بوی نرگس عطر یاس شیعیان مقیم آمریکا

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

#قسمت_بیست_و_سوم

🌹موانع ارتباط انسان با خدا

🌹گدایی کاهل-قسمت سوم

«أَوْ لَعَلَّکَ فَقَدْتَنِی مِنْ مَجَالِسِ الْعُلَمَاءِ فَخَذَلْتَنِی؛
یا شاید مرا در مجالس اهل علم نیافتی، پس به خواری و خذلانم انداختی».

✍️تاریکی و گمراهی جهالت و نادانی، انسان را به جایی می برد که گاه نه تنها خودش،
بلکه خانواده خویش را در آتش جهالتی که برافروخته است، می سوزاند.
بهترین درمان برای این درد، معاشرت با علما و رفت و آمد با آنهاست.
هرکه با علما رفت و آمد کند، محترم شمرده شود و آن که با انسان های پست و حقیر رفت و آمد کند، در چشم مردم، حقیر و کوچک شمرده شود. بحارالانوار، ج74، ص238.

«أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیتَنِی فِی الْغَافِلِینَ فَمِنْ رَحْمَتِکَ آیسْتَنِی؛
یا شاید مرا در میان اهل غفلت یافتی، بدین جرم از رحمتت نومیدم کردی».

«أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیتَنِی آلِفَ مَجَالِسِ الْبَطَّالِینَ فَبَینِی وَ بَینَهُمْ خَلَّیتَنِی؛
یا شاید دیدی در مجالس اهل باطل الفت گرفته ام، مرا میان آنها وا گذاشتی».

«أَوْ لَعَلَّکَ لَمْ تُحِبَّ أَنْ تَسْمَعَ دُعَائِی فَبَاعَدْتَنِی؛
یا شاید دوست نداشتی دعایم را
بشنوی از درگاهت دورم کردی».

✍️گاه چون پروردگار دوست ندارد صدای بنده ای را بشنود حاجتش را می دهد تا دیگر به بارگاه او دعا نکند و خواسته اش را از خدا نخواهد.

امام صادق(ع) می فرماید:
✨همانا بنده ای دعا کند، پس خدای عز و جل به دو فرشته (که موکل بر انسان هستند یا دو فرشته دیگر) فرماید:
من دعای او را به اجابت رساندم ولی حاجتش را نگهدارید، زیرا که من دوست دارم آواز او را بشنوم،
و همانا بنده ای هم هست که دعا کند پس خدای تبارک و تعالی فرماید: زود حاجتش را بدهید که آوازش را دوست نمی دارم. اصول کافی، ج4، ص 245


«أَوْ لَعَلَّکَ بِجُرْمِی وَ جَرِیرَتِی کَافَیتَنِی؛ یا شاید بجرم و گناهم مکافات کردی».

چنان که روایت است:
✨إِنَّ الرَّجُلَ یذْنِبُ الذَّنْبَ فَیحْرَمُ صَلَاهَ اللَّیلِ وَ إِنَّ الْعَمَلَ السَّیئَ أَسْرَعُ فِی صَاحِبِهِ مِنَ السِّکِّینِ فِی اللَّحْمِ. اصول کافی، ج2، ص 272.
گاهی بنده، گناهی می کند و با آن گناه از نماز شب محروم می شود.
عمل ناپسند، بیشتر به صاحب خود ضرر می زند تا چاقو به گوشت.

«أَوْ لَعَلَّکَ بِقِلَّهِ حَیائِی مِنْکَ جَازَیتَنِی؛
یا شاید به بی شرم و حیایی با حضرتت مجازاتم نمودی».


خدایا چنان کن سرانجام کار
توخشنود باشی و ما رستگار

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

#قسمت_بیست_و_دوم

🌹موانع ارتباط انسان با خدا

🌹گدایی کاهل -بخش دوم

✍️...خدایا، چندان که به عزم و جزم با خود گفتم و خویش را مهیا و آماده طاعتت ساختم و در پیشگاه تو، به نماز ایستادم، آن هنگام مرا به خواب انداختی و حال راز و نیاز از من گاه مناجات باز گرفتی.
خداوندا، چه شد که هرچه با خود عهد کردم و گفتم که از این پس نهانم نیکو خواهد شد و به اهل توبه و مقام توبه-کنندگان نزدیک می شوم، بلا و حادثه ای پیش آمد که به عهد ثابت قدم نماندم و آن حادثه میان من و تو فاصله انداخت.

✨مرا توفیق نیکو بندگی ده دلم را زنده دار و زندگی ده وسائل الشیعه، ج15، ص312

«لَعَلَّکَ رَأَیتَنِی مُسْتَخِفّا بِحَقِّکَ فَأَقْصَیتَنِی؛ شاید چنان دیدی که حقوق تو را سبک می شمارم پس مرا از درت راندی».

«أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیتَنِی مُعْرِضا عَنْکَ فَقَلَیتَنِی؛ یا اینکه دیدی من از تو روی گردانم، بدین سبب بر من غضب فرمودی».

✍️آری چون از او گشتی، همه چیز از تو گشت.
خداوند در کتاب شریفش چنین می فرماید:
✨«و هرکه از یاد من روی گردان شود، پس برای او زندگی سخت و تنگی خواهد بود». طه: 124

«أَوْ لَعَلَّکَ وَجَدْتَنِی فِی مَقَامِ الْکَاذِبِینَ [الْکَذَّابِینَ] فَرَفَضْتَنِی؛ یا آنکه در مقام دروغ گویانم یافتی، پس از نظر عنایتت دورم افکندی».

«أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیتَنِی غَیرَ شَاکِرٍ لِنَعْمَائِکَ فَحَرَمْتَنِی؛ یا شاید مرا آن چنان یافتی که شاکر نعمت های تو نبودم، پس مرا محروم ساختی».

خداوند می فرماید:

✨لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابی لَشَدیدٌ. (نحل: 105)
اگر شکر گزارید، بر نعمتتان بیفزایم و چون کفران نعمت کنید، پس به درستی که عذاب من شدید است.

چون کفران نعمت کنیم،
لیاقت محبت تو را نداریم و حکمت تو اقتضا می کند که نعمت هایت را شایسته صرف کنیم و حال آنکه آن شایستگی در ما نیست.


ادامه دارد...

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

#قسمت_بیست_و_یکم

🌹موانع ارتباط انسان با خدا

🌹گدایی کاهل-بخش اول

سَیدِی لَعَلَّکَ عَنْ بَابِکَ طَرَدْتَنِی وَ عَنْ خِدْمَتِکَ نَحَّیتَنِی أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیتَنِی مُسْتَخِفّاً بِحَقِّکَ فَأَقْصَیتَنِی أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیتَنِی مُعْرِضاً عَنْکَ فَقَلَیتَنِی أَوْ لَعَلَّکَ وَجَدْتَنِی فِی مَقَامِ الْکَاذِبِینَ (الْکَذَّابِینَ) فَرَفَضْتَنِی.

