Malinadan

O'zimni o'ldirsammi, yo bir finjon qahva ichsam?

Albert Kamyu

@malinadann

Sham yig'lamasa, olov kulmas...

@malinadann

​​Inson yashayotgan dunyosini tanishi kerak. Ustiga-ustak, undagi insonlarni ham. Ularning ayrimlari anchayin qiziquvchan bo‘lishadi.

Agatha Christie – "Aci kahve"

Ushbu kitobni o'qib chiqishim uchun muqovadan o'rin olgan muallif nomining o'zi yetarli edi. O'ylashimcha, Agata Kristining qay darajadagi ishqibozi ekanligim oydinlashdi. Asarni u haqida hech qanday ma'lumotlarga ega bo'lmagan holda, muallifdan biroz iliqlik (detektiv janriga xos bo'lmasa-da) va qadrdonim Puaro bilan o'sha muhitni his qilish ishtiyoqidagina o'qishni boshladim.

Daho fizik bo'lmish Ser Claud Amory evaziga million dollar va'da qilingan yangi atom bombasi formulasining yo'qolishini, to'g'rirog'i unga oila a'zolarining biri tomonidan xiyonat ko'rsatilishini tahmin qilib, Erkyul Puaroni do'sti Hastings bilan shoshilinch tarzda chaqirtiradi. Kutubxonada bir yondan qahvasini simiraturib, bir yondan formula yozilgan varog'i yo'qolganini sezgan Ser Claud Amory xizmatchisiga uyning butun eshiklarini qulflashini va chiroqni o'chirishini aytib, formulani o'g'irlagan kishi uni joyiga qaytarib qo'ymagunigacha kechki ovqat uchun yig'ilgan boshqa oila a'zolarini bir muddat shu yerda ushlab qolishini aytadi. Ammo afsuski chiroqlar yonganida Ser Claud jonsiz holda o'tirar, Puaro esa kech qolgandi...

Kristining ushbu asari o'zining oson va bir-tekisda o'qiladigan tili bilan (odatda uning yoziqlarini qayta-qayta o'qir va baribir ko'p narsaga tushunmas edim) ayniqsa ajralib turadi. Voqealarning asosiy rivoji kutubxonada bo'lib o'tishi ham asarga boshqacha ruh bag'ishlab, har bir sahifadan zax isi, qo'rquv titroqlari, hiyla va ishva bilan boqqan ko'zlarni topishingiz (aslida ular sizni topishadi) mumkin.

Muallifdan kutilgan va kutilmagan sevgi qissasi, achchiq qahvaning ifori-yu, jon oluvchi mazasi, inson miyasining nelarga qodirligi, inson o'limi barcha haqiqatlarni ochib yuborishi, oilaviy muammolar, hissiyotlar qadrsizlanishi, sevgining ko'p hollarda halaqit berishi va barchasini chalkashtirib yuborishi, kutilmagan va tasavvur ham qila olmaganim yakun - bularning barchasi o'zgacha zavqli edi.

Agar sharoitingiz bo'lsa, asarni aynan turk tilida (boshlang'ich darajada bo'lsangiz ham) va shu nashrida o'qishni tavsiya qilaman. Aynan mening nazdimda, har qanday mujmal asar ham turk tilida o'qilganda boshqacha hissiyotlar qa'riga olib kiradi...

Agata Kristi qo'lingizga oq qog'oz tutqazib, rangli qalamlarni tortiq etadi. Ammo siz chizgan manzara uniki bilan mos kelarmikin?

#taqriz

@malinadann

Xristofor Kolumb! Men qaytdim.

Tiriklar bormi? 👀

Men ham barcha qatori xushchaqchaq, samimiy va kirishimli bo'la olaman. Boshqalar bilan do'stona munosabatlar qura olaman. Dilovar, dardkash va diyonatli bo'laman - bular atigi "d" harfidan boshlanuvchi xislatlarim, xolos. Faqat mendan yaxshi bo'lishimni so'ramang. Bunday bo'la olmayman.

Markus Zusak qalamiga tegishli "Kitob o'g'risi" asarining ilk sahifalaridayoq keltirilgan ushbu iqtibosdan so'ng, beixtiyor Nitsshening boshqa bir yozig'i esimga tushdi:

"Ayniqsa, o'zlarini "yaxshi" deb ataganlarni men hammadan ko'proq zaharli bo'lgan pashshalar deb topardim: ular butunlay ma'sum holda tishlaydilar, butunlay ma'sum holda yolg'on so'zlaydilar; ular menga qanday qilib adolatli bo'la olsinlar axir!

...yaxshilarning ahmoqligi tuzalmasdir."

Bir qarashda erish tuyiladigan ushbu so'zlar aslida unchalik ham haqiqatdan uzoq emasligini sezgan bo'lsangiz, ehtimol. Hammaning o'z haqiqati borligiga hech qanday e'tirozim yo'q, ammo men o'zini yaxshi deb ataydigan har qanday insondan uzoqroq bo'lishni, hech yo'q ularni tashqaridangina kuzatishni ma'qul topdim. Ha aytgancha, men ham aqlli, ahmoq va alamzada bo'lishim mumkin va bular "a" harfidan boshlanadigan xislatlarim xolos. Lekin hech qanaqasiga yaxshi'likka da'vogar emasman.

