هزاره جنبش یتیمان مزاری(ره)

#حکومت باطلان پایه گذاری شده بر اساس ظلم #و بی رحمی.

@ytimanmazari👈

#عصیان #ماندگار
(ناگفته‏ هایی از جغرافیای مقاومت)

#شهادت #قومندان #فره #کوه #و #یاران #فداکارش
#قسمت #چهارم.
انتقام جویان زیر پرچم طالبان وحشت لازم را خلق کرده بودند. تهدید و زورگویی کرده بودند. تمام امکانات و تجهیزات ولسوالی‏های حصه اول و دوم بهسود را، که به زعم خود شان بیت المال هم بود، با خود بردند. هیچ یک از این‏ها عطش انتقام و خشم دیگرستیزی شان را فرو ننشانده بود. پلان شومی که دسیسه سازان وانتقام جویان داشت خوش‏بختانه موفق نشدند. هرچند تا اینجای کار هم، تحقیر شده بودیم. تماشای هجوم دشمن بر ملک و سرزمین اجدادی و کشت وزراعت مردم را زیر پا کردن ، درد سخت و سنگینی دارد. اما هر چه بود برای این که بهانه‏ یی برای قربانی کردن عام مردم، بدست شان نیفتد، دندان روی جگر گذاشتیم و از نزدیکی های جاده عمومی کنار کشیدیم. طالبان ولسوال و قومندان امنیه و سایر پرسونل ولسوالی‏ها را مقرر کردند. از جمله سید تقی فروتن از همدستان سابق این گروه درجلریز به عنوان ولسوال مرکز بهسود و قاری عمری سردسته‏ ی نظامی طالبان، به حیث قومندان امنیه این ولسوالی تعیین شدند. هرچند باقی پرسونل ولسوالی از مردم بهسود است، اما حرف اول و آخر از آن قاری عمری است. حتا سید تقی فروتن (ولسوال) بدون اجازه و مشوره او، هیچ کاری نمی‏کند/ نمی‏تواند.

کوچی‏ های مسلح با استفاده از این فرصت در ساحه سر هلمند، از مربوطات حصه اول بهسود، تجمع کردند و تحرکات شان را آغاز کردند. جنگ‏های پراکنده در سنگرهای سر هلمند آغاز شد. این جنگ‏ها هر لحظه شدت بیشتر می‏گرفت. افراد مسلح با استفاده از پرچم طالبان نیز در حمایت ازکوچی‏ها سوق شده بودند. ارتباط رفت و آمد بین پسته‏ های دفاعی ما و همچنان تیم‏ های حمایتی قطع شده بود. رساندن مواد خوراکی و لوازم دیگر دشوار بود. طالبان در ولسوالی حصه اول بهسود، در مسیر سرک عمومی نیز ایست بازرسی ایجاد کرده بودند و رفت و آمد مردم عادی نیز دشوار بود.

ساکنان محل که در چند قدمی هجوم مسلحانه کوچی‏ها قرار داشتند، خانه های شان را ترک کردند و دست به فرار و کوچ‏کشی زده بودند. نیروهای مقاومت آخرین تکیه گاه و امید مردم بودند. قعطه سرخ طالبان و یک قطعه هزارنفری موسوم به قطعه هلمند نیز در جمع شان پیوسته بودند. شب فرصتی اندکی پیش آمد تا برای مقاومت گران اکمالات و دوا برای تداوی زخمی‏ ها رسانده شود. در همین فرصت قرار شد تعدادی از نیروهای دفاعی مردم، در خطوط سرهلمند فرستاده شود. این مسئولیت به قومندان خنجر و قومندان فره کوه (روحش شاد باشد) واگذار شد. خنجر و فره کوه، قبل از این که تمام نیروهای خود را حرکت بدهند، هرکدام با تعدادی محدوی از همسنگران برای بررسی ساحات تهدید از مسیر مرکز بهسود خود را به حصه اول بهسود رساندند.
وقتی با هوتل دشت یورد تماس می‌گیرند و می‌پرسند که آیا در ساحه کسی هست یا نه، شفر امن دریافت کرده بودند که گویا ساحه خالی است و تهدید وجود ندارد. اینها با همراهان خود تصمیم می‏گیرند در هوتل دشت یورد بروند و نان شب را همانجا بخورند و برای باقی همراهان نیز پیغام دهند که به طرف سر هلمند حرکت کنند. قرار گذاشته بودند که از هوتل دشت یورد، در نوآباد که یکی از پوسته‏ های خط اول هلمند دربرابر کوچی های مسلح بودند، بروند.

متاسفانه گزارشی که از دشت یورد دریافت کرده بودند، دقیق نبود. شماری از نیروهای طالبان در آنجا حضور داشتند. وقتی پره کوه با همراهان خود در پیش هوتل می‏رسند، از داخل و بام هوتل بالای شان شلیک می‏شود. درگیری شدیدی آغاز می‏شود. در این درگیری متاسفانه قومندن پره کوه به شهادت رسید و در جمع شهید طوفان، شهید یعقوب، شهید صفا، شهید وفادار و باقی پاکبازان خطه خونین بهسود پیوست. اما همسنگران شهید پره کوه، که دست بدست با نیروی مسلح که در هوتل بودند، می جنگند . طبق گزارش به تعداد هجده نفر از طرف مقابل کشته می شوند. اما این درگیری پایان نیافته بود که نیروهای کمکی طالبان به ساحه می‏رسند و و باقی همسنگران فره کوه را محاصره می‏کنند. در این زد وخورد متأسفانه پنج تن دیگر از یاران مقاومت جام شهادت نوشیدند و سه تن دیگر به اسارت رفتند.

فردای آن شب، پیکر های بیجان و بخون خفته‏ ی شهدا از دشت یورد به تکیه خانه آبدره حصه اول بهسود منتقل شدند و برای همیشه با پیام «ما جان به فنا دادیم تا زنده شما باشید» در دل خاک آرمیدند. روح شان شاد و یاد و آرمان شان جاویدان باد.

در همین ساعات کوچیهای مسلح حملات شان را از استقامت سر هلمند شدت بخشیدند. ساعات سخت و دشواری بود. اما ناگزیر بودیم با دیپوهای خالی از مهمات (که حکومت غنی از دست مان گرفت) با دشمنِ پرتعداد و خائنان ذلیل همچنان مقابله نماییم. سرانجام مدافعان مردم ما سنگرها را ترک کردند، زیرا دوام این جنگ نابرابر (هم از نگاه تعداد نیرو و هم امکانات)، هیچ پیروزی را نوید نمی‏داد.
@YatemanMazary

شکنجه #و #پیگرد

آنچه در بهسود وگوشه وکنار این ملک اتفاق می افتد برخلاف ادعا های مسوولین امارت اسلامی و قوانین وقواعد اسلامی است,
پس از استقرار طالبان بر بهسود، و معرفی مسوولین ولسوالی ها.

مردم ساحه دستگیر وشکنجه می شوند، برای تحویل دهی اسلحه، از سنگین ترین شیوه های شکنجه استفاده می کنند، تعدادی برای انتقام جویی، با استفاده از زور امارت اسلامی، به راپور وگزارش دهی رو آورده اند،
به دور از همه ی ارزش های انسانی وحقوقی،
باید تعدادی را که در لیست شان اضافه می کنند، راهی زندان کنند. جدایی از این که بهسود به تفریحگاه افراد وابسته به امارت اسلامی از جلریز وتکانه، وردک و....تبدیل شده است و هر از گاهی برای ماهی گیری به دریایی هلمند بهسود آمده و با استفاد از مواد انفجاری ماهی گیری می کنند. مردم را نیز تهدید می کنند.
مردم را در یک شرایط،سخت نا امنی قرار داده است، هیچ کسی احساس امنیت وآرامش را ندارند، کوچی ها به دنبال انتقام گیری های اند که طی چندین سال نتوانستند بر مناطق هزاره نشین هجوم بیاورند و کشت وزراعت مردم را تصاحب شوند ویا خانه های مردم را به آتش بکشند.
اکنون از مردم اجاره طلبند و در پی جبران علف چر های اند که با فرمان ظالمانه هاشم خان و ستم عبدالرحمانی بر هزاره ها تحمیل شدند.
ودر سال های حضور مقاومت نتوانستند که فرمان ظالمانه را بر مردم ما تحمیل کنند، اکنون ولسوالی های حصه اول بهسود و مرکز بهسود، به جای رسیدگی به دعاوی ومشکلات مردم در شرایط دشوار فقر و بیچاره گی، به جهنم تبدیل شده است.
و هر روز باید کسی را برای باز جویی به ولسوالی بیاورند، تهدید کنند و باضرب وشتم اقرارهایب را بگیرند و تا جمع دیگر را دنبال کنند. این نوع برخورد ها خلاف اصول ودساتر دینی واخلاقی محسوب می شودـ

