اندیشیدن تنها راه نجات

دانشمندان در یک پیشرفت شگرف موفق شدند تمامی #ژنوم #انسان را روی یک #کریستال پنج بعدی بسیار کوچک ذخیره کنند. این کریستال ۳۶۰ ترابایت اطلاعات را به صورت دیجیتال ذخیره می‌کند و همینطور می‌تواند تا میلیاردها سال در شرایط انجماد، طوفان خورشیدی و دمای بالای هزار درجه داوام بیاورد.
‌
کریستال حافظه ۵ بُعدی این امکان را برای سایر محققان فراهم می‌کند تا یک مخزن همیشگی از اطلاعات ژنومی بسازند که در صورت اجازه علم در آینده، موجودات پیچیده‌ای مانند انسان‌ها، گیاهان و حیوانات از آن بازیابی شوند.

برخلاف شیمی ناپایدار نوار مغناطیسی یا رنگ‌های حساس به نور در دیسک‌های فشرده، آرایش مولکول‌های کریستال پنج بعدی به‌سختی در طول زمان تغییر می‌کنند. کریستال حاوی ژنوم در حال حاضر در نوعی کپسول زمان در یک غار نمکی باستانی در اتریش نگهداری می‌شود.

خوانش بیشتر :

bigbangpage.com/?p=107950



⚛ ⚛ @AndisheKonim

#کریستال جدید ساخته شده برای محافظت از #ژنوم #انسان ، این کریستال ژنوم را در یک حافظه‌ی پنج بعدی تقریباً نابود نشدنی ذخیره می‌کند که می تواند تا پایان جهان دوام بیاورد.


محققان می گویند این کریستال رکورد شکن به عنوان یک کپسول زمانی DNA(کپسول زمان یعنی چیزی که خاک‌ میکنند بعدا بازیابی میکند) عمل می کند که می تواند برای بازگرداندن بشریت پس از انقراض ما مورد استفاده قرار گیرد. اما همه قانع نشده اند.

برای اولین بار، دانشمندان یک کپی از طرح ژنتیکی بشر را در یک "کریستال حافظه ۵ بعدی" تقریباً نابود نشدنی ذخیره کردند - یک فرمت جدید ذخیره سازی داده که می تواند اطلاعات ارزشمند را برای میلیاردها سال یا حتی به طور بالقوه تا پایان احتمالی جهان به صورتی که ما میشناسیم، ایمن نگه دارد.

محققان معتقدند کپسول زمانی DNA می تواند برای احیای گونه های ما مدت ها پس از انقراض ما مورد استفاده قرار گیرد.اما همه موافق این ادعا نیستند.

این کریستال که به اندازه سکه است توسط محققان دانشگاه ساوت همپتون در انگلستان ساخته شده است. این‌ کریستال از یک ماده مصنوعی ساخته شده است که خواص کوارتز ذوب شده را تقلید می کند - شیشه ای ساخته شده از سیلیس تقریبا خالص، که یکی از پایدارترین مواد از نظر حرارتی و شیمیایی است که تا کنون کشف شده است.

این تیم برای اولین بار در سال ۲۰۱۴ پیشگام این نوع کریستال شد و طبق رکوردهای جهانی گینس، از آن زمان تاکنون "بادوام ترین ماده ذخیره سازی داده ها" در این سیاره باقی مانده است.

اکثر فرمت‌های ذخیره‌سازی داده‌ای که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرند به مرور زمان فرسایش می‌یابند. اما محققان پیش‌بینی می‌کنند که کریستال‌ها می‌توانند در دمای اتاق به مدت ۳۰۰ کوینتیلیون سال (۳ به دنبال آن ۲۰ صفر) پایدار بمانند، که بیشتر از آن چیزی است که بیشتر تئوری‌ها پیش‌بینی می‌کنند که خود جهان در این حالت شناخته شده و زیست پذیر دوام خواهد آورد...

