شعر «لالایی سکایی*» از مارینا تسیویتایوا با صدای یِلِنا فْرالُوا Как по синей по степи Да из звездного ковша Да на лоб тебе да... - Спи, Синь подушками глуша. Дыши да не дунь, Гляди да не глянь. Волынь-криволунь, Хвалынь-колывань. Как по льстивой по трости Росным бисером плеща Заработают персты... Шаг - подушками глуша Лежи - да не двинь, Дрожи - да не грянь. Волынь-перелынь, Хвалынь-завирань. Как из моря из Каспий -ского - синего плаща, Стрела свистнула да... (спи, Смерть подушками глуша). Лови - да не тронь, Тони - да не кань. Волынь-перезвонь, Хвалынь-целовань. ★ سکاها طایفه‌‌ای ایرانی و کوچ‌نشین بودند که در دو سوی دریای خزر، دشت‌های جنوب روسیه و فرارود می‌زیستند و بخشی از آنان در اوایل هزارهٔ نخست پیش از میلاد به جنوب روسیه تاختند و در سال ۶۲۸ پ. م. به شمال باختری ایران حمله کردند. بعدها در سدهٔ دوم پ. م. گروهی از آنان بار دیگر به خاور ایران (سیستان) و هند کوچیدند و به‌تدریج با اقوام دیگر درآمیختند. به تلفظ همخوان‌های نرم (واژه‌های پایان‌گیر به ь) در این ترانه دقت کنید. @az_rusi