شاه فرتوت ابریقستان

‍ ✔️سیستان‌و‌بلوچستان و‌ضرورت بازبینی در تعریف امنیت

✍️ #سهند_ایرانمهر

🔸این‌روزها موضوع مورد‌ مناقشه این‌ دو‌ قطب #سراوان، #بلوچستان و‌ سوخت‌بر است.
در مورد‌ ماجرا روایت‌های متناقضی مطرح می‌شود. در مورد سوخت‌بر و‌ قاچاقچی و‌‌ میزان‌ تفکیک و‌ شدت برخورد با هرکدام از آنها هم تعریف‌های مختلفی ارایه شده است.
تنها مساله واقعی اما مردم محروم و‌ رنج‌دیده منطقه هستند که بازهم در محاسبات نادیده گرفته می‌شوند.

🔸به هر ترتیب تاکنون چندین هموطن بلوچ و‌‌ یک‌ مامور نیروی انتظامی کشته شده‌اند و در سایه قطعی #اینترنت، اطلاع دقیق‌تری نمی‌توان داشت.
محرومیت استان سیستان و‌ بلوچستان‌، حرف تازه‌ای نیست. مرحوم #باستانی_پاریزی در اینباره می‌نویسد:
«ما مردم کرمان را ببین! همه دنیا از بدبختیها و بیچارگی‌هایی که از حملات بزرگ تاریخی کشیده‌ایم، به ما رحمت می‌آورند. ولی کار مکران (بلوچستان) از زمان عبور اسکندر تا پایان دورهٔ قاجار چنان بوده که ما کرمانیها باید غم بلوچها را بخوریم و به غارت شدن‌ها و نابودی‌های دسته جمعی آنان اشک بریزیم...»

🔸برای‌نمونه، خود ‌من سال گذشته که برای یک فعالیت خیریه به چابهار رفته بودم، به چشم خود در حومه‌ این‌ شهر، شاهد وضعیت بغرنج مردم و سکونتگاه‌های ساخته شده از لاستیک خودرو بودم که چندین هزار نفر در آن زندگی می‌کردند.

🔸در تحلیل آنچه در سراوان اتفاق می‌افتد، مشغول شدن به اینکه تیراندازی از سوی که بود و‌سوخت‌بری جرم است یا نه، حمله به پاسگاه مسلحانه بوده یا نبوده و‌ مانند‌ آن، دمیدن به شیپور از سمت گشاد آن است.
همه‌ مشکلات سیستان و‌بلوچستان به عنوان‌ "مشت‌ نمونه خروار" از سوءمدیریتی که البته محدود به این استان هم نیست، ناشی از یک چیز است: « تعریفی سنتی از امنیت».

🔸محمد ایوب در کتاب
The third world security preddicament

تعریف امنیت در کشورهای توسعه‌نیافته را واجد این ویژگی‌ها می‌داند: دولت محور است، نظامی و‌‌ سیاسی و‌ تک‌بعدی است.
این همان محورهایی است که قائلان به «مکتب امنیت کپنهاک» به آن نقد دارند. در این نگاه امنیت صرفا عناصر مادی ندارد، عناصری ذهنی و غیر مادی و غیر نظامی هم دارد.

🔸باری بوزان -از نظریه‌پردازن مکتب کپنهاگ- امنیت را امری مرتبط با نیازهای هویتی، اجتماعی و سیاسی و‌اقتصادی محیط امنیتی می‌داند نه صرفا اعمال قوه قاهره و نظامی دولت. در این‌نگاه، «امنیت برقرار نمی‌شود، اعمال نمی‌شود بلکه با درنظر گرفتن نیازهای جامعه، ساخته می‌شود».

