شهود، اصل شعر است. شهود، کشف ناپیدایی‌های جهان در پس پیداهاست؛ کشف غایبان جهان که پشت حاضران پنهان مانده‌اند، کشف حقایق کتمان‌شده در آن‌سوی وقایع، کشف و احضار نادیده‌ها در انبوه روزمرّگی‌ها. شهود شاعر معاصر امّا از عرصه‌ی مجرّدات و ذهنیات به عرصه‌ی زندگی عینی متوجّه شده است.«تسکین» پُر است از شهادت‌های شاعرانه‌ی «پیره». او در پشت هر شیء شخصیت و ظرفیت شاعرانه‌ای می‌یابد و در زبانی نَرم و با ضرب‌آهنگی کُند و کش‌دار آشکار می‌سازد. این ریتم و موسیقی بی‌تپش و بدون فراز و فرود، سراسر «تسکین» را به مکاشفه‌ای پرحوصله بدل ساخته است که مخاطب باحوصله را تا انتها با خود می‌برد.
