شاه فرتوت ابریقستان

اساتید دانشکده ادبیات #دانشگاه_تهران:

زمانی‌ که حاکمانی مزدور و خائن داشتیم و کشور در حضیض ذلت بود:

#بدیع‌الزمان_فروزانفر
#محمد_معین
#سعید_نفیسی
#مهدی_حمیدی
#باستانی_پاریزی
#محمد_تدین

و زمانی که در نزدیک قله‌ایم:

استاد #سعید_حدادیان!

#شب_و_روزگار_خوش
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ ✔️سیستان‌و‌بلوچستان و‌ضرورت بازبینی در تعریف امنیت

✍️ #سهند_ایرانمهر

🔸این‌روزها موضوع مورد‌ مناقشه این‌ دو‌ قطب #سراوان، #بلوچستان و‌ سوخت‌بر است.
در مورد‌ ماجرا روایت‌های متناقضی مطرح می‌شود. در مورد سوخت‌بر و‌ قاچاقچی و‌‌ میزان‌ تفکیک و‌ شدت برخورد با هرکدام از آنها هم تعریف‌های مختلفی ارایه شده است.
تنها مساله واقعی اما مردم محروم و‌ رنج‌دیده منطقه هستند که بازهم در محاسبات نادیده گرفته می‌شوند.

🔸به هر ترتیب تاکنون چندین هموطن بلوچ و‌‌ یک‌ مامور نیروی انتظامی کشته شده‌اند و در سایه قطعی #اینترنت، اطلاع دقیق‌تری نمی‌توان داشت.
محرومیت استان سیستان و‌ بلوچستان‌، حرف تازه‌ای نیست. مرحوم #باستانی_پاریزی در اینباره می‌نویسد:
«ما مردم کرمان را ببین! همه دنیا از بدبختیها و بیچارگی‌هایی که از حملات بزرگ تاریخی کشیده‌ایم، به ما رحمت می‌آورند. ولی کار مکران (بلوچستان) از زمان عبور اسکندر تا پایان دورهٔ قاجار چنان بوده که ما کرمانیها باید غم بلوچها را بخوریم و به غارت شدن‌ها و نابودی‌های دسته جمعی آنان اشک بریزیم...»

🔸برای‌نمونه، خود ‌من سال گذشته که برای یک فعالیت خیریه به چابهار رفته بودم، به چشم خود در حومه‌ این‌ شهر، شاهد وضعیت بغرنج مردم و سکونتگاه‌های ساخته شده از لاستیک خودرو بودم که چندین هزار نفر در آن زندگی می‌کردند.

🔸در تحلیل آنچه در سراوان اتفاق می‌افتد، مشغول شدن به اینکه تیراندازی از سوی که بود و‌سوخت‌بری جرم است یا نه، حمله به پاسگاه مسلحانه بوده یا نبوده و‌ مانند‌ آن، دمیدن به شیپور از سمت گشاد آن است.
همه‌ مشکلات سیستان و‌بلوچستان به عنوان‌ "مشت‌ نمونه خروار" از سوءمدیریتی که البته محدود به این استان هم نیست، ناشی از یک چیز است: « تعریفی سنتی از امنیت».

🔸محمد ایوب در کتاب
The third world security preddicament

تعریف امنیت در کشورهای توسعه‌نیافته را واجد این ویژگی‌ها می‌داند: دولت محور است، نظامی و‌‌ سیاسی و‌ تک‌بعدی است.
این همان محورهایی است که قائلان به «مکتب امنیت کپنهاک» به آن نقد دارند. در این نگاه امنیت صرفا عناصر مادی ندارد، عناصری ذهنی و غیر مادی و غیر نظامی هم دارد.

🔸باری بوزان -از نظریه‌پردازن مکتب کپنهاگ- امنیت را امری مرتبط با نیازهای هویتی، اجتماعی و سیاسی و‌اقتصادی محیط امنیتی می‌داند نه صرفا اعمال قوه قاهره و نظامی دولت. در این‌نگاه، «امنیت برقرار نمی‌شود، اعمال نمی‌شود بلکه با درنظر گرفتن نیازهای جامعه، ساخته می‌شود».

