خانه فرهنگ گیلان

خانه فرهنگ‌ گیلان:

حیلت رها کن عاشقا؛ دیوانه شو، دیوانه شو...

زیبایی‌شناسی موسیقی و خلاقیت در کمپوزیسیون

علی احمدی‌فر

یکشنبه | ۹ دی ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

گروه داستان فارسی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹داستان‌خوانی و نقد
🔸سه‌شنبه| ۴دی ۱۴۰۳ |ساعت ۱۷

خانه فرهنگ گیلان:

🔸 نشست فرهنگ بومی
 
🔹 به مدیریت: م.پ. جکتاجی

🔸 دوشنبه | ۳ دی ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

📌 حضور برای علاقه‌مندان آزاد است.

@kfgil

گروه شعر فارسی خانه فرهنگ گیلان:

🔸 شعرخوانی و نقد

🔹 با حضور علی‌رضا پنجه‌ای

🔸یکشنبه | ۲ دی ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

▫️جلسه ۴۶۵ شعر گیلکی خانه فرهنگ اختصاص داشت به برنامه‌ای با عنوان "دامون و شعر گیلکی" با سخنرانی محمدتقی پوراحمد جکتاجی مدیر مسئول و صاحب امتیاز نشریه دامون.
این برنامه که ۲۶ آذر ۰۳ در یک عصر سرد پاییزی در خانه فرهنگ انجام شد، با استقبال دوستداران شعر و فرهنگ گیلکی، فرهیختگان و تعدادی از شاعران صاحب اثر در نشریه دامون همراه بود.
در ابتدا دبیر جلسه ضمن خوش‌آمدگویی به حاضران تاریخچه‌ای کوتاه از شکل‌گیری نشریه دامون در سال‌های ابتدای انقلاب را بیان نمود.
شهرام دفاعی بعد از بیان این مقدمه کوتاه از آقای جکتاجی خواست که سخنان خود را برای حاضران بیان دارد.
جکتاجی ابتدا با اشاره‌ای کوتاه از تاریخچه زبان مکتوب گیلکی در سال‌های قبل از انقلاب، از سال‌های انتشار دامون در دو دوره گفت، سال اول انتشار در بهار ۱۳۵۸ بود که تنها ۴ شماره از دامون چاپ گردید که زیر نظر چندین نفر از شاعران و نویسندگان آن سالها از جمله ۱-بشرا ۲-مرادیان ۳-محمدولی مظفری ۴-عبدلی ۵-جکتاجی بعنوان هیئت تحریریه شروع به کار کرد و دوره دوم هم از بهار سال ۱۳۵۹ تا تابستان ۱۳۶۰ بود که در مجموع ۲۸ شماره از این نشریه منتشر شد.
جکتاجی با بیان اینکه عمده فعالیت دامون در زمینه فرهنگ و فولکلور گیلان بود این نشریه را نقطه‌ی عطفی در شکل‌گیری و پیشرفت و بالندگی بسیاری از شاعران امروز و جوانان آن روز دانست.
جکتاجی گفت که دامون به نوعی آن زمان ایجاد یک جریان جدید ادبی در نشریات محلی گیلان بود که البته در کنار یکی دو نشریه‌ی دیگر همچون "جنگل" که به فارسی مطلب می‌نوشت و "گیل‌مرد" به فعالیت می‌پرداخت اما نگاه بیشتری به مسائل مربوط به فرهنگ و هنر و زبان گیلکی داشت.
جکتاجی با بیان شرایط خاص سال‌های ابتدای انقلاب اسلامی و حال و هوای جامعه در آن روزها و شور و تفکر و گرایش‌های متنوع جوانان آن سال‌ها، دامون را فرصتی مناسب برای درج و چاپ مطالب ادبی و فرهنگی دانست.
ایشان در ادامه با نام بردن از شاعران آن سال‌ها که با دامون همکاری می‌کردند بعضا یک بیوگرافی کوتاه از نام‌بردگان برای حاضران بیان می‌‌نمودند و گاهی سبب این ارتباطات را به صورت خاطره بازگو می‌کردند.
این جلسه که در ابتدای شروع آن با قطعی برق به همراه بود؛ زیر نور موبایل‌های حاضران به کار خود ادامه داد و تبدیل به محفلی جذاب و گرم برای بیان خاطرات شاعران عصر دامون شد.
ابتدا هوشنگ عباسی از شاعران قدیمی گیلان و دامون از مناسبات و ارتباطات خود با این نشریه سخن بمیان آورد و از خاطرات خود در خلال انتشار نشریه‌ی دامون گفت و شعری را که از ایشان در دامون چاپ شده بود برای حاضران خواند و سپس غلامحسن عظیمی نحوه ارتباط خود با دامون را بیان داشت و اولین شعر گیلکی خود در نشریه دامون را برای حاضران قرائت نمود.
محمد دعایی دیگر شاعر عصر دامون بود که چند دوبیتی و هساشعر را برای علاقه‌مندان حاضر خواند، علی‌اکبری هم با ذکر خاطره‌ای در روزهای توزیع دامون از فعالیت خود در این نشریه گفت، همچنین پیمان نوری هم دامون را پدیده‌ای جذاب برای آن سال‌های جوانی خود دانست.
از میان حاضران رضا نوزاد شعری را از پدرش زنده یاد "فریدون نوزاد" که در دامون چاپ شده بود خواند.
همچنین عباس گلستانی هم خیلی کوتاه از اهمیت چاپ نشریه دامون در سال‌های دور گفت و در پایان دکتر ناصر عظیمی هم بیاناتی در خصوص دامون و نقش آن در فرهنگ و ادبیات مکتوب گیلکی داشت و جکتاجی را انسانی فعال و موثر در این زمینه دانست.
این جلسه در انتها با پرسش و پاسخ‌هایی از طرف حاضران به همراه بود و در پایان جکتاجی ضمن تشکر از کسانی که برای حضور در این جلسه وقت گذاشتند پرداختن به مطالب دامون را کاری ارزشمند و مهم دانست و از شاعران پژوهشگر خواست که در خصوص نقش دامون در ادبیات گیلکی تحقیق کرده و آن را در اختیار نسل‌های بعد و علاقه‌مندان قرار دهند.
این جلسه با سخنان پایانی دبیر جلسه در امید به تکرار این برنامه‌ها به پایان رسید.
مشروح این برنامه متعافبا از طریق صفحه‌ی رسمی خانه فرهنگ منتشر خواهد شد.
@kfgil
🔻🔻🔻

