کارگاه دیالکتیک

#کرونا_اندیشی -24
#تجارب_جهانی_بحران_کرونا - 4

(آشنایی با اقدامات، تجارب و مطالباتِ فعالین سیاسیِ دیگر کشورها در مواجهه با بحران کرونا)


بیانیه‌ی کارزار «کووید-صفر»

برای به‌صفررساندنِ گسترش کووید- ۱۹

 ------------------------------

دریافت مطلب در فرمت «پی.دی.اف.»:👇
http://pdf.kaargaah.net/T21_137b_ZeroCovid_Campaign_Farsi_Corona-andishi24.pdf


برشی از مقدمه:👇

بحران‌های سرمایه‌داری - بنا به انتظار- تضادهای بنیادینِ سیستم مسلط را به‌طور روشنی در معرض دید عموم قرار می‌دهند و در این مقاطع ناکارآمدی ساختاریِ دولت‌ها در پاسخ به نیازهای عینی و فوریِ آسیب‌دیدگانْ نارضایتی‌های وسیعی را برمی‌انگیزد که این وضعیت می‌تواند و می‌باید دست‌مایه‌ی بسیج سیاسی درجهت رشد مقاومت و سازمان‌یابیِ ضدسرمایه‌دارانه گردد. با این‌همه، در مواجهه با وجوه عمومیِ بحران کرونا نیروها و جریانات چپ در جوامع غربی (در امتداد انسداد تاریخیِ خویش) درمجموع نتوانستند ابتکارعمل قابل‌توجهی از خود نشان دهند. در مقابل، دولت‌ها ضمن انتقال هزینه‌های انسانی و مالیِ بحران بر دوش اکثریت مردم، مکرراً بی‌مبالاتیِ خود آن‌ها را دلیل تداوم پاندمی قلمداد کرده‌اند/می‌کنند؛ و جریانات راست افراطی و توطئه‌اندیش نیز توفیق چشم‌گیری در بسیج سیاسیِ نارضایتی‌های عمومی یافته‌اند. [...]
به‌طور مشخص، در جامعه‌ی آلمان نیروهای چپ رادیکال برای مدتی طولانی درمجموعْ رویکردی انفعالی نسبت به بحران کرونا داشته‌اند. آن‌ها از یک‌سو فاقد سازمان‌های نیرومند و وجاهت (باورپذیری) اجتماعی برای بسیج سیاسی بودند؛ و از سوی دیگر، فاقد استراتژی مشخص و راه‌کاری عملی‌ برای مواجهه با پیامدهای پاندمی. درنتیجه اکثر آن‌ها (به استثنای اقلیتی پراکنده) به‌رغم بی‌اعتمادیِ کلی‌شان به نهاد دولت، درمجموع به کارآمدی نسبیِ دولت در این مورد مشخص اعتماد کردند، چون بر این باور بودند کار بهتری از آنچه دولت انجام می‌دهد از دست چپِ فراپارلمانی برنمی‌آید؛ وانگهی، بسیاری از آنان نگران بودند که مخالفت آن‌ها با سیاست‌‌های دولت آن‌ها را در کنار جنبش ناباوران به پاندمی (Querdenker) بنشاند و یا مواضع این جریانات را تقویت کند. در کنار این‌ها، برخی