قلم بیداری

♻️راه‌های مسدود، گوش‌های کر

✍رضارضائی  ۱۴۰۳/۶/۲۲

آیا مسدودکردن راه‌های حل مسئله و یا کر بودن مسئولین باعث می‌شود که ساکت بشویم، ننویسیم و فریاد نزنیم؟
مقدمه:
دوستی می‌گفت که بیان مشکلات خوب است؛ اما راه‌حل هم باید بدهی. گفتم: راه‌حل شاخص می‌خواهد؟
گفت: بله. شاخص‌های عملیاتی بودن، واقعی، فراگیر، مؤثر، کم‌هزینه، قابل‌تکرار، قابل‌تعمیم، قانونمند، هدفمند بودن، داشتن سیستم هوشمند رصد و داشتن مکانیزم رفع اشکال.
گفتم: مثال بزن.
گفت: گردش آزاد اطلاعات، #مطبوعات_آزاد، کنترل و پایش مداوم مدیریت‌ها و تصمیمات، برخورد ضابطه‌مند با تخلفات و برداشتن هر نوع استثنای افراد در مقابل قانون و....
یکم: پس از مسئله‌یابی، شناخت مسئله، تبیین و تعریف صحیح مسئله، شناخت علل و معلول‌ها، تعیین جغرافیای مسئله و زمان‌های حادث شدن آن، نیاز اولیه است.
دوم: کارشناس خبره نیاز است.
سوم: قانون‌گذار فهیم، قانون درست با پیوست فرهنگی و پیوست عدالت از یک سو و از سوی دیگر مجری متعهد و ماهر نیاز است.
چهارم: حاکمیتی مقتدر و مردم‌گرا برای رفع موانع و ایجاد هم‌افزایی قوا و نظارتی بدون تعارض منافع نیاز است.
پنجم: گوش شنوا، زبان گویا، پای استوار، عزم راسخ، وجدان بیدار، تعهدی وافر نیاز است.

به اعتقاد این کنشگر مدنی:

۱: به نظر می‌رسد که بیش از هشتاد درصد مشکلات، داخلی و قابل حل است بشرط آنکه راه‌ها را مسدود نکنند.
۲: به نظر می‌رسد که اکثریت هشتاد درصدی و اقلیت بیست درصدی در مورد تمامیت ارضی، امنیت ملی، تقویت توان نظامی و بازدارندگی، دارای اشتراک معنا و هدف هستند و می‌توان هر مشکلی در این حوزه‌ها را با اتحاد حل کرد.
۳: به نظر می‌رسد که اگر پزشک جمهور مشکل شنوایی و تکلم (عدم پاسخگویی) برخی از مسئولین را حل کند، گامی بزرگ در راه حل مشکلات باشد.
۴: به نظر می‌رسد که مشکلات بزرگ را باید خرد کرد و به صورت همزمان و قطعه بندی و اولویت بندی شده آنها را حل کرد مثل بحران آب و فرونشست زمین که با مدیریت صحیح منابع، اصلاح الگوی برداشت از ذخائر زیر زمینی، مدیریت مهار سیلاب‌ها، مدیریت صحیح مراتع، انتقال تدریجی کارخانه‌های آب بر به کنار دریا، اصلاح الگوی کشت محصولات کشاورزی، تفویض اختیار به مردم مناطق مختلف و بستر سازی برای جذب سرمایه، قابل حل هستند.
۵: به نظر می‌رسد که توجه به کارآفرینان، استارت آپ‌ها، هوش مصنوعی، کسب و کارهای فضای مجازی، مدیریت فردا، نانو و تولید کالاهای نوترکیب، نشانه‌هایی از بازگشایی راه‌های مسدود شده‌ی معیشت مردم و برگرداندن اعتماد عمومی به دولت باشد.
۶: به نظر می‌رسد که حاکمیت برای حفظ خود چاره‌ای جز حل مشکل تعارض منافع، حذف ناکارآمدان، مبارزه‌ی جدی و ملموس با فساد، افزایش آزادی‌های اجتماعی، آزادی محصورین و زندانیان سیاسی، واگذاری کارها به جوانان و بها دادن به استعدادها و ظرفیت‌های بالای زنان جامعه و اقلیت‌های قومی و مذهبی ندارد.

