آمین
#فريدون_رهنما
Канал
767
подписчиков
7,58 тыс.
фото
860
видео
1,77 тыс.
ссылок
درباره ی اجتماع، فرهنگ، هنر
و هرچه که دغدغه‌ی روزانه است.
ارتباط با آمین:
@aminhaghrah1
آمین
▪️ #بیژن_صفاری #گالری_چوم #انزلی @aminhaghrah
▪️
آن ذهن ظریف...
به بهانه‌‌ی نمایش آثار بیژن صفاری در بندرانزلی
#بیژن_صفاری (متولد ۱۳۱۲، لاهیجان - درگذشته‌ی ۱۳۹۸، پاریس) معمار، نقاش، مترجم، استاد دانشگاه و از چهره‌های تاثیرگذار در عرصه‌های هنر و فرهنگ در دهه‌های ۳۰، ۴۰و ۵۰ خورشیدی بود.
او فرزند محمدعلی‌خان صفاری ( ۱۲۷۷، #لاهیجان - ۱۳۶۶، تهران) شهردار تهران در دهه‌های ۳۰ و ۴۰، عضو مجلس سنا در دوره‌های ۶ و ۷، نماینده‌ی لاهیجان در مجلس شورای ملی ادوار ۱۸ و۱۹ و۲۰ و رئیس دانشگاه تبریز است.
صفاری تحصیلات دانشگاهی خود را در مدرسه‌ی هنرِ بوزار پاریس گذراند و پس از تکمیل تحصیلات‌در مدرسه‌ی ویژه‌ی معماری سوییس و فرانسه، در سال ۱۳۳۸ به ایران بازگشت. او پس از حضور در ایران ضمن تدریس در دانشگاه تهران در رشته‌ی معماری، با تاسیس یک شرکت معماری خصوصی، فعالیت‌هایش را در این زمینه آغاز و مجموعه‌های تئاتر شهر و بوستان دانشجو را طراحی و باغ فردوس را مرمت کرد. این در شرایطی بود که کار نقاشی را نیز به جد پی می‌‌گرفت.
صفاری در سالهای ۱۳۴۴ تا ۱۳۵۶ ضمن همکاری با سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران به عنوان مشاور، مدیریت هنری کارگاه نمایش رادیو و تلویزیون ملی ایران را نیز بر عهده داشت. کارگاه نمایش به پیشنهاد او، خجسته كيا و #فريدون_رهنما، در اواسط تیرماه سال ۱۳۴۸ توسط رادیو تلویزیون دولتی و با هدف كمک به بازيگران، نويسندگان و كارگردانان و به جهت پژوهش در زمينه‌ی اجراهای غير متداول تئاتری در چهارراه يوسف‌آباد تشكيل شد و با مدیریت او و حضور عباس #نعلبندیان، ایرج انور، #آربی_آوانسیان و #داوود_رشیدی با ایجاد موجی تازه، تاثیر به سزایی بر فضای هنرهای نمایشی کشور گذاشت.
بیژن صفاری در کنار #مارکو_گریگوریان، #سیراک_ملکونیان، #سهراب_سپهری، #پرویز_تناولی و منوچهر شیبانی «گروه هنرمندان معاصر» ایران را تشکیل داد و عضو موثر و برنامه‌ریز جشن هنر شیراز و مسئول بخش تئاتر آن بود.
او به همراه #هوشنگ_کاظمی از جمله اولین استادانی بود که در دانشگاه، طراحی پوستر را به دانشجویان آموخت.
صفاری در زمینه‌ی ترجمه نیز فعالیتهایی داشت. ترجمه‌ی دو فصل "تئاتر و فرهنگ" و "تئاتر شرق و غرب" از کتاب "تئاتر و همزادش" اثر آنتونن آرتو، از اوست که معرف نظریه‌ی "تئاتر شقاوت" به جامعه تئاتری ایران شد.
بیژن صفاری در سال ۱۳۵۷ به فرانسه مهاجرت کرد و تا زمان حیات در آن‌جا زیست. آثار او طی سالهای اخیر در چند نمایشگاه انفرادی و گروهی داخلی به نمایش در آمده است و حالا (یک‌سال پس از مرگش) در #انزلی در معرض دید پی‌جویان هنر قرار خواهد گرفت.
درباره‌ی بیژن صفاری و تاثیرش بر هنر معاصر ایران حرف بسیار است. خوب‌ترین‌هایش را هم بزرگان هنر و اندیشه گفته‌اند.
از نظر #ابراهیم_گلستان او "منحصر به فرد" است.
#داریوش_شایگان او را "یکی از دست‌نیافتنی‌ترین نقاشان ایرانی" دانسته که "درک صفات مختلف او بسیار دشوار است".
و #ژان_کلود_کریر بیژن صفاری را این‌گونه وصف می‌کند:
بیژن؛ ذهنی ظریف، روز به روز تغذیه شده، همواره تیز، زبانی انعطاف‌پذیر، دقیق، با قضاوتی آرام اما سختگیر... دستی مطمئن و صبور به عنوان نقاش، دستی که هنرمند می‌تواند از او همه چیز بخواهد، حتا دشوار، حتا حیرت‌انگیز. مردی که اگر نبود، هنر و تئاتر ایران روح خود را در راه، گم می‌کرد..."
