↩️ دوبن‌انگاری، تنیده در تاروپود اوستا

💠 چنان که در اسناد بالا می‌بینید، استاد ابراهیم پورداوود (پدر دانش اوستاشناسی ایران) بر دوبن‌انگاری زرتشتی مُهر تایید زده است و آن را «فلسفه‌ی دقیق»، «یک اصل مسلم» و «یکی از منطقی‌ترین تعالیم زرتشتی» دانسته است.

💠 او در ادامه پرده از رازی شگفت‌انگیز برداشته است. بر پایه‌ی پژوهش‌های ژرف و ارزنده‌ی او، همان گونه که در بسیاری از زبان‌های جهان، شاهد وجود واژه‌ها و افعال نرینه و مادینه یا جمع و مفرد هستیم، در زبان اوستایی اما افزون بر موارد نام‌برده، شاهد وجود واژه‌ها و افعالی هستیم که دسته‌ای از آنها "ایزدی" و دسته‌ای دیگر "اهریمنی" اند.

💠 استاد پورداوود، این نکته را نشانه‌ی گستردگی این زبان کهن می‌داند و سپس فهرستی دارای کمابیش 70 واژه از گاتها و دیگر بخش‌های اوستا به دست داده و گوشزد می‌کند که شمار این واژه‌ها بیشتر از اینهاست.

💠 از آنچه گفته شد، به‌روشنی پیداست که دین زرتشتی از دیرباز چنان وسواسی بر اصل دوبن‌انگاری داشته است که نه تنها اندیشه و جهانبینی اوستا، بلکه گفتار و زبان اوستایی نیز بر پایه‌ی آن ساختار یافته است.

✍ بهدین تیرداد نیک اندیش

🔥 @AshemVohu2581 🔥