ایست‌گاه اندیشه‌ورزی| روزنوشت‌های فریبا نبی‌زاده

«پاییز»
ای ماه مهربانی

با برگ‌های زرد جوانی،

بادهای خزانی

عاشقانه
در پی

«تغییر»

بمانی.

✍فریبا نبی‌زاده

#شعر
#بداهه‌سرایی

https://t.center/faribanabizadeh

دفتر شعر یکم احمد شاملو را از کتابخانه‌ی زنده‌یاد پدرم برگزیدم. شعری زیبا به نام افق روشن که برای کامیار شاپور سروده بود، توجه‌ام را جلب کرد.

افق روشن

روزی ما دوباره کبوترهای‌مان را پیدا خواهیم کرد
و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت.

روزی که کم‌ترین سرود
                                بوسه است.
و هر انسان
برای هر انسان
برادری‌ست.
روزی که دیگر درهای خانه‌شان را نمی‌بندند
قفل
     افسانه‌یی‌ست.
و قلب
برای زنده‌گی بس است.
روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است
تا تو به خاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی.

روزی که آهنگ هر حرف زنده‌گی‌ست
تا من به خاطر آخرین شعر رنج جست و جوی قافیه نبرم.

روزی که هر لب، ترانه‌یی‌ست
تا کم‌ترین سرود بوسه باشد.

روزی که تو بیایی، برای همیشه بیایی
و مهربانی با زیبایی یکسان شود.

روزی که ما دوباره برای کبوترهای‌مان دانه بریزیم...

و من آن روز را انتظار می‌کشم
حتا روزی
که دیگر
نباشم.

به امید فردایی روشن.

#فریبانبی‌زاده
#روزنوشت
#شعر
#شاملو
#حس_خوب

https://t.center/faribanabizadeh

در یکی از دوره‌های تولید محتوا استاد کلانتری کتابی با عنوان «باورهای من» معرفی کردند که عنوان دوم آن دیدگاه مردان و زنان برجسته جهان درباره فلسفه زندگی است.
نوشته جی آلیسون دن گیرمن ترجمه لیلی نوربخش.
گرگوری اور در باب سرودن اشعار نقل می‌کند:
«من به شعر اعتقاد دارم به عنوان راهی برای پشت سر گذاشتن آشفتگی احساسی، اختلالات روانی و ضربه‌های روحی که در زندگی پیش می‌آید.»

او در ادامه می‌گوید:
«وقتی شعر می‌نویسم، تجربه را به کلمات تبدیل می‌کنم. آنچه را که در درون من است می‌گیرم. ماده‌ی خام و بی‌نظم احساس یا خاطره، و به لغات تبدیل می‌کنم و سپس آن لغات را به زبان موزونی شکل می‌دهم که آن را شعر می‌نامیم.»

خواندن و سرودن شعر به شخص نوعی شادی بی‌پروا می‌بخشد و او را از حالت انفعال و آشفتگی به حالت فعال درآورده و به زندگی وامی‌دارد. در آن صورت است که معنای روشن آن را درک می‌کند.

#فریبانبی‌زاده
#آرامش
#روزنوشت
#شعر
#معرفی‌کتاب

https://t.center/faribanabizadeh

شعرخوانی|رسیدن به آرامش

تعهد به نوشتن طی روز در حد یک جمله، یک پاراگراف و یا حتی یک کلمه عادتی دیرینه است که به مرور به یک روتین روزانه تبدیل شده است. 
نوشتن از وقایع روزانه، نوشتن از احساسات، نوشتن افکار و نشخوارهای ذهنی، نوشتن برنامه‌ی محتوایی و ... باعث نظم بخشی و انجام کارها به بهترین نحو می‌شود. ضمن این که با نوشتن به آرامش می‌رسم.
علاوه بر نوشتن، خواندن شعر در هر سبکی مرا سبک‌بال می‌کند و به اوج آرامش می‌رساند به خصوص وقتی دفتر شعر زنده‌یاد پدر عزیزم را ورق می‌زنم و تک‌تک واژه‌هایی را که با قلم و دست‌خط زیبایش سروده و نگاشته می‌خوانم، خاطرات گذشته را برایم تداعی می‌کند و به راستی آرامشی عمیق در بطن وجودم احساس می‌کنم.
خاطرم هست پدرم برای هر مناسبتی شعری می‌سرود. در خوشی‌ها و ناخوشی‌ها افکارش به زیبایی تراوشی داشت که طی دوران پربرکت حیاتش توانست چندین دفتر شعر را به اشعارش مزین کند و برای ما فرزندانش به یادگار بگذارد.
روحش شاد و یادش گرامی ❤️🌺

نهم امرداد ۱۴۰۳
✍فریبا نبی‌زاده

#شعر
#نوشتن
#آرامش
#خودشناسی
#روزنوشت

https://t.center/faribanabizadeh

نمی‌دانم چرا این‌گونه هستم؟
دلی آکنده از دل‌شوره هستم

خدایا کن فرج بر حال زارم
کزین دلشوره آسان ره سپارم

#فریبانبی‌زاده
#شعر

https://t.center/faribanabizadeh