جناب گاو

لطفاً از تاریخ درس نگیرید!

نه ترکیه می‌تواند خلافت عثمانی را احیاء کند، نه ایران می‌تواند شاهنشاهی ساسانی را احیاء کند، نه سعودی می‌تواند خلافت اموی را احیاء کند، نه اسرائیل می‌تواند به دوران سلیمان باز گردد؛ ضمن اینکه کردها هم نمی‌توانند چهار کشور را تجزیه کنند، اجزاء را به هم متصل کنند و سپس در قرن بیست‌ویکم به سبک قرن نوزدهم ملت بسازند. این‌ها خواب‌ها و خیالات عوامی‌اند که از بد روزگار در سیاست قدرتی به هم زده‌اند و حالا به خودشان اجازه می‌دهند منابع قلمرویی را که تحت کنترل دارند و جان انسان‌های آن را صرف خیال‌های کودکانه‌شان سازند. از این منابع استفاده می‌کنند و خیالاتشان را به اسم حقایق تاریخی در ذهن مردم می‌پراکنند. مردمی که اغلب نیازهای اولیۀ رفاهی‌شان تأمین نشده است. به خودشان اجازه می‌دهند بنیادی‌ترین اصول اخلاق را زیر پا بگذارند و نامش را «واقع‌بینی»، «رئال پالتیک»، «عمق راهبردی» و «اهداف والا» بگذارند.

این دودمان‌ها، دوران‌ها، قراردادها، جنگ‌ها و رقابت‌های گذشته مربوط به گذشتگانند. جای بحث دربارۀ آن‌ها در کتاب‌ها و مقالات علمی و پژوهشی است، نه تریبون‌های سیاستمداران. از اینکه در گذشته‌های دور دولتی به نام عثمانی با دولتی به نام صفوی درگیری نظامی داشتند هیچ نتیجه‌ای دربارۀ سیاست امروز نمی‌توان گرفت. اینکه دولتی به نام ساسانی در جنگی به نام قادسیه شکست خورد کوچک‌ترین ربطی به مردمان امروز ندارد. نه مردمان امروز شبیه مردمان گذشته با همان جهان‌بینی و با همان انتظارات از زندگی هستند، نه مناسبات اجتماعی و رابطۀ میان طبقات و اقشار در جهان امروز ربطی به مناسبات اجتماعی صدها سال گذشته دارد. از این گذشته هر کس فقط یک جلد کتاب جدی و به راستی علمی دربارۀ تاریخ هر دوره‌ای را باز کند و آن را ورق بزند در می‌یابد که تاریخ به معنای علمی واژه چقدر با آن تصوری که معمولاً در ذهن مردم از تاریخ وجود دارد و در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها و نظام آموزشی رسمی و بحث‌های فامیلی ترویج می‌شود تفاوت دارد. تاریخ را از منابع علمی و جدی خواندن برای اکثریت قریب به اتفاق مردم هیچ جذابیتی ندارد و احتمالاً لزومی هم ندارد که همه بخوانند. بله ممکن است برای انگشت‌شماری از پژوهشگران جذاب باشد، ولی آن جذابیت چیزی از نوع جذابیت روابط پیچیدۀ ریاضی برای ریاضی‌دانان است. جذابیت پژوهشی و ناشی از دغدغۀ دانستن است.

دولت‌ها اما خلاف این را رواج می‌دهند. تاریخ در دست دولت و دم‌ودستگاه آموزشی و ایدئولوژیک آن فرق چندانی با اسلحه ندارد. با تاریخ برای خواب‌وخیال‌های خود سرباز تربیت می‌کنند. مردم را وادار می‌سازند تا انتقام فلان شکست نظامی متعلق به صدها سال پیش را از دشمنان خیالی بگیرند یا بهمان پیروزی صدها سال پیش را تکرار کنند. اگر کسی جرأت کند و بپرسد: «به فرض که توانستیم، آخرش که چه؟» اگر پرسشگر شانس بیاورد و طرح چنین پرسشی خیانت تلقی نشود، خواهید دید که حتی یک جمله که منطق روشنی داشته باشد نمی‌توانند بر زبان بیاورند. در مواجهه با چنین پرسشی دو کار می‌کنند: یا پشت عواطفی مثل «غیرت»، «شرافت» و «عرق» سنگر می‌گیرند؛ یا اگر «آکادمیک» باشند با اصطلاحات اغلب بی‌معنی از قبیل «حیاط خلوت»، «فضای حیاتی (Lebensraum)»، «عمق راهبردی» و «کریدور» - تازه‌ترین مد این روزها! - جملات مبهم می‌سازند. جملاتی که کار و تولید و مصرف و خرید‌وفروش و علم و صنعت و هنر و ورزش و بازرگانی یا در آن‌ها جایی ندارند یا به خودی خود واجد هیچ ارزشی نیستند و ارزش آن‌ها تنها تا جایی است که در خدمت «هدف والا» باشند. آشکارا نمی‌گویند با رفاه و استاندارد زندگی بالاتر مخالفیم. می‌گویند رفاهتان به این اقدامات ما گره خورده است؛ پس کل جامعه باید در راستای آن سازماندهی شود.