هم این داعیه را طرح کردند که حمایت از تعطیلی و قرنطینه‌ی سراسری ما را در مقابل کارگران و مزدبگیران فرودست قرار می‌دهد که به کار مزدیِ روزانه نیازمندند؛ و ازطرفی استقبال از چنین راهکاری، ضمن محدودسازی امکان فعالیت‌های جمعی و سیاسی، تأیید ناخواسته‌ای خواهد بود بر گرایش دولت به افزایش قدرت کنترلی‌اش به‌بهانه‌ی وضعیت بحرانی.
بر چنین بستری و از دل گسترش پیامدهای بحران کرونا و نارضایتی و نگرانی فزآینده‌ي مردم و انفعالِ کلبی‌مسلکانه‌ی نیروهای چپ، ابتکار عمل «کووید-صفر» در ژانویه‌ي سال جاری (کمابیش هم‌زمان در آلمان، انگلستان، اتریش و سوئیس) شکل گرفت. قدم اولیه‌ برای اعلام موجودیت این کارزار، انتشار یک بیانیه و فراخوان عمومی برای امضای آن بود. گام بعدی، تدارک تجمعات اعتراضیِ متناوب و هماهنگ در شهرهای مختلف برای عمومی‌سازیِ این رویکرد و طرح مطالباتِ آن بوده است. [...]
با اینکه مسلما می‌توان انتقاداتی به مضمون بیانیه یا راهکار عملیِ این کارزار داشت، انتشار این متن در قالب یادداشت‌ها ی #کروناـاندیشی بر مبنای این امید انجام می‌گیرد که شاید در پیوند با معضلات و دغدغه‌های کمابیش مشابه در میان فعالین چپ ایران، بتواند منظری برای بازاندیشی انتقادی در این موضوع فراهم سازد. خصوصا که پیامدهای پاندمی کرونا برای فرودستان ایران به‌مراتب خشن‌تر بوده و همواره سیری صعودی داشته و اینک با شروع خیز چهارم شیوعْ ابعاد فاجعه‌بارتری هم یافته است. برای مثال، می‌توان از چنین منظری این پرسش را مورد تأمل قرار داد که چگونه می‌‌باید رویکردی جمعی برای مقابله با بی‌مسئولیتی و سوداندیشیِ فاجعه‌بار دولت درخصوص تهیه‌ و توزیع واکسن کرونا تدارک دید؟ یا حتی صرفاً چگونه می‌‌توان به‌نحو موثرتری از مبارزات موجود در این حوزه (ازجمله کارزار خون‌نامه‌ي پرستاران) حمایت کرد و قابلیت گسترش‌یابی و پیوندیابی آن‌‌ها با مبارزه علیه نظم موجود را تقویت کرد؟ سخن را با ارج‌گذاری به بیانیه‌ی ۹ تشکل کارگری و صنفی به پایان می‌بریم که ضمن وقوف به اهمیتِ عینی و سیاسی این بحران، با تعهدی هوشمندانهْ نقد و مبارزه علیه سرمایه‌داری را از خلال مواجهه با معضلات انضمامی پیش می‌برند.
-----------------------------------------------

