاد پناهگاه روز به روز بیشتر می شود؟!
https://telegram.me/Pazudharma