به نیابت از مجتبی همون جوون ساکت و مظلوم، به نیابت از مجتبی با اون دست مجروحش، به نیابت از مجتبی، با اون صورت کودکانه و صولت مردانه اش. به نیابت از مجتبی همون که ابالفضلی رجز میخوند. به نیابت از مجتبی، شهید روز جمعه، به نیابت از مجتبی، کشته ی ارض قمحانه به نیابت از مجتبی... . . . حسین، دستم رو بگیر، با همون دست محروحت. منو به سمت کربلا بِکِش. حسین، منو به حسین برسون. حسین، به نیابت از تو قدم به قدم نفس به نفس لحظه به لحظه... بیا تا شانه به شانه تا حرم ارباب سفر کنیم. حسین، منو با خودت ببر.... (اجازه هست بهت بگم رفیق...؟)