مولای من، شاید تو از درگاه لطفت مرا رانده ای و از خدمت بندگی ات دورم ساخته ای، یا شاید دیدی من حق بندگی ات را خفیف شمردم و از بارگاهت مرا دور کردی. مولایم، یا آنکه دیدی من از تو روی گردانم، بدین سبب بر من غضب فرمودی، یا آنکه در مقام دروغ گویانم یافتی و از نظر عنایتت دور افکندی.

✍️گاهی بنده، در بندگی خویش و در اطاعت پروردگارش سست می شود و کاهلی و بی توفیقی آن چنان او را احاطه می کند که فرصت ها، کم کم و آهسته آهسته، از دست می روند و دست خالی و سرافکنده از این بی توجهی، خود را سرزنش می کند. چه می شود که سستی در جان ما رخنه می کند و خداوند به کوچک ترین چیزی توفیق صحبت و عبادتش را از ما سلب می کند. اگر از اهل دل بپرسی و درد خویش را پیش طبیب بری و کمک طلب کنی، عللی خواهد شمرد و تو را به آنچه کردی، توجه خواهد داد.

در این قسمت، خاضعانه، در محضر طبیب عرفان و سید عارفان زانو می زنیم و در درس او می فهمیم که ما را چه شده است که این همه کاهلی و بی توفیقی، دست در گریبانمان انداخته است و کشان کشان ما را به سوی دنیا می برد و از نعمت عبادت بی نصیبمان می سازد. ببینیم که او با زبان دعا، چه زیبا با خدای خود عاشقانه سخن می گوید و چه زیبا راه را برای بندگان و اولیای پروردگار روشن می سازد.

ادامه دارد...

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

#قسمت_بیستم

موانع ارتباط انسان با خدا

دنیادوستی-بخش دوم

✍️...اولیای خدا هر روز و هر لحظه، پیوسته در تلاشند که اگر اثری از محبت دنیا، در دلشان است، آن را برطرف سازند و جز او را به حرم سرای دل، راه ندهند.
از این رو قلب هر کس یا بوستان یاد خدا و منزلگاه جبروت و محبت او و جایگاه یاد آخرت است،
یا تعفن سرای حب دنیا و مزبله جاه و ریاست.

✍️...این دنیای درد و محنت و سرای فانی برای اهل معنا، بازیچه ای بیش نیست که هرگز خویش را مشغول آن نمی کنند.

✨وَ مَا الْحَیاهُ الدُّنْیا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الْآخِرَهُ خَیرٌ لِلَّذینَ یتَّقُونَ أَفَلا تَعْقِلُونَ. (انعام: 32)
زندگی دنیا جز بازیچه و سرگرمی چیزی نیست و سرای آخرت برای کسانی که پیوسته پرهیزکاری می کنند، بهتر است. آیا نمی اندیشید؟

این مرض، دردش به اینجا ختم نمی شود و تا دنیا و آخرت آدمی را خراب نکند، از او دست بر نخواهد داشت.

مولای متقیان، امام علی(ع) چنین می فرماید:
«المحنه مقرونه بحبّ الدّنیا؛
محنت و رنج همراه است با حبّ دنیا.» غررالحکم و دررالکلم، ص 139

این رنج و سختی نه به دنیا ختم می شود،
بلکه آتش آن، دودمان انسان در عالم دیگر را به آتش خواهد کشید و سختی و محنت را در آن سرا نیز برای او به ارمغان خواهد آورد.
از این روست که می فرماید: «بی رغبتی به دنیا، بزرگ ترین راحت است». میزان الحکمه، ص 1133خ

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

#قسمت_نوزدهم

موانع ارتباط انسان با خدا

🌹دنیادوستی-بخش اول

سَیدِی أَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیا مِنْ قَلْبِی.

بار خدایا، دنیادوستی را از قلب من خارج کن.

✍️آنان که سودای روی دوست، دل و جانشان را واله کرده است،
و صبح را در انتظار شب و خلوت با محبوب خویش شام می کنند، جز محبت او چیز دیگری در دل ندارند ،
و به جز لطف و مرحمت او به هیچ کس چشم امیدی ندارند.
آنان که طالب جلوه محبوبند، خانه دل را از غیر او پاک می کنند.
به راستی که فهمیدند قلب، خانه و حریم خداست. بحارالانوار، ج 67، ص25
ازآن رو، غیر خدا را در آن جای ندادند.

مگر نه این است که محبت دنیا به منزله سر است برای تمام لغزش ها و چون بخواهی جان از تن کسی برگیری و حیاتش را خاتمه دهی، باید سر از تنش جدا کنی
. «حُبُّ الدُّنْیا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَه؛ دوستی دنیا، به منزله سر برای تمام لغزش هاست». اصول کافی، ج2، ص130

اولیای خدا هر روز و هر لحظه، پیوسته در تلاشند که اگر اثری از محبت دنیا، در دلشان است، آن را برطرف سازند ،
و جز او را به حرم سرای دل، راه ندهند.
از این رو قلب هر کس یا بوستان یاد خدا و منزلگاه جبروت و محبت او و جایگاه یاد آخرت است، یا تعفن سرای حب دنیا و مزبله جاه و ریاست.

امیرالمؤمنین علی(ع) می فرماید:
إِنَّ الدُّنْیا وَ الْآخِرَهَ عَدُوَّانِ مُتَقَابِلَانِ وَ سَبِیلَانِ مُخْتَلِفَانِ فَمَنْ أَحَبَّ الدُّنْیا وَ تَوَلَّاهَا أَبْغَضَ الْآخِرَهَ وَ عَادَاهَا وَ هُمَا به منزِلَهِ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ مَاشٍ بَینَهُمَا کُلَّمَا قَرُبَ مِنْ وَاحِدٍ بَعُدَ مِنَ الْآخَرِ وَ هُمَا ضَرَّتَانِ. نهج البلاغه، حکمت 103، ص 486.
به راستی که دنیا و آخرت، دو دشمن در مقابل یکدیگر و دو راه متفاوتند. پس هر کس دنیا را دوست بدارد، آخرت را دشمن داشته است. و دنیا و آخرت به منزله مشرق و مغربند و کسی که بین آن دو حرکت می کند، هرچه به یکی نزدیک شود، از دیگری دور خواهد شد.

ادامه دارد...

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

#قسمت_هجدهم

موانع ارتباط انسان با خدا

نمای زشت خودنمایی-بخش دوم

✍️...این عبادت و بندگی ظاهری در مقام حضرت دوست، پشیزی نیرزد ،
که او هرگز جز عبادت خالص شده، طاعت دیگری قبول نخواهد کرد.

