تاریخ و فرهنگ دره شهر

" دعا برای آمدن باران "
@CEYMARIAN
کشورما یکی از کشورهای کم آب دنیاست. آب شیرین در آن با نرخ جان و گاه با ایثار و بدبخت شدن زندگی عادی یک یا چند نفر از جامعه در طول تاریخ رقم خورده است . اولین گروه که در زاگرس به دره ی #سیمره و همدان و کرمانشاه امروزی رسیدند رودخانه ای از آب شیرین از گاماسیاب تا قره سو و #سیمره ، تا کشکان و زال و کرخه و ... را به خود ندیده بودند ...
با وجود این رودخانه ی دائمی ولی سرزمینهای دیم سیمره همچنان مشتاق باران رحمت الهی بوده، و هستند . گاهی خشکسالی امان منطقه را می بریده است و مردم به آئینهای اساطیری و رویه های ادیان ابتدایی مبادرت می ورزیده اند، وبا ابداع راه هایی ازخدای قادر طلب آب می کرده اند.
انواع روشهای باران خواهی درسیمره :
۱- #گاو_ربودن(گاروا)
۲-رقص #باران شامل:
الف)- رقص #دخترجوان_زیبارو که به عقد قطعه ابری در آسمان در آمده است.
ب)- رقص #حُشک_بیزاد برای( الهه یا خدای بی فرزند)
۳- #هلان و هلانک بازی
۴- #حمیل و ممیل
۵- #قربانی_کردن
رقص شمشیر زابلی ها و رقص چوب خراسانی ها و رقص با دستمال که بیشتر مخصوص مردم صلح طلب، و دیم کار زاگرس است ، همه به نوعی ریشه در تفکر اساطیری این سرزمین دارد و هر منطقه متناسب با زمان ، ومکان خویش از آن بهره برده است و برای رفع مشکلات و آمدن باران بر طبق سنن ابداعی خویش ، شیوه ای را برای بیان و نشان دادن احساسات خویش قرار داده است.
همه می دانند کشور ما به وسیله سه عامل خطرناک طبیعی و ظاهری(سیاسی-اقتصادی و نظامی) و باطنی تهدید می شود.
درکتیبه ی داریوش در تخت جمشید چنین آمده است؛
اهورا مزدا این کشور را بپاید، از سپاه دشمن، از خشکسالی ، و از دروغ
خطر ظاهری هجوم دشمنان به دلیل سیاسی ، اقتصادی و... و خطر باطنی یعنی دوری از رفتار سالم اخلاقی است که دروغ به تعبیر پیامبر آخر الزمان مفتاح و کلید کل شرّهاست. و خطرهای طبیعی مانند خشکسالی و زلزله و...همه تهدید کننده ی ملت ماست و ما باید دست به دعا برداریم نماز استقسا ، و رقص های اسطوره ای و اصلاح خویش برای جلب و جذب قدرتهای سماوی ، شاید مرا متهم به تحجر کنید و بگویید چرا سایر کشورها از لحاظ طبیعی آسیب ناپذیرند و اخلاق را کمتر رعایت می کنند . با صراحت باید گفت همین کشورهای اروپایی کمترین مزاحمت، و پسندیده رفتار انسانی با همنوع ، و حتی مهربانی با حیوانات و جنگلهایشان و ... از ما احتمالا بهتر رفتار می کنند و آنها به عقیده و باور خود ایمان دارند اما ما در دیگر آزاری وعدم وجدان کاری و... درمقایسه با سایر جوامع دارای اشکال و نقص هستیم.
رقص #سنگین_سماع:
طبق نظر شمس تبریزی ؛ تجلی و رویت خدا، مردان را در سماع بیشتر باشد .سماع ایشان را از عالم هستی خود بیرون آورد. وبه عالم های دیگر درون آرد و به لقای حق پیوندد.
رقص مردان خدالطیف باشد و سبک
گویی برگ است که برروی آب رود
شیخ شهاب الدین سهروردی، رقص کردن زمانی مفید است ، که جان قصد بالا کند ، همچو مرغی که می خواهد خودرا از قفس به در اندازد.
بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست
بگشای لب که قند فراوانم آرزوست
دی شیخ گرد شهر همی گشت با چراغ
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست
گفتند ؛ می یافت نشود گشته ایم ما
گفت آنچه می یافت نشود آنم آرزوست
یک دست جام باده و یک دست جعد یار
رقصی چنین میانه ی میدانم آرزوست (مولوی)
۱۹ تا۲۶ آذر ماه هر سال جشن شبانه روزی پیروان مولوی است به یاد عروج روحانی مولانا به درگاه با عظمت حق است . دراویش مولویه در این ایام بر سر مزار مولوی بزرگ به رقص و پایکوبی و عزلخوانی می پردازند . آنها معتقدند پیر و مرادشان نمرده است ، و در روز ۲۶ آذر ماه به معشوق ازلی پیوسته است.
آن عارف واصل می گفته است؛
ای خوش آن روز که پروازکنم تا بر دوست
به هوای سر کویش پر و بالی بزنم
دراویش مولویه معتقدند ؛ مولامی دانست ، که دلدارآغوش گشوده و چشم به راه ایستاده است تا اورا در آغوش گیرد.پس باید شادمانه از چنین شبی یاد کرد .
#احمدلطفی، مدرس دانشگاه
تاریخ و فرهنگ دره شهر
@CEYMARIAN