🔗فردوسی بزرگ در شرح تلاش برای زنده نگاه داشتن زبان پارسی بدین سان سرود که «بسی رنج بردم در این سال سی، عجم زنده کردم بدین پارسی»، و جرگه متشکل از کنشگران فرهنگ گیلان این را به پاس بیش از سه دهه سعی مدام محمد تقی پور احمد جکتاجی برای انتشار «گیله وا» و احیاء و حفظ فرهنگ و زبان مادری قوم گیلک به عاریت گرفت . 🔗جرگه در غروب بیست و پنجمین روز آبان با حضور این پژوهشگر و فعال فرهنگی و رسانه‌ای گیلان و با سخنرانی فرشته طالش انسان‌دوست و محمود طیاری در کافه موزه رشت به بازخوانی سه دهه پویش بانی نشریه‌ی گیله وا در تاریخ و فرهنگ گیلان پرداخت. 🔗محمد تقی‌پور احمد جکتاجی در این نشست با بیان این که هدف از انتشار مجله «گیله وا» حفظ و حراست از فرهنگ بومی و احیای زبان گیلکی از طریق ارائه نمونه‌های داستان، شعر، نمایشنامه و فیلمنامه است گفت : آرزوی من این است که گیله وا نه فقط به صورت یک مجله ساده و عمومی مثل دیگر مجلات ادبی بلکه بعنوان یک ارگان قومی و اقلیمی دیده شود .
سالِ سی، با گیله‌وا؛ بازخوانی سه دهه پویش در تاریخ و فرهنگ گیلان (نشست چهارم؛ نگاهی به سالِ سوم و چهارم گیله‌وا/ ۷۵-۱۳۷۳) • با حضورِ: محمدتقی پوراحمد جکتاجی • سخنرانان مهمان: محمود طیّاری- فرشته طالش انسان‌دوست
عصر روز پنجشنبه ۱۰ شهریور ۱۴۰۱، نشست سوم از نشست‌های سی سال با مجله‌ی فرهنگی ــ هنری و گیلان‌شناسی گیله‌وا، از سوی جرگه با همکاری خانه فرهنگ گیلان برگزار شد. رحیم چراغی (شاعر و پژوهشگر) در این نشست، در باره‌ی سال دوم گیله‌وا سخن گفت. وی با اشاره به شرایط بحرانی مطبوعات و از رونق و رمق افتادنِ مطبوعات فرهنگی، هنری و مستقل و آزاد گفت: امروز نه تنها با افت تیراژ مطبوعات مستقل که با سقوط آن‌ها روبرو هستیم. چراغی دلیل عمده‌ی این شرایط را ورود فرستنده‌های ماهواره‌ای به زندگی مردم از سال‌های دور عنوان و تصریح کرد: این امکان اطلاع‌رسانی در حوزه‌های مختلف را لحظه‌ای کرده و به مطبوعات خبری و حتی پژوهشی آسیب رسانده است. او با اشاره به گسترش شبکه‌های اجتماعی در سال‌های اخیر افزود: این شبکه ها نیاز به مطالعات جدّی را از بین برده و به اشتباه جای نشریات تخصصی و کتاب را اشغال کرده اند . رحیم چراغی در پایان با اشاره به پیشرفت تکنولوژی و احتمالِ بی اثر شدن کارکرد قلم و کیبورد برای نوشتن در آینده‌ی نزدیک و حذفِ مطبوعات کاغذی، کار گیله‌وا را با توجه به نقدهایی که امروزه به آن وارد است سخت‌تر دانست و گفت: گیله‌وا باید برای پس از سی سالگی‌اش تصمیم بگیرد. چگونه می‌خواهد با این دنیای جدید و مشکلات خود کنار بیاید. فکر می‌کنم با توجه به شرایط موجود، اگر خاطره‌ای از گیله‌وا بماند که آیندگان از این تجربه و خاطره بهره‌مند شوند نیکو باشد. شاید پیشنهادم بی‌رحمانه باشد، آقای جکتاجی با انتشار نخستین شماره از سالِ سی و یکم، گیله‌وا را به تجربه و خاطره‌ای تبدیل کند. آقای جکتاجی می‌تواند به‌جایش گاهنامه‌ای از طریق نشر گیلکان منتشر کند. مهم این است که، گیله‌وا به ضرورتی تاریخی پاسخ داده و کاری کارستان کرده است. گیله‌وا با نامِ م. پ. جکتاجی پیوند خورده است. استاد محمدتقی پوراحمد جکتاجی از نام‌هایی ست که، فراموش نخواهد شد و آیندگان از او با احترام یاد خواهند کرد.
عصر روز پنجشنبه ۱۰ شهریور ۱۴۰۱، نشست سوم از نشست‌های سی سال با مجله‌ی فرهنگی ــ هنری و گیلان‌شناسی گیله‌وا، از سوی جرگه با همکاری خانه فرهنگ گیلان برگزار شد. به گزارش مرور، رحیم چراغی (شاعر و پژوهشگر) در این نشست، در باره‌ی سال دوم گیله‌وا سخن گفت. وی با اشاره به شرایط بحرانی مطبوعات و از رونق و رمق افتادنِ مطبوعات فرهنگی، هنری و مستقل و آزاد گفت: امروز نه تنها با افت تیراژ مطبوعات مستقل که با سقوط آن‌ها روبرو هستیم. چراغی دلیل عمده‌ی این شرایط را ورود فرستنده‌های ماهواره‌ای به زندگی مردم از سال‌های دور عنوان و تصریح کرد: این امکان اطلاع‌رسانی در حوزه‌های مختلف را لحظه‌ای کرده و به مطبوعات خبری و حتی پژوهشی آسیب رسانده است. او با اشاره به گسترش شبکه‌های اجتماعی در سال‌های اخیر افزود: این شبکه ها نیاز به مطالعات جدّی را از بین برده و به اشتباه جای نشریات تخصصی و کتاب را اشغال کرده اند . رحیم چراغی در پایان با اشاره به پیشرفت تکنولوژی و احتمالِ بی اثر شدن کارکرد قلم و کیبورد برای نوشتن در آینده‌ی نزدیک و حذفِ مطبوعات کاغذی، کار گیله‌وا را با توجه به نقدهایی که امروزه به آن وارد است سخت‌تر دانست و گفت: گیله‌وا باید برای پس از سی سالگی‌اش تصمیم بگیرد. چگونه می‌خواهد با این دنیای جدید و مشکلات خود کنار بیاید. فکر می‌کنم با توجه به شرایط موجود، اگر خاطره‌ای از گیله‌وا بماند که آیندگان از این تجربه و خاطره بهره‌مند شوند نیکو باشد. شاید پیشنهادم بی‌رحمانه باشد، آقای جکتاجی با انتشار نخستین شماره از سالِ سی و یکم، گیله‌وا را به تجربه و خاطره‌ای تبدیل کند. آقای جکتاجی می‌تواند به‌جایش گاهنامه‌ای از طریق نشر گیلکان منتشر کند. مهم این است که، گیله‌وا به ضرورتی تاریخی پاسخ داده و کاری کارستان کرده است. گیله‌وا با نامِ م. پ. جکتاجی پیوند خورده است. استاد محمدتقی پوراحمد جکتاجی از نام‌هایی ست که، فراموش نخواهد شد و آیندگان از او با احترام یاد خواهند کرد.