واقعیت اما دقیقاً برعکس است. انگلیس و فرانسه پس از جنگ جهانی دوم امپراتوری‌های استعماری بزرگ خود را در آفریقا و آسیا از دست دادند. ده‌ها برابر قلمرو خود را واگذار کردند. بااین‌همه رفاه عمومی که اکنون در این کشورها وجود دارد به مخیلۀ یک انگلیسی یا فرانسوی معمولی هفتاد سال پیش نمی‌رسید. کرۀ جنوبی هیچ‌گاه امپراتوری نداشت و اساساً خود این کشور زاییدۀ جنگ جهانی است. تولیدات این کشور با اتکای کدام زور نظامی بازارهای جهان را تسخیر کرده‌اند؟ آیا نظامی کرۀ جنوبی اسلحه روی شقیقۀ مصرف‌کنندۀ ایرانی گذاشته است که یا گوشی سامسونگ بخر یا شلیک می‌کنم؟ ترکیه هم اگر تاکنون رشد و توسعه‌ای داشت به خاطر عثمانی‌گری نبود. این را که مقامات این کشور می‌خواهند راه متفاوتی را بروند یا خیر نمی‌دانم. ولی این را می‌دانم که اگر هوس‌های مشابهی به سرشان زده باشد بیشترین زیان متوجه مردم خودشان خواهد شد.

اکنون در سوریه

الان اگر هر جای سوریه بروی، شعار "الموت لِلایران" (مرگ بر ایران) را می‌شنوی. بر در و دیوار هم این شعار را نوشته‌اند، و در برنامه‌های تلویزیونی‌شان هم مرتب آن را تکرار می‌کنند. جولانی، رهبر جدیدی سوریه، البته به مردم ایران اطمینان داده که این شعار متوجه مردم ایران نیست و منظورشان رژیم ایران است، و گفته که این شعار "مرگ بر ایران" همیشه شعار مردم سوریه خواهد ماند!

واقعاً چه کار باید کنیم با این همه حماقت و خباثت؟ شعار مرگ بر یک کشور، چه معنا دارد؟! اگر با حکومت ایران مشکل دارند، چرا باید شعار "مرگ بر ایران" بدهند؟ آیا این می‌تواند به غیر از ترکیب غریبی از بلاهت، کینه‌توزی کور و خباثت باشد؟ مسلماً خیر!

البته دروغ گفتم. در سوریه الان این شعار داده نمی‌شود و جولانی هم آن حرف را نزده. ولی کشور دیگری را می‌شناسم که چند دهه است کار مشابهی انجام می‌دهد.

@jenabegav

بدون شرح!


@jenabegav

دلائل دشمنی ما با اسرائیل
بخش ۲ از ۳
(بخش۱، اینجا)

رژیم شاه البته از این مسأله خوشنود نبود، ولی چندان اهمیتی به آن هم نداد، چرا که چندان مهم هم نبود. به علاوه، داستان‌های این چنینی همواره بین کشورها پیش می‌آید، و اگر بنا باشد اینها مایه دشمنی مداوم و ابدی شود، همه کشورهای دنیا باید با هم در جنگ باشند. اگر به اینها باشد، ما همین امروز باید جنگ خیلی بزرگ‌تری با کشور آذربایجان داشته باشیم. در دنیا چیزی وجود دارد به اسم "دیپلوماسی"، که دقیقاً کارش حل و فصل مشکلات اینچنینی است.