✨پیامبر اکرم(ص) فرموند:
خداوند می فرماید: من بهترین شریک ها هستم.
پس هرکس مرا در عمل خود شریک خویش قرار بدهد،
آن عمل مال خود اوست، نه برای من.
چون من فقط عملی را قبول می کنم که خالصانه و تنهابرای من باشد.(الجواهر السنیه )
و چه تقاضای مهمی است ،
اینکه بنده از پروردگارش بخواهد تا از آلایش به این فساد و پستی در امان بماند.
به راستی که ریا، خود، نوعی شرک است!
و با توحید و یکتاپرستی جمع نمی شود.
ازاین رو، هیچ یکتاپرستی نیست که عمل خالص و عبادت افلاکی خویش را برای جلب رضایت دیگری،
به حضیض خاک سقوط دهد ،
و اجر آن را از بنده ضعیف دیگری طلب کند.

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

#قسمت_هفدهم

موانع ارتباط انسان با خدا

نمای زشت خودنمایی-بخش اول

🌹وَ أَبْرِئْ قَلْبِی مِنَ الرِّیاءِ وَ الشَّکِّ وَ السُّمْعَهِ فِی دِینِکَ حَتَّی یکُونَ عَمَلِی خَالِصا لَکَ.

بار خدایا، قلب مرا از ریا و شرک و سعمه در دین خودت پاک کن تا عملم فقط برای تو خالص شود.

✍️گاه و بیگاه، دست شیطان از آستین عبادت و طاعت خداوند بیرون می آید و مؤمنان را از وسوسه های شوم خویش در امان نمی گذارد.
به هنگامه طاعت، شوق نیکی و عبادت، بنده را چنان مست و سرخوش می کند که گویی جز خود، کس دیگری را لایق بندگی نمی داند،
و خودبرتری، چون شمشیری تیز و گرزی پولادین،
فرق تواضع و بندگی او را می درد و بنده را در منجلاب خودبینی رها می کند.

اینجاست که انسان، آهسته آهسته و گام به گام، قدم به منجلاب ریا می نهد ،
و به جای آنکه برای دوست عبادت کند و از او دلبری کند،
در هوای دلبری از مخلوق ضعیفی بر می آید که ذرّه ای از پاداش عبادت او را نمی تواند ادا کند.

این عبادت و بندگی ظاهری در مقام حضرت دوست، پشیزی نیرزد که او هرگز جز عبادت خالص شده، طاعت دیگری قبول نخواهد کرد. پیامبر اکرم(ص) فرمود:خداوند می فرماید: من بهترین شریک ها هستم. پس هرکس مرا در عمل خود شریک خویش قرار بدهد، آن عمل مال خود اوست، نه برای من. چون من فقط عملی را قبول می کنم که خالصانه و تنها برای من باشد. الجواهر السنیه و چه تقاضای مهمی است اینکه بنده از پروردگارش بخواهد تا از آلایش به این فساد و پستی در امان بماند. به راستی که ریا، خود، نوعی شرک است و با توحید و یکتاپرستی جمع نمی شود. ازاین رو، هیچ یکتاپرستی نیست که عمل خالص و عبادت افلاکی خویش را برای جلب رضایت دیگری، به حضیض خاک سقوط دهد و اجر آن را از بنده ضعیف دیگری طلب کند.

ادامه دارد...

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

#قسمت_شانزدهم

🌹موانع ارتباط انسان باخدا

🌹سیاه چال گناه-بخش دوم

✍️...معصیت خداوند چنان زنگاری بر دل می نشاند که جز توبه نخواهد توانست آن را پاک کند.
گناه بر دل و جان انسان اثر می گذارد و ایمان بنده را سست و محبت به محبوب خویش را آهسته آهسته کم رنگ تر می کند،
تا جایی که دیگر از بندگی و اطاعت خبری نیست.

خدایا، اگر تو گناهانم را نپوشانی و اگر نهان نازیبایم را فاش کنی، چگونه در میان بندگانت زندگی کنم؟
آری به راستی که تعفن و زشتی گناه به قدری است که:
✨«اگر نهان و باطن شما آشکار می شد، همدیگر را دفن نمی کردید.» بحارالانوار، ج 4، ص385

حال ببین با چنین حالی، معصیت خدای چه ها که بر سر بنی آدم نمی آورد.
انسان غافل نمی داند که با این نافرمانی چه ضربه ای به خویش و جامعه وارد می کند و چگونه با دشمن سعادتش هم آغوش می شود. از این روست که پروردگار بزرگ، از انسان ها تعهدی گرفته که بدان وسیله از شیطان، این دشمن واقعی و آشکار و درعین حال، درونی و مخفی خود، اطاعت نکند.

✨أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیکُمْ یا بَنی آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیطانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ. (یس: 60)
ای فرزند آدم، آیا با تو عهد نکردم که از شیطان پیروی نکنی، به درستی که او برای تو دشمنی است آشکار.

در زشتی گناه همین بس ،
که خشم خداوند در معصیت او نهفته است.

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

#قسمت_پانزدهم

موانع ارتباط انسان با خدا

سیاه چال گناه-بخش اول

🌹فَرِّقْ بَینِی وَ بَینَ ذَنْبِی الْمَانِعِ لِی مِنْ لُزُومِ طَاعَتِکَ.

خدایا، بین من و گناهم که مانع از اطاعت توست، فاصله انداز.

✍️وقتی کتاب خدا را ورق بزنی و در میان بهشت اخلاق قرآن کریم، با دیده دقت بنگری و نامه پرمهر و محبت خدا به بندگانش را بخوانی،
به خوبی، ناپسندی سرکشی و معصیت دستورهای خدا را خواهی فهمید.
پس اگر دلداده محبوبی، چرا نافرمانی؟

هرگاه بنده ای، نسبت به خدای خویش نافرمانی کرد،
همان قدر از حضرتش، دورتر و به دیار شیطان نزدیک تر شود و دستش از دامان توجه و عنایت پروردگار کوتاه تر خواهد شد.
✨«راکِبُ الْمَعصِیَهِ مَثْواهُ النّارُ؛ غررالحکم و دررالکلم، ص186
آن که بر مرکب معصیت و نافرمانی سوار شود، جایگاهش آتش دوزخ است».

گناه، خاری است در پای سالک که او را از رفتن باز می دارد و لباس خواری و پستی بر تن او می پوشاند و دل و جان او را می میراند. (مناجات التائبین)

ادامه دارد...

