بازخوانی سقوط
#قذافی و محمدرضاشاه از زبان سردار
#حسین_علایی✍ #حسین_علیزاده (بخش دوم)
سرانجام سردار علایی پایان قذافی را چنین ترسیم میکند که
«برخورد غلط قذافی با اعتراضات مردمی، بهترین بهانه را به آمریکا و پیمان ناتو داد که بتوانند با استفاده از ظرفیت حقوقی شورای امنیت سازمان ملل از این فرصت طلایی برای نابودی یکی از مخالفین سنتی خود و نیز گسترش حضور نظامی در شمال آفریقا و تقویت نیروهایشان در حوزة دریای مدیترانه و تسلط بر چاههای نفت لیبی استفاده کنند.»
💢 شرح سقوط
#شاه حسین علایی در ۱۹ دی ۱۳۹۰ ( یک سال پیش از سقوط قذافی) مقاله
ای از خود به یادگار گذاشت که کسی را باور آن نمیرفت. او نه شرح سقوط شاه بلکه شرح سقوط نظامی را ترسیم میکند که اگر تدبیری اندیشیده نشود بر آن همان خواهد رفت که بر شاه رفت.
علایی در یادداشت خود که به مناسبت قیام ۱۹ دی ۱۳۵۶ به تحریر درآورد، چنان اشارات واضحی را به کار بست که بر بسیاری این باور حاصل آمد که او در صدد مقایسه رفتار
#علی_خامنهای با محمدرضا_پهلوی بر آمده است. این تلقی باعت شد که به منزل مسکونی او یورش برده شود و برخی قصد جان او را کنند.
علایی شرح سقوط شاه را چنین آغاز میکند:
«روز ۱۹ دی ماه سال ۱۳۵۶ سر آغاز قیامی مردمی و فراگیر است که ظرف حدود یک سال توانست شاه را از کشور بیرون کند... بهانه آن را خود حکومت فراهم کرد... حکومت شاه به بهانه نداشتن مجوز برای راهپیمایی به طلاب و جوانان در خیابان صفائیه حمله کرد... هرچه بر کشتههای خیابانی و بازداشت مردم و تعداد زندانیان سیاسی افزوده میشد عملا از اقتدار نظام شاهنشاهی کاسته میشد»
سردار علایی پس از شرح چرایی و چگونگی سقوط شاه با به کار بردن عبارتی که
#خامنهای به کار بسته بود، مینویسد:
احتمالا شاه پس از خروجش از کشور از خود پرسیده که:
«اگر به مردم معترض اجازه راهپیمایی مسالمتآمیز را میدادم و آنها را متهم به اردو کشی و زورآزمایی خیابانی نمیکردم، مسئله خاتمه نمییافت؟ آیا اگر به جای حصر کردن بعضی از بزرگان در خانههایشان باب گفتگو با آنها را باز میکردم، کار به فرار من از کشور میانجامید؟ اگر به جای اتهام زدن به مردم که خارجیها عامل تحریک شما هستند به شعور جمعی آنها توهین نمیکردم حالا خودم مجبور بودم به خارجیها پناه ببرم؟»
جمهوری اسلامی در شرایط مشابه
اینکه یک فرمانده عالیرتبه سپاه همچون حسین علایی یک بار به بهانه سقوط شاه و بار دیگر به بهانه سقوط قذافی دست به قلم برد و حکایت سقوط دو حکومت را ترسیم کند، این گمان را قوت میبخشد که او برای نظام جمهوری اسلامی همان سرنوشت را گمان دارد، اگر همان روش ها را به کار بندد که شاه و قذافی به کار بستند. این گمان وقتی قوت میگیرد که به یادآوریم علایی معترض به خشونت عریان حاکمیت در ۸۸ بود.
بازخوانی سقوط قذافی و شاه آن هم از زبان یک فرمانده سپاه اینک معنایی ژرف دارد وقتی به یادآوریم مردم ایران در گوشه گوشه کشور دست به اعتراض زده اند به ویژه وقتی میدانیم خیزش اخیر مردم ناشی از فقر و فاقه و ظلم و فساد و تبعیض است.
مداخله نظامی علیه قذافی در حالی به اجرا گذاشته شد که او گمان میکرد باب دوستی با غرب را گشوده است.
جمهوری اسلامی همین را هم ندارد. این در حالی است که مثلث ریاض–تلآویو–واشنگتن نیز به هم رسیدهاند.
آنچه سردار علایی درباره سقوط شاه و قذافی نوشته بود پیش بینی روزی همچون امروز بود که در ایران شاهد خیزش گرسنگان هستیم و سرکوب را هیچ فایده
ای نیست.
بخش اول:
https://t.me/oldkingofebrighestan/46902#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan