#دونا_هاراوی✔آثار
هاراوی گویای آن است که در بافت جامعه های نو استعماری و در جامعه های سرمایه داری متاخر پسانوگرا،فضاهای اجتماعی، تحت فشار فراملیتی شدن سرمایه و جهانی شدن فناوری راه دور،به صورت های مختلفی در حال باز شکل گیری هستند. او همنوا با اسپیواک و باتلر درباره ی مفهوم جدیدی از مرتبط بودگی بحث می کند، که شامل کار گزاران غیر انسانی نیز بشود. او خواستار "ناخودآگاه ناآشنا" است، "صحنه ی متفاوت نخستینی که در آن همه چیز از نمایش نامه های هویت و بازتوليد ناشی نمی شود"( 265،1997a ).
هاراوی که شناسا نبودن ناخودآگاه و به حرکت آوردن میل ها از سوی آن ارزشمند می داند، در عین حال می خواهد ارتباط ناخودآگاه را با حکایت آشنای ادیپی از هم بگسلد.او بحث می کند که "شاید آینده سازه ترین غول ها در دنیای انسان_ماشین در داستان های غیر ادیپی، با منطق دیگری از سرکوبگری وارد می شوند که ما باید برای بقاء خودمان آن را خوب بفهمیم"(1985:66).
هاراوی به چپگرايان خاطر نشان می کند که سیاست فمینیستی بیش از پیش به بازاندیشی "پیوستگی خویشاوندی" و "خانواده" نیازمند است و باید به "الگوهای دیگری از انسجام" بیندیشند.
📗کتاب:
#برداشت_هایی_در_نظریه_اجتماعی_معاصر👥نویسندگان:
#انتونی_الیوت_برایان_ترنر👤مترجم:
#فرهنگ_ارشاد📑انتشارات:
#جامعه_شناسان@KhalilMirzaei