حکمت و معرفت (Dharma_emission)

سیرینکس (Syrinx):

سیرینکس در اساطیر یونانی نیمفی زیبا از نژاد نیادها در منطقهٔ آرکادیا بود، که یکی از پیروان ایزدبانو آرتمیس به شمار می‌رفت. او نیز همانند آرتمیس، به داشتن عفت، پاکدامنی و همچنین اشتیاق شدید به شکار شهرت داشت. در یکی از روزها، ایزد چوپانان پان، سعی داشت او را از راه بدر کند. هنگامی که سیرینکس به منظور شکار راهی جنگل‌های دورافتاده شده بود، ساتیر پان شیفتهٔ او شد و تصمیم گرفت با او نزدیکی کند. با این حال، سیرینکس که تمایل نداشت کسی عاشقش شود، برای اجتناب از دست این ساتیر پا به فرار گذاشت، اما پان او را تعقیب نمود. ناگهان مسیر این حوری توسط رودی با نام لادون قطع شد.

سیرینکس ناامیدانه از ایزد رود تقاضای کمک کرد، تا اینکه در نهایت درخواستش توسط لادون شنیده شد و سیرینکس را به خوشه‌های نی قلم تبدیل کرد. بالاخره پان موفق شد به سیرینکس برسد، اما وقتی مشاهده کرد او به خوشه‌های نی تبدیل شده است بسیار مأیوس گشت. در ابتدا پان با نواختن نی صدای وحشتناکی از آن درمی‌آورد اما او در نهایت نی‌ها را به هفت قسمت (یا نه) تقسیم کرد و هر قسمت را به ترتیب با کاهش تدریجی طول بوسیلهٔ موم به یکدیگر متصل نمود تا به شکل ابزار موسیقی با نام «سیرینکس» یا «موسیقار» درآمد.

واژهٔ سرنگ برگرفته از نام او می‌باشد.

#سیرینکس
#اساطیر_یونان
#منشا_نی
#سرنگ
@Dharma_emission

مارسواس (Marsyas):

مارسواس یا مارسیاس در اسطوره‌های یونان، نوازنده فلوت است. آتنه فلوتی دو سر ساخت برای آن‌که ادای گورگون‌ها را در سوگ مدوسا در بیاورد. پس از مدتی آن را دور انداخت. مارسواس آن را یافت و در نواختن آن ماهر شد و آپولون را به رقابت طلبید. پس از رقابتی طولانی و به داوری موزها، آپولون در رقابت پیروز شد و مارسواس را کشت و پوست او را کند و از خونش رود مارسواس جاری شد. او در غاری در نزدیکی Celaenae به خاطر غرورش برای به چالش کشیدن یک خدا زنده زنده پوست کنده شد. در دوران باستان، منابع ادبی اغلب از این اسطوره درس اخلاقی میگیرند که مشهور به "غرور مرسیاس" است و اشاره بر این دارد که نتیجه ی غرور (Hubris) چیزی جز سرافکندگی و نابودی نیست. افلاطون بر این عقیده بود که از پوست مرسیاس را مشک شراب ساخته اند.

مارسیاس (نوازنده ی فلوت ) ادعا میکرد که در نواختن ساز از ایزد آپولو بهتر است، پس آپولو را با دعوت به یک مسابقه ی موسیقی به چالش کشید. آپولو دعوت را پذیرفت به شرط آنکه هرکس برنده شد به هر طریقی که بخواهد، بازنده را تنبیه کند. نخست مارسیاس در فلوت خود میدمد و به زیباترین شکل ممکن ملودی ها را اجرا میکند. سپس آپولو چنگ می نوازد و همه را مجذوب خود میکند. در این مرحله هیچکس نتوانست تصمیم بگیرد که برنده چه کسی ست. تا اینکه آپولو پیشنهاد میدهد که هردو سازهایشان را برعکس بنوازند.

