شعری زیبا از اقبال لاهوری ( ناله ی ابلیس پیش خداوند از انسان)
ای خداوند صواب و ناصواب من شدم از صحبت آدم خراب هیچگه از حکم من سر بر نتافت چشم از خود بست و خود را در نیافت
از چنین صیدی مرا آزاد کن طاعت دیروزهٔ من یاد کن پست ازو آن همت والای من وای من ، ای وای من ، ای وای من
فطرت او خام و عزم او ضعیف تاب یک ضربم نیارد این حریف بندهٔ صاحب نظر باید مرا یک حریف پخته تر باید مرا ابن آدم چیست ، یکمشت خس است مشت خس را یک شرار از من بس است
