شعر و غزل امروز

‏يارب امنحني أرجل العنكبوت
لأتعلق أنا وكل أطفال الشرق بسقف الوطن
حتى تمرّ هذه المرحلة...



خدایا، به من پاهای عنکبوت عطا کن
که من و تمام کودکان خاورمیانه
به سقف وطن آویزان شویم
تا این روزگار بگذرد...


#محمد_الماغوط
ترجمه: #سعید_هلیچی
@asru1

صبحگاه، نخستین واژه از‌ آنِ توست
و شامگاه، آخرین واژه نیز برای توست
و میان صبح و شب
همچون پروانه‌ای به پرواز در می‌آیی
و چونان عطر پراکنده می‌شوی...


#ریاض_الصالح_الحسین
ترجمه: #سعید_هلیچی
@asru1

تمام پنجره‌های قلبم را بسته‌ام
این اندوه از کجا می‌آید؟!



#عدنان_الصائغ
ترجمه: #سعید_هلیچی
@asru1

لا تعد فحبي ليس مقعدً في حديقة عامة !
تمضي عنه متى شئت
وترجع إليه في أي وقت..
لا تعتذر
فالرصاصة التي تطلق لا تسترد .. !!




بازنگرد ..
که عشقِ من ، نیمکتی
در تفرجگاهی عمومی نیست
که هر بار بخواهی آن را ترک کنی
و هر زمان که بخواهی به آن بازگردی ..
عذر خواهی مکن ،
گلوله‌یِ شلیک شده باز نمی‌گردد....!


#غادة_السمان
ترجمه: #سعید_هلیچی
@asru1

جوراب‌هایم را به سمت آسمان پرت می‌کنم
برای همبستگی با آنانی که پا برهنه‌اند
و پا برهنه در خیابان‌ها قدم بر می‌دارم
پاهایم را در گل و لای فرو می‌برم
خیره‌ام به چهره‌ی متمولین
_از پشت شیشه های دفتر کارشان_
آااااه 
اگر درون آدمی از شیشه بود
می‌دیدیم که چقدر از قرص نانمان دزدیده‌اند...


#عدنان_الصائغ
ترجمه: #سعید_هلیچی
@asru1

کاش تکثیر میشدم
به چند عاشق
یا چند شاعر
یا که چند دیوانه
من تنها برای دوست داشتنت کافی نیستم....!

#سعید_هلیچی
@asru1

باورم شد که شنبه مُرده بودم
گفتم: باید به چیزی وصیت کنم
اما هیچ نیافتم
گفتم: باید دوستی را فرا بخوانم
تا از مرگ خود با خبرش کنم
اما هیچکس را نیافتم...


برشی از شعر #محمود_درويش
ترجمه: #سعید_هلیچی
@asru1

هادئٌ مثل جرحٍ قديم...


همچون زخمی کهنه، آرامِ آرامم...


#احمد_صباح
ترجمه: #سعید_هلیچی
@asru1

‏أحبك طبعاً
‏وإلا ماذا يمكن أن أفعل
‏في وطن منهوب وحزين...


آری، قطعا دوستت دارم
وگرنه در وطنی غمین
و غارت شده
چه می‌توانستم بکنم...؟


#عبدالعظيم_فنجان
ترجمه: #سعید_هلیچی
@asru1

‏لا تُغرِّب أحدًا رآك وطنًا ..

غُربت کسی نباش
که وطن دیده تو را..!

#محمود_درویش
ترجمه: #سعید_هلیچی
@asru1

جهان استوار نمی ماند
مگر با سری خمیده
بر روی شانه ی کسی که دوستش داریم

#سوزان_علیوان
ترجمه #سعید_هلیچی
@asru1

تستيقظين وحَبّات كُحلكِ سَكرى،
كان الله بعون كُحلٍ،
أمضى ليلته في جِفنيكِ



بیدار می‌شوی و دانه‌هایِ
سُرمه‌ات سر مَست،
خدا به فریادِ سُرمه‌ای برسد
که شبی را در چشمان تو سپری کرد...


#ادهم_شرقاوي
ترجمه: #سعید_هلیچی
@asru1

إنّ أملي في أن القاكَ هو مثل أملي
في أن القى طفولتي...


امید من به دیدار تو همانند امید به دیدار کودکیِ
خویش است...