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

🌹ارتباط انسان با خدا

#قسمت_چهاردهم
🌹برداشتن دست نیاز به بارگاه بی نیاز

وَ لَیسَ مِنْ صِفَاتِکَ یا سَیدِی أَنْ تَأْمُرَ بِالسُّؤَالِ وَ تَمْنَعَ الْعَطِیهَ وَ أَنْتَ الْمَنَّانُ بِالْعَطِیّاتِ عَلَی أَهْلِ مَمْلَکَتِکَ وَ الْعَائِدُ عَلَیهِمْ بِتَحَنُّنِ رَأْفَتِکَ.

خدایا، مولای من، این از صفات تو نیست که به بندگانت امر کنی تو را بخوانند و از تو بخواهند، سپس حاجتشان را به آنها عطا نکنی و اجابت را از آنها دریغ فرمایی. حال آنکه تو بر اهل مملکت خویش عطای بسیاری داری و به آنها نعمت فراوانی عطا کردی. و این نعمتت را بر آنها مستدام می داری؛ چراکه به آنها رأفت و محبت داری.

✍️ سالک که پیوسته در تکاپوست تا خود را به محبوب خویش پیوند زند، دست نیاز خود را به بارگاه حضرت دوست که بی نیاز مطلق است، دراز کرده و از لطف و کرم او خواهان اجابت است.

خدایی که خود بارها فرموده است مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم.
و جز این نیست که چنین پروردگاری هرگز نیازمندان را از آستان خود ناامید باز نخواهد گرداند و مگر نه این است که کرامت و حکمت او چنین اقتضایی دارد؟

امام صادق(ع) می فرمایند: «به هرکه توفیق دعا کردن دادند، اجابت آن را نیز عطایش کرده اند».
اصول کافی، ج2، ص65

به راستی، دعا و مسئلت چه جایگاهی دارد؟

امام صادق(ع) فرموند:
دعا کن و مگو که کار گذشته است و آنچه مقدّر شده است، همان شود (و دعا اثری ندارد).
همانا نزد خدای عزوجل منزلت و مقامی است که بدان نتوان رسید جز به درخواست و مسئلت ،
و اگر بنده ای دهان خود ببندد و درخواست نکند، چیزی به او داده نشود.
پس بخواه تا به تو داده شود.
هیچ دری نیست که کوبیده شود جز اینکه امید آن رود که به روی کوبنده باز شود. اصول کافی، ج 4، ص، 211

حال که درهای رحمت او به سوی بندگان گشوده است و جز او کسی مالک حقیقی چیزی نیست و خزانه غیب او زوال ناپذیر و تمام ناشدنی است ،
چرا دست فقر و احتیاج به سوی او دراز نکنیم و آنچه را هست و نیست، از او نخواهیم ؟
و آیا به راستی کس دیگری جز او لایق است که عرض احتیاج نزد او بریم؟
آیا جز این است که غیر او، همه بندگان ضعیفند و آنان نیز وجودشان، عین نیاز به پروردگار است؟
چگونه آنها خواهند توانست غبار غمی از چهره انسان بزدایند و لطفی به او کنند؟

🌹شکر خدایی را که غیر از او را نمی خوانم و اگر غیر از او را می خواندم، خواسته ام را اجابت نمی کرد
دعای ابوحمزه ثمالی

خدایی که هرگاه او را بخوانی، تو را اجابت می کند و هرگاه از او بخواهی به تو عطا می کندچون برای عرض نیاز به بارگاه بی نیاز مشرف شدی و دست بندگی را به آستان شایستگی اش بلند کردی، آنگاه با نهایت بیم و ترس از پروردگار، خواسته خویش را بخوان که او بهترین شنونده و شایسته ترین استجابت کننده است. «إِنَّکَ سَمیعُ الدُّعاءِ». (آل عمران: 38)

سالک کوی دوست برای پروردگارش چنان پیشانی خاکساری بر مهر می نهد و سینه بی تابی برای او چاک می کند و با اصرار بر خواسته خویش، درِ رحمتش را می کوبد که گویی هرگز ناامیدی در وجود او ره نخواهد داشت. چه تملّقی، و مگر جز این است که تملّق فقط در بارگاه خدای متعال ستودنی است و اگر چنین نباشد، ذلتی است آشکار و حقارتی است خوارکننده.

🌹مولای من، به عزّتت سوگند که اگر مرا برانی، هرگز از درت نخواهم رفت و از تملق و التماس دست بر نخواهم داشت، چون جود و کرم کامل تو را شناخته ام.
بار خدایا، بنده جز به پیشگاه مولایش، به کجا رود؟
بار خدایا، اگر تو فقط دوستداران و اهل اطاعت خویش را می بخشی و جز به ایشان لطف و توجهی نداری، پس گناهکاران نزد چه کسی انابه کنند و از بارگاه چه کسی آمرزش بخواهند. پروردگارا، اگر فقط به آنان که به تو وفا کردند، لطف و کرم کردی و نعمت عنایت فرمودی، پس بدکاران پیش چه کسی استغاثه کنند؟
دعای ابوحمزه ثمالی

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

🌹ارتباط انسان با خدا

#سیزدهم
🌹زیباترین چشم انداز

أَ فَتَرَاکَ (تُرَاکَ) یا رَبِّ تُخْلِفُ ظُنُونَنَا أَوْ تُخَیبُ آمَالَنَا کَلاَّ یا کَرِیمُ فَلَیسَ هَذَا ظَنَّنَا (ظَنُّنَا) بِکَ وَ لاَ هَذَا فِیکَ طَمَعَنَا یا رَبِّ إِنَّ لَنَا فِیکَ أَمَلاً طَوِیلاً کَثِیراً إِنَّ لَنَا فِیکَ رَجَاءً عَظِیماً عَصَینَاکَ وَ نَحْنُ نَرْجُو أَنْ تَسْتُرَ عَلَینَا وَ دَعَوْنَاکَ وَ نَحْنُ نَرْجُو أَنْ تَسْتَجِیبَ لَنَا فَحَقِّقْ رَجَاءَنَا.

پروردگارا، آیا چنین پنداریم که تو برخلاف گمان نیکویی که به حضرتت داریم، با ما رفتار می کنی ؟
یا ما را از امید و آرزوهایی که به تو داریم، محروم می سازی؟
هرگز! به تو ای خدای کریم، چنین گمان نمی بریم و این گونه از کرمت انتظار نداریم. خدایا، ما را به حضرتت آمال و آرزوهای بسیار و امید بزرگ است.
تو را معصیت کردیم و امید پرده پوشی داریم.
تو را در دعا خواندیم و امید اجابت داریم.
پس ای مولای ما، ما را به امید و آرزوهامان برسان.

