گفتمان آب، توسعه و محیط زیست؛ صابر معصومی

🌱 در مانیفست دنبال‌کنندگان مکاتب #وگان (#خامخواری ) و #گیاهخواری معمولا دو چیز همیشه ذکر می‌شود: نخوردن #گوشت و سبزیخواری برای #نجات_زمین (در حقیقت نجات حیات #بشر بر #زمین ) و #سلامت_بدن

📖 از واژه #مکتب استفاده کردم چون امروزه بیشتر تجربه کننده‌گان این دو روش خوراکی، عقاید خود را همچون #دین و مکتب تبلیغ می‌کنند و در این دعوت و تبلیغ، (همانند هدایت #ادیان به #بهشت ) می‌توان رگه‌های خشونت و خوددرست‌پنداری را دید.

🔸[صرف‌نظر از اینکه #گوشت غذای خوشمزه‌ای است، و همچنین پختن، تغذیه انسان را لذیذتر و متنوع‌تر می کند]، من به دلیل عدم تخصص در #پزشکی در خصوص اثرات سلامت‌بخش خامخواری و گیاهخواری اظهارنظری نمی‌کنم.

🖌 درخصوص ادعای اولی اما به نظرم چنان نتیجه‌گیری خطی را باید مورد کنکاش قرار داد:
طبیعتا مصرف کمتر، در عموم موارد یعنی حفاظت بیشتر. جمعیت کنونی جهان هرچه منابع را کمتر مصرف کند، هرچه کمتر بخورد و بیاشامد و تفریح کند و لذت ببرد و سفر برود و بسازد و [به روش مدرن] عشق بورزد و هیجان بیافریند و هنر به خرج بدهد و بزاید و بخرد و #اینترنت بازی کند و ... به طور حتم باعث شده که منابع زیستی جهان کمتر مورد دست‌اندازی شرکتهایی بشوند که زندگی جدید را به ما "قالب کرده‌اند".

❓اما سوال اینجاست: آیا این ادعا (یا دعوت) صرفا استراتژی‌ای در واکنش به تاثیرات مخرب تولید گوشت بر #طبیعت است یا خود، اصالتی ذاتی‌تر دارد؟ به بیان ساده‌تر اگر جمعیت جهان یک میلیارد نفر بود یا سرعت تخریب منابع، پنج برابر کمتر، آیا بازهم این دعوی، خریداری داشت؟

🔹 ایراد اساسی من به جریان گیاهخواری و خامخواری این است که اکثر آنها نه جریانی برخواسته از طبیعت، بلکه فن-گرایانی دنبال راه‌حل‌های واکنشی و مقطعی برای بحرانهای کنونی هستند. این گروهها همچون دیگر #پطروس های فداکار محیط زیست، بی آن‌که به ریشه مساله بپردازند، صرفا با ارائه نسخه ای مکانیکی و فنی، قصد دارند بخشی از مشکل را حل کنند.

🖌شاید اینچنین حرکتهایی در دو سه دهه آینده که بشر قلمرو حکمرانی خود را ساخته باشد و طبیعت را بنابر تعریف خود از نو بنا کرده باشد، بیشتر از اکنون طبیعی به نظر آیند اما من شک دارم که هیچگاه بتوان گفت آنها برای حفظ طبیعتِ قدیم، کارا بوده‌اند.