برشی از مقاله «نظریه تأثيرپذیری قرآن از منابع یهودی»
ذیل باب مفاهیم برگرفته از
یهودیت، از واژگان عبریِ راهیافته به قرآن
و نیز زبان عربی سخن میگوید. ابتدا دربارۀ هر یک از این واژهها توضیح مختصری میدهد
و سپس برخی از آنها را بهلحاظ لغوی
و زبانشناختی بررسی میکند. این واژهها عبارتند از: تابوت، تورات، جنّات عدن، جهنّم، احبار، درس، ربّانی، سبت، سکینه، طاغوت، فرقان، ماعون، مثانی، ملکوت. بهطور مثال، به اعتقاد گایگر، پسوند «وت» در واژگان «تابوت»، «ملکوت»
و «طاغوت» متعلّق به زبان عبری، کلدانی
و سریانی است
و در زبان عربی وجود ندارد. «اَحبار» در قرآن (مائده: ۴۴، ۶۳) به معنای دانشمندان متخصص در عهدین بهکار میرود. معنای اولیۀ واژۀ عبریِ معادل آن «همراهان» است
و بعد از آن بر معلّمی اطلاق میشود که مسئول آموزش
و هدایت پیروان برخی فرقههای یهودی بود. واژهٔ «ربّانی» از واژگان خاخامی است که با افزودن پسوند «ان» به واژۀ «ربّ» به معنای استاد ساخته شده است.
#دورنما #اسلامپژوهی_غربیان#مطالعات_اسلام #آبراهام_گایگر#یهودیت_و_اسلام #پژوهش_تطبیقی@doornamaa