✍️تا دوست را نشناسی و شیفته اش نشوی، هرگز به آستانش ره نمی یابی؛
چون این بنده ضعیف، عقل خویش را در چشمش گذاشت و فقط با چشم سَر، دیدنی ها را دید ،
و چشم سِرّ خود را کور کرد ،
و نتوانست نادیدنی ها را ببیند، دستش از معرفت خدای خویش کوتاه شد.
پروردگاری که در تمام زندگی، از مادر برای او مهربانتر و از پدر به او نزدیک تر بوده است.
به راستی، انسان به چه می اندیشد؟ همیشه در محضر خدایی است با چنین صفات و الطافی، ولی چشم دنیازده اش او را نمی بیند و قلب مهرخورده اش، از درک او عاجز است.
بنده تا گمان خود به پروردگارش را نپالاید و خدای خویش را واقع بینانه نشناسد، هرگز نخواهد توانست کوچک ترین نهالی از ارتباط با او را در وجود خود به بار نشاند.

امام رضا(ع) چنین می فرمایند:
به خدا گمان نیک داشته باش.
به درستی که خداوند می فرماید: «من نزد گمان بنده مؤمنم هستم. اگر گمان نیک داشته باشد، به آن می رسد و اگر گمان بد نیز داشته باشد، به همان خواهد رسید».
اصول کافی، ج۲،ص۷۲

و این کلام خدای بزرگ است که می فرماید:
«و این، همان گمانی است که شما درباره پروردگار خویش داشتید که مایه بدبختی و نابودی شما شد و در شمار زیان کاران درآمدید». فصلت: 23

🌹اگر بخواهیم نهایت و اوج حسن ظن به خدا را دریابیم، به خوبی آن را در مناجات سید الساجدین، زین العابدین(ع)، خواهیم یافت.،

که در فراز دیگری از دعا بیان می فرماید:
🌹برای بنده چه کسی از مولایش سزاوارتر است که به او بهترین امید و بهترین گمان را داشته باشد؟
خدایا ،
صبر و فضل تو بیش از آن است که با افعال و اعمال قبیح ما سنجیده شود و تو بزرگ تر از آنی که مرا با گناه و اعمالم مجازات کنی.

خدایا!
اگر مرا به گناه و عملم مؤاخذه کنی، تو را به عفو و بخششت مؤاخذه خواهم کرد.
خدایا،
اگر من بنده بدی هستم، تو را بندگان دیگری است، ولی اگر تو مرا نبخشی و عفوم نکنی، مرا جز تو خدای دیگری کجاست؟

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

ارتباط انسان با خدا

#قسمت_اول

✍️دو بعد روحانی و جسمانی انسان،
زاویه های وجود او را تشکیل می دهد؛
اما مپندار ،
که انسان، حیوانی است ،چون دیگر حیوانات ،
که روز خود را با خوردن و خوابیدن، به شام می رسانند ،
و پیوسته کوشش آنها غذایشان است.(نهج البلاغه نامه 45)
بلکه او موجودی است که خدای عالم جانشینی خویش به او وعده داده ،
و جایگاه او را برترین و بهترین جایگاه مخلوقات خویش معرفی کرده است.

این تکامل و برتری از آن روست که با بندگی و اطاعت پروردگار و در سایه ارتباط با او،
بعدی الهی و پرتویی جاودان می یابد ،
که بدان وسیله، مقرب درگاه خدا می شود ،
وبه اذن پروردگارش همان کاری را می کند که خداوندگارش می خواهد.

پیامبر اکرم(ص) فرموند: خداوند بلندمرتبه فرمود: همیشه بنده من با نمازهای نافله به من نزدیک می شود، درصورتی که کاملاً به من اخلاص دارد تا اینکه او را دوست دارم. هرگاه او را دوست داشتم، آنچه را من می بینم و می شنوم، او هم می بیند و می شنود. او به منزله قدرت من است. اگر از من چیزی بخواهد، به او می دهم و اگر به من پناه آورد، پناهش می دهم.
اصول کافی، ج۲،ص۳۵۲

این راه نه چنان است که فقط برای اولیای الهی و بندگان خاص او هموار باشد،
بلکه هرکس کمر همت ببندد و پای در راه اطاعت خداوندگار بگذارد و فقط رضای او را بطلبد و در سایه اطاعت او خویش را بپروراند، خواهد توانست به مرتبه ای از تقرب برسد.

🌹امام سجاد(ع) چه زیبا به خداوند عرض می فرماید:

🌹اللَّهُمَّ إِنِّی أَجِدُ سُبُلَ الْمَطَالِبِ إِلَیکَ مُشْرَعَهً وَ مَنَاهِلَ الرَّجَاءِ إِلَیکَ [لَدَیکَ] مُتْرَعَهً وَ الاسْتِعَانَهَ بِفَضْلِکَ لِمَنْ أَمَّلَکَ مُبَاحَهً وَ أَبْوَابَ الدُّعَاءِ إِلَیکَ لِلصَّارِخِینَ مَفْتُوحَهً.
خدای من، راه نیازهای خلق را به سوی تو باز می بینم و چشم های امید بندگان را به درگاهت پر آب می یابم
و یاری جستن به فضل و کرمت بر هرکس که به تو آرزومند است،
مباح و آسان است
و درهای دعای فریادخواهان به سوی تو باز است.

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

🌹ویژگی های افراد با ایمان #قسمت_یازدهم

🌹اشتیاق دیدار

یا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ حَبِّبْ إِلَی لِقَاءَکَ وَ أَحْبِبْ لِقَائِی.

بار پروردگارا، دیدار خود را محبوب من و دیدار من را محبوب خودت قرار ده.

✍️هنگامی که مؤمن، دل از این دیار فانی برکند و هر آنچه دارد، به دست محبوبش بسپرد،
این دنیا، برای او زندانی خواهد شد تنگ و تاریک که هر لحظه هزاران بار آرزو می کند که از آن آزاد شود و به سوی محبوب خویش پر گشاید.
«الدُّنْیا سِجْنُ الْمُؤْمِن؛ دنیا، زندان مؤمن است». ( اصول کافی، ج 2، ص 250)

و چنین است که شرط دیدار یار، عمل صالح است و پروردگار چنین شرطی برای لقای خویش نهاده و کلید بارگاه دیدارش را کار نیک قرار داده است.

فَمَنْ کانَ یرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا یشْرِکْ بِعِبادَهِ رَبِّهِ أَحَداً. (کهف: 110)
پس هرکسی دیدار [پاداش و مقام قرب] پروردگارش را امیدوار باشد، باید کاری شایسته انجام دهد و هیچ کس را در پرستش پروردگارش شریک نکند.

این تمنای وصال و شیرینی دیدار است که بر زبان دلدادگان دل سوخته الهی جاری است که:
بارپروردگارا، دیدار خود را محبوب من و دیدار من را محبوب خودت قرار بده.

