لفور سرزمین زیبایی

#گوم_بییه_دل

اها مه دل چه امشو سوتوکوری؟
مره نوتی صبوری ها صبوری؟

اتی سارخه درده وا هکردی؟
کدیم گوم بییه ره پیدا هکردی؟


چتی ونگ زننی؟ درده تککه وننی!؟
میا گینی، شواره گیسه شننی ؟!

مگه امشو درده جا، قراری؟
شه جا قهری، منه جا هم فراری!

نزن اسکیجه ره، رسوا هکردی
میا ره حسری یه، همرا هکردی

اتی لیلک، اتی تشه سمائی؟!
اتی ساینه، اتی آفتابه کائی؟!

چمر نینی، یواشک ونگه زیزی؟!
اتی گزنا بروشتی میز میزی؟!

چه در نیم لا، کلک که وا سرشتی؟
کنه حسری ره شه همرا سرشتی؟

مره نونی چه فل له، سر بهیتی؟
یواشک غصصه ره اسسر بهیتی؟

خدا دوننه ته دس، خسسومه من، دل
تمومه دشته روز زه شو مه من، دل

چه وسسه کهنه زخمه وا هکردی؟
مره مه حسری یه رسوا هکردی؟

دتا چش وارشی، کنناره شونی!
مه همرا لینگه رججه، مشته خونی!

چه دوننی درده جا شوره بجوسسن؟
چشه جا پک پکه سوره بجوسسن؟

ته نا روز دوننی، نا شو دوننی چییه
نا رسوائی، نا آبرو، دوننی چییه

ته کننا تا صوی حسری بخردن
ته همراکت تش هایتن، دی بخردن

مره سر نیر دل، بی ونگه وا مه
ته خوار دوننی که حسری یه بزامه

ته پیش و من ته دممال، مشته ونگ مه
تفنگی ته، من هم تیر و فشنگ مه

ته دممال سینه سو کممه، حرس دل
نوینی؟ خون وضو کممه، حرس دل

مه جا قهری؟ در ره کوا هکن، دل
منه گوم بییه ره، پیدا هکن، دل

#دل_گم_شده

آهای دل من چرا امشب سوت و کوری؟!
به من نگفتی صبوری و صبوری؟

اینگونه که بقچه ی درد را باز کردی
کدام گم شده را پیدا کردی؟

طوری فریاد می کنی که حتی دهان درد را هم می بندی!
ابری می شوی بر گیسوان باران می ریزی

مگر امشب با درد قرار داری ؟
از خودت قهری و از دست من هم فراری هستی؟

نزن بغض خودت را رسوا کردی
ابر را همراه اشک هایت کردی

گاهی مثل یخ گاهی چون رقصه آتشی!
گاهی سایه و گاهی بازیچه آفتابی!

حرف نمی زنی و فریاد بیصدائی ؟
گاهی گزنه زده ای و پنهانی مینالی؟

چرا درب را نیم باز و دروازه را باز گذاشتی؟
اشک های چه کسی را پست سرت جا گذاشتی؟

به من نمی گویی که چرا آتش را از زیر خاکستر بیرون کشیدی؟
غصه های پنهانی را دوباره شروع کردی؟

خدا می داند از دست تو خسته ام ای دل تمام طول روز را شب هستم من ای دل

چرا زخمه کهنه را دوباره باز کردی؟
مرا رسوای اشک هایم کردی؟

با دوتا چشم بارانی ات ایوان خانه را شسته ای
به همراه من رد پایم را پر از از خون کردی

تو چه می دانی که با درد شب را جویدن یعنی چه؟
با چشم روشنی چراغ را جویدن یعنی چه؟ (کنایه از انتظار شدید)

تو نه روز می دانی چیست و نه شب را
نه رسوایی می دانی چیست و نه آبرو را

کنار درب خانه ات تا صبح اشک خوردن
به همراه تو اتش گرفتن و دود خوردن

مرا تنها نگذار دل که بی فریاد هستم من
تو‌ خوب می دانی که فرزند اشک هستم من

تو جلو و‌ من به دنبالت پر از فریادم
تو تفنگ هستی و‌ من هم تیر و فشنگ هستم

به دنبال تو سینه خیز می کنم بایست ای دل
می بینی؟ با خون وضو می کنم بایست ای دل

با من قهری؟ در را باز کن ای دل
من گم شده را پیدا کن ای دل

✍ #علی_امین_زاده


@lafoormycountry
🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