شاه فرتوت ابریقستان

اینها عزت نیستند، عین ذلتند!

✍🏽 #جلال_پورالعجل

اینکه #اقتصاد کشور به قدری ضعیف باشد که زیر چکمه‌های #تحریم له شود و تا مرز فروپاشی پیش رود و حکومت هیچ ابزاری برای مقابله با آن جز تقدیر در اختیار نداشته باشد ـدر حالی که می‌داند سانتریفوژ بچرخد یا نچرخد چرخ اقتصاد نخواهد چرخیدـ عزت نیست، ذلت است.

اینکه بعد از چهار دهه  شعار "مرگ بر امریکا" با گردش قلم رئیس جمهور کشوری که "هیچ غلطی نمی‌تواند بکند" پول رایج مملکت تا سر حد کاغذ پاره‌های بی‌ارزش سقوط کند، عزت نیست ذلت است.

اینکه جمهوری اسلامی دومین و چهارمین دارنده ذخایر گاز و نفت جهان باشد ولی رشد اقتصادی منفی ۶% و نرخ بیکاری ۳۹% و #تورم بالای ۵۰% را تجربه کند، عزت نیست، ذلت است.

اینکه نظام سیاسی خود را طلیعه‌دار "اسلام ناب محمدی" بداند ولی #فساد تا فیهاخالدون نظام سیاسی رسوخ کرده باشد، عزت نیست، ذلت است.

اینکه حکومتی پایه‌ریزی شود که عنوان "جمهوریت" و "اسلامیت" را یدک بکشد ولی نسل حاضر حکومت #پهلوی را آرزو کند و برای سرسلسله پهلوی "روحت شاد" سردهد، عزت نیست، ذلت است.

اینکه در بین ۱۸۹ کشور، اعتبار گذرنامه جمهوری اسلامی از آخر دوازدهم شود (رتبه ۱۷۷) و از بسیاری کشورهای بی‌نام و نشان افریقایی هم کم‌ارزش‌تر باشد، عزت نیست، ذلت است.

اینکه سیاست خارجی جمهوری اسلامی به‌گونه‌ای تبیین شود که کشورهای همسایه و مسلمان به دشمنان درجه یک ایران تبدیل شوند، و کشورهای کمونیستی و کافر، دوست حساب شوند، عزت نیست، ذلت است.

اینکه کارکنان سفارت امریکا ۴۴۴ روز بدون هیچ دستاوردی گروگان گرفته شوند ولی در عوض میلیاردها دلار خسارت به کشور وارد شود و زندگی چهار نسل را تحت‌الشعاع خود قرار دهد، عزت نیست، ذلت است.
چقدر رقت‌انگیز است که این اقدام حماسه نامیده می‌شود و سالروزش جشن گرفته می‌شود!

اینکه سفارت بریتانیا تخریب شود و سپس غرامت تمامی خسارت‌های وارده حتی بطری‌های مشروبات الکلی شکسته‌شده محاسبه و پرداخت شود، عزت نیست، ذلت است.

اینکه با فیلترکردن محبوب‌ترین شبکه‌های اجتماعی به شعور میلیونها کاربر ایرانی بالغ و عاقل توهین شود و به نام ارج‌نهادن به مقام والای زن، سخیفت‌ترین رفتارها در ملأ عام نسبت به بانوان کشور صورت ‌گیرد، عزت نیست، ذلت است.

اینکه فضای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی جامعه به‌قدری خفقان‌آور شود که نخبگان و فرهیختگان از کشور رانده شوند، عزت نیست، ذلت است.

اینکه #قانون_اساسی به‌گونه‌ای تعبیر و تفسیر شود که حقوق شهروندی مصرح در آن همانند راهپیمایی اعتراضی مسالمت‌آمیز و همه‌پرسی، اقداماتی مجرمانه تلقی شوند، عزت نیست، ذلت است.

اینکه با اجرای #نظارت_استصوابی، جمهوریت نظام و شعور سیاسی مردم به سُخره گرفته شود، عزت نیست، ذلت است.

اینکه بسیاری از نونهالان ایران زمین از داشتن فضای آموزشی مناسب بی‌بهره باشند و هنوز بسیاری از استان‌های حاشیه‌ای از داشتن آب آشامیدنی، گاز طبیعی، و خطوط ریلی محروم باشند؛ ولی برای مردگان، مقبره‌های باشکوه ساخته شود، عزت نیست، ذلت است.