به‌خاطر داشته باشیم که ایجاد و افزایش #امید_اجتماعی در گرو برخورد صحیح #حاکمیت و #کارگزاران حکومت با مسائل و مشکلات است والا جامعه‌ی بحران‌زده، آماده‌ی #عبور است.

پاینده باد ایران، آزاد، آباد، شاد و متحد

https://t.center/darvishane49

♻️جریمه‌ی وعده

✍رضارضائی.  ۱۴۰۳/۵/۶

آیا می‌شود به ازاء وعده‌های عمل نشده، جریمه، خسارت و ضرر و زیان گرفت؟
مقدمه: گرچه عمل‌نکردن به وعده در روابط بین فردی و حتی جمعی یک عمل نکوهیده و زشت است، ولی موضوع بحث ما، عمل نکردن به وعده‌های #کارگزاران_حکومتی طی ۴۵ سال اخیر است که موجب نا امیدی و سلب اعتماد #جمهور شده است.
یکم: قطعاً نیاز به لیست‌کردن وعده‌های عمل نشده نیست چرا که فقط کافی است به وضعیت خودمان و کل کشورمان نگاه کنیم.
دوم: قطعاً روان‌شناسان می‌توانند به آثار سوء روحی و روانی خلف وعده بپردازند و جامعه‌شناسان نیز می‌توانند به آثار مخرب و ویرانگر خلف وعده بر روح اجتماع و روان جمعی بپردازند.
سوم: قطعاً اقتصاددانان می‌توانند به آثار مخرب خلف وعده بر پایه‌های #اقتصاد و زیر ساخت‌های اقتصادی و ضرر و زیان‌های ناشی از آن بپردازند.
چهارم: قطعاً تحلیلگران سیاسی نیز می‌توانند به مجموعه‌ای از وعده‌های سیاستمداران که هیچگاه لباس عمل به تن نکرد، بپردازند و تعیین کنند که چه بلایی بر سر #اعتماد_عمومی و #امید مردم آمد.
پنجم: قطعاً با نگاه منصفانه باید بپذیریم که علل و عوامل مختلفی در عدم تحقق وعده‌ها دخالت داشته و حتی می‌توان برخی افراد را تبرئه کرد اما نمی‌توان از سر تقصیر افراد موثر بر شکست وعده ها گذشت، چرا که آنها صاحب فعل، دستور و گوش به #فرمان عده‌ای #ذی‌نفوذ بوده‌اند که در نتیجه باید همه را مقصر دانست.
ششم: قطعاً اخذ جریمه بابت خلف وعده از افرادی که دارای پست و منصب نبوده و یا نیستند (چه قبل از انقلاب مثل روشنفکرنماها و روحانی‌نماها و چه بعد از انقلاب)، واجب، اما نشدنی است، ولی اخذ جریمه از آنها که عهد و پیمان شکستند و طی این سال‌ها دارای پست و منصب بودند و هنوز فوت نکرده یا فرار نکرده‌اند را می‌شود مطالبه کرد.
هفتم: قطعاً اخذ جریمه و خسارت از افرادی که به وعده‌های خود عمل نکردند، کار درستی است؛ اما باید در مؤثربودن آن تأمل کرد و به فکر راه‌حل‌های مؤثرتر بود.
به اعتقاد این کنشگر مدنی: باید مطالبه‌ی عمل به وعده (حتی آنچه در قانون اساسی آمده) را در فرهنگ جامعه نهادینه کرد به‌گونه‌ای که خلف وعده به‌عنوان یک #قبح شناخته شده و زنان و جوانان با تکیه بر #هوش_مصنوعی و سیستم های #هوشمند نوین آن‌چنان عمل کنند که هیچ وعده‌ای فوت نشود.
اما تا آن زمان می‌توان با اقدامات کوچک‌تر و مؤثرتر شروع کرد، مثلاً: در صورت خلف وعده‌های انتخاباتی، اخذ جریمه و خسارت در قالب استعفای رئیس و وزیر و وکیل و معاون و مشاور را مطالبه و پیگیری کرد یا برگرداندن حقوق و مزایا و رانت‌های استفاده شده و جبران خسارت‌های فردی و اجتماعی را در دستور کار مطالبه‌گری عمومی قرار داد.
یا در مقام بالاتر می توان برای ترمیم اعتماد جامعه، مطالبه‌ از مراجع حقوقی و قضائی بر علیه فریبکارانی که وعده دادند ولی عمل نکردند را طی کارزار جمع آوری امضا یا پویش مردمی (که هردو مبارزه منفی و کنشگری مدنی خشونت پرهیز است) را پیگیری نمود.