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

🌹ویژگی های افراد با ایمان #قسمت_دهم

🌹سپاس گزاری

فَمَا نَدْرِی مَا نَشْکُرُ أَ جَمِیلَ مَا تَنْشُرُ أَمْ قَبِیحَ مَا تَسْتُرُ أَمْ عَظِیمَ مَا أَبْلَیتَ وَ أَوْلَیتَ أَمْ کَثِیرَ مَا مِنْهُ نَجَّیتَ وَ عَافَیتَ.

پس من نمی دانم شکر کدام را به جای آرم. آیا شکر نیکی هایی که از من میان مردم منتشر کردی یا زشتی هایی که پرده پوشی نمودی،
یا بلاها و امتحانات سختی که بر ما آسان ساختی و ما را بر آن فائق و مؤید داشتی، یا بلاهای بسیار که از آن نجات داده و عافیت بخشیدی.

✍️آنگاه که بنده از جان و دل، خدایش را شکر کرد و نعمت های بی پایان او را در نظر خویش هویدا دید،
شکر پروردگار را بر خود لازم و واجب می بیند،اما چگونه؟
این زبان قاصر و این زمان محدود هرگز نخواهد توانست ذره ای از این همه محبت و کرم را ستایش کند و با هرچه بخواهد بستاید هرگز نتواند که خود می فرماید:
«وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَهَ اللَّهِ لا تُحْصُوها إِنَّ اللَّهَ لَغَفُورٌ رَحیمٌ». (نحل: 18)

نه تنها زبان، بلکه هیچ عضوی قادر به بیان حتی کوچک ترین نعمت های پروردگار نخواهد بود و هرچه تصور کنی، به همین ترتیب، ناتوانی ات را به تصویر می کشی.

وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلَی بَسْطِ لِسَانِی أَ فَبِلِسَانِی هَذَا الْکَالِّ أَشْکُرُکَ أَمْ بِغَایهِ جُهْدِی [جَهْدِی] فِی عَمَلِی أُرْضِیکَ وَ مَا قَدْرُ لِسَانِی یا رَبِّ فِی جَنْبِ شُکْرِکَ.

و تو را سپاس می گویم برای آنکه زبانم را به ذکرت گشودی. آیا من بدین زبان لال شکر و سپاس تو توانم گفت یا با کمال جهد و کوشش در عمل، رضا و خشنودی ات به دست توانم آورد.

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

🌹ویژگی های افراد با ایمان #قسمت_نهم

🌹اقرار، تحفه ابرار

أَدْعُوکَ یا سَیدِی بِلِسَانٍ قَدْ أَخْرَسَهُ ذَنْبُهُ رَبِّ أُنَاجِیکَ بِقَلْبٍ قَدْ أَوْبَقَهُ جُرْمُهُ إِذَا رَأَیتُ مَوْلای ذُنُوبِی فَزِعْتُ وَ إِذَا رَأَیتُ کَرَمَکَ طَمِعْتُ فَإِنْ عَفَوْتَ [غَفَرْتَ] فَخَیرُ رَاحِمٍ وَ إِنْ عَذَّبْتَ فَغَیرُ ظَالِمٍ.

خدایا، تو را می خوانم با دلی که هراسان و ترسان است از قهر تو و امیدوار به کرم توست.
ای مولای من، چون به گناهان خود، می نگرم، زار می نالم، و چون به کرم بی پایان تو نظر می کنم، امیدوار می شوم.
پس اگر مرا ببخشی، رواست ،
که تو بهترین رحم کننده ای ،
و اگر مرا عذاب کنی، ستم نکرده ای.

رحمت و مهربانی پروردگار نیز در اینجا شامل حال بندگان است و دری از مغفرت را پیوسته به روی گناهکاران می گشاید و با استقبالی گرم، آنها را به آغوش خویش فرامی خواند. آن سان که می فرماید:
«وَ رَحْمَتی وَسِعَتْ کُلَّ شَی ء؛
رحمت من برای تمام جهان فراگیر است». (اعراف: 156)

توبه دری است از درهای مغفرت پروردگار که هماره به روی بندگان باز است
آنگاه که بنده گنه کار، خاکسار و پشیمان از کرده خویش، روی به بارگاه پروردگار آورد و در پیشگاه او سجده عجز و ندامت کرد، خدا نیز مشتاقانه به استقبال او خواهد آمد و هدایت او را به عهده خواهد گرفت، چنان که با تأکید فراوان می فرماید:

وَ إِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدی. (طه: 82)
و همانا من آمرزنده کسی هستم که توبه کرد و ایمان آورد و کار شایسته انجام داد. سپس در راه مستقیم پایداری و استقامت ورزید.

صدای استغفار سیدالساجدین، امام زین العابدین(ع)، شنیدنی است.
آن گونه مناجات می کند که دل هر شنونده را به عرش الهی پیوند می دهد:

إِلَهِی لَمْ أَعْصِکَ حِینَ عَصَیتُکَ وَ أَنَا بِرُبُوبِیتِکَ جَاحِدٌ وَ لا بِأَمْرِکَ مُسْتَخِفٌّ وَ لا لِعُقُوبَتِکَ مُتَعَرِّضٌ وَ لا لِوَعِیدِکَ مُتَهَاوِنٌ لَکِنْ خَطِیئَهٌ عَرَضَتْ وَ سَوَّلَتْ لِی نَفْسِی وَ غَلَبَنِی هَوَای وَ أَعَانَنِی عَلَیهَا شِقْوَتِی وَ غَرَّنِی سِتْرُکَ الْمُرْخَی.

خدای من، هنگامی که به معصیتت پرداختم، گناه نکردم ازآن رو که خداوندی تو را انکار کنم و نه ازآن رو که فرمانت را خفیف شمرم ،
و سینه در مقابل عقابت سپر کنم و وعده مجازاتت را خوار و بی اهمیت بدانم،
بلکه عصیانم خطایی بود که عارض شد و نفس زشت بر من شبهه کاری کرد و هوا و هوس چیره شد و بدبختی افزون گشت و پرده پوشی ات مغرورم کرد.

ودر فراز دیگر می فرماید:
خدایا من گمراهی بودم که تو هدایتم کردی و ذلیلی بودم که تو عزیزم ساختی و ترسانی بودم که تو امنیت به من بخشیدی.
گرسنه ای بیش نبودم که تو مرا سیر کردی و تشنه ای که او را سیراب نمودی. عریانی که تو او را پوشاندی و فقیری که از فضل و کرمت، بی نیازش ساختی. ضعیفی که او را قوی کردی و مریضی که شفایش دادی، گدایی که خواسته اش را عطا کردی و گنه کاری که زشتی و پلیدی او را پوشاندی...

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

🌹ویژگی های افراد با ایمان #قسمت_هشتم

🌹دلدادگی و دلبردگی

وَ لَئِنْ أَدْخَلْتَنِی النَّارَ لَأُخْبِرَنَّ أَهْلَ النَّارِ بِحُبِّی لَکَ.