اینکه فعالان سیاسی و مدنی به‌خاطر کوچکترین انتقادی راهی زندان و حبس شوند و روشنفکران و نواندیشان و آزادیخواهان زمین‌گیر شوند و بر دهانشان مهر سکوت زده ‌شود تا راه برای متملقان و چاپلوسان هموار شود، عزت نیست، ذلت است.

اینکه پرونده فسادها و اختلاسهای بزرگ  به‌محاق برود تا در گذر زمان به‌فراموشی سپرده شود، عزت نیست، ذلت است.

اینکه با داشتن دانش فناوری هسته‌ای، موشک بالستیک، زیردریایی و پهپاد، روزانه صدها ایرانی در لای آهن پاره‌های خودروهای بُنجل که با قیمت نجومی عرضه می‌شوند مچاله ‌شوند، عزت نیست، ذلت است.

اینکه به‌جای ساختن نیروگاه خورشیدی و بهره‌برداری از هزاران کیلومتر مربع کویر سوزان، میلیاردها دلار خرج فناوری هسته‌ای شود، بدون این‌که دستاوردی ملموسی داشته باشد و در عوض کشور را تا آستانه جنگی ویرانگر سوق ‌دهد، عزت نیست، ذلت است.

گذشت و گذشت ولی ما بزرگتر نشدیم، کوچکتر شدیم!!
عزتمند نشدیم، تحقیر شدیم!!
الگو نشدیم، عبرت شدیم!

امروز عزت و عظمت این دیار کهن و این مرز پرگُهر در نزد جهانیان بدجور جریحه‌دار شده است.

به‌همین خاطر است که آنان که روزگاری برای عزت و سربلندی مردم و کشور رنج جهاد، شهادت، اسارت و جانبازی را بر خود همواره نمودند، اکنون قلم به‌دست گرفته‌اند و در مقابل نظامی که عزت و سربلندی مردم و کشور را به پای خویش قربانی نموده ایستاده‌اند.

http://t.center/oldkingofebrighestan

نقل است که روزی خیاط شیّادی، خرقه فاخری برای پادشاه دوخت و مدعی شد که این خرقه را آدمهای حرامزاده نمی‌بینند!
شاه بخت برگشته و درباریان مفلوک هم ازترس متهم شدن به حرامزادگی سکوت اختیار نمودند وجرأت نکردند بگویند که خرقه را نمی‌بینند. روز رونمایی از خرقه پادشاه فرا رسید. جمعیت کثیری برای تماشای این لباس فاخر گِرد آمده بودند. وقتی پادشاه با خَدَم وحشم خود به میان جمعیت آمد. همه او راعریان یافتند ولی کسی جرأت نکرد بگوید لباسی برتن پادشاه نیست. تااینکه ناگهان ازمیان جمعیت کودکی از روی سادگی بانگ برآورد که چرا پادشاه عریان است؟ ناگهان ولوله‌ای درمیان جمعیت پیچید وچیزی را که جرأت ابراز آنرا نداشتند حال دهان به دهان می‌گشت.

🔹 حکایت امروز کشور هم چیزی شبیه به همین داستان است. همه ما به نادرست بودن "نظریه ولایت فقیه" پی برده‌ایم ولی بخاطر مصلحت یامنفعت فردی سکوت اختیار کرده‌ایم تا از اَنگ "ضدولایت‌فقیه" بودن مصون بمانیم. حال آنکه اگرکشور دچار آسیب شود هیچ یک ازسرنشینان این کشتی در امان نخواهند ماند.

🔹 دردهه اول #انقلاب عده‌ای از روشنفکران وانقلابیون ملی مذهبی باگنجانده شدن اصل #ولایت_فقیه در #قانون_اساسی مخالف بودند و آنرا مغایر باجمهوریت نظام می‌دانستند؛ ولیکن شور وهیجان و سرمستی بعد از پیروزی مانع از شنیده شدن سخنان آنان شد. اما امروز مشخص شده که ولایت فقیه آن کارکرد لازم راندارد و انتظارات مورد نظر تدوین کنندگان قانون اساسی و رأی دهندگان را برآورده نمی‌کند. اکنون کمترکسی می‌پذیرد که تمام اختیارات کشور وسرنوشت ۸۰ میلیون ایرانی به دست فردی سپرده شود تا هرطوری که صلاح می‌داند برای کشور ومردم تصمیم بگیرد و همه تابع محض او باشد! این انتظار نه باعقل، نه باشرع و نه باعرف سازگار نیست.

