#غزل_تبری#نرگس_زارعمحله به محله سو دنی، نصفِ شویِ ماهِ واری
کوچه به کوچه شونی آ ته سینه سر مشتِ زاری
من ندیمه به سون ته، زنبیل شه دس بَئیره
پیته قوا شه تن، هادِه خرما و نونّه هداری
کی دَره ارمون دلِ وچون بی ببا بَوِ
کوچ بکشه تاریک شو، مارِ دلِ بی قراری
دل ندنه لس بئیرم کیسه ره ته دوش نوینم
خرد و کلون چش بکشن ته لینگِ رجّه دياری
دل خوانه که شَم بکشه خنّه وشون تکِ سر
دسّه ته دامن بئیرن گوم بوه بورِه نخاری
وونه دواره دلخشی بهار سون روش بکشه؟
ته زخمِ مال، خار بووشه توم بووشه انتظاری
نوونه طاقت بیاری رو ره دگاردنی بوری
سر بیلن وشنا بتیم سینه بترکه تناری
برمه مه چش، تش دل سر، کجه بورم ته که دنی
هِدی بمو مه روز و شو انده بکشی ویشاری
مه رو سیو، مه دل کئو، مه تک دوِس، جانِ علی
هیچ کس جا من ندیمه مهربونی ره ته واری
#برگردان مانند ماه نیمه شب، محله به محله را روشن میکنی
با دلی پر از غم و زاری در کوچه ها می روی
من ندیدم مانند تو کسی زنبیل بردست
با لباس کهنه بر تن، نان و خرما تقسیم کند
چه کسی میتواند آرزوی دل بچه های یتیم شود
نیمه شب به خاطر بیقراری دل مادر، غذا بردوش بگیرد
دلم نمیخواهد آرام شوم و کیسه را روی شانه ات نبینم
بزرگ و کوچک جای پای تو را از دور نظاره کنند
دلم می خواهد خنده روی لبهاشان قد بکشد
دست به دامن تو شوند و درد و غمشان گم شود
آیا می شود دلخوشی مانند بهار دوباره جاری شود؟
جای زخم تو خوب شود و انتظار پایان یابد؟
نباید طاقت بیاوری روی برگردانی و بروی
تا(یتیمان) با شکم گرسنه بخوابند وسینه شان از درد بترکد
اشک در چشمم، آتش در دلم، کجا بروم تو که نیستی
از بس به خاطرم بیداری کشیدی روز و شبم درهم شده
رویم سیاه، دلم کبود، لبم بسته ای علی جان
از هیچ کس مهربانی را مانند تو ندیدم
💯 @babolkenareziba