🔸در مکتب کپنهاگ، امنیت مفهومی نیست‌که سیاست یا ایدئولوژی، مصادیق و‌حدود ‌و‌ثغورش را مشخص کنند از این رو اولین اقدام در راه ایجاد امنیت، «امنیتی‌زدایی» یا اجتناب از «امنیتی» کردن است.
نه فقط منطقه بلوچستان که مدیریت کل کشور امروز نیازمند آن است که امنیت در آن صرفا با دید تک بعدی که در آن‌ نیازهای اقتصادی و اجتماعی و‌سیاسی نادیده گرفته شده است، نگریسته نشود. مردمی که غم نان پنجه در گلوی آنان انداخته است و منطقه ای که امنیت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و زیست محیطی به تعبیری که توضیح دادم، ندارند تا کجا با امنیتی که صرفا با قوای نظامی فهمیده می‌شود، همسویی خواهند داشت و‌به فرض توفیق موقت این شیوه، تکلیف استفاده از ظرفیت های انسانی، اقتصادی و اجتماعی چه می‌شود؟

🔸باستانی پاریزی در «فرمانفرمای عالم» ص ۳۶۹ می‌نویسد:
«در سالهای نه‌چندان‌دور وقتی در سیستان‌و‌بلوچستان بین زارع‌و‌مالک قرارداد‌ می‌نوشتند در تبصره‌ها نوشته‌ می‌شد:
هرگونه آفت ارضی و‌سماوی و‌ «ژاندرمری»! بر عهده مستاجر است».

این جمله اشاره دقیقی است بر نگاه به امنیت به معنای اعمال قدرت نظامی و امنیتی‌کردن که چگونه به تدریج نه باعث امنیت می‌شود و نه توسعه و معنای تلویحی «آفت» و‌ ضد‌امنیت‌ می‌یابد.

🔸بنابراین تا نگاه به امنیت از امنیتی کردن و‌ نادیده گرفتن سایر نیازها به آنچه در نظریه امنیت در مکتب کپنهاگ گفته می‌شود، تغییر نکند، وضع اینچنین شکننده است و بر محرومیت و رنج‌مردم، هزینه‌های مضاعف دیگری را نیز خواهد افزود.
تغییر این وضعیت به دست و اراده حکومت ممکن است و مسئولیت هم با اوست بنابراین اگر احیانا بازیگران دیگری از فرصت، سوء استفاده کنند و‌ رنج مردم رنجدیده و ناگزیر از سوءمدیریت و ظلم را دوچندان ‌کنند، یا خشم و‌ تخلف ناشی از محرومیت عمیق، طا‌قت‌ها را تاخت کند، چیزی از مسئولیت حکومت‌ هم‌ در قبال تغییر نگاه به امنیت و هم تامین نیاز و رعایت حقوق مردم، کم نمی‌شود.

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید
@Oldkingofebrighestan

‍ 🔸این مرد #ملامحمدپتی_ریگی است و وقتی من این عکس را از او گرفتم نود و شش سال سن داشت و در یک اتاقک در حاشیه میرجاوه زندگی می‌کرد. #ملامحمد، یکی از افراد تصمیم گیرنده از طرف طایفه #ریگی برای تعیین خط مرزی ایران و پاکستان بوده است.
بر اساس اسناد، طایفه ریگی با تلاش بسیار و بر اساس سندهای مراتع خط مرزی را تا جای ممکن به درون پاکستان پس می‌برند.
#پروپاگاندا اما از طایفه ریگی موجود ترسناکی ساخت و روش زیست باستانی آنها یعنی پاسداری از شرق را ازشان ستاند.
بسیاری پیش در کلاسی از شاگردانم پرسیدم در حدود زمانی فتح تهران توسط مشروطه‌چی‌ها در بلوچستان چه می گذشت؟ کسی نمی‌دانست چرا که روایت دهها‌ جوان #بلوچ که در گشت در ایستادگی مقابل بریتانیا کشته شدند تا استعمار وارد نشود را کسی بازخوانی نکرده است. مثل روایت ملاپتی و دهها ملاپتی.

🔸دهها سال سلبریتی‌ها و همدستان پروپاگاندا، روایت زیست مردمان بلوچ را از مردم به انسانهایی بی‌روایت تقلیل دادند. تاریخشان را حذف کردند آنقدر که حالا امروز بعضیمان اینقدر خالی‌الذهن هستیم از بلوچستان که "سوخت‌بر" و قاچاقچی را عوضی می‌گیریم!
حرج بر شماست که نخوانده‌اید و حرج بر آنهاست که ملا محمد پتی را به جای آنکه داستانش در کتابهای درسی روایت شود، به کنجی راندند و شمایان چنان بر خود فرض کردید که خدایان تاریخ‌اید؛ که کسی جلودارتان نیست.
فقط به این تصویر خوب نگاه کنید و یک بار دیگر روایت جعلی‌تان را مرور کنید.

