🔸 یاران گرامی، درود بر شما. 🔸 به فراخور سالروزهای نبرد قادسیه و برخی موضع‌گیری‌های هیجانی و احساس‌گرایانه‌ی برخی میهن‌دوستان، نیاز می‌بینم همان گونه که پیش‌تر گوشزد کرده ام، بر این نکته پافشاری نمایم که هر گونه کوشش برای برانگیختن احساسات عرب‌ستیزانه در میان ایرانیان، تنها و تنها موجب گم کردن دشمن اصلی خود -یعنی اسلام- می‌شود. 🔸 زیرا نخست باید بدانیم که نژادگرایی و ستیز با دیگران به صرف قومیت، ملیت یا تبارشان نه تنها هیچ گونه سازگاری با فرهنگ اصیل ایرانی ندارد (بنگرید)، بلکه دقیقا برابر با دور شدن یا حتی از دست دادن هویت ایرانی است. (بنگرید) 🔸 نکته‌ی دیگر نیز اینکه با دقت در سند بالا از تاریخ ابن‌خلدون، می‌توانید پی به نکته‌ی درخور نگرشی ببرید؛ آن نیز اینکه در این گواه تاریخی آمده است: «قریش هوادار ایران بود.» قریشیان اما از دشمنان محمد بودند که تا پیش از پیدایش اسلام در میان اعراب قدرت داشتند. پیش‌تر نیز با پافشاری بر سندی دیگر، نشان داده بودم که تا پیش از اسلام، جشن‌های نوروز و مهرگان در میان اعراب مدینه رواج داشته است. با این همه، محمد به ستیز با آنها می‌پردازد و آنها را در آنجا برمی‌اندازد. (بنگرید) پس، به‌روشنی پیداست که قادسیه در ذات خود، نه نبردی میان ملت ایران و قوم عرب، بلکه نبردی میان ملت ایران و امت اسلام بود. 🔸 بر پایه‌ی آنچه گفته شد، عرب‌ستیزی چیزی جز آدرس غلط دادن به خود نیست؛ چه، عرب‌ستیزی نه تنها ما را از فرهنگ ایرانی دور می‌کند، بلکه سبب انحراف ما از نبرد با دشمن راستین خود، یعنی اسلام، می‌شود. 🔸 فراموش نکنید که ملی‌گرایی احساسی و دور از منطق، گاه می‌تواند برای ایران از بدترین گونه‌های ایرانستیزی، زیان‌آورتر باشد. چه، دوست نادان گاه از هزار دشمن بدتر است. ✍ بهدین تیرداد نیک اندیش 🔥 @AshemVohu2581 🔥