این روش برای چنگ آپولو عملی شد ولی برای فلوت مارسیاس امکان پذیر نشد، در نتیجه آپولو نوازنده ی برتر و برنده مسابقه اعلام شد و مجازاتی که برای مارسیاس انتخاب کرد از بدترین ِ مجازاتها بود. او مارسیاس را از تنه ی درخت کاجی آویزان کرد و پوست او را زنده زنده کند.

همگی با این رأی موافق بودند مگر میداس (شاه فریگیه). پس آپولو گوش‌های او را به گوش‌های الاغ تبدیل کرد. میداس آزرده دل، گوش‌هایش را در زیر عمامه‌ای بزرگ پنهان می‌ساخت تا کسی آنها را نبیند. اما آرایشگرش موضوع را می‌دانست و میداس از او خواسته بود تا به کسی چیزی نگوید. اما سلمانی که نمی‌توانست این راز را بیش از این نزد خود نگاه دارد به دشتی رفت، گودالی در زمین کند و راز را در آن زمزمه کرد. سپس گودال را پر کرد و رفت. پس از آن بستری انبوه از نی‌ها در آن مکان روئید که داستان میداس را زمزمه می‌کردند و می‌گفتند : "شاه میداس گوش‌های الاغ دارد".

در میان رومیان، مارسیاس به عنوان مخترع فال (Augury) و طرفدار آزادی بیان (مفهوم فلسفی Parrhesia «پارهزیا») و «گفتن حقیقت با قدرت» انتخاب شد. او همچنین به صورت یک Silenus (ایزد حکمت) به تصویر کشیده شد، که مشک شرابی را بر شانه چپ خود حمل می کرد و بازوی راست خود را بالا می برد. این مجسمه به عنوان یک indicium libertatis، نماد آزادی در نظر گرفته می شد و با تظاهرات مردم یا Plebs همراه بود.

#اساطیر_یونان
#مارسیاس
#غرور
#نماد_آزادی_بیان
#خطر_آزادی_بیان
@Dharma_emission

پروکروستس (Procrustes):

پروکروسْتِس، (به یونانی: Προκρούστης به معنی کش‌دهنده)، در اسطوره‌های یونان، راهزنی است غول‌پیکر که به شکلی هولناک قربانیان خود را می‌کشت.

دیودور سیسیلی تاریخ‌نگار یونانی قرن اول قبل از مسیح در کتاب «تاریخ جهان» آورده: پروکروستس در کنار جاده‌ی الئوسیس به آتن زندگی می‌کرد،رهگذران را به بهانه‌ی مهمان‌نوازی به خانه‌ی خود می‌برد و روی تختی می‌خواباند و اگر از طول تخت کوتاه‌تر بودند آن‌قدر آن‌ها را می‌کشید یا بدنشان را بر روی سندان با چکش می‌کوبید تا هم‌طول تخت شوند، و اگر بلندتر از تخت بودند از پاهایشان می‌برید تا به اندازه‌ی تخت درآیند. تسئوس او را به همین شکل مجازات کرد و برای این‌که او را به اندازه‌ی تخت درآورد سر برید.

واژه‌ی "پروکروستسی" در بسیاری از زبان‌ها برای توصیف شرایطی به کار می‌رود که یک استاندارد سلیقه‌ای به اندازه‌ها، مقادیر، و ویژگی‌ها تحمیل می‌شود. به طور مثال فردی را با اعتقادات سیاسی قوی تصور کنید که با کتابی برخورد می کند که در آن دیدگاه های مختلف در مورد یک موضوع خاص بحث می کند. این شخص به‌جای ارزیابی انتقادی تمام دیدگاه‌های ارائه‌شده در کتاب، به‌طور گزینشی بخش‌هایی را انتخاب می‌کند که به نظر می‌رسد از موضع سیاسی از پیش موجود خودش حمایت می‌کند.

در این سناریو، روش پروکروستین در فرآیند شناختی فرد نقش دارد. او به شدت به باورهای تثبیت شده خود پایبند است و فقط اطلاعاتی را از کتاب می پذیرند که با جهان بینی خود همسو باشد.