دریافت مطلب در فرمت «ورد»:👇

http://pdf.kaargaah.net/T21_137b_ZeroCovid_Campaign_Farsi_Corona-andishi24.docx

-------------------------------------------

#کارگران_و_بحران_کرونا
#کارزار_خون‌نامه‌_پرستاران
#تداوم_مرگ_با_ویروس_کرونا

-------------------------------------------
کانال تلگرام ی کارگاه دیالکتیک:
@kdialectic

#کرونا_اندیشی - 15
#تجارب_جهانی_بحران_کرونا - 3

( آشنایی با اقدامات، تجارب و مطالباتِ فعالین سیاسیِ دیگر کشورها در مواجهه با بحران کرونا – شماره سه)


گویا ما برای کسی اهمیتی نداریم!

مصاحبه با یک پناهنده‌ی بیکار در رابطه با پیامدهای بحران کرونا 

امین حصوری

برشی از مقدمه:👇

... سومین شکل کنش «همبستگی» در جامعه آلمان، همبستگی از منظر چپ رادیکال است، که برقراری ارتباط با توده‌ها درجهت رشد اندیشه‌ی انتقادی، توانمندسازیِ بدنه‌ی فرودست جامعه و زمینه‌سازی برای سازمان‌یابی از پایین را هدف قرار می‌دهد. این دست ابتکارعمل‌های همبستگی (از منظر چپ)، در امتداد همان چرخش استراتژیکِ متاخرِ بخشی از نیروهای چپ رادیکال جای می‌گیرند که اینک بنا به حساسیت موقعیت تاریخی، پذیرش و اقبالِ نسبیِ بیشتری (گرچه دیرهنگام) نزد آنان یافته است. چون چپ رادیکال اینک به میانجی دلالت‌های عینیِ بحران کرونا با این واقعیت روبرو شده است که توده‌ی ستمدیدگان یا بدنه‌ی فرودست جامعه (تلویحا طبقه‌ی کارگر)، به‌رغم ظاهر خاموش و مطیع، مبارزات غیر پی‌گیر و ناتمام، و حتی واکنش‌های گهگاهیِ ارتجاعی‌اش، از چه پتانسیل عظیمی برای رویارویی با سیستم برخوردار است. بنابراین، شکافی که بحران کرونا در دل وضعیتِ مسلط باز کرده است، همزمان به عرصه‌ی رویارویی هژمونیک نیروهایی متعارض بدل شده است که وجه‌مشترک همه‌ی آنها کسب جایگاه سیاسیِ تعیین‌کننده(تر) در آرایش قوای آینده‌ی نزدیک است.   
در گستره‌ی تحرکات «همبستگیِ» برآمده از بحران کرونا، فعالیت سیاسی در محلات شهری در بسیاری از شهرهای آلمان گسترش قابل‌توجهی داشته است و همان‌طورکه اشاره شد، بخشی از نیروهای چپ رادیکال نیز از خاستگاه و منظر سیاسی خاص خویش (ضرورت پیوندیابی با جامعه و «سیاست از پایین»)، به اشکالی از کنش‌های همبستگی روی آورده‌اند یا بعضا فعالیت‌های پیشین خود در این حوزه را شدت بخشیده‌اند، که فعالیت سیاسی در محلات محروم شهری («سیاست محلات») بخش مهمی از آن است. 

متن حاضر، که مصاحبه‌ای‌ست با یک پناهنده‌ی بیکار، در چنین بافتاری تهیه شده است. در این نمونه‌ی معین از «سیاست محلات»، کوشش می‌شود در کنار سایر اقدامات برای توانمندسازیِ جمعیِ مردم فرودست در یک محله‌ی شهریِ محروم و عمدتا «خارجی‌نشین»، تجارب زیسته‌ی فردی در رویارویی با بحران کرونا گردآوری و در قالب یک هفته‌نامه‌ی چهاربرگی (به چندین زبان) منتشر گردند؛ به‌بیان دیگر، صداهای مردم، گردآوری شده و به‌سمت گستره‌ی وسیع‌تری از خود آنان بازگردانده می‌شود. عنوان این هفته‌نامه چنین است: «مجله‌ی محله: صداهایی از محله». بخشی از ایده‌ی بی‌واسطه‌ی این کار، پیوندیابی بیشتر با مردم در جریان تماس‌های اولیه، تهیه‌ی مصاحبه و خصوصا هنگام پخش دستیِ هفته‌نامه (جدا از انتشار آن در کانال‌های اینترنتی و شبکه‌های مجازی) است {پخش هفته‌نامه عمدتا در مقابل سوپرمارکت‌ها و دیگر نقاط تردد فعلیِ مردم انجام می‌شود و اکثرا با استقبال نسبتا خوبی روبرو می‌شود و باب گفتگوهای خودجوش را باز می‌کند}. اما هدف باواسطه‌ی تهیه‌ و انتشار این مجله، تقویت فرآیندِ بازگشت به سیاست یا «سیاسی‌کردنِ» (Politisierung) توده‌ها در عصری‌ست که سیاست‌زُدایی یکی از شاخصه‌های اصلی آن بوده است، ولی اینک با ظهور بحران کرونا شکافی در آن ایجاد شده است. باور کلی و مبناییِ این ابتکارعمل آن است که «سیاسی‌کردنِ» فرودستان، درکنار توانمندسازی و سازمان‌یابی، رئوس درهم‌تنیده‌ی مثلثی هستند که هر استراتژی رهایی‌بخش برای شکل‌گیری یک ضدقدرت در برابر نظم مستقر به‌ناچار باید آنها را به‌طور همزمان در خود بگنجاند. 