و اگر به دوزخم داخل سازی، اهل آتش را از محبتم به تو آگاه می سازم.

✍️مؤمنان، بیش از همه، محبت خداوند را در دل و جان خویش جای می دهند.

ازاین روست که قرآن کریم در وصف ایشان می فرماید:
«وَ الَّذینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ؛
آنان که به خدا ایمان آوردند، عشق و محبت بیشتری به خدا دارند...». (بقره: 165)

قرآن کریم، بارها محبت خداوند را برای بندگان مؤمن بازگو کرده است ،
و بسیاری از گروه ایشان را در ردیف کسانی یاد می کند که مورد محبت و شفقت پروردگار عالمند.

و این پیوندی است عمیق و ناگسستنی دریایی است بی کنار که سالک همه چیز خود را بدهد، ولی دست از محبت محبوب خویش برندارد.

... و اگر به دوزخم داخل سازی اهل آتش را از محبتم به تو آگاه می سازم.

این منتهای محبت است. همانی که بنده صالح خدا همیشه از پروردگار خویش طلب می کند و پیوسته نه به زبان حال، بلکه به زبان گفتار و با دل و جان، بدان امید زندگی می کند:

«اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ أَنْ تَمْلَأَ قَلْبِی حُبّاً لَکَ؛ خدایا!
از تو قلبی می خواهم که از محبت تو سرشار و لبریز باشد».

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

🌹ویژگی های افراد با ایمان #قسمت_هفتم

🌹به یاد دوست

مَوْلای بِذِکْرِکَ عَاشَ قَلْبِی، وَ بمناجَاتِکَ بَرَّدْتُ أَلَمَ الْخَوْفِ عَنِّی.

مولای من! به یاد تو دلم زنده است و به مناجاتت، درد ترس (از تو) را تسکین می دهم.

✍️چه شیرین است یاد و نام خدا.
جایی که محب همیشه با یادمحبوب و معبود خویش صبح و شام می کند ،
و در همه حال، ایستاده و نشسته، خوابیده و بیدار، پیوسته با نام او روح و روانش را آرام می کند و زندگی پرتلاطم خود را سامان می دهد:

الَّذینَ یذْکُرُونَ اللَّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلی جُنُوبِهِمْ وَ یتَفَکَّرُونَ فی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ. (آل عمران: 191)

آنان که همواره خدا را ایستاده و نشسته و به پهلو آرمیده یاد می کنند و پیوسته در آفرینش آسمان ها و زمین می اندیشند [و از عمق قلب همراه با زبان می گویند:] پروردگارا! این [جهان باعظمت] را بیهوده نیافریدی، تو از هر عیب و نقصی منزّه و پاکی. پس ما را از عذاب آتش نگاه دار.

در مقابل، محبوب نیز او را به یاد دارد ،
و او نیز پیوسته، هوادار بنده خود است: «فَاذْکُرُونی أَذْکُرْکُمْ.» (بقره: 152 )

به راستی که فقط نام خداست که دل را آرام می کند ،
آن سان که دل محبّ خویش را از تمام غم ها رهایی می بخشد و دریای متلاطم روح او را به اقیانوسی آرام و سنگین تبدیل می کند.

«أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ؛
آگاه باشید که با یاد خدا دل ها آرامش می یابد». (رعد: 28).

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

🌹ویژگی های افراد با ایمان #قسمت_ششم

🌹بیم و امید، دو بال پرواز

✍️امید به فضل پروردگار ،
و ترس از عذاب و عقاب اوست ،
که روح مؤمن را صیقل می دهد و همچون دو بال، جان او را به اوج آسمان کمال می رساند.
چنین است که خداوند به انسان بزرگی چون رسول اکرم(ص) با چنان روح وسیعی خطاب می فرماید:

«قُلْ إِنِّی أَخافُ إِنْ عَصَیتُ رَبِّی عَذابَ یوْمٍ عَظیمٍ؛
ای پیامبر بگو: اگر از فرمان خدا سرپیچی کنم، از عذاب روز قیامت می ترسم». (انعام: 15)

امام سجاد(ع) در بخشی از این دعای شریف، اوج امید خود به پروردگارش را با بیانی سرشار از عاطفه و ادب و آمیخته با اعتراف، چنین بیان می کند:

فَوَا سَوْأَتَا [أَسَفَا] عَلَی مَا أَحْصَی کِتَابُکَ مِنْ عَمَلِی الَّذِی لَوْ لا مَا أَرْجُو مِنْ کَرَمِکَ وَ سَعَهِ رَحْمَتِکَ وَ نَهْیکَ إِیای عَنِ الْقُنُوطِ لَقَنَطْتُ عِنْدَ مَا أَتَذَکَّرُهَا.

پس وای به رسوایی ام (برای) آنچه کتاب تو از اعمال من، جمع آوری کرده است که اگر امید به کرم و وسعت رحمت تو و نهی تو از ناامیدی گنه-کاران نبود،
هرگاه اعمالم را به یاد می آوردم، از رحمت تو ناامید می شدم.

و چه زیباست نهایت امید را دیدن♥️
آری، چنین است که این جملات، از شدت شوق، جان انسان را به آسمان فضل الهی پرواز می دهد:

إِلَهِی لَوْ قَرَنْتَنِی بِالْأَصْفَادِ وَ مَنَعْتَنِی سَیبَکَ مِنْ بَینِ الْأَشْهَادِ وَ دَلَلْتَ عَلَی فَضَائِحِی عُیونَ الْعِبَادِ وَ أَمَرْتَ بِی إِلَی النَّارِ وَ حُلْتَ بَینِی وَ بَینَ الْأَبْرَارِ مَا قَطَعْتُ رَجَائِی مِنْکَ وَ مَا صَرَفْتُ تَأْمِیلِی لِلْعَفْوِ عَنْکَ وَ لا خَرَجَ حُبُّکَ مِنْ قَلْبِی.

خدایا اگر گردنم را به زنجیر خشم و قهرت ببندی و عطایت را از میان همه مخلوقات، از من منع کنی ،
و رسوایی هایم را در مقابل چشم بندگان نمایان کنی و فرمان دهی که مرا در آتش دوزخ بیفکنند و بین من و بندگان نیک تو جدایی اندازند،
هرگز رشته امید من از تو قطع نخواهد شد و از امیدی که به عفو و بخشش تو دارم، منصرف نمی شوم و محبت تو از قلبم بیرون نخواهد رفت.

و در فراز دیگری از دعا ، به محضر خداوند متعال عرض می کند:
«وَ لَکَ خَالِصُ رَجَائِی وَ خَوْفِی؛
و تمام امید و ترسم برای توست».

چرا که خداوند متعال را به عنوان برترین موجودی که می توان به او امید داشت، پذیرفته است.