پ.ن: #محمود_زندمقدم یکی از پژوهشگرانی است که از بهترین تک نگاریها را در مورد #بلوچستان نوشته است. لطفا بررسی کنید ببینید چه بلایی سرش آوردند و امروز کجاست...این است که از آن خطه کم می‌دانیم!»

✍️ #لیلا_پاپلی_یزدی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید
@Oldkingofebrighestan

‍ دادشاه‌هایی که برای‌مان ساختند!
#سهند_ایرانمهر

🔸من متولد سال انقلابم اما در خاطرات دورم انقدر نشانه و ايماژ هست كه يادم بيايد، انقلاب گاهي تا چه حد احساسات و تاريخ را شتابزده و تحريف شده در قالب فرهنگ عمومي ترويج مي‌كرد و تا سالها بر اين مبنا به قضاوت اشخاص و روايت حوادث مي‌پرداخت.
تصوير پیوست، نعش #دادشاه شرور منطقه #بلوچستان در اوايل دهه پنجاه است كه در رزومه افتخاراتش، كشتن يك هيات آمريكايي به رياست #كويين_كارول بود كه به همراه همكارانش براي يك پروژه عمراني به منطقه لاشار رفته بودند، نيروهاي دادشاه چهار سرنشين آمريكايي خودرو از جمله مترجم ايراني را كشتند و كمي بعد #آنيتا_كارول همسر جوان سرپرست هيات را در اسارت به طرز فجيعي اعدام كردند.

دادشاه هم مثل #ريگي و #صلاح‌الدين_فاروقي #جيش‌العدل روشش قتل و غارت و پناه بردن به پاكستان بود تا آنكه سرانجام به سزاي اعمالش رسيد اما براي نسل من دادشاه اينها نبود.

دادشاهِ دوران كودكي من كه با اوايل انقلاب گره خورده بود، #سعيد_راد با آن چشم‌هاي نافذ و خصلت مردانه‌اي بود كه در فيلم دادشاه، به نماد استكبار ستيزي و جوانمردي تبديل شده بود و دايمن پيروز ميدان نبرد با نيروهاي شيطاني دولتي بود.

وقتي دادشاه سربازي را مي‌كشت يا جعبه‌هاي مهمات منقوش به USA را منفجر مي‌كرد و حتا وقتي اجنبي گاوچران را تير مي‌زد، صداي سوت و كف ملت در سينما طنين مي‌انداخت و ملت براي قهرمان ملي به هيجان مي‌آمدند.

دست كم دو دهه و اندي گذشت تا من و مابقي ملت، نگاه دوباره‌اي به اين چهرهٔ آفتاب سوخته و دندانهاي بدتركيبش بياندازيم و بفهميم چهره اين ياغي، هيچ تناسبي با تركيب مردانه سعيد راد ندارد، سالها گذشت تا چشممان به جمال امثال ريگي روشن شود و بر هر ياغي تنها به اين خاطر كه عليه دولت مركزي بپا خاسته، اسم قهرمان و مجاهد نگذاريم.
خيلي سال طول كشيد تا ما فهميديم كشتن #سرباز وطن و راهزني شنيع‌تر از آن است كه ذيل عنوان: "احقاق حق" بگنجد.
نسل ما صدها نمونه ديگر از امثال"دادشاه" را در ذهن دارد، مردان خوش تركيب و وطن‌پرستي كه حالا وقتي در قيافه‌شان دقيق مي‌شويم، نه اثري از آن زيباييها مي‌بينيم و نه ردي از آن قهرماني ها و وطن‌پرستي‌ها.

اين سالها بارها خبر تلخ گروگانگيري سربازها در نقطه صفر مرزی را شنیده‌ایم، کاراکترهایی مثل دادشاه که می‌آیند، می‌کشند و به پاکستان می‌گریزند...

امروز سالگرد مرگ دادشاه است و شاید بهترين فرصت تا آنها را كه از اوباش، قهرمان مي‌ساختند و به وارونه نشان دادن همه چيز، معتاد بودند، متهم به دروغگويي و هيجان‌زدگي كنيم و به دادشاه‌هايي كه هنوز ساخته می‌شوند، مشكوك باشيم.

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan