دیالکتیک معناسازی و ساختار در پی بازشناسی توامان کارگزار انسانی و موانع عینی است...انسان ها توانایی خود را برای اقدام در جهت تداوم یک #ساختار_اجتماعی معنادار،بی اثر می یابند. چنان که #برگر و لوکمان در #ساخت_اجتماعی واقعیت استدلال می کنند که کنشگران انسانی،شی ء وارگی را بر بی هنجاری ترجیح می دهند،زیرا شی وارگی از طریق فراموشی،آرامش می آورد. #برگر در سایبان مقدس می نویسد، انسان ها اگر بخواهند دنیایی پیرامونشان معنایی از مقبولیت داشته باشد،باید امنیت #ساختارهای باورپذیری شان را حفظ کنند. ما نیاز به این داریم که ناامیدهای شدید زندگی مان از طریق الهیات استدلالی ،تبیین و توجیه شود....