صرافان بیش از همه دلبستۀ حافظ و پس از او مولوی است. او نیز چون چند شاعر جوان دیگر مثل مجید لشکریو … مثنوی تضمینیای سروده است که در بسیاری از ابیات، مصراعی از حافظ را در کنار مصراعی از خود آورده است. واضح است که در اغلب موارد شعر حافظ از معنای اصلی خارج شده و به سوی مفاهیم تأویلی حرکت کرده است و این نقطۀ قوت این گونه سرودهها محسوب میشود. اگر بخواهیم ملاک روشنی برای توفیق این نوع سرودهها در نظر بگیریم، باید به میزان انسجام شعر توجه کنیم که صرافان در این زمینه توفیق نسبی داشته است.