در سال ۵۱۸ ق.م بود که #داریوش_بزرگ رهسپار #مصر گردید تا به اوضاع این #ساتراپی سرو سامانی بدهد. مصر بعد از فوت #کمبوجیه و حوادث #بردیای_دروغین ،خودسر شده بود و #شهربان آن گوش به فرمانهای شاهانه نمی داد. هنگامیکه داریوش از وادی #تومیلات می گذشت، چشمش به #کانالی افتاد که توسط #فراعنه_ی_مصر حفر شده بود. این کانال نیمه تمام رها شده و با شن و ماسه، پر گردیده بود. پس از پرس و جو داریوش متوجه ی اهمیت و ارزش این کانال گردید. هدف وی ایجاد یک #راه_دریایی#ارزانتر و #سرر_است_تر از #مصر به #خلیج_پارس در جهت #تجارت_دریایی و احتمالا #ناوگان_دریایی و #انتقال_سریع#نیرو_های_نظامی بود. بلافاصله داریوش #دستور#بازسازی و #ادامه ی #حفر_کانال را صادر نمود. قسمتی از کانال که حفر شده بود و با ماسه و شن،پر شده بود ،تخلیه گردید و #مهندسین#نقشه_بردار طرحی را برای ادامه ی حفر کانال آغاز نمودند. کانالی که داریوش موفق به اتمام آن گردید ،حدود ۱۵۰ پا ،پهنا و ژرفایی به اندازه ی عبور #کشتی_های_بازرگانی داشت. #کشتی_های_باستان می توانستند در عرض #چهار_روز این کانال را در نوردند. در ساحل این کانال و در فواصل معینی، پنج #ستون از جنس #سنگ_گرانیت سرخ رنگ بر پا گشت تا از این طرح عظیم و مهندسی شگفت آور #پارسیان ، تمامی رهگذران آگاهی یابند. داریوش در این سنگ نبشته می گوید: «من #پارسی_ام ، از #پارس ، مصر را گرفتم. من فرمان کندن این جوی را دادم ، از رودی به نام #پیراوه (نیل) که در مصر روان است ، به دریایی که از پارس آید. سپس این جوی کنده شد چنان که فرمان دادم، و ناوها آیند از مصر از میان این جوی به پارس، چنان که مرا کام بود» بهترین نامی که امروز به حق و از روی انصاف، باید به کانال سوئز داده شود، #کانال_داریوش است که امیدوارم روزی این امر محقق گردد. _____________________________________ گردآوری و نگارش: علی آریایی بن مایه : #تاریخ_شاهنشاهی_هخامنشی ، #اومستد ،ص ۲۰۰-۱۹۷
همه ساتراپی های ایران زمین در دوران داریوش نخست هخامنشی با نامهای راستین خود در یک قاب. ساتراپی ها فراتر از استانداری ها, چیزی دقیقا مانند ایالت های امریکای امروز بودند.