دریافت نسخه‌‌ی پی. دی. اف.:👇

http://pdf.kaargaah.net/115_Interview_Corona-Pandemie_StadtteilPolitik_Farsi_HAmin.pdf

دریافت مطلب در فرمت «ورد»:👇

http://pdf.kaargaah.net/115_Interview_Corona-Pandemie_StadtteilPolitik_Farsi_HAmin.docx

-------------------------------------------
کانال تلگرام ی کارگاه دیالکتیک:
@kdialectic

#کرونا_اندیشی - 6
#تجارب_جهانی_بحران_کرونا - 2 

(آشنایی با اقدامات، تجارب و مطالباتِ فعالین سیاسیِ دیگر کشورها در مواجهه با بحران کرونا – 2)

کار کردن تحت رژیم کرونا:
مبارزاتِ جاری درحال برداشتن نخستین گام‌ها درجهت برپایی کنترل کارگران هستند

برگرفته از نشریه‌ی
Angry Workers of the World

8 فروردین 1399

بخش آغازین متن: 👇

درحالی که بسیاری از چپ‌ها بلاتکلیف بودند و از دولت می‌خواستند که به آنها بگوید چه کاری انجام دهند، بسیاری از کارگران در سراسر جهان گام‌هایی محدود اما واقعی درجهت [برپایی] کنترل کارگران برداشته‌اند. اعتصابات خودجوش از کارخانه‌های اتومبیل‌سازی در ایتالیا به کانادا و ایالات متحده گسترش یافته است. یک رشته اعتصاب در مراکز تماس تلفنیِ برزیل فوران کرد؛ کارگران کنسرنِ آمازون در اسپانیا و فرانسه و نیویورک به خیابان‌ها رفتند؛ رفتگران اماکن عمومی و کارگران معدن در پرو اعتصاب کرده‌اند؛ کارگران پوشاک در بنگلور از وارد شدن به کارخانه‌ها بدون تجهیزات محافظتی خودداری می‌کنند.
درحال حاضر می‌توان شاهد سیاسی‌شدنِ وسیع در متن این جنبش کوتاه و جهانیِ طبقه‌ی کارگر بود. فوری‌ترین خواسته‌های کارگرانِ اعتصابی، دریافت تجهیزات مناسبِ محافظتی در برابر بیماری Covid-19 بوده است. اما در پیِ آن، بسیاری از اعتصاب‌ها فراتر از این مطالبات رفته‌اند. برای مثال، در نمونه‌ی اعتصاب کارگری در کارخانه‌ی  AvioAreo در ایتالیا، کارگران این سوال را مطرح کردند که آیا کار آنها - تولید موتورهای هواپیما- در این برهه‌ی زمانی از نظر اجتماعی ضروری است، یا خیر. کارگران کمپانی «فراری» نیز به‌دلایل واضحی همین‌کار را کرده‌اند. این واقعیت که ما در انگلستان شاهد این دست اقدامات نبوده‌ایم، ممکن است ناشی از تمرکز عمومی بر روی راه‌حل‌های ایالتی و پارلمانی باشد. این تمرکز بر روی «حزب کارگر»، در گذشته، ازجمله در جریان اختلافات در مورد «طرح لوکاس» (Lucas Plan)، مانعی در برابر راهکارهای مبتنی بر کنترل کارگران بوده است. 
این‌ها نخستین گام‌های اساسی و مصالحی واقعی برای کنترل کارگران است. از این نقطه، هیچ مسیر تدریجی و همواری برای گسترش این کنترل وجود ندارد - این امر به خودِ مبارزات کارگران بستگی دارد. اما ما، به‌عنوان انقلابیون طبقه‌ی کارگر ، دست‌کم می‌توانیم کارهای کوچکی برای پشتیبانی از این پویش انجام دهیم:
یک) می‌توانیم گزارش‌های مبارزات طبقه‌ی کارگر را در این شرایط ویژه مستندسازی و نظام‌مندسازی کنیم.