بعضی دیگر هم رفته‌اند و از دل داستان "پوریم" کینه‌توزی یهودیان نسبت به همه ایرانیان را درآورده‌اند! حتی اگر بگذریم از این نکته که برای بیش از دوهزار سال، یهودیان جمعیت‌های بزرگی در شهرهای مختلف ایران داشتند و با بقیه همزیستی می‌کردند؛ حتی از این نکته هم که بگذریم، اینکه برای نشان دادن دشمنی دو قوم باید ۲۴۰۰ سال (یا ۱۴۰۰ سال) به عقب رفت، خود نشان می‌دهد که این نتیجه‌گیری چقدر احمقانه است (مثل همه واکاوی‌های اینچنینی).

۴- "ولی اسرائیل در چند دهه گذشته به گروهک‌های تجزیه‌طلب و سازمان مجاهدین خلق کمک‌های زیادی کرده است."

البته نه به اندازه‌ای که مثلا آلبانی کرد! در هر صورت، اینجا سخن از علت‌های دشمنی ج.ا. با اسرائیل است. کمک‌های محدود اسرائیل به این گروهک‌ها معلول این دشمنی است! انتظار داریم که هر روز خواهان نابودی اسرائیل باشیم و هر روز امنیتش را تهدید کنیم، و آنها بنشینند و کاری نکنند؟!
در هر صورت، حتی با وجود همه دشمنی ج.ا. با اسرائیل، من شاهدی ندیده‌ام که اسرائیل برنامه‌ای جدی برای تجزیه ایران داشته باشد. آیا تجزیه ایران، دولت اسرائیل را خوشنود می‌کند؟ بله! در این دنیا کیست که از شکست دشمنش خوشحال نشود! آیا اسرائیل برنامه جدی برای این کار دارد؟ من شاهدی ندیده‌ام. 

۵- "اسرائیل بخشی از پروژه صهیونیسم جهانی برای استیلا بر جهان است، و بنابر این باید با آن مبارزه شود".

در کنار پروژه "فراماسونری جهانی"، پروژه "صهیونیسم جهانی" جذاب‌ترین تئوری توطئه بوده است (در مورد فراماسونری، توصیه می‌کنم این بخش از پادکست ماجرای مشروطه را گوش کنید). تئوری‌های توطئه در مورد "صهیونیسم جهانی" تاریخی دراز در قرن بیستم دارد، و شاید با مدرک جعلی "پروتکل مشایخ صهیون" در اوائل قرن بیستم شروع شده باشد. فصل مشترک تمام نظرات توطئه این است که وقایعی راست را گزارش می‌کنند، و سپس از آنها یک برنامه‌ریزی دقیق و همه‌جانبه در پشت صحنه را تصور و توهم می‌کنند. درست مثل شخص پارانویدی که وقایع راست و معمولی را همیشه تعبیر به دشمنی مثلاً فلان شخص با او می‌کند! این اشخاص پارانویدی، معمولاً چنان منطقی‌ سیر حوادث را می‌چینند که حتی عاقلان هم شک می‌کنند که شاید آنها درست بگویند!

واقعیاتی که در این باره خاص گفته می‌شود چه هستند؟ کشور اسرائیل و لابی قدرتمند آن در آمریکا، تعداد زیاد رسانه‌هایی که در دست یهودیان است (به خصوص در آمریکا)، نقش پررنگ یهودیان در خیلی از جریانات فرهنگی و انحرافات اجتماعی در دویست سال گذشته، و نقش پررنگ یهودیان در بانکداری و موسسه‌های مالی.

می‌شود در مورد تاریخچه یهودیان و جامعه‌شناسی این قوم کتاب‌ها پر کرد. این قوم عجیب که قرن‌ها پراکندگی و تحت فشار بودن در جوامع مختلف را آزموده، همبستگی قومی عجیبی دارد. بدون این همبستگی، شاید اصلا دوام نمی‌آورد. می‌شود هم در مورد علاقه آنان به پول و علاقه وافرشان به "تحصیل علم" مطالب زیادی نوشت. همین علاقه‌شان به تحصیل است که، از یک طرف موجب شده که حضورشان در آکادمی و شاخه‌های علم بسیار پررنگ باشد، و از طرف دیگر سرمنشأ بسیاری از ایده‌فروشی‌ها (این مرض دنیای مدرن) باشند (مارکس، فروید....).