همان طور که قبل از این فراز از دعا و در ابتدای آن، چنین می فرماید:

وَ اسْمَعْ دُعَائِی یا خَیرَ مَنْ دَعَاهُ دَاعٍ وَ أَفْضَلَ مَنْ رَجَاهُ رَاجٍ.

و دعای مرا بشنو، ای بهترین کسی که دعاکنندگان او را می خوانند و ای برترین کسی که امیدواران به او امید دارند.

و در فراز بسیار زیبا و امیدبخش دیگری ازین دعای شریف ، که سرشار از اعتراف و بندگی است، چنین می فرماید:

خدایا ... اگر امروز کسی غیر از تو، از گناه من مطّلع می شد، مرتکب آن نمی شدم ،
و اگر می ترسیدم از اینکه عذاب به زودی به من برسد،
از آن عمل اجتناب می کردم.

نه ازآن رو که تو را در نظارت بر اعمالم، سست می دانم ،
یا تو را نسبت به کردارم کم اطلاع می پندارم، بلکه (ازآن رو مرتکب معصیت شدم) چون تو بهترین پرده پوشان و نیکوترین حکم کنندگان و بزرگترین بزرگواران عالمی. پوشاننده عیب ها، بخشنده گناهان و عالم به اسرار پنهانی.

ودر این کلام شریف، اوج امیدواری به رحمت خدا را می بینیم:
اگرچه سزاوار رحمت تو نیستیم، ولی تو اهل آن هستی که بر ما و گنه کاران،
از فضل و رحمتت ببخشی.

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

🌹ویژگی های افراد با ایمان #قسمت_پنجم

🌹دریای امید

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لا أَرْجُو غَیرَهُ وَ لَوْ رَجَوْتُ غَیرَهُ لَأَخْلَفَ رَجَائِی.
شکر و سپاس مخصوص خدایی است که به غیر از او امید ندارم و اگر به غیر او امید داشتم، امیدم ناامید می شد.

✍️آنگاه که تلاطم مشکلات و سختی های زندگی، انسان را به گرداب نا امیدی و خستگی می کشاند،
دست غیب، او را به روزنه ای از نور هدایت می کند و امید به خدا را در دل او ثابت و محکم می سازد.

امید به پروردگار از چنان جایگاهی برخوردار است که نا امیدی از رحمت پروردگار، از بزرگ ترین گناهان به شمار می رود ،و به عنوان یکی از شاخصه های کفار معرفی می شود:

لا تَیأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا ییأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْکافِرُونَ. (یوسف: 87)

از رحمت خدا مأیوس نشوید، به درستی که جز گروه کفّار، هیچ کس از رحمت خدا مأیوس نمی شود.

امام سجاد(ع) در دعای شریف ابوحمزه می فرمایند: «
سَیدِی عَلَیکَ مُعْتَمَدِی وَ مُعَوَّلِی وَ رَجَائِی وَ تَوَکُّلِی؛
ای آقای من! اعتماد و امید و توکل من فقط به توست».

به راستی، امواج توحید چه زیبا در این فرازها به تلاطم درمی آیند و دل هر شیفته ای را با بارگاه حضرت حق آشنا و روحش را به فضل پروردگارش مشتاق می کنند
و اگر امیدواری به جز به درگاه او احتمال اجابت داشت، هر آینه، انسان از فضل و رحمت خدا ناامید می شد.

بضاعت نیاوردم الّا امید
خدایا ز عفوم مکن ناامید

@BooyeNarges_atre_Yass

‍ #آموزه_هایی_از_دعای_ابوحمزه

🌹ویژگی های افراد با ایمان #قسمت_چهارم

🌹گدایی بر آستان دوست

لا الَّذِی أَحْسَنَ اسْتَغْنَی عَنْ عَوْنِکَ وَ رَحْمَتِکَ وَ لا الَّذِی أَسَاءَ وَ اجْتَرَأَ عَلَیکَ وَ لَمْ یرْضِکَ خَرَجَ عَنْ قُدْرَتِک!

ای خدا، نه آن کس که نیکوکار است از یاری تو و لطف و رحمتت بی نیاز است ،
و نه آن که بدکار است و بر حکم تو بی باکی کرده و به راه رضا و خشنودی ات نرفته است،
از حیطه قدرتت بیرون است.

✍️باری چو بنده او شدی و فهمیدی که عزتی برتر و بالاتر از بندگی و گدایی بر در بارگاه دوست نیست و هرچه هست از اوست، به خوبی خواهی فهمید که وجود فانی و محدود تو وابسته به ذات پاک اوست.جز ذات مقدس پروردگار که مالک همه هستی است و زوال و فنایی در او راه ندارد، چه کسی می تواند ادعای بی نیازی کند. هرچه هست، به دست بی نیاز اوست و دیگران همه، روزی خور خوان بابرکت اویند:
«یا أَیهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَی اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِی الْحَمیدُ؛ ای مردم! شما به خدا نیازمندید، و خداست که بی نیاز و ستوده است». (فاطر: 15)

این گدایی آستان دوست است که انسان را پادشاه می کند.
خدایا، نه آن کس که نیکوکار است، از یاری تو و لطف و رحمتت بی نیاز است و نه آن که بدکار است و بر حکم تو بی باکی کرده است و به راه رضا و خشنودی ات نرفته، از قدرتت بیرون است.

امام حسین(ع)، سید و سالار شهیدان، در مناجات عارفانه خود در صحرای عرفات، اوج احتیاج خود را به پروردگار خویش چه زیبا بیان می کند که:
«خدایا! من در غنا و بی نیازی خود، فقیرم. پس چگونه در فقرم، محتاج نباشم؟»
با این همه نیاز و احتیاج، تو ما را آفریدی و نعمت دادی و به ما عشق ورزیدی که اگر جز این بود، تا کنون نه این همه نعمت، بلکه نقمت ها، سراسر وجودمان را فرامی گرفت.

واز این روست که در دعای ابوحمزه می خوانیم که:
خدایا، من به درگاهت، توبه می کنم و دست دعا به بارگاه تو دراز می کنم بی آنکه لیاقت استجابت دعا داشته باشم و یا چنان لیاقتی که تو مرا ببخشی...

خدایا، به آنچه عمل کردم آگاهی و بر اعمالم ناظر، و با تمام این اوصاف نعمتت را از من دریغ نکردی.

خدایا، همواره از تو خیر و نیکی به من نازل می شود و از من شر و بدی به سوی تو می آید و همواره فرشته ای از فرشتگان مقرب درگاهت عمل بدی را از من به پیشگاه تو عرضه می کند، ولی هیچ کدام مانع بخشش نعمت هایت نشد. به راستی که چقدر بزرگ و صبوری...
فرازی از دعای ابوحمزه

@BooyeNarges_atre_Yass