🔹 اصلاً موضوع شخص آیت‌الله #خامنه‌ای یا زید و عَمرو نیست؛ بلکه موضوع اصل ۱۱۰ واختیارات "ولایت مطلقه فقیه" است. واقعاً با چه توجیهی می‌توان پذیرفت که تمام اختیارات کشور بصورت نامحدود وبدون نظارت دراختیار فردی (هر که می‌خواهد باشد) قرارداده شود بگونه‌ای که حتی صلاحیت کاندیداهای نمایندگی #مجلس_خبرگان و #مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری هم منوط به وفاداری به او باشد و بعد از انتخاب شدن هم باید در راستای سیاستهای کلی که توسط او ابلاغ می‌شود حرکت کنند.

🔹 عمق فاجعه زمانی هویدا می‌شود که به هر دلیلی رهبری فعلی قادر به ادامه کار نباشد، آنزمان تکلیف چیست؟
آیا کسی را سراغ دارید که مورد وفاق آحاد مردم و سیاسیون باشد و بتواند اکثریت جامعه را زیر چتر ولایت خود جمع کند؟
حتی کسانیکه خود را ذوب در ولایت می‌دانند، بعید است پاسخ روشنی برای این پرسش داشته باشند. واقعاً باکدام عقل و منطقی سازگار است که فردی معمولی و غیرمعصوم که عملکرد او بارها مورد نقد قرار گرفته، ناگهان برجایگاه "ولایت مطلقه فقیه" با اختیارات نامحدود نشانده شود و همه، ملزم به اطاعت و تبعیت بی چون و چرا از او شوند؟

🔹 همه ما می‌دانیم چنین چیزی شدنی نیست. پس چرا دست روی دست گذاشته‌ایم تا آنروز فرا رسد و شیرازه کار ازهم بپاشد و کشور به هرج ومرج بی‌پایان فرو غلط؟!
این طرز تلقی که ایران کشور امام زمان است و خودش آن را حفظ می‌کند، تصوری ساده‌لوحانه بلکه عوامفریبانه است و در اصل شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیتی است که بر دوش تک‌تک ما سنگینی می‌کند.

🔹 طبیعی است که وقتی وفاق ملی وجود نداشته باشد، کشور به آشوب کشیده خواهد شد. درچنین شرایطی قطعاً نظامیان بیکار ننشسته و به بهانه ایجاد نظم وامنیت، تمامی مقدرات و اختیارات کشور را در دست خواهند گرفت. دراینصورت کشور به سرنوشتی مبهم گرفتار خواهد شد که افق روشنی برای آن متصور نیست. تقریبا چیزی شبیه به مصر که نظامیان اریکه قدرت را دردست گرفتند و همچنان هم قدرت را دراختیار دارند.

🔹 اما راه چاره چیست؟ اصل ۱۷۷ قانون اساسی که اصل بازنگری است، برای چنین روزی در قانون گنجانده شده تاچنانچه در طول زمان مشخص شود که برخی از اصول قانون اساسی کارکرد و کارایی خود را ازدست داده‌اند؛ امکان بازنگری و اصلاح آن وجود داشته باشد. ولیکن اجرای این اصل، منوط به دستور رهبری نظام است. بجز اذن ایشان امکان بازنگری و اصلاح قانون اساسی وجود ندارد. این درحالی است که امروز بازنگری قانون اساسی امری ضروری و اجتناب ناپذیر است و به مثابه نوش دارویی می‌ماند که باید قبل از مرگ به بیمار وطن خورانده شود.

🔹 جلوگیری از آسیب به کشور یک وظیفه همگانی است. سیاسیون و روشنفکران و کسانیکه دغدغه میهن دارند و به رهبری نظام دسترسی دارند، باید به هر نحوی که ممکن است ایشان را متقاعد سازند که دستور بازنگری قانون اساسی را صادر نماید و تا فرصت برای اصلاح قانون اساسی و تغییر ساختار سیاسی کشور باقی است آن را مغتنم شمرده و کشور را از آینده هولناک برهانند.