همه اینها درست! ولی چیزی به اسم "پروژه صهیونیسم" وجود ندارد! همه آن داستان‌ها همینگونه پیش می‌رفت، حتی اگر اسرائیلی وجود نداشت. منشأ انحرافات دنیای مدرن در خود مدرنیته است، و صهیونیسم (مانند سوسیالیسم، فمینیسم، ناسیونالیسم...) خود یکی از این انحرافات بود. در ابتدای کار، اکثر یهودی‌های سنت‌گرا با صهیونیسم رابطه خوبی نداشتند، بلکه برعکس، صهیونیست‌ها عمدتاً از یهودیان لائیک و چپی تشکیل شده بودند. اما الان، در غرب بیشترین مخالفان اسرائیل در میان گروه‌های چپی سیاسی و فرهنگی (مثل طرفداران LGBT) است! فروید و مارکس و اثرات مخرب‌شان قبل از به وجود آمدن اسرائیل بود، و نیز خانواده بزرگ روتشیلد در بانکداری. برعکس آنچه گفته می‌شود، بانکداری نوین را نه یهودی‌ها ابداع کردند و نه انحصاری در آن داشتند.

نکته مهم آنکه، در مورد لابی قدرتمند اسرائیل در آمریکا هم چیز پنهان و مرموزی وجود ندارد! لابی‌گری در ذات سیاست آمریکاست و لابی حتی قدرتمندتر از لابی اسرائیل، لابی حق مالکیت خصوصی تفنگ است! ترکیه و عربستان سعودی هم لابی‌های قدرتمندی دارند...

ادامه، اینجا
@jenabegave

دلائل دشمنی ما با اسرائیل
بخش ۱ از ۳

شش سال پیش بود که مطلبی نوشتم و پرسیدم که چرا ما راه دشمنی با اسرائیل را پیش گرفتیم، چرا بر آن اصرار داریم، و چه نتیجه‌ای از آن خواهیم گرفت. 

شش سال بعد، اکنون وسط جنگ با اسرائیلیم. جنگ‌مان دیگر نیابتی و از دور نیست، بلکه مستقیم داخل جنگیم. هر آن ممکن است اسرائیل دوباره به خاک ایران حمله کند، و ما فقط باید دعا کنیم که این حمله شامل زیرساخت‌های اقتصادی و انرژی نشود!

روشن و بدیهی است که دشمنی ج.ا. با اسرائیل انتخاب و اختیار خود ج.ا. بود، و چیزی نبود که بر ج.ا. تحمیل شده باشد. از روز اول انقلاب، یکی از ارکان سیاست خارجی نظام دشمنی با اسرائیل بود و شعار "مرگ بر اسرائیل" تنها شعاری بود که بر شعار "مرگ بر آمریکا" اولویت و ارجحیت داشت. ج‌.ا. بود که روز قدس را برپا داشت و همیشه و بدون کوچک‌ترین وقفه‌ای خواستار نابودی اسرائیل شد. ج.ا. بود که از همان روز اول عرفات را دعوت کرد و به گروه‌های فلسطینی با بذل و بخشش تمام کمک کرد. ج.ا. بود که عملیات‌ انتحاری فلسطینیان را همواره ستود و آن را "استشهادی" نامید.

باز بپرسیم: چرا دشمنی با اسرائیل را برگزیدیم؟ تنها جواب منطقی این است که: به خاطر فلسطینیان و مظلومیت آنها! کاری ندارم که آیا این دلیل خوبی برای ما ایرانیان بود یا نه، و آیا ما موظف و حتی محق بودیم که در میان ظلم‌های عالم ظلم به فلسطینیان را انتخاب کنیم و جلوی آن بایستیم یا نه! فعلاً به اینها کاری ندارم.

حرفم‌ اینجا این است که تنها دلیل ذکرشده که به هر حال منطقی پشتش است همین مسأله فلسطینیان است. دلائل دیگری که به خصوص این روزها عنوان می‌شود منطقی پشتش ندارد و فقط تکیه بر لاطائلات و توهمات دارد. نکته دیگر آنکه، ممکن است به دلایلی از اسرائیل یا صهیونیسم یا حتی از کل یهودیان بدمان آید، ولی، در عرصه روابط بین کشورها، بد آمدن دلیل بر دشمنی فعالانه نیست! ویتنامی‌ها از چینی‌ها بدشان می‌آید، فرانسوی‌ها از انگلیسی‌ها، اردنی‌ها از عراقی‌ها، یونانی‌ها از ترک‌ها....، ولی فعالانه با هم خصومت نمی‌ورزند و خواستار نابودی هم نیستند!