اعضای محترم و فرهنگ‌‌دوستان گرامی نشست معماری با موضوع "شهرداری بافت‌های تاریخی" که مقرر بود چهارشنبه در تاریخ ۲۸ آذر برگزار شود، لغو شده است. زمان برگزاری این نشست متعاقبا اعلام خواهد شد.
@kfgil

گروه داستان فارسی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹داستان‌خوانی و نقد
🔸سه‌شنبه| ۲۷ آذر ۱۴۰۳ |ساعت ۱۷

@kfgil

در پایان یکی از ترانه‌های آرش واقع‌طلب که توسط احسان نظری خوانده شده است، برای حاضران پخش گردید و سپس بحث و تبادل نظر صورت گرفت.
@kfgil
🔻🔻🔻

▫️به گزارش گروه شعر فارسی خانه‌ی فرهنگ گیلان؛ نقد و بررسی دو کتاب «منِ قبل ِ تو با منِ بعدِ تو» و «بهترین تصویر یک دیوانه» اثر آرش واقع‌طلب در هوای سرد و پاییزی خانه‌ی فرهنگ گیلان، همراه با جمعی از هنرمندان و هنردوستان یکشنبه بیست و دو آذر هزار و چهارصد و سه برگزار شد. در ابتدا ستار جانعلی‌پور، غزلی از این شاعر را قرائت کرد و عناوین کتاب‌هایش را برشمرد و سپس از واقع‌طلب برای شعرخوانی دعوت به عمل آورد.
جانعلی‌پور در بخش دوم نشست از نخستین منتقد، دکتر سید مهدی نقبایی  دعوت کرد. این منتقد ابتدا به هوش مصنوعی اشاره کرد و از تأثیراتش بر زندگی روزمره گفت و به آزمایشی در این باره اشاره کرد که هدفش، اثبات عدم تمایز میان اشعار هوش مصنوعی و اشعار انسانی بود. «وقتی نمونه‌های مورد مطالعه نمی‌دانستند که آیا هوش مصنوعی این اشعار را گفته و یا شکسپیر، به اشعار هوش مصنوعی نمره‌ی بالایی دادند. اما گروهی که می‌دانستند این اشعار برای هوش مصنوعی است، نمرات پایینی به آن دادند. بنابراین نتیجه می‌گیریم که دوست نداریم هوش مصنوعی برای ما شعر بگوید.»
سپس نقبایی به خیام اشاره کرد و افزود: «چرا خیام همچنان بعد از هزار سال زبان‌زد خاص و عام است؟ او یکی از بین‌المللی‌ترین شاعران ما است.» این شاعر در ادامه به دو کتاب واقع‌طلب پرداخت و بیان کرد شاعر در مجموعه‌ی بهترین تصویر یک دیوانه، اشعار دیوانه‌وار قرار نداده است. «جنون در اشعار مولانا موج می‌زند. اما شاعر تعمداً به سمت اشعار عاقلانه رفته است. بنابراین نام کتاب ما را به مضامین داخل کتاب راهنمایی نمی‌کند. وقتی کتاب غزلی را در دست می‌گیریم، به چند نکته توجه می‌کنیم. می‌خواهیم ببینیم شاعر حرف جدیدی زده است یا نه. و یا اگر حرف تازه‌ای نزده، همان مضامین آشنا را با شیوه‌ی بیان بدیع بیان و سعی کرده است از کلیشه‌ها پرهیز کند. یا شعرها با هم متفاوت است یا خیر و تنوع وجود دارد؟ و در پایان شاعر با ما صادق است؟» سپس او به بحث تناسب اشاره کرد و بیان داشت: «تناسب یعنی همه‌ی تصاویر کتاب و شعر، با یکدیگر نسبتی داشته باشند. فرض کنید که وارد کنسرتی می‌شوید. در این کنسرت چند نفر می‌خواهند نوازندگی را شروع کنند. مثلاً ویولن یک آهنگ را می‌زند و گیتار آهنگی دیگر را. اگر مصراع‌ها هر کدام ساز خود را بزنند، از آن لذت نمی‌بریم.» سپس این منتقد خاطرنشان کرد که امیدوار است در کتاب‌های بعدی شاعر، با ایراد وزنی و قافیه مواجه نشوند. «از ایرادات غزل معاصر این است که از حافظه‌ی ادبی خود شعر می‌گویند نه از تجربه‌ی شخصی.»
