اندیشیدن تنها راه نجات

#سیاسی #جامعه_شناسی


⭕️ نظام‌های #توتالیتر در طول حیات خود سه فاز دارند:

۱⃣ -در فاز اول، اکثریت مردم سرمست از ایدئولوژی به‌دنبال رهبران‌شان راه می‌افتند گویی بهشت گمشده ‌ی خود را یافته‌اند. ایدئولوژی را دربست می‌پذیرند و خواهان کوچک‌ترین تغییری در آن نیستند.

۲⃣-در فاز دوم، واقعیات چهره‌ی خود را نشان داده و هیچ‌کدام از وعده‌های فریبنده‌ی رهبران تحقق نیافته است. مردم از نظام دلزده و مایوس می‌شوند و گروهی به فکر اصلاحات می‌افتند اما به‌دلایل بسیار ازجمله اینکه اصول ایدئولوژی را نمی‌توان تغییر داد ، اصلاحات راه به جایی نمی‌برد.

۳⃣ -فاز سوم فاز نهایی نظام‌های توتالیتر است. در این فاز متولیان تمامیت‌خواه می‌‌کوشند از خشونت عریان استفاده کنند. از بین همفکران سابق، هرکس را که با آن‌ها کوچک‌ترین زاویه‌ای داشته باشد از دایره‌ی خودی‌ها می‌رانند. تصفیه‌های گسترده آغاز می‌شود و دایره‌ی خودی‌ها تنگ‌تر و تنگ‌تر، و ناکارآمدی‌ها عمیق‌تر، و تعداد مخالفان بیشتر و بیشتر می‌شود و نهایتا سیل اعتراضات می‌آید و همه‌چیز را با خود می‌برد.

✍️#هانا_آرنت

❗️آشنا نیست این منجلاب توتالیتر؟

#اندیشه_کنیم
⚛ @AndisheKonim

#جامعه_شناسی

ما چگونه عقب ماندیم

برای توضیح عقب ماندگی و فقر در کشورهای جهان سوم که اکثرا هم قدمت های زیادی دارند و هم منابع کافی چند نکته اساسی را باید در نظر داشت
اول اینکه برای مثال كشور مصر بيش از ۳۰۰۰ سال تاريخ مكتوب دارد و فقير است.
اما كشورهای جديدی مانند كانادا، نيوزيلند، استراليا كه ۱۵۰ سال پيش وضعيت قابل توجهی نداشتند، اكنون كشورهای توسعه‌يافته و ثروتمندی هستند.
دوم اینکه تفاوت این کشورها در ميزان منابع طبيعی قابل استحصال آنها هم نيست.
برای مثال ژاپن كشوری است كه سرزمين بسيار محدودی دارد كه ۸۰ درصد آن كوه‌هایی است كه مناسب كشاورزی و دامداری نيست اما دومين اقتصاد قدرتمند جهان پس از آمريكا را دارد. اين كشور مانند يك كارخانه پهناور و شناوری می ‌باشد كه مواد خام را از همه جهان وارد كرده و به صورت محصولات پيشرفته صادر می‌كند.
مثال بعدی کشور سوئيس است.
كشوری كه اصلاً كاكائو در آن به عمل نمی‌آيد اما بهترين شكلات‌های جهان را توليد و صادر مي‌كند. در سرزمين كوچك و سرد سوئيس كه تنها در چهار ماه سال مي‌توان كشاورزی و دامداری انجام داد، بهترين لبنيات (پنير) دنيا توليد می‌شود.
سوئيس كشوری است كه به امنيت، نظم و سختكوشی مشهور است و به همين خاطر به گاوصندوق دنيا مشهور شده‌است.

افراد تحصيل ‌کرده‌ای كه از كشورهای ثروتمند با همتايان خود در كشورهای فقير برخورد دارند برای ما مشخص می‌كنند كه سطح هوش و فهم نيز تفاوت قابل توجهی در اين ميان ندارد.
نژاد و رنگ پوست نيز مهم نيستند. زيرا مهاجرانی كه در كشور خود برچسب تنبلی می گيرند، در كشورهای اروپایی به نيروهای مولد و فعال تبديل می‌شوند.
پس تفاوت در چيست؟

تفاوت در رفتارهایی است كه در طول سال‌ها فرهنگ و دانش نام گرفته است.
وقتی كه رفتارهای مردم كشورهای پيشرفته و ثروتمند را تحليل می‌كنيم، متوجه می‌شويم كه اكثريت غالب آنها از اصول زير در زندگی خود پيروی می‌كنند :