🔸در مکتب کپنهاگ، امنیت مفهومی نیست‌که سیاست یا ایدئولوژی، مصادیق و‌حدود ‌و‌ثغورش را مشخص کنند از این رو اولین اقدام در راه ایجاد امنیت، «امنیتی‌زدایی» یا اجتناب از «امنیتی» کردن است.
نه فقط منطقه بلوچستان که مدیریت کل کشور امروز نیازمند آن است که امنیت در آن صرفا با دید تک بعدی که در آن‌ نیازهای اقتصادی و اجتماعی و‌سیاسی نادیده گرفته شده است، نگریسته نشود. مردمی که غم نان پنجه در گلوی آنان انداخته است و منطقه ای که امنیت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و زیست محیطی به تعبیری که توضیح دادم، ندارند تا کجا با امنیتی که صرفا با قوای نظامی فهمیده می‌شود، همسویی خواهند داشت و‌به فرض توفیق موقت این شیوه، تکلیف استفاده از ظرفیت های انسانی، اقتصادی و اجتماعی چه می‌شود؟

🔸باستانی پاریزی در «فرمانفرمای عالم» ص ۳۶۹ می‌نویسد:
«در سالهای نه‌چندان‌دور وقتی در سیستان‌و‌بلوچستان بین زارع‌و‌مالک قرارداد‌ می‌نوشتند در تبصره‌ها نوشته‌ می‌شد:
هرگونه آفت ارضی و‌سماوی و‌ «ژاندرمری»! بر عهده مستاجر است».

این جمله اشاره دقیقی است بر نگاه به امنیت به معنای اعمال قدرت نظامی و امنیتی‌کردن که چگونه به تدریج نه باعث امنیت می‌شود و نه توسعه و معنای تلویحی «آفت» و‌ ضد‌امنیت‌ می‌یابد.

🔸بنابراین تا نگاه به امنیت از امنیتی کردن و‌ نادیده گرفتن سایر نیازها به آنچه در نظریه امنیت در مکتب کپنهاگ گفته می‌شود، تغییر نکند، وضع اینچنین شکننده است و بر محرومیت و رنج‌مردم، هزینه‌های مضاعف دیگری را نیز خواهد افزود.
تغییر این وضعیت به دست و اراده حکومت ممکن است و مسئولیت هم با اوست بنابراین اگر احیانا بازیگران دیگری از فرصت، سوء استفاده کنند و‌ رنج مردم رنجدیده و ناگزیر از سوءمدیریت و ظلم را دوچندان ‌کنند، یا خشم و‌ تخلف ناشی از محرومیت عمیق، طا‌قت‌ها را تاخت کند، چیزی از مسئولیت حکومت‌ هم‌ در قبال تغییر نگاه به امنیت و هم تامین نیاز و رعایت حقوق مردم، کم نمی‌شود.

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید
@Oldkingofebrighestan

#لنین گفته است:
«به صرف نارضائی مردم از حکومت، سقوط دولتها موجب نخواهد شد. تحقق این امر دو شرط لازم دارد:
اول نارضائی مردم
دوم خودباختگی حکومت...»