از نامه‌های #غسان_کنفاني به #غادة_السمان
ترجمه: #سعید_هلیچی

@asru1

لقد كنت في بدني طوال الوقت، في شفتي، في عيني وفي رأسي. كنت عذابي وشوقي والشيء الرائع الذي يتذكره الإنسان كي يعيش ويعود..إن لي قدرة لم أعرف مثلها في حياتي على تصورك ورؤيتك.. وحين أرى منظراً أو أسمع كلمة أو أعلق عليها بيني وبين نفسي أسمع جوابك في أذني، كأنك واقفة إلى جواري ... ويدك في يدي



همواره در جانم بودی،  در لبانم، در چشمانم، در ذهنم، رنج و اشتیاقم بودی،
و آن چیز شگفتی که انسان به یاد می‌آورد تا زندگی کند و بازگردد.
قدرت عجیبی در رویا پردازی و تصورت دارم
که تاکنون همانندش را نیافته‌ام،
هنگامی که منظره‌ای ببینم یا واژه‌ای را بشنوم
و با خودم از آن حرف بزنم
جواب تو را در گوشم می‌شنوم،
گویی کنار من ایستاده‌ای
و دستت در دست من است.


از سری نامه‌های
#غسان_کنفاني به #غادة_السمان
ترجمه: #سعید_هلیچی
@asru1

لا تعد فحبي ليس مقعدً في حديقة عامة
تمضي عنه متى شئت
وترجع إليه في أي وقت..
لا تعتذر
فالرصاصة التي تطلق لا تسترد .. !!


بازنگرد..
که عشقِ من، نیمکتی
در تفرجگاهی عمومی نیست
که هر بار بخواهی آن را ترک کنی
و هر زمان که بخواهی به آن بازگردی ..
عذر خواهی نکن،
گلوله‌یِ شلیک شده باز نمی‌گردد...


#غادة_السمان
ترجمه: #سعید_هلیچی
@asru1

عيناها لم يكن لها جفنان
بل شفتين تبتسمان ..

پلک نداشتند "چشمانش"
دو "لب" بودند
که میخندیدند....!
‏
#كامل_الشناوي
مترجم: #سعید_هلیچی
@asru1

خیره شو به نفتستان...
مادران را ببین
خاک عزیزانشان را در آغوش
می‌گیرند، آنچنان حَزین
که بدل به سنگ قبری می‌شوند
پس از تدفین
ببین که این نخلستان است
یا سرزمین سربریدگان...


#سعید_هلیچی
@asru1

الحب أن تراني کل مرة
کأول مرة...


عشق این است که همواره مرا
همچون نخستین بار ببینی...


#نزار_قبانی
ترجمه: #سعید_هلیچی
@asru1

@asru1
سيِّدتي
كنتِ أهم امرأةٍ في تاريخي
قبل رحيل العامْ.
أنتِ الآنَ.. أهمُّ امرأةٍ
بعد ولادة هذا العامْ..
أنتِ امرأةٌ لا أحسبها بالساعاتِ وبالأيَّامْ.
أنتِ امرأةٌ..
صُنعَت من فاكهة الشِّعرِ..
ومن ذهب الأحلامْ..
أنتِ امرأةٌ.. كانت تسكن جسدي
قبل ملايين الأعوامْ..

يا سيِّدتي
يا سيِّدة الشِعْرِ الأُولى
هاتي يَدَكِ اليُمْنَى كي أتخبَّأ فيها..
هاتي يَدَكِ اليُسْرَى..
كي أستوطنَ فيها..
قولي أيَّ عبارة حُبٍّ
حتى تبتدئَ الأعيادْ...


بانوی من..
قبل از پایان سال
مهم‌ترین زن تاریخَم بوده‌ای
و اکنون بعد از آغاز سال
مهم‌ترین بانویی....
تو نه آن بانویی که با گذر ساعت‌ها و روزها بسنجمَش
تو بانویِ ساخته شده از میوه‌یِ شعری..
و رویاهایِ طلایی
تو آن بانویی که قبل از میلیون‌ها سال
در جسمم سکنی گزیده بودی...

بانوی من
ای بانویِ نخستین شعرهایم
دست راستت را بده که در آن پنهان شوم
دست چپت را بده که چونان وطن
در آن سکنی گزینم
بانوی من..
واژه‌یِ عاشقانه‌ای بگو
که جشن‌ها آغاز شوند....


#نزار_قبانی
ترجمه: #سعید_هلیچی
@asru1

طولانی بود
رود گیسوانش
و من بر خلاف جریان
شنا می‌کردم
به سمت لبانش



#عدنان_الصائغ
ترجمه: #سعید_هلیچی
@asru1