✍️ #جلال_پورالعجل
https://t.center/oldkingofebrighestan

‍ در جنگ ایران و امریکا چه پیروز شویم و شکست بخوریم ما بازنده خواهیم بود. آ مریکا برای شکست ایران نیازی به جنگ نظامی ندارد. 👇

شکست در اوج پیروزی

✍️دکتر #جلال_پورالعجل

✅پس از ۲٠ سال جنگ بی‌امان و ویرانگر؛ زمانی که امریکا مفتضحانه از خاک ویتنام عقب‌نشینی کرد، پرچم ویتنام پیروزمندانه بر تلی از خاکستر میلیون‌ها انسان بی‌گناه افراشته شده بود! ویتنام در اوج پیروزی، شکست را تجربه کرد!

✅در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، پس از ۸ سال جنگ نابرابر و خونین زمانی به پای میز مذاکره نشستیم که خسارت ناشی از ۲٠٠ هزار شهید، ۵٠٠ هزار جانباز و ۴٠ هزار اسیر و ویرانی‌های فراوان ناشی از #جنگ برشانه‌هایمان سنگینی می‌کرد و علیرغم اینکه عراق مقصر و آغازگر جنگ شناخته شد هرگز غرامتی به ایران پرداخت نشد!

✅اگر جنگی بین ایران و امریکا رخ دهد قطعاً این جنگ در درون و پیرامون مرزهای ایران خواهد بود. حتی در صورت شکست و عقب‌نشینی امریکا از این جنگ، باز هم بازنده این جنگ نافرجام ایران خواهد بود که باید خسارت جانی و مالی حاصل از آن را تا سالیان متمادی بر خود همواره نماید، بدون اینکه بتواند غرامتی دریافت کند. این رویِ خوشبینانه سکه است. اما این سکه روی دیگری هم دارد که ایران مغلوب جنگ شود؛ بویژه اگر مقصر و مسبب جنگ هم شناخته شود. در این صورت باید همانند حمله عراق به کویت تمامی خسارت وارده به همسایگان و کشورهای درگیر در جنگ را تا آخرین دلار از محل فروش نفت پرداخت کند. این یعنی نابودی نسل حاضر و چند نسل بعد. تازه اگر به تجزیه و فروپاشی ایران منجر نشود.

✅در جنگ ایران و امریکا چه پیروز شویم و شکست بخوریم ما بازنده خواهیم بود. امریکا برای شکست ایران نیازی به جنگ نظامی ندارد. اگر به نتایج جنگ سرد و بی‌حاصل ۴٠ ساله‌ بین ایران و امریکا که همچنان ادامه دارد نیک بنگریم متوجه خواهیم شد که بازنده اصلی این نبرد بی‌حاصل ما بوده‌ایم. اگر شرایط کنونی و چهل سال قبل ایران را با شرایط کنونی و چهل سال قبل کشورهایی نظیر کره‌جنوبی، مالزی، اندونزی، سنگاپور و ترکیه و حتی کشورهای حاشیه خلیج فارس که با فاصله زیاد پشت سر ایران قرار داشتند مقایسه کنیم خواهیم دید که ما سالهاست در توهم پیروزی بسر می‌بریم و با مغزهای آکنده از تعصب و توهم پرچم امریکا را به آتش می‌کشیم.

✅آخرِ تمامی جنگ‌های خونین و ویرانگر به مذاکره و صلح انجامیده است. خردمندانه آن است که مذاکره را به بعد از جنگ موکول نکنیم. آیا در این سرزمین نفرین شده، که خردورزی و دموکراسی در گورستان تعصبات کور و بی‌حاصل مدفون شده، خردمندی یافت می‌شود؟!