در ادامه‌، فیلمی از «امید صباغ نو» به عنوان سخنران تصویری پخش شد. او ابتدا به دنیای خاص واقع‌طلب اشاره کرد و گفت: «واقع‌طلب به دور از حاشیه‌ها کار خود را می‌کند. در مجموعه رباعیاتش از تصاویر خودش بهره می‌برد و دنیای شاعرانه‌ی گذشته‌اش را برای خود نگه داشته است. از شعر باید لذت برد و با آن ارتباط برقرار کرد.» او در انتها غزلی از این شاعر را قرائت و برای او آرزوی موفقیت کرد. 
در ادامه از هانی ملک‌زاده، ترانه‌سرا دعوت شد تا درباره‌ی کتاب منِ بعد تو با منِ قبل تو به سخنرانی بپردازد. این ترانه‌سرا در ابتدای سخنان خود بیان داشت: «عده‌ای می‌گویند هر چیزی که به زبان محاوره نوشته شود ترانه است؛ عده‌ای هم می‌گویند باید تبدیل به یک فایل موسیقی شود و بعد ترانه است. قاعدتاً تا زمانی که تبدیل به موسیقی نشود، بهتر است همان شعر محاوره صدایش کنیم. از گذشته تاکنون سهل‌انگاری در حق ترانه بسیار صورت گرفته و چون تبدیل به موسیقی شده، اثر هنری می‌نامندش؛ در حالی‌که اگر همان را روی کاغذ بیاوریم، قابلیت دفاع از خود ندارد.» سپس او افزود که به صرف وزن، با اشکالات زبانی هم در ترانه مواجه می‌شویم و پاسخ‌شان این است که منظور رسانده شده است. «اصلاً ترانه نیاز است اثر هنری خلق کند و یا اینکه فقط تبدیل به موسیقی شود و مخاطب آن را بشنود، کافی است. این سؤالی است که باید از خودمان بپرسیم. زیرا ترانه برعکس شعر، خیلی سطحی‌تر در نظر گرفته می‌شود.» سپس ملک‌زاده به یکی از مشکلات این کتاب اشاره کرد. «مصرع‌ها از یکدیگر حمایت نمی‌کنند. ابیات پشت سر یکدیگر نیستند و ارتباط مورد نظر به وجود نمی‌آید. تناقض‌هایی دیده می‌شود. متأسفانه واقع‌طلب، برعکس غزل‌هایش، به سادگی از ترانه‌ها گذشته است. امیدوارم در کتاب‌های بعدی، ترانه‌ها را به دوستان و آشنایانی نشان بدهد.» سپس او به موضوع فدای قافیه اشاره کرد و افزود: «این کار را در رباعی انجام می‌دهیم. سه مصراع می‌آوریم تا ضربه‌ای را در مصراع آخر بزنیم.» سپس او افزود که گاهی‌اوقات شاعر منظور خود را نمی‌رساند و زبان الکن می‌ماند. «گاهی زیست و عاطفه شکل نگرفته و بنابراین شاعر قادر به بیان آن نیست.»

▫️به دعوت گروه هنرهای تجسمی خانه فرهنگ، نمایشگاهی از آثار نقاشی هنرمندان گیلان از ۱۶ آذر ماه سال جاری  در نگارخانه این موسسه برگزار شد. این نمایشگاه که تا ۲۹ آذر ماه ادامه دارد، شامل ۲۸ اثر از ۱۴ نقاش است.
شهلا باقری، حامد بهروزکار، محمود ثناجویان، رحیم رحیم‌زاده، حامد رفاهتی، ناصر رمضانی، منیر صحت، علی عباسی، مازیار عمادزاده، نسرین فلاحتی، آتنا فيض‌نژاد، سیده مهین مرتضوی، محمد ابراهیم نوروزی و محسن نعمت‌خواه نقاشان شرکت‌کننده در این نمایشگاه هستند.
@kfgil
🔻🔻🔻

گروه معماری خانه فرهنگ‌ گیلان:

🔸 شهرداری بافت‌های تاریخی
تجارب ملی، چالش‌ها و افق‌های نو

🔹 با حضور: بهمن قبادی - هنگامه علی‌اکبری
مدیر پنل: مهسا دلشاد

🔸 چهارشنبه | ۲۸ آذز ۱۴۰۳ |  ساعت ۱۷

@kfgil