✍️ با اردشیر محصص طرح و کاریکاتور معنایی دیگر در فرهنگ ما پیدا کرد. قلم و خطوطی که در پی نادیدن جهان بودند، به ابزارهایی برای جراحی جهان تبدیل شدند، شکافتن جسم و روح انسانها، آویختن آنها و زنده کردن تجربه رنج و درد در کالبدهای نحیفشان برای آنکه واقعیت را بفهمند و بفهمانند. اندوه چشمهای محصص پشت شیشه کلفت عینکش، مستقیم تا عمیقترین لایههای یک فرهنگ را می دید و می توانست، جامگان فاخر را از تنش بیرون بیاورد و در برابر آینهای از حقیقت بگذاردش تا وادار شود حقیقت را آنگونه که هست ببیند.