1747 yilda Raskolniklar har yili soqollari uchun (aslida ularning e'tiqodlari uchun) to'lashlari kerak bo'lgan
ellik rublga, bozorda
ikkita Uy xizmatkori va ikkita ot sotib olishlari mumkin edi.
Raskolniklarning ko'rinishini o'zgartirish mumkin emas edi, ular davlatning o'z hayotlariga bostirib kirishga urinishlarga
jamoaviy o'zini-o'zi yoqib yuborish, o'z-o'zini ko'mish va ochlikdan ixtiyoriy o'lim bilan javob berishdi.
Aslida Pyotr I boshqa fuqarolarining soqollariga Raskolniklarga nisbatan qattiqroq munosabatda bo'lgan. Jumladan,
1705 yilda u saroy a'yonlari, zodagonlar va amaldorlarning soqollariga
olti yuz rubl miqdorida mutlaqo mumkin bo'lmagan, taqiqlangan yillik soliqni o'rnatdi.
Yirik savdogarlar yuz, kichik va shahar aholisi soqoli uchun
oltmish rubldan to‘lagan. Doimiy soliq dehqonlarga ta'sir qilmadi, lekin shaharga kirish va chiqishda har bir dehqonning soqolidan
ikki rubldan olindi.
Soliq to'laganlarga soqol va mo'ylov tasviri hamda "pul olingan" yozuvi yozib qoʻyilgan maxsus ko'krak nishoni berilardi.
Ammo hech kim bunday pulni to'lay olmasdi. Natijada,
zodagonlar, savdogarlar va shaharliklar soqol o'stirishdan bosh tortdilar. Dehqonlar uchun
to'rt tanga ham jiddiy xarajat edi. Jumladan,
bir pud (16,38 kilogramm) javdar uni
yigirma tiyin edi. Shaharga borganda, ular uning narxining
beshdan bir qismini soqollari uchun to'lashlari kerak edi. Ularning kam xo'jaliklarida
bir pud javdar uni juda muhim edi.
Ammo erkaklar shaharga kamdan-kam tashrif buyurishgan, qishloq o'zining yopiq dunyosida yashagan. Shu sababli ham uzoq vaqt Dehqonlarning soqollaridan voz kechish niyati yo‘q edi.
@Ibtido_Tarix