و اما دلائل دیگری (به غیر از حقوق فلسطینیان) که ارائه می‌شود اینهایند:

۱- "قصد اسرائیل تصاحب همه سرزمین‌های از نیل تا فرات است!"

خوب، اگر اینطور است، چرا همین الان دست به کار نمی‌شوند؟! مگر الان نسبت به تمام همسایگان خود دست بالاتر را از لحاظ نظامی ندارند؟ اصلا مگر در دنیای امروز (یا حتی دیروز) چنین چیزی امکان‌پذیر است؟

بله، می‌دانم که در اسرائیل هم چهار تا آدم لایعقل هستند که گویا بر اساس آیه‌ای از تورات این ترهات را تفت می‌دهند. ولی اگر بنابر ترهات تفت دادنِ چهارتا ابله باشد که ما خودمان از همه سریم! چه تعداد ابله داریم که خواستار احیای امپراتوری هخامنشی از هند تا ترکیه و مصرند؟ چه تعداد داریم که فکر می‌کنند ایران باید رهبری تمام کشورهای اسلامی را در دست داشته باشد؟

۲- "اسرائیل قبل از انقلاب با شاه دوست بود و ساواک و موساد روابط نزدیکی داشتند"

موساد و ساواک یحتمل بعضی همکاری‌های اطلاعاتی نه چندان مهم داشتند که چیزی طبیعی بین نیروهای اطلاعاتی دنیاست. همه چیزی که در مورد دوستی شاه و اسرائیل می‌گویند اغراق است و شاه نسبت به اسرائیل انتقادهای تندی نیز داشت. نیز، رابطه شاه با انور سادات، یعنی تنها رهبر یک کشور عربی که اسرائیل را در جنگ شکست داد، خیلی بهتر از روابطش با اسرائیل بود. به هر حال، دوستی یا دشمنی شاه با اسرائیل هر چه بوده باشد، چگونه می‌توان همراهی اسرائیل با رژیم شاه را دشمنی با ملت ایران حساب کرد؟! الله اعلم! به خصوص که این همکاری در بعد از انقلاب هم ادامه پیدا کرد، چون ایران و اسرائیل یک دشمن مشترک داشتند: صدام! در جنگ با صدام، اسرائیل و ایران همکاری‌های زیادی کردند.

۳- "اسرائیل به طور ذاتی، و حتی در صورت عدم دشمنی ایرانیان با آنها، با ایران قوی مشکل دارد! اسرائیل خواهان تجزیه ایران است و این کاری به ج.ا. و دشمنی آن با اسرائیل ندارد، چرا که اسرائیل حتی قبل از انقلاب هم با ایران دشمنی داشت."

چرا باید اسرائیل با ما دشمن باشد، اگر که ما با آن دشمنی نداشته باشیم؟ مگر ما چه خاصیتی داریم و چه نقشی در کائنات بازی می‌کنیم که همیشه فکر می‌کنیم دنیا یا فلان کشور باید با ما ذاتاً مشکل داشته باشد؟ این به غیر از خودبزرگ‌بینی ماست؟ کل داستانی که در مورد "دشمنی" اسرائیل در قبل از انقلاب گفته می‌شود، مربوط به داستان کمک اسرائیل به بعضی گروه‌های کردی قبل از انقلاب است.ولی این کمک‌ها به قصد مقابله با رژیم بعث عراق بود که دشمن درجه یک اسرائیل بود....

ادامه در اینجا!
@jenabegav

چرا؟ چونکه: نیش عقرب نه از ره کین است، اقتضای طبیعتش این است!

@jenabegav

شب یلدا بر همگی مبارک!

و اما بعد! اخیراً چند نفر از ایرانیان خیلی آریایی عزیز کشف کرده‌اند که یلدا در حقیقت لغتی سریانی یا آرامی است و از مسیحیان ایرانی اقتباس شده است (چیزی که البته من خودم بیست سالی است که می‌دانستم). در حقیقت یلدا هم‌ریشه با کلمه‌ی عربی ولادت است، و به تولد حضرت عیسی اشاره دارد. یعنی یلدا در اصل همان بوده که امروز کریسمس نامیده می‌شود! حالا این کشف از عدم خلوص آریایی به این هموطنان گران آمده است، و متعاقباً امسال تبریک یلدا تبدیل شده به خجسته گویی شب چله! ("تبریک" هم چون عربی است نباید به کار رود).

آریایی عزیز! وابده! بس کن!

باستان‌گرایی ایرانی از بعضی روشنفکران دوره ناصری شروع شد، و سپس در دوره پهلوی‌ها رایج و شایع شد. تصویری کاملاً دروغین و معوج از روزگاران باستان ایران ارائه کردند که در آن یک نژاد خالص آریایی بود و همه با زبان پارسی و همه هم زرتشتی، و همه هم "پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک". اینها با هخامنشیان شروع شد و بعد ساسانیان، و بعد هم عرب‌های سوسمارخور آمدند و به زور شمشیر، خلوص دین و نژاد را بر هم زدند و خواستند زبان عربی را تحمیل کنند که فردوسی آمد و نگذاشت! عوام مردم هم فکر می‌کنند که یلدا (یا چله) آئینی زرتشتی بوده، و گمان می‌کنند که ایرانیان از دوره کورش شب چله هندوانه می‌خوردند و روز نوروز ماهی قرمز داشتند! آنهایی هم که بیشتر اهل فضلند برایت سخنرانی می‌کنند که بله، کریسمس همان یلدا است، چون در میترائیسم که از ایرانیان گرفته شده، تولد میترا همان یلدا بوده و مسیحیان بعدا این را تبدیل به تولد مسیح کردند....

تمام‌این تصورات از بیخ و بن غلط است یا در بهترین حالات فقط ذره‌ای از واقعیات دارند! نژاد آریایی وجود نداشته و ندارد (مفهومی که به اشتباه ساخته شد و بعداً توسط آلمانی‌های نژادپرست استفاده شد و بعداً همه جا دور انداخته شد، الا توسط تعدادی کم‌سواد یا کم‌عقل در ایران!). در ایران همه زرتشتی نبودند، بلکه جمعیت‌های زیادی از یهودیان و مسیحیان و ادیان قومی و قبیله‌ای دیگر نیز بودند. بعضی تاریخ‌نویسان به مسیحی بودن خسرو پرویز ظن دارند و در مسیحی بودن جانشینش تقریباً مطمئن‌اند. زبان اداری هخامنشیان و ساسانیان بیشتر آرامی بود تا فارسی باستان یا پهلوی، و علاوه بر آن زبان‌های متعدد دیگر نیز در جای جای فلات ایران وجود داشت که از ریشه فارسی نبودند.... زرتشتیان هیچ آئینی برای یلدا یا چله یا بلندترین شب سال نداشتند، و قدمت گرامیداشت شب چله در نزد ایرانیان غیرمسیحی نیز شناخته شده نیست و حتی ممکن است متاخر باشد. میترائیسم آئینی رومی بوده و هیچ شاهدی بر وجود آن (به عنوان یک آئین فراگیر) در ایران نداریم (اگر چه ممکن است نام ایزد میترا را از ایرانیان گرفته باشند).....

اگر بخواهم در مورد همه اینها توضیحات مبسوط دهم، یک کتاب می‌شود.

خلاصه که رها کنید این خلوص احمقانه آریایی را! چله یا یلدا، هر پیشینه‌ای که داشته باشد، الان جشنی فرهنگی میان مردم است، و لازم نیست آن را تبدیل به یک بحث ایدئولوژیک "آریایی" کنید!

من برای یلدا چه می‌کنم؟ همان هندوانه و انار و آجیل را می‌خورم، ولی چون به درخت کریسمس علاقه خاصی دارم، یک درخت کریسمس هم تزئین می‌کنم. اسمش را هم "درخت یلدا" گذاشته‌ام!

@jenabegav

اصل پایستاری دژمن برای ایرانی (از نوع روشنفکرش): دژمن برای ایرانی از بین نمی‌رود، بلکه از کشوری به کشور دیگر منتقل می‌شود.

@jenabegav

شما فقط تخیل کن که این جماعت یک لحظه، فقط یک لحظه کوچک در کل عمر تباه‌شان، درس بگیرند و عاقلانه عمل کنند!

