سی سالگی گیله‌وا، نشریه‌ای برای گیلان زمین گیله‌وا پاسخی به ضرورت تاریخی بود عصر روز پنج‌شنبه ۱۰ شهریور ۱۴۰۱، نشست سوم از نشست‌های سی سال با مجله‌ی فرهنگی ــ هنری و گیلان‌شناسی گیله‌وا، از سوی جرگه با همکاری خانه فرهنگ گیلان برگزار شد. به گزارش مرور، رحیم چراغی (شاعر و پژوهشگر) در این نشست، در باره‌ی سال دوم گیله‌وا سخن گفت. وی با اشاره به شرایط بحرانی مطبوعات و از رونق و رمق افتادنِ مطبوعات فرهنگی، هنری و مستقل و آزاد گفت: امروز نه تنها با افت تیراژ مطبوعات مستقل که با سقوط آن‌ها روبرو هستیم. چراغی دلیل عمده‌ی این شرایط را ورود فرستنده‌های ماهواره‌ای به زندگی مردم از سال‌های دور عنوان و تصریح کرد: این امکان اطلاع‌رسانی در حوزه‌های مختلف را لحظه‌ای کرده  و به مطبوعات خبری و حتی پژوهشی  آسیب رسانده است. او با اشاره به گسترش شبکه‌های اجتماعی در سال‌های اخیر افزود: این شبکه ها نیاز به مطالعات جدّی را از بین برده‌ و به اشتباه جای نشریات تخصصی و کتاب را اشغال کرده اند . رحیم چراغی در پایان با اشاره به پیشرفت تکنولوژی و احتمالِ بی اثر شدن کارکرد قلم و کیبورد برای نوشتن در آینده‌ی نزدیک و حذفِ مطبوعات کاغذی، کار گیله‌وا را با توجه به نقدهایی که امروزه به آن وارد است سخت‌تر دانست و گفت: گیله‌وا باید برای پس از سی سالگی‌اش تصمیم بگیرد. چگونه می‌خواهد با این دنیای جدید و مشکلات خود کنار بیاید. فکر می‌کنم با توجه به شرایط موجود، اگر خاطره‌ای از گیله‌وا بماند که آیندگان از این تجربه و خاطره بهره‌مند شوند نیکو باشد. شاید پیشنهادم بی‌رحمانه باشد، آقای جکتاجی با انتشار نخستین شماره از سالِ سی و یکم، گیله‌وا را به تجربه و خاطره‌ای تبدیل کند. آقای جکتاجی می‌تواند به‌جایش گاهنامه‌ای از طریق نشر گیلکان منتشر کند. مهم این است که، گیله‌وا به ضرورتی تاریخی پاسخ داده و کاری کارستان کرده است. گیله‌وا با نامِ م. پ. جکتاجی پیوند خورده است. استاد محمدتقی پوراحمد جکتاجی از نام‌هایی ست که، فراموش نخواهد شد و آیندگان از او با احترام یاد خواهند کرد. http://mroor.org/9w5 @gilejargeh