✅محض اطلاع عرض می‌کنم که مؤسسه P.W.C اخیراً با انجام مطالعه‌ای اقتصاد جهان در سال ۲۰۵۰ را پیش‌بینی نموده است. بر اساس نتایج این مطالعه، اگر اتفاق غیرمترقبه‌ای در سال‌های آتی رخ ندهد؛ اندازه اقتصاد جهان دو برابر اندازه کنونی خواهد شد. تا سال ۲۰۵۰ چین عنوان بزرگ‌ترین اقتصاد دنیا را از آن خود خواهد کرد و هند، امریکا و اندونزی به ترتیب در جایگاه‌های دوم تا چهارم قرار خواهند گرفت. در این سال‌ها ویتنام، هند و بنگلادش سریع‌ترین رشد اقتصادی در جهان را تجربه خواهند کرد و سهم اقتصادهای E7 (چین، هند، اندونزی، برزیل، روسیه، مکزیک و ترکیه) از تولید ناخالص داخلی جهان از ۳۵ درصد فعلی به ۵۰ درصد خواهد رسید. اما ایران با این همه ثروت خدادادی و سرمایه انسانی در صحنه اقتصاد جهان محلی از اعراب نداشته و نخواهد داشت!

✅امروز حرف اول در جهان را نه ایدئولوژی و نه قدرت نظامی بلکه #اقتصاد می‌زند. کشوری که رشد اقتصادی بیشتری دارد در جهان سروری می‌کند. کسانی که نبرد ایدئولوژیک را آرمان خویش ساخته‌اند باید نعش اقتصاد و توسعه کشور خویش را بر دوش بکشند. جهان امروز برای ایدئولوژی‌ای که جز خشونت، ویرانی، عقب ماندگی، فقر و بیکاری ارمغانی به همراه ندارد تره هم خرد نمی‌کند.

✅تفکر غرب‌ستیزی و توسعه‌طلبی در خاورمیانه که شاکله اصلی سیاست خارجی ایران را تشکیل می‌دهند عامل اصلی ویرانی و عقب‌ماندگی کشور است. بدون تردید این تفکر مخرب و ویرانگر در دادگاه تاریخ و نزد وجدان‌های بیدار نسل‌های آتی محاکمه خواهد شد.

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

آنگاه که ناقوس #جنگ نواخته شود، دیگر کسی لبخند نمی‌زند


بسیاری از ایرانیان از این که #پهپاد امریکایی با آتش نیروهای مسلح ساقط شد لبخندی غرورانگیز بر لبانشان نقش بست و این اقدام شجاعانه را تحسین نمودند. برخی هم آن را انتقام پرواز شماره ۶۵۵ ایران ایر تعبیر نمودند که در تیرماه سال 67 با شلیک موشک فینیکس ناو یواس‌اس وینسنس آمریکا هدف قرار گرفت و تمامی ۲۹۰ سرنشین بیگناه آن جان باختند. ولی این همه ماجرا نیست.

در جنگ چه پیروزی شویم و چه شکست بخوریم باید سالیان متمادی و تا چند نسل تاوان آثار و تبعات آن را پرداخت کنیم. آنان که جنگ تجربه را کرده‌اند هرگز به استقبال جنگ نمی‌روند و مغرورانه به این آتش‌بازی‌ها لبخند نمی‌زنند.

هنگامی که ناقوس شوم جنگ نواخته می‌شود و صدای انفجار و غرش موشک آرامش زندگی را به هم می‌ریزد و صدای شیون کودکان وحشت‌زده گوش‌ها را آزرده می‌سازد، دیگر کسی لبخند نمی‌زند.

هنگامی که مارش عزا نواخته می‌شود و اجساد تکه و تکه شده کشته شدگان جنگ بر دوش بازماندگان حمل می‌شود و اشک داغداران و ماتم‌زدگان بر گونه‌ها سرازیر می‌شود، دیگر کسی لبخند نمی‌زند.

هنگامی که سفیر گلوله‌های ضدهوایی و برق انفجارهای پیاپی آسمان شب را چونان صاعقه روشن می‌کند و چشمان آدم‌های وحشت‌زده از حدقه بیرون می‌زند، دیگر کسی لبخند نمی‌زند.

هنگامی که تمامی زیرساخت‌های اقتصادی کشور در کسری از ثانیه دود و خاکستر می‌شود و لهیب آتش از هر سو زبانه می‌کشد
و آسمان آبی از سیاهی دود و خاکستر تیره و تار می‌شود، دیگر کسی لبخند نمی‌زند.

هنگامیکه ساعت‌های متمادی آب و برق قطع می‌شود
و ضروری‌ترین مایحتاج زندگی جیره‌بندی می‌شود و روند زندگی روزمره مختل بلکه فلج می‌شود، دیگر کسی لبخند نمی‌زند.