نکته: اگر امارت اسلامی به دنبال ختم جنگ در کشور می بود، وبه گفته خود شان هدف شان، نجات مردم افغانستان از استعمار و آرزوی شان تطبیق قوانین اسلامی در کشور است، آیا شایسته است که با استفاده ازجبر و ستم، شکنجه و تهدید با مردم رویه کنند. نه تنها امنیت روحی وروانی مردم به هم خورده، بل که امنیت جانی مردم به خطر جدی رو برو است.
کسب و کار و تجارت و پروژه های عام المنفعه همه متوقفند مردمی که دنبال لقمه یی نانی برای زنده ماندنش است، هر لحظه یی بیم آن می روند که جان و مال وعزتش به خطر بیفتد و یا راهی زندان شوند و تجربه تلخ شکنجه را سپری کنند.
پ ن: نتواستم سکوت کنم و نمی توانم تحمل نمایم، بگزار برایم ریسک آفرین باشد، هیچ چیزی ارزشمند تر از جان ومال وعزت مردم مان نیست.
سال های که دور از خانه وکاشانه ام بوده ام وبرخلاف خواست مادر وبرادر وسایر اعضای خانواده ام در مسیر عدالت خواهی و دفاع مشروع مردمم با اتکا به قلم وسخنم حرکت کردم وقدم برداشتم واکنون نیز بی باکانه گام خواهم برداشت.
همان گونه یی که یتیم بچه یی بودم وبا ترک خانه وکاشانه دنبال تعلیم وتحصیلم از هیچ نوع تلاش دریغ نکردم وپس از آن که در مسیر عدالت خواهی قدم گذاشتم، نیز تا آخرین توانم به یاری خداوند متعال ادامه خواهم داد.
دیر یا زود انسان رفتنی است هم چنان که سایر یاران ما به آرامش ابدی رسید، و برای ابد در دل خاک خوابید، من هیچ برتری نسبت به آنان ندارم، چند روزیست که با برادر وسایر اعضای خانواده ام حتا تماس های تلفنی مان را قطع کردیم و هر روزی حوصله شنیدن نصایح حکیمانه و مهربانانه آنان را نداشتم.
بگزار هر آنچه سرشان می آید صبرو بردباری برای شان آرزو مندم، وهر آنچه نسبت به خودم احساس می کنم از خداوند متعال برای خودم، نیز صبرو شکیبایی را می طلبم.
از این به بعد می نویسم وسخن می گویم، فقط،همین، در توانم است. اگر چیزی بیشتر ازاین در توانم باشد نیز دریغ نخواهم کرد.
واین را به خاطر تعهد ومسوولیتی که نسبت به مردمم دارم ووجدانم آرامم نمی گزارد، انجام می دهم.
حمیدالله اسدی سخنگوی جنبش مقاومت برای عدالت وابسته به شیعیان افغانستان
۱۴۰۰/۶/۲۴


@YatemanMazary

#کجاب #مرکز #ثقل #مقاومت #و #دروازه #عزت #و #شرف #هزارستان#شیعیان .
باید خط سرخ مردم ما باشد و تدبیری باید سنجید.

حکومت محلی
محقق و مفرزه های امنیت ملی مستقر دربهسود و استاد ناصری، و مجموعه های همسوی شان، مسوولند. که حرکت نمایشی انجام ندهند، مرد عمل باشد و در برابر دشمن بایستد.

از جانب دیگرگروه های مردمی.
همه وهمه باید در برابر هجوم مسلحانه کوچی ها (عشایر پاکستانی وپشتون که دربهار بصورتسیستماتیک برای چپاول و ناامنی وتخریب توسط حکومت غنی به مناطق مرکزی واردمیشوند) بایستند.

نیرو های مقاومت را به حدی در تنگاه قرار داده که در هر مسیر چک پاینت انداخته و مدیران امنیت هردو ولسوالی به مفرزه ها دستور داده که نیروی مسلح فرمانده علی پور را زیر ذره بین خود قرار دهید.
قومندانی امنیه ولسوالی حصه اول با متنفذین گفته است که افراد علی پور نباید مسلح به ساحه گشت وگزار نماید.
با توجه به این وضعیت، تهدید کوچی ها در کجاب و سرهلمند و خرس خان.
و طالبان در مسیر سیاه خاک و اونی، تا به بهسود و بامیان.
آیا پروژه تسخیر وبه چالش کشاندن هزارستان به خصوص بهسود و بامیان نیست.
حملات هوایی وزمینی بر بهسود حتا، سال قبل طراحی شده بود و قرار بوده که انجام شود و با هر بهانه یی که باشد باید نقطه اتکای مردم را بر دارد و زمینه نا امنی ها و هجوم مسلحانه دشمن را فراهم سازد.
در جواب بعضی های که انتقاد دارد که چرا شما خود را با حکومت در گیر ساختین، باید دقت می کردین، می خواهم بگویم، که ما نمی خواستیم مشکل خلق کنیم،
خود حکومت عامل خلق تنش و جنجال شده است .
حادثه لعل
کابل
کمین
زهر
نفوذی
صرف بودجه های هنگفت
درخواست حمله هوایی وزمینی توسط مقامات اسبق ولسوالی مرکز بهسود.
توطیه و دسیسه و....... مگر کار حلقات خاصی درون حکومتی نیست؟؟؟
یکی از افراد بلند پایه حکومت باری به خاطر تهدید فرمانده علی پور را گفته بود که ماهم طالب داریم و هم داعش، پس از حادثه سنگر قمبر علی که فرمانده طوفان و همسنگرانش شهید شد. باز گفته بود که دیدی چه شد، توره نگفتم.
واکنون نیز این سناریو در حال تکمیل شدن است، و بنای خلق فاجعه عظیم را روی دست دارد.
کوردینه های که سال قبل به خاطر حملات هوایی وپایین نمودن کماندو در ساحات با علامه سرخ نشان داده شده است.
خواستم نگرانی هایم را با شما شریک بسازم و چاره یی باید سنجید.

حمیدالله اسدی
۱۴۰۰/۲۲۷ خورشیدی
@YatemanMazary