دو) می‌توانیم گزارش‌هایی را در مورد چگونگیِ تغییرِ روند بحث‌ها و تجارب در سپهر کار امروزی منتشر نماییم یا به‌اشتراک بگذاریم. برای مثال، اگر به وضعیت کاریِ امروزِ برخی از هم‌رزمان خود که راننده‌ی تحویل سوپرمارکت‌های بزرگ هستند نگاهی بیندازیم، گرایش‌های خاصی را مشاهده خواهیم کرد: همکارانی که با هر دور تحویل بار، در معرض خطر [ابتلاء به بیماری کرونا] هستند، از خودشان می‌پرسند که آیا در این وضعیت، تحویل بسته‌های «سوشی» (sushi) به ادارات شهری یا [تحویل] سبزیجات تازه به مراکز نگهداری از سالمندان معنایی دارد؟ هنگامی که این سؤال مطرح شود، بی‌درنگ جایگاه مدیریتِ شرکت‌ها زیر سؤال می‌رود: نقش مدیریت در وهله‌ی نخست آن است که پیشبرد کسب‌وکار (بیزنس) را تضمین کند، خواه [حاصل] چنین کاری برای جامعه مفید باشد، خواه نباشد.  

سه) می‌توانیم گزارش‌های مربوط به اقداماتی که کارگران برای تغییر محتوای خدمات یا محصولاتِ تولیدی خود انجام می‌دهند، تا فایده‌مندیِ اجتماعیِ آنها را در موقعیتِ کنونی افزایش دهند، به‌اشتراک بگذاریم. روشن است که برخی از این اقدامات ممکن است تحت «فرمان دولت» انجام گیرند؛ اما در نهایت، این کار مهندسین و کارگران فنیِ طبقه‌ی کارگر خواهد بود که روند تولید را تغییر دهند؛ برای مثال، از تولید قطعات خودرو به تولید دستگاه‌های تنفسی. در اینجا تمایزات بین کار فکری و یدی زیر سؤال می‌رود و رابطه‌ی آنها به‌نحو دیگری بازترسیم می‌شود و امکانِ ایجاد روابط برابرتر در محل کار پدیدار می‌گردد.
......

دریافت نسخه‌‌ی پی. دی. اف.:👇
http://pdf.kaargaah.net/111b_Corona_Experiences_02_Angry_Workers_Statement_Farsi.pdf

دریافت متن در فرمت «ورد»:👇
http://pdf.kaargaah.net/111b_Corona_Experiences_02_Angry_Workers_Statement_Farsi.docx
-------------------------------------------
کانال تلگرامی کارگاه دیالکتیک:
@kdialectic

#کرونا_اندیشی - 4
#تجارب_جهانی_بحران_کرونا - 1

( آشنایی با اقدامات، تجارب و مطالباتِ فعالین سیاسیِ دیگر کشورها در مواجهه با بحران کرونا – شماره یک)


مردم مقدم بر سود:
برنامه‌ی فوری در برابر بحران کرونا

برگرفته و ترجمه از:
Sozialistische Alternative

1. قطع فوری کلیه‌ی کارها و خدماتی که برای تامین نیازهای عمومی ضروری نیستند؛ با دستمزد کاملِ شاغلین.

2. درآمد مزدبگیران، چه به‌دلیل ایزولاسیون در اثر بیماری (یا قرنطینه‌ی حفاظتی) و چه به‌ضرورت مراقبت از کودکان (در دوره‌ی ‌تعطیلی مدارس و مهدکودک‌ها)، نباید قطع گردد و آنها چه در دوره‌ی ‌بحران کرونا و چه پس از آن نباید در معرض اخراج قرار گیرند. همچنین باید برای افرادی که خود-اشتغال هستند، کمک‌هزینه‌های کافی تخصیص یابد.