روش پروکروستین، در این مثال، نشان می دهد که چگونه افراد ممکن است به طور ناخودآگاه اطلاعات را مطابق با تصورات قبلی خود شکل دهند و باورهایی که در تضاد با جهان بینی و عقاید خود هست را نادیده بگیرند، و تفاوت های ظریف و دیدگاه های جایگزین را نادیده بگیرند که ممکن است درک آنها را به چالش بکشد یا گسترش دهد. این رفتار یکی از مظاهر "سوگیری تاییدی" است، تمایل به طرفداری از اطلاعاتی که باورهای موجود فرد را تایید می کند.

#پروکروستوس
#اساطیر_یونان
#شیوه_پروکروستیسی

@Dharma_emission

هستیا (Hestia):

هِستیا در اساطیر یونانی، ایزدبانوی باکرهٔ خانه و کانون خانواده، آتشدان و معماری بود. او نخستین فرزند کرونوس و رئا به‌شمار می‌رفت و هم چنین او بزرگ‌ترین خواهر زئوس بود. در تمام مراسم خانوادگی قربانی‌ای برای او انجام می‌شد. او به عنوان الههٔ اجاق خانواده مسئول پخت‌وپز نان و آماده‌سازی غذا برای خانواده را بر عهده داشت. هِستیا مهربانترین ایزدبانو در میان المپ نشینان است. او قابل قیاس با وستا در اساطیر روم باستان است.

در روایتی آمده که او چنان برای برقراری رابطه از سوی پوزئیدون و آپولون تحت فشار قرار گرفت که به سر زئوس قسم یاد کرد بکارتش را تا ابد حفظ کند. در یکی از روزها، نزدیک بود توسط ایزد صغیر حاصلخیزی پریاپوس مورد تجاوز قرار گیرد، اما توسط خری نجات پیدا کرد. او زمانی که می‌خواست با هستیا در حال خواب بیامیزد، صدای خر باعث از بین رفتن نعوظ آلتش و همچنین بیدار شدن هستیا و فرار او شد.

هستیا از سوی عموم مردم پرستش نمی‌شد و این به سبب فقدان معابد و زیارتگاه‌های مرتبط با او بود. او بر روی تصاویر گلدان‌های آتنی به شکل زنی فروتن و محجبه که برخی مواقع شاخه گلی نیز بر دست داشت به تصویر کشیده می‌شد.

آتش هم نماد هستیاو هم مظهربقای خانواده‌ها بود و او الهه ای مورد احترام در میان تمام یونانیان بود و بنابراین در همه جا ستایش می‌شد او در معبد اپولون در شهر دلف اهمیت ویژه ای داشت زیرا اهالی یونان بر این باور بودند که دلف کانون عالم هستی است بنابر اتشی که در این شهر برافروخته می‌شد کانون آتش همهٔ شهرهای یونان بود و علاوه بر این تمام معابدش دایره ای ساخته می‌شدند که آتش به صورت یکسان به همه جا برسد.

هستیا با هفائیستون که الههٔ آتش است شباهت دارد اما تفاوتی که میان آن دو وجود دارد این است که هفائیستون الههٔ هر نوع آتشی است اما هستیا تنها الههٔ آتشی است که موجب بقای خانواده‌ها می‌شود و آتش ویران‌کننده نیست.

#هستیا
#اساطیر_یونان
#ایزدبانوی_حامی_خانواده
#آتش


@Dharma_emission

کتوس (Cetus):

کتوس در اساطیر یونانی، نام هیولاهای دریایی بوده‌است. دو مورد از بلندآوازه‌ترین در میان آن‌ها، کتوسی بود که توسط پرسئوس در اتیوپیا کشته شد و دیگری نیز به دست هراکلس در شهر باستانی ترود از پا درآمد. کتوس‌ها معمولاً به شکل ماهی‌هایی مار مانند، دارای ردیف‌های طولانی از دندان‌های تیز به تصویر کشیده می‌شدند.