تلخی جنگ را فقط کسانی درک می‌کنند که یا داغ عزیزی بر دل داشته باشند
یا یتیمی را بزرگ کرده باشند
یا کسانی که زخم‌های باقیمانده از جنگ هنوز جان و تن‌شان را می‌آزارد.

کسانیکه طعم شور خون را مزه مزه کرده‌اند، کسانی که خون همرزمانشان دست و لباسشان را رنگین نموده
کسانی که اجساد سوخته و تکه تکه شدن همسنگرانشان را از لابلای سنگ و خاک و پاره‌های آهن گداخته بیرون کشیده‌اند هرگز به جنگ لبخند نمی‌زنند.

کسانیکه جنگ را با بند بند وجودشان تجربه کرده‌اند
کسانی که جور سال‌ها آوردگی و دربدری را بر خود همواره نموده‌اند
کسانی که مصائب جنگ هنوز هم روی شانه‌هایشان سنگینی می‌کند هرگز شادمانه به استقبال جنگ دیگری نمی‌روند.

به این شُوهای رقت‌انگیز #صداوسیما که روحیه جنگ‌طلبی را به جامعه پمپاژ می‌کند توجه نکنید.
عواقب جنگ را از لابلای صفحات تاریخ جنگ جویا شوید
یا از زبان بازماندگان جنگ هشت ساله که تلخی جنگ را با پوست و گوشت و استخوان خویش لمس کرده‌اند بشنوید.

تلخی جنگ را از زبان آن رزمنده مجروحی بشنوید که از عطش خونریزی برای جرئه آب له‌له می‌زد ولی سرباز دشمن بدن نیمه جانش را به رگبار بست. تلخی جنگ را از زبان اسرای جنگ و از رَد سرخ و سیاه ضربات شلاق نشسته بر تن‌شان و استخوان‌های شکسته‌شان بشنوید.

تلخی جنگ را از زبان کودکان یتیمی بشنوید که هرگز لبخند و نوازش پدرانه را تجربه نکردند. تلخی جنگ را از زبان همسران شهدا و مفقودین جنگ بشنوید که بر عهد خویش استوار ماندند؛ سوختند و با زمانه ساختند و در پیچ و خم زندگی گم شدند و به فراموشی سپرده شدند.

جنگ آنقدر تلخ است که با حلاوت هیچ پیروزی شیرین نمی‌شود
و آثار آن از دل و جان هرگز زدوده نمی‌شود.
خدا کند دیگر جنگی رخ ندهد.
گول نخورید

دکتر #جلال_پورالعجل ـ ۳ تیر ۱۳۹۸
از مجله هنری ژوان

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
https://t.center/oldkingofebrighestan

👈 شکست در اوج پیروزی

🔹پس از ۲۰ سال جنگ بی‌امان و ویرانگر؛ زمانی که امریکا مفتضحانه از خاک ویتنام عقب‌نشینی کرد، پرچم ویتنام پیروزمندانه بر تلی از خاکستر میلیون‌ها انسان بی‌گناه افراشته شده بود! ویتنام در اوج پیروزی شکست را تجربه کرد!

🔹در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، پس از ۸ سال جنگ نابرابر و خونین زمانی به پای میز مذاکره نشستیم که خسارت ناشی از ۲۰۰ هزار شهید، ۵۰۰ هزار جانباز و ۴۰ هزار اسیر و ویرانی‌های فراوان ناشی از جنگ برشانه‌هایمان سنگینی می‌کرد و علیرغم اینکه عراق مقصر و آغازگر جنگ شناخته شد هرگز غرامتی به ایران پرداخت نشد!

🔹اگر جنگی بین ایران و امریکا رخ دهد قطعاً این جنگ در درون و پیرامون مرزهای ایران خواهد بود. حتی در صورت شکست و عقب‌نشینی امریکا از این #جنگ باز هم بازنده این جنگ نافرجام ایران خواهد بود که باید خسارت جانی و مالی حاصل از آن را تا سالیان متمادی بر خود همواره نماید، بدون اینکه بتواند غرامتی دریافت کند. این رویِ خوشبینانه سکه است. اما این سکه روی دیگری هم دارد که ایران مغلوب جنگ شود بویژه اگر مقصر و مسبب جنگ هم شناخته شود. در این صورت باید همانند حمله عراق به کویت تمامی خسارت وارده به همسایگان و کشورهای درگیر در جنگ را تا آخرین دلار از محل فروش نفت پرداخت کند. این یعنی نابودی نسل حاضر و چند نسل بعد. تازه اگر به تجزیه و فروپاشی ایران منجر نشود.

