آمین

▪️
پیشتر در این صفحه از کلوب #رشت_‌۲۹ و تاثیرش بر جریان نوخواهی در هنر معاصر ایران یاد کرده بودم. حالا مفصل‌ترش را، برای پایگاه خبری تحلیلی مرور نوشته‌ام. اگر خواستید ورق بزنید یا از این نشانی بخوانید🔻
http://mroor.org/4f9

@aminhaghrah

‍ ▪️
چه کسی از گنجینه‌ی تجسمی صدا و سیما خبر دارد؟
"آیا تابلوهایی که در حراجی‌های خارج از کشور به فروش می‌رسند مربوط به مجموعه‌های دولتی‌اند؟!"

امروز با دیدن برخی تصاویر انحصاری، از آرشیو رادیو تلویزیون ملی ایران در دوره‌ی پهلوی در صفحه‌ی منتسب به یکی از شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان خارج از کشور، یاد هشدار چند سال پیش #کامران_دیبا افتادم درباره‌ی سرنوشت گنجینه‌ی هنریِ در اختیار رادیو تلویزیون ملی.

دیبا (به عنوان یکی از چهره‌های جریان‌ساز در عرصه‌ی هنر معاصر ایران) در یادداشتی کوتاه در صفحه‌ی فیس‌بوکش (به سال ۲۰۱۴) اشاره کرده بود که از سا‌ل‌های میانی دهه‌ی ۴۰ به بعد، خریداران اصلی آثار هنری در ایران، مدیران دستگاه‌های دولتی بوده‌اند.
مثلن رییس بانک مرکزی وقت (سمیعی) چون شخصن دوست‌دار آثار #سهراب_سپهری بود مجموعه‌ای از تابلوهای نقاشی او را برای نصب در دفاتر اداری شعبات این بانک خرید.

یا این‌که در حراج #رشت_۲۹ در سال‌های پایانی دهه‌ی۴۰ که اولین حراج هنری ایران لقب گرفت #هویدا (نخست‌وزیر وقت) دستور خرید تعداد قابل توجهی از تابلوهای نقاشی نوگراها را برای نصب در دفتر نخست وزیری و اماکن مربوطه را صادر کرد.

هدف اصلی دیبا از آن یادداشت اما توجه دادن فعالین حوزه‌ی تجسمی به وضعیت نامعلوم یکی از با ارزشترین گنجینه‌های هنری کشور بود.

در امتداد موارد پیش‌گفته، گویی خرید تابلو از هنرمندان تراز اول برای تزئین و نصب در دفاتر مربوط به تلویزیون در تهران و شهرستان‌ها از سیاست‌های اصلی رادیوتلویزیون تحت مدیریت #رضا_قطبی نیز بود و با این رویکرد در طول چندین سال مجموعه‌ی گرانسنگی متشکل از آثار هنری نوگرها (از #بهمن_محصص گرفته تا سهراب و #ناصر_عصار و #لیلی_متین_دفتری و...) در سازمان رادیو تلوزیون گرد آمد که به زعم دیبا بعد از گنجینه‌ی موزه‌ی هنرهای معاصر تهران، یکی از پرارزش‌ترین مجموعه‌های هنری دولتی بود.

در اهمیت این گنجینه همین بس که دیبا در آن یادداشت تاکید می‌کند اگر مسئولیتی داشت بی فوت وقت مساله را با رییس جمهور در میان می‌گذاشت و به تعجیل، در اولین گام، اقدام به لیست‌برداری از آثار موجود می‌کرد چون به زعم او با در نظر گرفتن افزایش بی‌سابقه‌ی قیمت این آثار و ظهور تابلوهای تقلبی، شاید وسوسه‌ ایجاد کند و در آینده جایگزین شدن کپی آثار با اصل آنها تبدیل به معضل مهمی شود!

خب! حالا با گذشت ۵سال از آن هشدار، سوالاتی هست که هم‌چنان پی‌پاسخ مطرح‌اند:
۱. آیا نسخه‌ی اصل آثار، همچنان در گنجینه‌ موجود است؟
۲. اگر هست آیا همچون نمایش آثارِ دهه ۵۰ در شیراز، امکان نمایش‌شان هست؟
۳. آیا درست است برخی از تابلوهایی که در حراجی‌های خارج از کشور به فروش رسیده مربوط به همین مجموعه‌های دولتی و آن‌ گنجینه‌ی ملی‌اند؟"

والله اعلم...

#روزانه
@aminhaghrah