@aminhaghrah
آن ذهن ظریف...
به بهانه‌‌ی نمایش آثار بیژن صفاری در بندرانزلی
#بیژن_صفاری (متولد ۱۳۱۲، لاهیجان - درگذشته‌ی ۱۳۹۸، پاریس) معمار، نقاش، مترجم، استاد دانشگاه و از چهره‌های تاثیرگذار در عرصه‌های هنر و فرهنگ در دهه‌های ۳۰، ۴۰و ۵۰ خورشیدی بود.
او فرزند محمدعلی‌خان صفاری ( ۱۲۷۷، #لاهیجان - ۱۳۶۶، تهران) شهردار تهران در دهه‌های ۳۰ و ۴۰، عضو مجلس سنا در دوره‌های ۶ و ۷، نماینده‌ی لاهیجان در مجلس شورای ملی ادوار ۱۸ و۱۹ و۲۰ و رئیس دانشگاه تبریز است.
صفاری تحصیلات دانشگاهی خود را در مدرسه‌ی هنرِ بوزار پاریس گذراند و پس از تکمیل تحصیلات‌در مدرسه‌ی ویژه‌ی معماری سوییس و فرانسه، در سال ۱۳۳۸ به ایران بازگشت. او پس از حضور در ایران ضمن تدریس در دانشگاه تهران در رشته‌ی معماری، با تاسیس یک شرکت معماری خصوصی، فعالیت‌هایش را در این زمینه آغاز و مجموعه‌های تئاتر شهر و بوستان دانشجو را طراحی و باغ فردوس را مرمت کرد. این در شرایطی بود که کار نقاشی را نیز به جد پی می‌‌گرفت.
صفاری در سالهای ۱۳۴۴ تا ۱۳۵۶ ضمن همکاری با سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران به عنوان مشاور، مدیریت هنری کارگاه نمایش رادیو و تلویزیون ملی ایران را نیز بر عهده داشت. کارگاه نمایش به پیشنهاد او، خجسته كيا و #فريدون_رهنما، در اواسط تیرماه سال ۱۳۴۸ توسط رادیو تلویزیون دولتی و با هدف كمک به بازيگران، نويسندگان و كارگردانان و به جهت پژوهش در زمينه‌ی اجراهای غير متداول تئاتری در چهارراه يوسف‌آباد تشكيل شد و با مدیریت او و حضور عباس #نعلبندیان، ایرج انور، #آربی_آوانسیان و #داوود_رشیدی با ایجاد موجی تازه، تاثیر به سزایی بر فضای هنرهای نمایشی کشور گذاشت.
بیژن صفاری در کنار #مارکو_گریگوریان، #سیراک_ملکونیان، #سهراب_سپهری، #پرویز_تناولی و منوچهر شیبانی «گروه هنرمندان معاصر» ایران را تشکیل داد و عضو موثر و برنامه‌ریز جشن هنر شیراز و مسئول بخش تئاتر آن بود.
او به همراه #هوشنگ_کاظمی از جمله اولین استادانی بود که در دانشگاه، طراحی پوستر را به دانشجویان آموخت.
صفاری در زمینه‌ی ترجمه نیز فعالیتهایی داشت. ترجمه‌ی دو فصل "تئاتر و فرهنگ" و "تئاتر شرق و غرب" از کتاب "تئاتر و همزادش" اثر آنتونن آرتو، از اوست که معرف نظریه‌ی "تئاتر شقاوت" به جامعه تئاتری ایران شد.
بیژن صفاری در سال ۱۳۵۷ به فرانسه مهاجرت کرد و تا زمان حیات در آن‌جا زیست. آثار او طی سالهای اخیر در چند نمایشگاه انفرادی و گروهی داخلی به نمایش در آمده است و حالا (یک‌سال پس از مرگش) در #انزلی در معرض دید پی‌جویان هنر قرار خواهد گرفت.
درباره‌ی بیژن صفاری و تاثیرش بر هنر معاصر ایران حرف بسیار است. خوب‌ترین‌هایش را هم بزرگان هنر و اندیشه گفته‌اند.
از نظر #ابراهیم_گلستان او "منحصر به فرد" است.
#داریوش_شایگان او را "یکی از دست‌نیافتنی‌ترین نقاشان ایرانی" دانسته که "درک صفات مختلف او بسیار دشوار است".
و #ژان_کلود_کریر بیژن صفاری را این‌گونه وصف می‌کند:
بیژن؛ ذهنی ظریف، روز به روز تغذیه شده، همواره تیز، زبانی انعطاف‌پذیر، دقیق، با قضاوتی آرام اما سختگیر... دستی مطمئن و صبور به عنوان نقاش، دستی که هنرمند می‌تواند از او همه چیز بخواهد، حتا دشوار، حتا حیرت‌انگیز. مردی که اگر نبود، هنر و تئاتر ایران روح خود را در راه، گم می‌کرد..."
@aminhaghrah