🔹در جنگ ایران و امریکا چه پیروز شویم و شکست بخوریم ما بازنده خواهیم بود. امریکا برای شکست ایران نیازی به جنگ نظامی ندارد. اگر به نتایج جنگ سرد و بی‌حاصل ۴٠ ساله‌ بین ایران و امریکا که همچنان ادامه دارد نیک بنگریم متوجه خواهیم شد که بازنده اصلی این نبرد بی‌حاصل ما بوده‌ایم.
اگر شرایط کنونی و چهل سال قبل ایران را با شرایط کنونی و چهل سال قبل کشورهایی نظیر کره جنوبی، مالزی، اندونزی، سنگاپور و ترکیه و حتی کشورهای حاشیه خلیج فارس که با فاصله زیاد پشت سر ایران قرار داشتند مقایسه کنیم خواهیم دید که ما سالهاست در توهم پیروزی بسر می‌بریم و با مغزهای آکنده از تعصب و توهم پرچم امریکا را به آتش می‌کشیم.

🔹آخرِ تمامی جنگ‌های خونین و ویرانگر به مذاکره و صلح انجامیده است. خردمندانه آن است که مذاکره را به بعد از جنگ موکول نکنیم. آیا در این سرزمین نفرین شده، که خردورزی و دموکراسی در گورستان تعصبات کور و بی‌حاصل مدفون شده، خردمندی یافت می‌شود؟!

🔹محض اطلاع عرض می‌کنم که مؤسسه پی.دبلیو.سی اخیراً با انجام مطالعه‌ای اقتصاد جهان در سال ۲۰۵۰ را پیش‌بینی نموده است. بر اساس نتایج این مطالعه، اگر اتفاق غیرمترقبه‌ای در سال‌های آتی رخ ندهد؛ اندازه اقتصاد جهان دو برابر اندازه کنونی خواهد شد. تا سال ۲٠۵٠ چین عنوان بزرگ‌ترین اقتصاد دنیا را از آن خود خواهد کرد و هند، امریکا و اندونزی به ترتیب در جایگاه‌های دوم تا چهارم قرار خواهند گرفت. در این سال‌ها ویتنام، هند و بنگلادش سریع‌ترین رشد اقتصادی در جهان را تجربه خواهند کرد و سهم اقتصادهای E7 (چین، هند، اندونزی، برزیل، روسیه، مکزیک و ترکیه) از تولید ناخالص داخلی جهان از ۳۵ درصد فعلی به ۵۰ درصد خواهد رسید. اما ایران با این همه ثروت خدادادی و سرمایه انسانی در صحنه اقتصاد جهان محلی از اعراب نداشته و نخواهد داشت!

🔹امروز حرف اول در جهان را نه ایدئولوژی و نه قدرت نظامی بلکه اقتصاد می‌زند. کشوری که رشد اقتصادی بیشتری دارد در جهان سروری می‌کند. کسانی که نبرد ایدئولوژیک را آرمان خویش ساخته‌اند باید نعش اقتصاد و توسعه کشور خویش را بر دوش بکشند. جهان امروز برای ایدئولوژی‌ای که جز خشونت، ویرانی، عقب ماندگی، فقر و بیکاری ارمغانی به همراه ندارد تره هم خرد نمی‌کند.

🔹تفکر غرب‌ستیزی و توسعه‌طلبی در خاورمیانه که شاکله اصلی سیاست خارجی ایران را تشکیل می‌دهند عامل اصلی ویرانی و عقب‌ماندگی کشور است. بدون تردید این تفکر مخرب و ویرانگر در دادگاه تاریخ و نزد وجدان‌های بیدار نسل‌های آتی محاکمه خواهد شد.

✍دکتر #جلال_پورالعجل ـ ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۸

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
https://t.center/oldkingofebrighestan