@jenabegav

شجاعتی که امروز نیاز است!

این روزها خیلی‌ها خطاب به حکومت نصیحت می‌کنند که الان ج.ا. باید تن به مذاکره دهد و به توافقی برسد، حتی اگر چنین چیزی متضمن عقب‌نشینی‌هایی باشد.

ولی امروز سال ۱۳۹۲ نیست! امروز دیگر نمی‌توان ظریف یا هر شخص دیگر را فرستاد تا ماه‌ها مذاکره کند و چانه‌زنی کند و راه وسطی بیابند و..... ج.ا. الان در ضعیف‌ترین موضع خودش قرار دارد: بیشتر نیروهای نیابتیش نابود شده و یا ضربات سختی خورده‌اند، دستش در مورد قدرت نظامی و موشکی‌اش با دو عملیات "وعده صادق" رو شده، اسرائیل توانسته برتری تقریباً مطلق نظامی خود را ثابت کند و منتظر بهانه‌ای برای حمله دوباره و این بار خیلی شدیدتر به ایران است (یا شاید حتی منتظر بهانه هم‌نباشد!)؛ اروپایی‌ها خسته از رفتارهای ایران، به خصوص در داستان اوکراین و تهدید موشکی اروپا، هستند؛ ترامپ کابینه‌ای به شدت طرفدار اسرائیل و ضدایران دارد، و از عجایب آنکه، تنها امید ایران برای جلوگیری از جنگ، خود ترامپ (البته با کمک راستی‌های جنگ‌گریزی مثل ایلان ماسک و تاکر کارلسون) است! ایران جایی و ابزاری برای چانه‌زنی ندارد.

امروز سال ۱۳۹۲ با اوباما نیست! حتی سال ۱۳۹۸ با ترامپ هم نیست! آن روز ترامپ خواسته‌های حداکثری داشت، ولی ج.ا. هنوز ابزار چانه‌زنی داشت. اگر با ترامپ بر سر مذاکره می‌نشست، می‌توانست بده‌بستانی بکند. امروز نه!

واقعیتی که برای بسیاری تلخ است این است که امروز فقط سه راه جلویمان است: تسلیم، جنگ، یا تحریم‌های بسیار کمرشکن. از این سه راه، عاقلانه‌ترین و در ضمن شجاعانه‌ترین راه برای حاکمان ج.ا. تسلیم است و تنها راهی که به ویرانی مملکت نخواهد انجامید.

ولی این‌چیزی است که هم عقلانیت زیادی می‌طلبد و هم شجاعت فراوان.

@jenabegav

حفظ بشار اسد برای مقابله با اسرائیل ضروری بود.

همه می دانیم که حکومت اسد یک حکومت موروثی، استبدادی، جنایتکار و بی‌رحم بود. روزنامه نگاران و منتقدین او به قتل می‌رسیدند و 2 سال قبل از اینکه داعش در سوریه ظهور کند، ارتش اسد رو به اعتراضات مسالمت آمیز مردمی آتش گشود و هزاران نفر از مردم سوریه را قتل عام کرد.
همه این ها را می دانستیم، اما برای جنگ با اسرائیل به اسد نیاز داشتیم. پس وارد سوریه شدیم و از اسد جنایتکار دفاع کردیم.
اما یک سوال: مگر در وهله اول دشمنی ما با اسرائیل بخاطر جنایت هایش علیه فلسطینی ها نبود؟
جان سوری ها با جان فلسطینی ها فرق می کند؟

کوئیز نکته انحرافی داشت😁

خود دلار ارزشش در پنج دهه گذشته لااقل یک چهارم شده. بنابراین ریالِ پنجاه سال پیش لااقل 44,000 برابر ریالِ امروز ارزش داشته است! البته اینکه ارزش پول را چگونه و بر چه اساسی باید سنجید، خودش سؤال آسانی نیست و سنجه‌های مختلف اعداد مختلف به دست می‌دهند. با طلا اگر مقایسه کنیم، ارزش ریال الان یک‌صدوسی‌هزارم (1/130,000) ریالِ ۵۰ سال پیش است.

کلا می‌توانید اینگونه فرض کنید که ارزش واحد "پول ملی" ما هر ۱۰ سال یک‌دهم می‌شود!