خوانش بیشتر : 👉



⚛ @AndisheKonim

آیا پروژه #ژنوم کامل #انسان ، در حقیقت ناکامل است؟

پروژه ژنوم انسان بطور عملی از سال ۱۹۹۰ میلادی بطور عملی کلید خورد و در سال ۲۰۰۳ به اتمام رسید.
حدود ۷۰ درصد داده های جمع اوردی شده طی این سال ها، از یک شخص دو رگه، و مابقی ۳۰ درصد از ۱۹ نفر اهل اروپا گرفته شده.

به همین دلیل عده ای باور دارند که این پروژه ژنوم «انسان» نبوده، بلکه صرفا برای اشخاصی با اجداد اروپایی قابل استناد است. آیا براستی اینگونه است؟

تقاوت های ژنتیکی فردی بین انسان ها کمتر از یک دهم درصد، یا ۳ میلیون از ۳ میلیارد جفت باز است. حدود ۹۰ درصد از این تفاوت های ژنتیکی شامل SNP ها یا چند‌ریختی های تک نوکلئوتیدی است.

برای مطالعه تفاوت های انسانی در ژنتیک جمعیت و فردی، از هاپلوتایپ ها استفاده میکنیم.
هر هاپلوتایپ، «ترتیب» مشخصی از واریانت های شناخته شده در لوکوس(مکان) های مشخصی از ژنوم است.

ما برای مطالعه این ۳ میلیون باز متفاوت در ژنوم انسان، نیازی به یک پروژه ژنوم انسان برای تمام جمعیت های انسانی نداریم، صرفا کافی است که خود واریانت ها در هر جمعیت مطالعه شوند، و میشوند.
در نتیجه پروژه ژنوم انسان، همانطور که برای یک انسان غربی قابل استناد است، برای یک انسان شرقی نیز قابل استناد است.

خوانش بیشتر درباره‌ی
پروژه ژنوم انسان :

Human Genome Project

دیتابیس SNP ها و واریانت های مختلف انسانی :

dbSNP contains human single nucleotide variations...





⚛ @AndisheKonim

#ژنوم کامل #انسان #توالی_یابی شد.

دانشمندان سرانجام اولین ژنوم کامل انسان را نقشه‌برداری کردند و با این کار راه جدیدی را در جهت جستجوی سرنخ‌هایی در مورد جهش‌های عامل بیماری و تفاوت‌های ژنتیکی در بین ۷.۹ میلیارد نفر از مردم جهان ارائه کردند.
محققان در سال ۲۰۰۳ از آنچه در آن زمان به عنوان "توالی کامل ژنوم انسان" نام برده می‌شد، رونمایی کردند. اما حدود ۸ درصد از آن به طور کامل رمزگشایی نشده بود و این امر نیز به آن خاطر بود که آن توالی، از تکه‌های بسیار تکراری دی.ان.ای تشکیل شده بود که به سختی با بقیه ترکیب می‌شدند. اخیرا گروهی از دانشمندان در مطالعه‌ای که نتایج آن در مجله"Science" منتشر شد، اعلام کردند که سرانجام موفق به نقشه برداری از اولین ژنوم انسان شده‌اند.

خوانش ادامه‌ی نوشتار : 👉



⚛ @AndisheKonim

#دگرگونش #انسان

فقط ۷ درصد از #ژنوم انسان منحصر به ماست.

ما هوموساپینس ها بیشتر ژن های خود را با نئاندرتال ها، دنیسوان ها و سایر اجداد انسان ها به اشتراک‌ داریم.

انسان ها تصور می کنند که خاص هستند، اما ژن های ما چیز دیگری میگویند.

بر اساس مطالعه‌ای که در ژورنال Science Advances منتشر شده، فقط ۱.۵ تا ۷ درصد از ژنوم ما منحصر به انسان ( هوموساپینس) است و در دنیسووان ها و نئاندرتال‌ها دیده نمی‌شود. یعنی ۹۳ درصد ژنوم‌ انسان‌ های مدرن‌ با سایر گونه های انسانی و اجداد هومینین ها مشترک‌ است. به این معنی که آنها در اجداد باستانیِ مشترکِ ما با نئاندرتال ها و دنیسوان ها وجود نداشته و همچنین از طریق جفت‌گیری با آن‌ها واردِ استخر ژن انسانی نشده اند.
پژوهشگران پس از کنار گذاشتن DNA مربوط به اجداد باستانی، به دنبال مناطقی گشتند که در آن همه‌ی افراد دارای تغییرات خاص انسانی در DNA بودند که در گونه‌های دیگر وجود نداشت و به این ترتیب، برآورد DNA مختص انسان به حدود ۱٫۵ تا ۷ درصد ژنوم رسید.

دانشمندان این پژوهش را با استفاده از DNA استخراج شده از بقایای فسیلی نئاندرتال‌ها و دنیسووان‌های منقرض شده‌ای که قدمت آن‌ها به حدود ۴۰ یا ۵۰ هزار سال پیش برمی‌گردد و مقایسه آن با ۲۷۹ انسان مدرن از سراسر جهان انجام دادند. آن‌ها پیش از این می‌دانستند که مقداری از DNA افراد مدرن با نئاندرتال‌ها مشترک است، اما افراد بخش‌های مختلفی از ژنوم را به اشتراک می‌گذارند. بنابراین یکی از اهداف این تحقیق جدید شناسایی ژن‌های منحصر به فرد انسان‌های مدرن است.

محققان همچنین با انجام این تحقیق متوجه شدند که حتی بخش کوچکی از ژنوم ما (۱.۵ تا ۷ درصد) مخصوص گونه‌ ما بوده و در بین تمام افراد زنده امروزی به صورت مشترک دیده می‌شود. این دسته از DNA ممکن است حاوی مهم‌ترین سرنخ در مورد «وجه تمایز انسان‌های مدرن» باشد.
با توجه به اینکه انسان‌ها و نئاندرتال‌ها اخیرا راه تکاملی خود را از هم جدا کردند، تعجبی ندارد که فقط ۷ درصد یا کمتر از ژنوم ما دارای تغییرات خاص انسان باشد. 

آنها متوجه شدند که ژن های منحصر به فرد انسان ها با رشد مغز ما مرتبط هستند.
این‌ مناطق ژنی خاص، با رشد سلول های عصبی ارتباط دارند.

هر فرد ممکن است تقریبا یک درصد DNA نئاندرتالی حمل کند؛ اما اگر چند صد فرد را بررسی کنید، عمدتاً آن قطعه از DNA نئاندرتالی خود را در مکان مشابهی به ارث نبرده‌اند؛ بنابراین اگر تمام مناطقی که هر کسی قطعه‌ای از DNA نئاندرتالی دارد، در کنار هم بگذارید، بیشتر ژنوم را پوشش می‌دهد.

نتایج بدان معنا نیست که افراد به‌صورت جداگانه بیشتر شبیه نئاندرتال‌ها یا دنیسوان‌ها یا ترکیبی از انسانیان باستانی دیگر هستند.

محقق ارشد این‌پژوهش گفت: نمی‌دانم آیا هرگز می‌توانیم بگوییم چه چیزی ما را به‌طور خاص انسان می‌کند. نمی‌دانیم آیا این باعث می‌شود ما به روش خاصی فکر کنیم یا رفتارهای خاصی داشته باشیم. علاوه بر این، ممکن است شیوه‌ی تفکر نئاندرتال‌ها و دنیسوان‌ها که هر دو از خویشاوندان منقرض‌شده‌ی انسان‌ هستند نیز شبیه انسان‌ها بوده باشد.

پژوهشگران دریافتند انسان‌ها در آفریقا به‌طور متوسط ۰٫۰۹۶ تا ۰٫۴۶ درصد از DNA خود را از تلاقی باستانی اجداد انسانی خود و نئاندرتال‌ها به ارث برده‌اند. غیر آفریقایی‌ها DNA بیشتری از نئاندرتال‌ها گرفته‌اند: حدود ۰٫۷۳ تا ۱٫۳ درصد و برخی افراد  اندکی از DNA خود را از دنیسوان‌ها به ارث برده‌اند.


sciencemag




⚛ @AndisheKonim

#ژنوم شما فقط 0.1 درصد با بقیه افراد متفاوت است😁😳
البته همین مقدار برابر با 3 میلیون تفاوت در DNA شماست🧬


⚛ @AndisheKonim

🔴برای اینکه بفهمیم چرا علم #ژنتیک قادر است خط سیر گذشتۀ #انسان را روشن کند نخست ضروری است بدانیم سازوکار ذخیره‌سازی اطلاعات در #ژنوم، یعنی مجموعۀ کامل اطلاعات ژنتیکی که هر یک از ما از نیاکان خود به ارث برده‌ایم، چگونه است.