@malinadann

Kitob o'g'irlash uchun payt poylab, to'rttala ko'zimni sergak tutib yuribman. Faqat Lizelda bo'lganidek, usiz yashay olmaydigan kitobimni o'g'irlashim kerak.

Haa, tushunib turganingizdek men "Kitob o'g'risi"ni qayta o'qiyapman.

Eng beparvo insonlar yuraklarida ham titroq uyg'otmasdan teginib bo'lmaydigan nozik torlar bor. Qaytishsiz yo'qolgan, hayot va o'limni birdek mazax sifatida ko'radiganlar uchun ham hazillashish mumkin bo'lmagan narsalar mavjud.

Edgar Allan Poe'ning qaysidir hikoyasidan...

@malinadann

Elza onasining hech qanday o‘pichini, aqalli erkalashini yoki shirin so‘zlarini eslay olmasdi. Boshqa ko‘plab insonlar ham his qilgan bu begonalik — sovuqqon va sevgiga qodir bo‘lmagan ota-ona bilan ulg‘ayish unga ham tanish edi. "Men qachondir onam meni o‘pganini eslay olmayman," — shu gap orqali ular bir-birlarini tanir edilar. Tushuntirishlarsiz ham bu so‘zlar ortida qanday ulkan jarlik yashiringani ayon edi.

Кароль Фив "Я должна кое-что тебе сказать"

@malinadann

O‘zlikni qidirishga bo‘lgan intilish, ichki kurash va yolg‘izlikni o‘zida jamlagan uchinchi hikoyam: «Paris vous attend»

Umid qilamanki, yozg‘im sizlarga manzur keladi, o‘qishga arzirli deb topsangiz uni boshqalar bilan bo‘lishishni va albatta, o‘z fikringizni qoldirishni unutmaysiz, zero bu men uchun muhim!

Izohlar uchun: @fazodasblog_bot

@fazodasblog

Doim qush bo'lishni orzulaganim uchun qaqnus qismati bilan sinaldimmikin yoki? Hozir esa parcha-parchalarimgacha halok bo'lib borayapman... Ammo batamom yakson etilishim haqidagi loflarga bir soniya ham quloq tutmayman, zotan qayta tug'ilish yaqin. Lekin hammasidan ham ayonrog'i shu-ki, hech narsa avvalgidek bo'lmaydi.

@malinadann

Yozmay, o‘qimay, kulmay... Oh, yashamay qo‘yganimga ancha bo‘lgan!

Hammadan ko‘p kuldi.Iztirob chekayotgani aniq edi.

Inson eng yomon tushlarini uyg'ongach ko'radi.

— Qo‘rqaman? Nimadan qo‘rqaman?
— Sevgidan, Jo. Sevishdan. Sevgini berish va qabul qilishdan.

Va u bir qisqa soniyaga sevgidan nafratlandi. Chunki sevgi — sotqinlik. Usiz yo‘qotishlar bo‘lmasdi. Ehtimol, usiz hech bir narsa bo‘lmasdi, lekin muhimi — yo‘qotishlarsiz.

— Shekspir doimo kema halokatlari, odam o‘g‘irlash va taqdirlardagi dramatik o‘zgarishlar haqida yozgan. Va hech kim hech qachon uning asarlarini "ta’msiz" demagan.
— Chunki Shekspir Konkord'lik yosh ayol emasdi.

— Nimadan qutilish?
— Mendan, — ginasiz javob berdi Jo.
Mening qiyinchiliklarim va muammolarim, o‘zgaruvchan kayfiyatimdan. Mening g‘alati xarakterim va men uchun muhim rol kasb etadigan karyeramdan. Shu dunyodagi qolgan barcha insonlar singari yashay olmasligimdan.

Jo buni faqatgina xohlagani (aslida shunday bo‘lsa ham), mablag‘ga ehtiyoji bo‘lgani (bu ham to‘g‘ri) uchungina emas, yozishi kerakligi uchun yozardi. Chunki u qanaqasigadir va qaydadir yashashi kerak. Zulmatga qaramay. Hatto bu bor-yo‘g‘i havo qasri bo‘lgan taqdirda ham.

Jo boshqa insonlar bilan bir xonada bo‘la turib, o‘zini butunlay yolg‘izlikda his qilish qanday ekanligini bilardi. Borligi faqatgina ungagina ma’lum bo‘lgan dunyo bilan yuzma-yuz qolish. Ibtidoning bashoratidan zavqlanib, intihodan qo‘rqish. Asil hayotda hech narsani bunchalar jonli va haqiqiy qabul qila olmasligiga nisbatan aybdorlik va qo‘rquvni his qilish.
"Boshqa dunyoda yashayotganimga nisbatan bo‘lgan qo‘rquv. Menga hech kim yeta olmaydigan soyalar va nurdan iborat havo qasrida."

Маргарет Штольц, Мелисса де ла Круз "Джо и Лори"

@malinadann