و این آخرین، همان چیزی است که از آن می‌توان به «خوف حکومت» تعبیر کرد.
تا وقتی حکومتها خوف نداشته باشند، نارضائی مردم کاری نخواهد کرد، صد سال مردم از #قاجار ناراضی بودند و اغلب ناراضیها یا پوست کنده شدند و یا قهوه قجری خوردند و آب از آب تکان نخورد. تنها روزی این نارضائی نتیجه داد که #مظفرالدین‌شاه خود را باخت. او در سفر اروپا متوجه شد که آن کاری که او در ایران به نام سلطنت می‌کند، سلطنت نیست! علاوه بر آن چون آدم مذهبی بود در برابر روحانیون کوتاه آمد و خود را باخت و این خودباختگی را که بعضی این روزها به «بریدگی» تعبییر می‌کنند و می‌گویند فلانی بعد از آنهمه مقاوت بلاخره «برید».
وقتی در زمان مظفرالدین شاه یک طلبه سید مشروطه‌خواه در مسجد کشته می‌شود، مظفرالدین شاه که تا آن حد به سادات معتقد بود که گمان می‌کرد سید صحیح النسب را هیچ وقت صاعقه نمی‌زند. طبق گفته دکتر «اعلم الدوله» این اتفاق در وقوغ انقلاب مشروطه چنین نتیجه داد:
«..یک روز تابستان در صاحبقرانیه بودیم. صبح زود ساعدالدوله پدر نصرالسلطنه آمد پیش شاه و آن روز تمام درباریان را به ناهار در زرگنده که عمارت ییلاقی داشت دعوت کرده بود. شاه من را نگاهداشت، در صاحبقرانیه ماندم، نزدیک ناهار، شاهزاده تلگرافچی مخصوص از عمارت گلستان تهران به من تلفن کرد که در شهر واقعه‌ای رو داده، سربازهای فوج نصرالسلطنه که در قراولخانه گذر باغ پسته بیگ بودند، شلیک کرده، یک نفر سید عبدالحمید نام از طلاب مدرسه حاجی ابوالحسن را که نزدیک به همان گذر است، کشته‌اند...
این قسم خبرها را همه وقت از شاه مخفی می‌داشتند؛ من هیچ مکث نکرده بلاتامل این خبر را به شاه رسانیدم. حالت شاه از شنیدن این خبر که سیدی کشته شده است در کمال شدت به هم خورد و حمله عصبانی که برای او عارض میشد، بلافاصله روی داد. این بود که فورا درباریان را احضار نمود و چندین شب تا صبح راحت نخوابیده و چندین بار از خواب جسته می‌گفت:
در روز قیامت جواب جدش را چه بدهم؟ و نمی‌دانم چه وقت ممکن است من از زیر بار این مسئولیتها بیرون بروم...
من «اعلم الدوله» تجدید مطلع نموده گفتم: وقتی آسوده خواهید شد که مجلس ملی و مشروطیت برقرار گردد...»
بنابراین می‌توان تشخیص داد که در صدور فرمان مشروطه، این خودباختگی تا چه حد موثر بوده است.
درباره #انقلاب ۵۷ ایران هم آن روزی پیروز شد که #شاه و اطرافیانش به وحشت افتادند و این وحشت را اعتصاب کارگران نفت، آتش زد و دراین مورد شاه حتی خشم گرفت بر سعید نائب رئیس مجلس که چرا مساله سفر شاه و رای اعتماد به دولت را به جای اینکه در یکشنبه مطرح کند، دو روز به تاخیر انداخته و در سه شنبه مطرح کرده است...
و شاه آنچنان خود را باخته بود که به فرودگاه رفت و منتظر ماند تا #بختیار با هلیکوپتر رسید و قضیه موافقت مجلس و رای اعتماد را گفت.
حرف لنین در مورد انقلابات درست است و می‌شود آن را به کیفیت انفجار یک بمب شیمیایی تشبیه کرد بدین معنی که بمب شیمیایی وقتی منفجر می‌شود که دو قسمت بی خطر بمب، یک فعل و انفعال شیمیائی انجام دهند؛ وگرنه بمب بی خطر است.
در جوامع هم باید نارضائی مردم با خودباختگی حکومت ترکیب شود تا انقلاب پدید آید وگرنه حاصلی جز اختناق بیشتر و یا سروری لمپن‌ها درپی نخواهد داشت.

✍ #باستانی_پاریزی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

#لنین گفته است:
«به صرف نارضائی مردم از حکومت، سقوط دولتها موجب نخواهد شد. تحقق این امر دو شرط لازم دارد:
اول نارضائی مردم
دوم خودباختگی حکومت...»

و این آخرین، همان چیزی است که از آن می‌توان به «خوف حکومت» تعبیر کرد.
تا وقتی حکومتها خوف نداشته باشند، نارضائی مردم کاری نخواهد کرد، صد سال مردم از #قاجار ناراضی بودند و اغلب ناراضیها یا پوست کنده شدند و یا قهوه قجری خوردند و آب از آب تکان نخورد. تنها روزی این نارضائی نتیجه داد که #مظفرالدین‌شاه خود را باخت. او در سفر اروپا متوجه شد که آن کاری که او در ایران به نام سلطنت می‌کند، سلطنت نیست! علاوه بر آن چون آدم مذهبی بود در برابر روحانیون کوتاه آمد و خود را باخت و این خودباختگی را که بعضی این روزها به «بریدگی» تعبییر می‌کنند و می‌گویند فلانی بعد از آنهمه مقاوت بلاخره «برید».
وقتی در زمان مظفرالدین شاه یک طلبه سید مشروطه‌خواه در مسجد کشته می‌شود، مظفرالدین شاه که تا آن حد به سادات معتقد بود که گمان می‌کرد سید صحیح النسب را هیچ وقت صاعقه نمی‌زند. طبق گفته دکتر «اعلم الدوله» این اتفاق در وقوغ انقلاب مشروطه چنین نتیجه داد:
«..یک روز تابستان در صاحبقرانیه بودیم. صبح زود ساعدالدوله پدر نصرالسلطنه آمد پیش شاه و آن روز تمام درباریان را به ناهار در زرگنده که عمارت ییلاقی داشت دعوت کرده بود. شاه من را نگاهداشت، در صاحبقرانیه ماندم، نزدیک ناهار، شاهزاده تلگرافچی مخصوص از عمارت گلستان تهران به من تلفن کرد که در شهر واقعه‌ای رو داده، سربازهای فوج نصرالسلطنه که در قراولخانه گذر باغ پسته بیگ بودند، شلیک کرده، یک نفر سید عبدالحمید نام از طلاب مدرسه حاجی ابوالحسن را که نزدیک به همان گذر است، کشته‌اند...
این قسم خبرها را همه وقت از شاه مخفی می‌داشتند؛ من هیچ مکث نکرده بلاتامل این خبر را به شاه رسانیدم. حالت شاه از شنیدن این خبر که سیدی کشته شده است در کمال شدت به هم خورد و حمله عصبانی که برای او عارض میشد، بلافاصله روی داد. این بود که فورا درباریان را احضار نمود و چندین شب تا صبح راحت نخوابیده و چندین بار از خواب جسته می‌گفت:
در روز قیامت جواب جدش را چه بدهم؟ و نمی‌دانم چه وقت ممکن است من از زیر بار این مسئولیتها بیرون بروم...
من «اعلم الدوله» تجدید مطلع نموده گفتم: وقتی آسوده خواهید شد که مجلس ملی و مشروطیت برقرار گردد...»
بنابراین می‌توان تشخیص داد که در صدور فرمان مشروطه، این خودباختگی تا چه حد موثر بوده است.
درباره #انقلاب ۵۷ ایران هم آن روزی پیروز شد که #شاه و اطرافیانش به وحشت افتادند و این وحشت را اعتصاب کارگران نفت، آتش زد و دراین مورد شاه حتی خشم گرفت بر سعید نائب رئیس مجلس که چرا مساله سفر شاه و رای اعتماد به دولت را به جای اینکه در یکشنبه مطرح کند، دو روز به تاخیر انداخته و در سه شنبه مطرح کرده است...
و شاه آنچنان خود را باخته بود که به فرودگاه رفت و منتظر ماند تا #بختیار با هلیکوپتر رسید و قضیه موافقت مجلس و رای اعتماد را گفت.
حرف لنین در مورد انقلابات درست است و می‌شود آن را به کیفیت انفجار یک بمب شیمیایی تشبیه کرد بدین معنی که بمب شیمیایی وقتی منفجر می‌شود که دو قسمت بی خطر بمب، یک فعل و انفعال شیمیائی انجام دهند؛ وگرنه بمب بی خطر است.
در جوامع هم باید نارضائی مردم با خودباختگی حکومت ترکیب شود تا انقلاب پدید آید وگرنه حاصلی جز اختناق بیشتر و یا سروری لمپن‌ها درپی نخواهد داشت.

✍ #باستانی_پاریزی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan