تاریخ و فرهنگ دره شهر

ادامه مطلب امام زاده باباسیف الدین(ع)

احمد لطفی؛ مدرس دانشگاه پیام نور

عشق و وفای مردم دره شهر و حومه به امامزاده باباسیف الدین (ع)
#CEYMARIAN
مردم ایران در هر کجای عالم باشند به مقدسات و مرقد انبیاء، خصوصا ًپیامبر عظیم الشان اسلام (ص) و ائمه اطهار (ع) و بقاع متبرکه امامزادگان احترام و عشق و عاطفه ی ویژه دارند. مردم شهرستان دره شهر و روستاهای تابعه، از دیر باز با این امامزاده ی شهید مانوس بوده و با وی درد دل و نجوا داشته اند، عده ای نیازها و مشکلات خود را با گریه و اشک و آه عرضه می کنند و گروهی به شکل معمولی، با صدای آرام و گاهی با صدای بلند به آن حضرت عشق و ارادت می ورزند. این مردم هیچگاه امامزاده را تنها و مهجور نگذاشته اند. گروه گروه از هر طایفه و فامیلی به زیارت می آیند برخی هدیه برای امامزاده می آورند بطور مثال قالی و قالیچه یا پرده برای روی قبر و گلدان و ... می آورند و جمعی نذورات خود را تقدیم امامزاده و هیئت امناء می کنند. عده ای نیز چون حاجت شان برآورده شده است و یا برای اینکه مشکل و #گره_کارشان باز شود گوسفند یا مرغ و یا خروس و ... سر می برند و قربانی می کنند و گاه در بین زوار و مستمندان توزیع می نمایند. این ابراز عشق و علاقه در قالب قاب گرفتن شعر یا حدیث، و با هر شکل ممکن ابراز می نمایند. گاهی نیز در مراسماتی که هیئت امنا برای ایام الله، سالروز #اعیاد و تولدها یا شهادت ها ترتیب می دهند، دره شهری ها و زوار مختلف شرکت می نمایند و با آوردن نذوراتی از قبیل خرما، شیر، شربت، آش و شکلات و ... ارادت خود را به امامزاده و گرامیداشت شعائر الله به منصه ی ظهور می رسانند و این اتحاد و همبستگی و شنیدن وعظ واعظان در چنین مراسمی افراد را به کسب دانائی و آرامش و همدلی و احساس مفیدیت نزدیک می نماید. در هر صورت #وجود_این_امامزاده_ی_شجره_دار، #منشاء_خیر_و_برکت و کسب فیض، معرفت، مهر ورزی و همزیستی و ... را برای دره شهری ها و زوار محترم، به ارمغان می آورد.
@CEYMARIAN
#شوق_دیدار
نگارنده بارها به چشم خود دیده و به گوش خویش شنیده است، برخی از زوار در فاصله چند متری درب بارگاه و مرقد منور بابا سیف الدین (ع) عرض سلام و ادب و درد دل و ابراز احساسات اعم از گفتن نیازهای خویش و یا مدح و ثنای امامزاده کرده اند، و این علاقه و شوق دیدار، به نوعی دلدادگی واعتماد به امامزاده خویش دارند که صدای آنها را می شنود و آن ها را شفاعت می کند و اگر به مصلحت باشد آنها را از بیماری شفا و یا از مشکلات رها می نماید. هرگاه ایلات از ییلاق برمی گشتند، زیارت امامزاده، تماشایی بوده است به طوری که بر آستانش بوسه ها می زدند، و گویی با ترنم عشق و اشک، حوادث تلخ و شیرینی که در مسیر راه سخت و صعب العبور کوهستان، و گله و رمه گردانی شغل دشوار دامداری، برایشان اتفاق افتاده بود به حضرت بابا سیف الدین (ع) گزارش می دادند. گاهی هم برای نامزدی و ازدواج فرزندانشان، امامزاده را شفیع قرار می دادند، چون نازش پیش خدا رواست، لذا برای برآورده شدن حاجات و برای موفقیت در امور، پیش خدا ریش گرو بگذارد و شفاعت نماید. آن ها واقعا" به امامزاده باور و اعتماد داشتند و با بار گران مشکلات روحی اگر می آمدند، سبک بال و پر امید به منازل و دیار خویش باز می گشتند. مرحوم #عجم_میر زمانی که از تبعید رضاخانی بر می گردند تیره ی میرهای تبعیدی زن و مرد و بچه هایشان بعد از دوازده سال موفق به زیارت می شوند. ایشان #قطعه_شعری در دیوان شعرش دارد که شرح حال فراق و دلدادگی نسبت به امامزاده #باباسیف الدین را به تصویر کشیده است. این دیوان به همت استاد احمد زینی وند ارمویی به چاپ رسیده است.
@CEYMARIAN
#خادمان_امامزاده_باباسیف_الدین (ع)

همانطور که نگارنده در ابتدا نوشته است امامزاده سید سیف الدین محمد (ع) از بین ۴۲۵ امامزاده مدفون در ایران از برجسته ترین آن ها بوده و با شمشیرزنی کم نظیرش یاد خود را تا قیام قیامت در دلها ثبت کرده است.
ادامه در پست های بعد ...
تاریخ و فرهنگ دره شهر
https://telegram.me/ceymarian