سال ۲۰۰۳ و پس از اعطای جایزه صلح نوبل به خانم شیرین عبادی، همانروزها فرانسه درگیر مشاجرات پیرامون قانون حجاب زنان بود. و آدونیس جستاری به نام "حجابی بر سر یا حجابی بر عقل" نوشت و در انتهای جستار دیدگاه خود را در باره جایزه صلح نوبل و اعطای آن به شیرین عبادی روشن کرد. این عمل یک پرسش بنیادین فرهنگیاست. اما ادونیس، رندانه و دوپهلو کنش نهاد نوبل را در جایزه دادن به زن مسلمان نوعی "شرقشناسی سخاوتمندانه" دانست. کاری که خود فرهنگ شرقی بایست زودتر و پیشتر انجام میداد. آدونیس ضمن ادای احترام به او نوشت: "...اعطای جایزه صلح نوبل به خانم شیرینعبادی شاید بزرگترین رویداد نمادین در تاریخ این جایزه در زمینههای مختلف ادبی و علمی آن باشد.
برای اولین بار هیچکس آن را صرفا بعنوان تقدیر از کار یا ابداع خویش دریافت نمیکند مهم نیست چقدر منحصر بفرد یا یگانه باشد. اعطای آن به زنی مسلمان فراتر از این قدردانیهاست: این پرسشی ژرف از کل فرهنگ است، ارزشها، روابط آن، ابعاد انسانی و ریشههای آن. این ورود نجیبانه و شوخ به "حرم" این فرهنگ است که میتوان آن را یک تکانه تاریخی توصیف کرد. ابایی ندارم از گفتن این که این بار نوعی "شرقشناسی" سخاوتمند نقشی را ایفا میکند که باید توسط خود صاحبان این فرهنگ ایفا میشد...."