به هرحال باید هزینه ی وعده دادن و عمل نکردن (فریبکاری) را بالا برد و مردم را هوشیار کرد.

پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد

https://t.center/darvishane49

♻️کمبود عناصر پیروزی

✍رضارضائی ۱۴۰۳/۲/۲۷

برای تأمین کمبودها چه کنیم؟

الف) شرح وضعیت:

اول: برای تحقق هر امری، نقشه‌ی راه، فرهنگ‌سازی، آگاهی‌بخشی، طرح و برنامه، لوازم و ملزومات، سازماندهی، هدایت، نظارت و در مجموع به نرم‌افزار و سخت‌افزار نیاز است.
دوم: برای رسیدن به صلح، برابری، پیشرفت، توسعه، فقرزدایی و هزاران مشکل موجود، با کمبود تمامی عناصر بند اول مواجه هستیم.
سوم: در قوانین ج.ا.ا یا برداشت‌هایی که از قوانین شده و بر اساس آن آئین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌ها و فرامین تدوین شده، برای تحقق پیروزی ملت در تغییر حکومت، هرگونه نقشه‌ی راه و فرهنگ‌سازی و... به‌مثابه‌ی توطئه‌ی دشمن، براندازی، تبانی با دشمن خارجی، برهم‌زدن نظم عمومی، تهدید امنیت ملی، انحراف افکار عمومی به‌قصد تشویش اذهان، برهم‌زدن برنامه‌ها به سمت قله‌ی پیشرفت، سنگ‌اندازی و چوب گذاشتن در لای چرخ دولت تلقی شده و از اساس مستوجب مجازات و زندان و اعدام خواهد بود.
چهارم: برای حرکت از وضعیت موجود و رسیدن به وضعیت مطلوب، کمبود تمامی عناصر بند اول و مخاطرات بند سوم را هم داریم.
پنجم: تمامی جنبش‌ها و نهضت‌های اجتماعی ۳۰ ساله‌ی اخیر که همگی با مخالفت حاکمیت مواجه شده و ضرر و زیان‌های زیادی روی دست ملک و ملت گذاشته‌، نشان‌دهنده‌ی خواست عمومی برای تغییرات اساسی در #نظام_حکمرانی، قوانین بالادستی، تفکرات #حاکمیتی، شیوه‌ها و رفتارهای #کارگزاران، #انتصابات و #نهادهای بی‌ثمر غیر پاسخگو بوده است.
ششم: ششم: تلاش برای اصلاحات، نظریه یک #عبور از ج.ا.ا، نقد رهبری، طرح ایده هایی مثل اتحاد و همگرایی تاجزاده و شاهزاده، یا برگزاری نشست مجازی برای برنامه ریزی #ایران_فردا که برای کنشگزان محدودیت، حصر، زندان، تبعید، اعدام و فرار را در پی داشته است. این در حالی است که گفتمان های روشنفکری، ژورنالیستی، دانشگاهی و رسانه ای به خصوص در فضای مجازی، چندان مخاطره آمیر نبوده و حتی مصون از مجازات بوده است.
هفتم: هرگونه فعالیت مخفی، زیر زمینی، همراه‌کردن هواداران حاکمیت با اکثریت مردم و یا فعالیت خارج از کشور برای تأمین کمبودهای بند اول، موجب تشدید مجازات‌های بند سوم شده و عملاً دو بن‌بست برای #تحول_خواهان و حاکمیت را ایجاد کرده است.
هشتم: قدرت مردم، گروه‌های فکری اجتماعی و حاکمیت به‌شدت کاهش‌یافته و رسیدن به وفاق ملی را در هاله‌ای از ابهام فروبرده و کشور را در معرض خطرات طمع‌ورزی بیگانگان، فروپاشی پیش از موعد، فرونشست کامل امید و اعتماد، افول ارزش‌های ملی - میهنی، دینی - مذهبی و انسانی - اجتماعی، قرار داده است.

