🔸جنبهای دیگر از فرهنگ
✍#یونس_شکرخواهیکی از شاخصهایی که برای شناخت
#شکاف_دیجیتال در جهان امروز تدوین شده و در سطح جهانی هم طرف توجه قراردارد، شاخصی است که به شاخص
#جامعه_اطلاعاتی (ISI) شهرت دارد.
این شاخص را بانک جهانی ارائه کرده و بر مبنای آن کلیه کشورهای جهان به پنج گروه طبقهبندی شدهاند:
گروه اول (Skaters) گروهی هستند که بر اساس شاخص مزبور به گونهای شتابان در مسیر دنیای دیجیتال گام برمیدارند.
گروه دوم (Striders) گروهی هستند که با گامهای بلند و مؤثر در راه دیجیتالیشدن حرکت میکنند.
گروه سوم (Sprinters) گروهی هستند که با تلاش فراوان در صددند تا راههای استفاده هر چه بیشتر از تکنولوژیهای دیجیتال را فراهم آورند.
گروه چهارم (Strollers) گروهی هستند که مسائل دیجیتال معاصر را چندان جدی نمیگیرند و هم محدودیتهای مالی دارند و هم با ازدیاد جمعیت مواجه میباشند.
اما گروه پنجم (Starters) گروهی هستند که در واقع جزو تازهواردان به زمانه و عرصه دیجیتال به حساب میآیند.
حالا با توجه به آنچه طرح شد نخستین پرسش این است که ایران در کدام گروه قرار دارد و میخواهد در کدام گروه قرار گیرد
من فکر میکنم که یکی از جنبهها و مفاهیم فرهنگ در زمانهای که در آن زندگی میکنیم، فرآیند فرهنگسازی در جهت همین کاربرد موثر تکنولوژیهای ارتباطی و اطلاعاتی است که باید به عنوان یک ماموریت در دستور کار نهادهای مختلف اعم از دولتی و خصوصی قرار گیرد تا این نکته مشخص شود که نهاد مربوطه در این رابطه در کجا قرار دارد. این کار از طریق سنجش سطح دانش و تجربه افراد شاغل در آنها در مورد تکنولوژیهای ارتباطی و اطلاعاتی به دست میآید
نکته دومی که باید در کانون توجه باشد، نوع و میزان ارتباط مهارتهای مرتبط با تکنولوژیهای ارتباطی و اطلاعاتی با اهداف نهادهای مختلف است.
و بالاخره سومین نکته هم چگونگی رسیدن به اهداف از طریق انطباق مهارتها با اهداف مربوطه است که در این رابطه نوع برنامههای آموزشی برای کسب مهارتها هم بسیار مهم است
به این ترتیب به نظر میرسد اکنون یکی از راههای موثر حفظ فرهنگها و اشاعه آنان اتکا به همین تکنولوژیهای نوین ارتباطی و اطلاعاتی است و این تکنولوژیها به دلیل علبه بر زمان و مکان، قدرت شگفتانگیزی در تبلور فرهنگ و تحقق راه حلهای مرتبط با آنرا دارند.
همین شاخص جامعه اطلاعاتی در واقع شکل متمرکز شده بیست و سه متغیر است که برخی از آنها مربوط به زیرساختهای كامپیوتری از جمله سرانه کامپیوتر است و برخی دیگر مربوط به میزان تجارت الكترونیك و یا مربوط به تعداد كاربران خانگی
#اینترنت و تعداد كاربران
اینترنت در محل کار و در سازمانهای آموزشی و برخی هم مربوط به زیرساختهای ارتباطاتی نظیر تعداد خطوط تلفن و فکس و میزان تلویزیون و گیرنده رادیو از نظر سرانه و آزادیهای مطبوعاتی و مدنی.
و همانگونه که ملاحظه میکنید این شاخصها عمدتا از جنس فرهنگ هستند، و مقولاتی اجتماعی و مربوط به رویههای كار هستند و مسائل شخصی و سازمانی را در بر میگیرند و میتوانند باعث بروز الگوها و ساختارهای جدید در هر دو عرصه شوند، ضمن اینکه باعث تبادل مفاهیم و نیز تبادل و تجارت كالاهای فرهنگی شوند که در این روزگار، خود به موضوع مهمی در تجارت جهانی تبدیل شده است. بنابراین به گمان من، به همین دلیل است که امروز اندیشیدن به فرهنگ برای رسیدن به راه حلهای فرهنگی، بدون اندیشیدن به جنبه
#دیجیتال فرهنگ، کار بسیار دشواری شده است.
@NewJournalism روزنامه نگاری جدید