3. تصمیم‌گیری‌ها درباره‌ی شرایط و چگونگی ادامه‌ی کار در محیط‌های کاریِ فعال باید توسط نیروی کار انجام شود. نظارت بر تمهیدات محافظتی برای سلامت کارگران و کارکنان باید توسط شوراهای کارگریِ محیط کار و اتحادیه‌های کارگری انجام گیرد.

4. آزمایش‌های پزشکیِ تشخیص بیماری باید برای همگان قابل دسترس باشد. باید با مشارکت دولت، انجمن‌های کارکنان و اتحادیه‌های کارگری برنامه‌ای مدون شود که چه شرکت‌هایی می‌باید نوع تولید خود را در کوتاه‌مدت تغییر دهند تا تجهیزات پزشکی، مواد و لباس‌های محافظتی و غیره به‌قدر کافی تولید گردند.

5 .تمامی شرکت‌های مورد نیاز برای مبارزه‌ی موثر با بحران کرونا می‌باید بی‌درنگ تحت کنترل مشترک دولت، کارکنان و اتحادیه‌های کارگری قرار گیرند. بیمارستان‌های خصوصی و شرکت‌های داروسازی باید تحت مالکیت عمومی درآیند. قوانین مالکیت معنوی (ثبت اختراعات) در مورد واکسن و دارو باید لغو گردند.

6.سلامتی مقدم بر سود است: حق‌الزحمه‌های درمانیِ اضافی (و موردی) و اجبار بیمار به پرداخت بخشی از هزینه‌‌ی درمان (از سوی بیمه یا بیمارستان) باید لغو گردند. حقوق پایه‌ی ماهانه‌ی همه‌ی کارکنان و پرسنل بیمارستان‌ها باید  500 یورو افزایش یابد و نیز بابت وضعیت خاص بحران کرونا می‌باید 500 یورو اضافه‌حقوق ماهانه لحاظ گردد. شرایط مناسب و فوری برای دعوت به کارِ پرستاران سابق و پرستاران بیکار باید فراهم گردد. باید سرمایه‌گذاری پایدارِ میلیاردی در نظام سلامت عمومی انجام گیرد.

7. تعلیق کلیه مجازات‌های اداره‌ی کاریابی، افزایش کف کمک‌هزینه‌ی تأمین اجتماعی به 750 یورو، به همراه پرداخت هزینه‌ی اجاره برای افرادی که تحت پوشش حمایت‌های اجتماعی دولت قرار دارند (ازجمله جویندگان کار یا کسانی که فاقد شرایط اشتغال هستند).

8. ممنوع سازی لغو قراردادهای اجاره به‌خاطر عدم تواناییِ پرداخت اجاره‌بهاء؛ ممنوع‌سازیِ تخلیه‌ی ‌اجباری مسکن‌های اجاره‌ای؛ و ممنوع‌سازیِ قطع اجباری برق و آب.

9. ثروتمندان باید برای مقابله با بحران کرونا هزینه بپردازند: همه‌ی کسانی که بیش از یک میلیون یورو دارایی دارند، باید متناسب با میزان دارایی‌شان سهم ویژه‌ای (مالیات یک‌باره) برای تامین مخارج عمومیِ غلبه بر بحران کرونا بپردازند.

10. هیچ سوءاستفاده‌ای از وضعیت استثناییِ کنونی درجهت محدودسازیِ حقوق دموکراتیک پذیرفتنی نیست: مواردی نظیر ممنوعیت اعتصاب، ممنوعیت راهپیمایی، سانسور و غیره. کارگران و مزدبگیران باید این امکان را داشته باشند که برای شرایط کاریِ ایمن مبارزه کنند. راهپیمایی خیابانی با حفظ فاصله و تدابیر لازم برای هیچ‌کس خطری ندارد. 


دریافت نسخه‌‌ی پی. دی. اف.:👇

http://pdf.kaargaah.net/111a_Corona_Experiences_01_Menschen_vor_Profite_Farsi.pdf

-------------------------------------------
کانال تلگرام ی کارگاه دیالکتیک:
@kdialectic