خندههای
#علی_انصاریان در این فیلم رشک مرا برمیانگیزد. او سرخوشانه به شکسته شدن تابوهای ریاکارانه در رسانههای ایران میخندد.
مهمان برنامه خبر از ممنوعیت صدای زن ندارد و میگوید من به صدای
#گوگوش علاقه دارم.
مجری دیگر میخواهد کار را درست کند و حرف در دهن مهمان بگذارد؛ میپرسد:
#شجریان گوش میدی؟
#انصاریان باز غش میکند: «نه! اونم نمیتونی بگی! فکر کن!».
دمی فکر کن! هر دو سر ممنوع است. از هنریترین شکل اجرای موسیقی تا مردمیترینِ آن.
مرد و زن ندارد، سنتی و پاپ ندارد. از دو هنرمند که هر دو در کار خود توانا و موفقاند و برای تعداد بسیار زیادی از مردم لحظات زیبایی خلق کردهاند، نباید نامی برده شود!
همیشه به
#حافظ رشک بردهام که بی خشم میتواند نظام
#ریا را به سخره بگیرد و در برابر عبوس زهد، سرخوشانه به بانگ بلند بگوید: «من نسیم حیات از پیاله میجویم».
اعتراف
انصاریان که «ما هم گوش میدیم»، فارغ از وجه هنری شعر حافظ، از جنس بانگ بلند رند عافیتسوز شیراز است.
خندۀ او نیز، که بر اثر
#کرونا جان شیرینش را در چهل وسه سالگی باخت، از همین دست است.
خوشبختانه مردن ممنوع نیست آقای
انصاریان! راحت باشید...
https://t.me/oldkingofebrighestan/33204#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید
@Oldkingofebrighestan