ب) راه حل ها:

با توجه به این که نه تنها برای کنشگری، بلکه برای طرح ایده و حتی فکرکردن و راه‌حل یابی نیز هزینه‌ها را به شدت افزایش داده‌اند، لذا می‌توان فقط اقدامات فردی و کم‌هزینه نظیر موارد مندرج در زیر را در دستور کار قرار داد و بقیه‌ی راه‌حل‌ها را فقط درگوشی و در ارتباطات فردی و با حفظ امنیت کامل و بدون هوشیار سازی اغیار بیان کرد؛  اعتراض فردی ولی سراسری به هر زشتی، پلشتی، بدی، ظلم، حق‌کشی، تبعیض، فساد، دزدی، ناکارآمدی، باندبازی، حیف‌ومیل، رانت جویی و رانت خواری، دروغگویی، ترک فعل واجب، احتکار، گران‌فروشی، ترویج خرافه، تحریف دین و ارزش‌های انسانی، پنهان‌کاری و ماله‌کشی با ابزار زبان، قلم، فیلم، تئاتر، نمایش با هدف روشنگری، آگاهی‌بخشی، شفاف‌سازی، امیدبخشی و ایجاد اتحاد درونی.

پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد

https://t.center/darvishane49

♻️سیل بُرد

رضا رضائی. ۱۴۰۳/۱/۸

سیل فقط خانه و زندگی مردم را بُرد؟
ای خدا! باران نبار.
هر ساله اخبار سیل و رانش زمین و آب‌گرفتگی معابر، شسته شدن زمین‌های حاصلخیز، ازبین‌رفتن زیرساخت‌های مواصلاتی و مخابراتی و برق و آب را داشته و بازهم خواهیم داشت.
ای خدا! باران ببار.
از سوی دیگر هر بار که باران شدید می‌بارد و سیل می‌شود، آبروی حکومت و کارگزاران را می‌برد چرا که طی این سال‌ها هنوز نتوانسته‌اند سیل‌بند بزنند، مسیل رودخانه‌ها را پاک‌سازی کنند، برای باران‌های موسمی مسیرهایی به آبخوان‌ها و سفره‌های زیر زمینی درست کنند.
سیل برد، اما نه زندگی مردم را بلکه حیثیت و مقبولیت یک حکومت را. سیل برد؛ اما نه خانه و کاشانه‌ی مردم را بلکه قصر اقتدار و کارآمدی کارگزاران حکومت را، سیل برد؛ اما نه زیرساخت‌ها را بلکه زیرساخت‌های مشروعیت یک حکومت را.
ای خدا! بعضی جاها باران ببار. بعضی جاها نبار.
امروز فیلمی منتشر شد که پدری با فرزندش در خیابان‌های اهواز با قایق عبور می‌کرد که باید از غصه دق کرد و در اصفهان نیز آب زاینده‌رود رسید به پل خواجو و لبان مردم اصفهان به خنده باز شد که باید برای سال‌ها خندان نبودن آن مردم از غصه دق کرد.
ای خدا! باران رسوا کن ببار.
ویرانی‌های حاصل از سیل گواهی می‌دهد که سرمایه‌ها و اموالی که باید صرف بهینه‌سازی خانه‌ها و جاده‌ها و زیرساخت‌ها و... می‌شد که نشد و رسوایی به بار آورد.
ای خدا! باران مشروعیت زدا ببار.
درد و رنج مردم گواهی می‌دهد که سرمایه‌های ملی توسط #کارگزاران_بی‌لیاقت، اطرافیان بی‌کفایت و #مشاوران_دروغگو و دغل‌کار، غارت شد، به یغما رفت و حیف‌ومیل شد تا نامشروع و غیرمردمی بودن حکومت را به رخ بکشد.
سیل برد، اما این بار تمام راه‌حل‌های اصلاحی را که به دنبال مشروعیت‌بخشی و مقبول نشان‌دادن اقلیت خود اکثریت پندار حاکم و حامیان آنها بود را برد.
ای خدا! باران آگاهی ببار.
و حالا نگارنده به همراه دل‌های مؤمنان روزه‌دار از ذات اقدس الهی مسئلت دارد که برکت قطرات بارانش را سیلی بسازد از #آگاهی و #خرد مردم تا کاخ #ظلم و #ستم و #استبداد را بشوید و ببرد.

پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد
https://t.center/darvishane49