Pazudharma

«#ایمنی و #امنیت همینطوری به وجود نمی آیند، آنها نتیجه وفاق جمعی و سرمایه گذاری عمومی است. ما به فرزندان، به این آسیب پذیرترین شهروندان جامعه خودمان، یک زندگی بدون خشونت و ترس بدهکاریم.» نلسون ماندلا

⏺ بيماري #ديستمپر در سگ ها

#دامپزشکان بیماری دیستمپر در سگ سانان را از طریق علایم بالینی و آزمایشگاهی تشخیص می دهند(نه از روی احساسات شخصی که نسبت به سگ دارند!)

درمان، بطور معمول، شامل مراقبت های حمایتی و تلاش برای #پیشگیری از عفونت های ثانویه، کنترل استفراغ، اسهال و نشانه های عصبی و مبارزه با کم آبی بدن از طریق سرم درمانی است. سگ های مبتلا به دیستمپر بایستی از سایر سگ ها جدا شوند تا خطر ابتلا کاهش یابد.

واکسیناسیون برای پیشگیری از بیماری دیستمپر حیاتی است. مجموعه ای از واکسن ها به سگ های کم سن تزریق می شوند تا سیستم #ایمنی بدن در سگ هایی که هنوز این سیستم در آنها کامل نشده است، افزایش یابد. این #ایمن_سازی باید بدون هیچ دیرکردی انجام شده و واکسیناسیون بر علیه دیستمپر به روز باشد. از هرگونه ارتباط با حیوانات مبتلا و حیات وحش باید خودداری شود.

دیستمپر سگ سانان یک بیماری مسری است و به وسیله یک ویروس که به سیستم تنفسی، گوارشی و عصبی حمله می کند ایجاد می شود. این ویروس می تواند در حیات وحش مانند روباه، گرگ، کایوت، راکون، راسو، مینک و موش خرما یافته شود و در شیرها، ببرها، پلنگ ها و سایر گربه سانان نیز گزارش شده است.

سگ های بالغ و تازه متولد شده از طریق قرارگیری هوایی مانند عطسه و/یا سرفه ی سگ یا حیات وحشی که به این ویروس مبتلا باشند، بیمار شوند. ویروس دیستمپر هم چنین می تواند با ظروف و وسایلی که به طور مشترک مورد استفاده قرار می گیرند، منتقل شود. سگ های مبتلا می توانند برای ماه ها ویروس را با خود همراه داشته باشند و حتی آن را از طریق جفت به جنین انتقال دهند.

از آنجایی که دیستمپر سگ سانان بر جمعیت حیات وحش تاثیر می گذارد، ارتباط بین این حیوانات و سگ های اهلی انتقال این بیماری را تسهیل می کند. دیستمپری که بین #راکون ها شیوع یافته باشد می تواند خطر ابتلا به آن را در حیوانات خانگی افزایش دهد. در واقع می توان گفت تمام سگ ها در خطر ابتلا قرار دارند ولی سگ های کمتر از چهار ماه و آنها که هیچ واکسنی دریافت نکرده اند در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
https://t.center/pazudharma

شاید بتوان یکی از دغدغه های متداول در نگهداری از یک #حیوان_خانگی را، تقارن آن با #بارداری دانست. دغدغه ای که گاه به #خشونت با درجات مختلف نیز منجر می شود. به نظر می رسد هر چه #استدلال_علمی و #منطقی در رابطه با این موضوع قوی باشد، باز هم در #جوامع_سنتی و نزد مردمانی که بطور اساسی با حضور هر نوع حیوان در منزل مخالف هستند خیلی موثر واقع نمی شود و این تضاد، گاه #بهداشت_روانی خانواده را با مشکلات بسیاری روبرو می کند.
از مهم ترین بیماری هایی که می تواند در هنگام بارداری و با حضور یک حیوان خانگی از گونهء گربه ایجاد نگرانی کند، #توکسوپلاسموز است. بطورکلی، اگر فرد قبل از بارداری به این بیماری مبتلا شده باشد، فرزند او توسط سیستم #ایمنی بدن ایمن سازی می شود. برخی از کارشناسان توصیه می کنند بارداری پس از یک دوره شش ماهه از زمان ابتلا صورت گیرد. گربه ها نقش مهمی در انتشار توکسوپلاسموز دارند. گربه ها خود، از طریق خوردن جوندگان، پرندگان، یا سایر حیوانات آلوده مبتلا شوند. این انگل به مدفوع گربه منتقل می شود. میلیون ها انگل می توانند به مدت سه هفته پس از ابتلا در مدفوع باقی بمانند. ولی آیا شما باید گربه خود را رها و/یا او را واگذار نمایید؟
نه! طبق توصیه مرکز کنترل بیماری و پیشگیری آمریکا می توان با چند اقدام مفید خطر محیطی ابتلا به این بیماری را کاهش داد:
١- در صورت امکان از تعویض #خاک_گربه اجتناب کنید. اگر شخص دیگری نمی تواند این مسوولیت را بعهده بگیرد، از دستکش یکبار مصرف استفاده کنید و پس از این کار دستهای خود را با آب گرم و صابون بشویید.
٢- از تعویض خاک بصورت روزانه اطمینان حاصل کنید. انگل توکسوپلاسما از یک تا پنج روز پس از ورود به مدفوع گربه عفونی نخواهد بود.
٣- گربه خود را با غذاهای خشک یا کنسرو شده تغذیه کنید نه گوشت های نپخته یا خام.
٤- گربه ها را داخل نگهدارید.
٥- از گربه های آزاد شهری اجتناب کنید و در طول بارداری از آوردن گربه جدید خودداری کنید.
٦- جعبه خاک را بیرون و سرپوشیده نگهدارید.
٧- هنگام باغبانی و ارتباط با خاک یا ماسه از دستکش استفاده کنید زیرا ممکن است آلوده به انگل توکسوپلاسموز باشد. دستهای خود را با آب گرم و صابون پس از این کار بشویید.
حتی در صورتیکه فرد در دوران بارداری به این #انگل مبتلا شد، درمان وجود دارد. مادر و فرزند هر دو باید بطور مرتب در طول دوران بارداری و پس از آن معاینه شوند.
علاوه بر این بیماری، #حساسیت نیز مورد دیگری است که بطور معمول مطرح می شود. برخی مطالعات نشان داده اند که بچه هایی که با حیوانات خانگی بزرگ می شوند کمتر نسبت به آنها دچار حساسیت می شوند. ولی اگر احساس کردید کودک شما به حیوان خانگی حساسیت دارد او را به پزشک اطفال نشان دهید.
#همستر، #خوکچه_هندی و #موش می توانند ناقل ویروسی به نام #لیمپوسیتیک باشند، عفونتی که می تواند به سقط جنین هم منجر شود. بنابراین، اگر جونده ای در منزل دارید از تمیز کردن قفس او به هر شکلی خودداری کنید. به بزاق، ادرار، خون و سایر ترشحات او دست نزنید. درمورد مار، مارمولک، لاک پشت و سایر حیوانات غیربومی نیز باید مراقب میکروب #سالمونلا بود. باوجودیکه امیدواریم این حیوانات در هیچ منزلی بعنوان حیوان خانگی نگهداری نشوند ولی در صورت حضور، از دست زدن به آنها خودداری کنید. سطوحی که آنها در تماس هستند را تمیز کنید و دستهای خود را پس از آن کاملا بشویید.
نگهداری حیواناتی که واقعا خانگی هستند هیچ اشکالی ندارد به شرطی که مسوولانه باشد چه برای آنها و چه برای ما...
https://telegram.me/pazudharma