۱.اخلاق به عنوان اصل پايه
۲.وحدت
۳.مسئوليت پذيری
۴.احترام به قانون و مقررات
۵.احترام به حقوق شهروندان ديگر
۶.عشق به كار
۷.تحمل سختی‌ها به منظور سرمايه‌گذاری روي آينده
۸.ميل به ارائه كارهای برتر و فوق‌العاده
۹.نظم ‌پذيری
۱۰.دروغ کثیف‌ترین فعل غیر انسانی دنیا است

اما در كشورهای فقير و جهان سوم تنها عده قليلی از مردم از اين اصول پيروی می‌كنند.

در کشورهای جهان سوم کسی که به قوانین احترام بگذارد از طرف عوام بچه مثبت است!
کسی که اخلاقیات را رعایت کند از طرف عوام پاستوریزه است!
کسی که حقوق دیگران را زیر پا می گذارد، از طرف عوام آدم زرنگ است!
و یک دو جین از این مثال ها
در صورتی که در کشورهای پیشرفته و در اکثریت جامعه اخلاق مداری یکی از ارکان اصلی جامعه است.
و از نظر اکثر اندیشمندان( با قبول داشتن فرهنگ سازی) تنها و تنها چاره کار برای ما کشورهای جهان سوم در اینست که از خودمان شروع کنیم و از همین لحظه..


⚛ @AndisheKonim

اهمیت دانش در دنیای امروز و آفت تصوف و عرفان در فرهنگ ما
🔷امروزه اهمیت علم و دانش بر کسی پوشیده نیست. ابرقدرت ها با دانش خود شناخته میشوند. اما در جهان سوم چه میگذرد؟
🔷هراری در کتاب انسان خداگونه مینویسد: «پیش‌تر، منابع اصلی ثروت دارایی‌های مادی از قبیل معادن طلا و مزارع گندم و چاه‌های نفت بود. امروز منبع اصلی ثروت دانش است. و با آنکه می‌توان با جنگ میدان‌های نفتی را تصرف کرد، اما دانش را نمی‌توان با جنگ به چنگ آورد. به این ترتیب، با تبدیل شدن دانش به مهم‌ترین منبع اقتصادی، سودآوری جنگ کاهش یافت و هرچه بیشتر محدود شد به آن بخش‌هایی از جهان (مثل خاورمیانه و آفریقای مرکزی) که اقتصاد همچنان شکل قدیمی ماده‌محور دارد.
🔷اما ریشه های بی اهمیت بودن ما نسبت به دانش و صنعت چیست؟
علی رضا قلی در کتاب جامعه شناسی نخبه کشی مینویسد: ««اگر امثال مادام کوری پنجاه سال در طویله زحمت نکشیده بودند، اگر کارگران از مرد و زن و بچه، در هفده ساعت در کارگاه کار نمی‌کردند،اگر دزدان دریایی برای دزدیدن و تجارت و غارت دور آفریقا را پارو نمی‌زدند و تا چین نمی‌رفتند، اگر متفکران و مخترعانشان تمام لحظات خود را وقف درک و فهم صنایع نمی‌کردند و به جامعه هدیه نمی‌دادند، اگر دولت‌مردان از صنعت و علم و اختراع و فعالیت دفاع نمیکردند، اگر تجار با جسارت و صاحبان صنایع با جرأت و حسابگری و با تمام طاقت کار نمیکردند، اگر لوتر و کالون این کار را تقدیس نمی‌کردند و اگر هزاران اگر دیگر اتفاق نمی‌افتاد، صنعت به دست کسی نمی‌آمد که به نوبهٔ خود تحولات ایجاد کند. تنها کافی بود به گفتهٔ مولانا، بل به گفتهٔ این فرهنگ، «کار» را متعلق به «خر» بدانند یا دنیا «جیفه» و «علم» به معنی تجربی «علم آخور» شود تا همه چیز معطل شود:
«قسم سوم با خران ملحق شود
خشم محض و شهوت مطلق شود
از ز حیوان ها فزونتر جان کند
در جهان باریک کاری ‌ها کند»
فرهنگ ما کار را ملحق به خران و کار کردن را جان کندن، و باریک‌کاری یا صنعت را کاری خرانه میداند.
به همین جهت است که میگوییم صنعت نسبت به تحولات اجتماعی « پس آینده» است. یعنی پس از اینگونه فعالیت‌ها می‌آید.»»
🔷از کتب انسان خدا گونه ص ۲۱ و کتاب جامعه‌شناسی نخبه کشی صص ۱۴۶_ ۱۴۷

#جامعه_شناسی

⚛ @AndisheKonim

#جامعه_شناسی

ما چگونه عقب ماندیم

برای توضیح عقب ماندگی و فقر در کشورهای جهان سوم که اکثرا هم قدمت های زیادی دارند و هم منابع کافی چند نکته اساسی را باید در نظر داشت
اول اینکه برای مثال كشور مصر بيش از ۳۰۰۰ سال تاريخ مكتوب دارد و فقير است.
اما كشورهای جديدی مانند كانادا، نيوزيلند، استراليا كه ۱۵۰ سال پيش وضعيت قابل توجهی نداشتند، اكنون كشورهای توسعه‌يافته و ثروتمندی هستند.
دوم اینکه تفاوت این کشورها در ميزان منابع طبيعی قابل استحصال آنها هم نيست.
برای مثال ژاپن كشوری است كه سرزمين بسيار محدودی دارد كه ۸۰ درصد آن كوه‌هایی است كه مناسب كشاورزی و دامداری نيست اما دومين اقتصاد قدرتمند جهان پس از آمريكا را دارد. اين كشور مانند يك كارخانه پهناور و شناوری می ‌باشد كه مواد خام را از همه جهان وارد كرده و به صورت محصولات پيشرفته صادر می‌كند.
مثال بعدی کشور سوئيس است.
كشوری كه اصلاً كاكائو در آن به عمل نمی‌آيد اما بهترين شكلات‌های جهان را توليد و صادر مي‌كند. در سرزمين كوچك و سرد سوئيس كه تنها در چهار ماه سال مي‌توان كشاورزی و دامداری انجام داد، بهترين لبنيات (پنير) دنيا توليد می‌شود.
سوئيس كشوری است كه به امنيت، نظم و سختكوشی مشهور است و به همين خاطر به گاوصندوق دنيا مشهور شده‌است.

افراد تحصيل ‌کرده‌ای كه از كشورهای ثروتمند با همتايان خود در كشورهای فقير برخورد دارند برای ما مشخص می‌كنند كه سطح هوش و فهم نيز تفاوت قابل توجهی در اين ميان ندارد.
نژاد و رنگ پوست نيز مهم نيستند. زيرا مهاجرانی كه در كشور خود برچسب تنبلی می گيرند، در كشورهای اروپایی به نيروهای مولد و فعال تبديل می‌شوند.
پس تفاوت در چيست؟

تفاوت در رفتارهایی است كه در طول سال‌ها فرهنگ و دانش نام گرفته است.
وقتی كه رفتارهای مردم كشورهای پيشرفته و ثروتمند را تحليل می‌كنيم، متوجه می‌شويم كه اكثريت غالب آنها از اصول زير در زندگی خود پيروی می‌كنند :

۱.اخلاق به عنوان اصل پايه
۲.وحدت
۳.مسئوليت پذيری
۴.احترام به قانون و مقررات
۵.احترام به حقوق شهروندان ديگر
۶.عشق به كار
۷.تحمل سختی‌ها به منظور سرمايه‌گذاری روي آينده
۸.ميل به ارائه كارهای برتر و فوق‌العاده
۹.نظم ‌پذيری
۱۰.دروغ کثیف‌ترین فعل غیر انسانی دنیا است

اما در كشورهای فقير و جهان سوم تنها عده قليلی از مردم از اين اصول پيروی می‌كنند.

در کشورهای جهان سوم کسی که به قوانین احترام بگذارد از طرف عوام بچه مثبت است!
کسی که اخلاقیات را رعایت کند از طرف عوام پاستوریزه است!
کسی که حقوق دیگران را زیر پا می گذارد، از طرف عوام آدم زرنگ است!
و یک دو جین از این مثال ها
در صورتی که در کشورهای پیشرفته و در اکثریت جامعه اخلاق مداری یکی از ارکان اصلی جامعه است.
و از نظر اکثر اندیشمندان( با قبول داشتن فرهنگ سازی) تنها و تنها چاره کار برای ما کشورهای جهان سوم در اینست که از خودمان شروع کنیم و از همین لحظه..


⚛ @AndisheKonim