کاسیوپیا ملکهٔ کشور اتیوپیا به زیبایی و دلربایی خود و دخترش آندرومدا بسیار می‌بالید و همیشه از خودشان تمجید و تعریف می‌کرد و می‌گفت: من و دخترم حتی از نرئیدها (نام نوعی پریان دریایی در اساطیر یونانی) هم زیباتر و دلفریب تریم. وقتی این حرف به گوش پریان رسید، به مادر و دختر حسد بردند و به پوزئیدون خدای دریاها شکایت کردند و از او خواستند تا کاسیوپیا را ادب کند، پوزئیدون چون حس کینه توزی و انتقام جویی‌اش تحریک شده بود، با درخواست آن‌ها موافقت کرد و سیلی سهمگین بر پادشاهی اتیوپیا نازل کرد و کتوس، هیولای وحشتناک دریا را احضار نمود و به او فرمان داد: به ساحل سرزمین کاسوپیا برو، آنجا را ویران کن و همهٔ مردم و احشام را بکش.

کتوس به شکل یک وال عظیم‌الجثه فوراً مأموریتش را آغاز کرد و ویرانی بسیاری به بارآورد. مردم وحشتزده جمع شدند و از پادشاهشان خواستند آن‌ها را نجات دهد. شاه بناچار از غیبگوی آپولون چاره جویی کرد و وی به شاه و ملکه گفت که این بلا از شما و مردمتان دور نخواهد شد، مگر اینکه دختر زیبایتان آندرومدا را قربانی هیولای دریایی کنید.

به این ترتیب، آندرومدا را لخت به صخره‌های ساحل زنجیر و برای کتوس مهیا کردند. وقتی هیولا قربانی را دید، قتل و ویرانگری را رها کرد و به طرف قربانی رفت. پرسئوس که آنجا بود، هیولا را توسط شمشیرش کشت (در برخی از نسخه‌ها بوسیلهٔ سر مدوسا، کتوس را تبدیل به سنگ کرد)، و با آزاد کردن آندرومدا، ازدواج با وی را خواستار شد. در برخی از نسخه‌های داستان آمده که پرسئوس با صندل‌های پرندهٔ هرمس بر فراز دریا پرواز کرد. از ظاهر برخی دیگر از روایات هم چنین بر می‌آید که سوار بر پگاسوس شده باشد.

#کتوس
#اساطیر_یونان
#پرسئوس
#آندرومدا

@Dharma_emission

فینئوس (Phineus):

فینئوس در اساطیر یونانی، فرزند آگنور، پادشاه تراکیه، پیشگویی ماهر که قدرت خود را از ایزد آفتاب آپولون دریافت کرده، و همچنین پیامبری بود که نقشی در طی سفر آرگونوت‌ها ایفا کرد.

از آنجایی که پیشگویی‌های فینئوس بیش از حد درست بر شمرده می‌شدند و همچنین حقیقت‌های بیشماری از آینده و خدایان را برای انسان‌های فانی آشکار می‌ساخت، زئوس نابینایش کرد و هارپی‌ها (پرندگان اسطوره ای) را مأمور آزار رساندن به او نمود.

هر زمانی که فینئوس خود را برای خوردن غذا آماده می‌کرد، هارپی‌ها پایین آمده و غذای او را می‌ربودند. هنگامی که یاسون و آرگونوت‌ها به سرزمین فینئوس رسیدند، به کمک بورئادهای بالدار او را از دست نفرین خانگی خلاص کردند. بورئادها به تعقیب هارپی‌ها پرداختند اما ایزدبانوی ایریس از کشته شدن هارپی‌ها بدست بورئادها ممانعت کرد و به فینئوس وعده داد که دیگر مشکلی پیش نخواهد آمد.

از طرف دیگر در ازای کمک آرگونوت‌ها، برای سفرشان پیشگویی نمود و چگونگی عبور از صخره‌های برخورد سیمپل گیدز، واقع در تنگه بسفر را برای آن‌ها بازگو کرد.

#فینئوس
#اساطیر_یونان
#هارپی
#پیشگو_پیامبر

@Dharma_Emission