در خواب خیابان

روایت شب از سپیده

سنگم که تا دهان فلاخن رسیده‌ام
تیرم که در  گمان کمانی کشیده‌ام

من اتفاق لحظهٔ بعدم پس از هنوز
پس اشک پس گلوله ولی ناچکیده‌ام

باغ هزار میوهٔ روشن تویی و من
چون اشتیاق سیب به چیدن رسیده‌ام

از ریشه‌ها بپرس که بنیان‌برافکنم
گاهی که در مبانی طوفان وزیده‌ام

هر لحظه تازه است که انگار تا هنوز
نام تو را نه گفته‌ام و نه شنیده‌ام 

شب مانده روی دست من و نان و چای و آه
اما به نام صبح غزل آفریده‌ام

من نیستم به شاخهٔ بالا نگاه کن
سنگی پرانده‌اند و از  آن‌جا پریده‌ام

انگار کن روایت شب از سپیده‌ام
انگار کن که راوی خود را ندیده‌ام

#غزل
#سید_اکبر_میرجعفری 
#غزل_نو

https://t.center/akabr_mirjafari

تغزل معصوم

... و آن تغزل معصوم چشم‌هايت بود
كه در نهايت ايجاز بی‌نهايت بود

تو از پرنده و باران و گل كه مي‌گفتي
هزار پنجرهٔ باز در صدايت بود

شگرف بودی و من محو می‌شدم در تو
كه انتهای نگاه من ابتدايت بود

تو مي‌رسيدی و هستی لطيف می‌آمد
تو می‌گذشتی و آيينه جای پايت بود

زمان گذشته و ديگر كسي چه می‌داند
از آن غريبهٔ غمگين كه آشنايت بود

به خون نشسته و چندی‌است دم نمی‌گيرد
گلوی صبح كه روزی غزل‌سرايت بود

تو هر كه باشی و هر جا ز من نخواهی‌ خواست
به دست شب بسپارم دلی كه جايت بود

شب است و گم‌شده دارم كجای اين شهر است؟
دل سپيده‌سرشتی كه روستايت بود

#سيد_اكبر_ميرجعفری
#غزل

https://t.center/akabr_mirjafari

بیستم شهریور روز كوچ مادرم است. به یادش نوشتم:

بر ما چه رفته است که دیگر
صبحانه نان و نور نداریم
صبح آمده است، پنجره باز است
تا رفته‌ای حضور نداریم

شب رفته است و شب، شب پیش است
شب مقصدش به محضر خویش است
شب رفته است و ماه ولی آه
صبح آمده است و نور نداریم

حتی اگر ز چاه در آییم
در راه‌های بر سر راهیم
ما رفته‌ایم و تا به خیابان
پس‌کوچهٔ عبور نداریم

آهیم و حسرتیم و دریغا
گم‌بودگان ساحل و دریا
صیادهای ماهی و رؤیا.....
ماييم ما كه تور نداریم

حتی برای پختن یک نان
نانی که آجرست کماکان
یا شب خمیرمایه نداریم
یا صبحدم تنور نداریم

ای راه‌ راه شهر شکفتن
ای جاده جاده جادهٔ رستن
انگار از عبور و مرورت
جز جرئت مرور نداریم

بي‌تو چنان شب است كه انگار
مابين چند لايهٔ ديوار
هم دور خویش محرم رازی
هم نامه‌ای ز دور نداريم

#سيد_اكبر_ميرجعفری

#مادر
#غزل
(شرح عکس: مادر و برادرم)