در سال ۱۹۵۳، فرانسیس کریک، روزالیند فرانکلین، جیمز واتسون و موریس ویلکینز نشان دادند ژنوم در جفت‌زنجیره‌ای متشکل از حدود سه میلیارد واحد سازندۀ شیمیایی (در مجموع شش میلیارد واحد) نوشته می‌شود که برای تسهیل در فهم آن می‌توان آنها را همچون حروفی از یک الفبای زیستی در نظر گرفت: یعنی A (برای آدنین)، C (برای سیتوزین)، G (برای گوانین) و T (برای تیمین).

آنچه ما «ژن» می‌نامیم متشکل از قطعاتی بسیار کوچک از این زنجیره‌هاست که هر کدام حدود هزار عدد از آن حروف را در خود دارد و باز هر کدام به نوبۀ خود همچون شابلون و یا خط تولیدی عمل می‌کند که ملکول‌های پروتئین که بسیاری از امور سلول‌ها را سامان می‌دهند بر روی آن مونتاژ می‌شوند.
فاصلۀ بین ژن‌ها را دی‌ان‌ای غیرکدگذاری‌شده و یا دی‌ان‌ای «بی‌مصرف» پر می‌کند. ترتیب قرارگیری حروف را ماشینی تشخیص می‌دهد که واکنش‌هایی شیمیایی‌ را روی قطعات دی‌ان‌ای انجام می‌دهد؛ یعنی همچنان که واکنش‌ها در طول توالی دی‌ان‌ای به پیش می‌روند ماشین تابش‌های نوری کوتاهی را تولید می‌کند.
واکنش‌ها بسته به اینکه بر روی کدام حرف (A، C، G و یا T) انجام شود رنگ متمایزی را تولید می‌کنند، از این رو، توالی حروف را به کمک یک دوربین می‌توان اسکن و به کامپیوتر منتقل کرد.

گرچه اکثریت قریب به اتفاق دانشمندان توجه خود را به اطلاعات زیستی‌ای معطوف می‌کنند که درون ژن‌ها ذخیره شده‌اند، تفاوت‌هایی اتفاقی نیز بین توالی‌های دی‌ان‌ای پیدا می‌شود. این تفاوت‌ها ناشی از خطاهای اتفاقی است که حین رونوشت‌برداری از ژنوم‌ها رخ می‌دهد، یعنی همان چیزی که ما به آن جهش می‌گوییم و در نقطه‌ای زمانی در گذشته به وقوع پیوسته است.

این همان تفاوت‌هایی است که به ازای تقریباً هر هزار حرف چه در ژن‌ها و چه در «بی‌مصرف‌ها» رخ می‌دهد و متخصصان ژنتیک آنها را بررسی می‌کنند تا گذشتۀ تکاملی را بیشتر بشناسند.

به ازای تقریباً سه میلیارد حرف، معمولاً حدود سه میلیون تفاوت بین ژنوم‌های غیر مرتبط یافت می‌شود. هر قدر تراکم تفاوت‌های جداکنندۀ دو ژنوم در هر قطعۀ دی‌ان‌ای بیشتر باشد، از زمانی که این قطعات نیای مشترکی داشته‌اند بیشتر می‌گذرد، زیرا میزان انباشت جهش‌ها در گذر زمان نرخ کم‌و‌بیش ثابتی دارد. بنابراین، تراکم تفاوت‌ها در حکم زمان‌سنجی زیستی عمل می‌کند که نشان می‌دهد هر رویداد مهمی در گذشتۀ تکاملی کی رخ داده است.


نخستین کاربرد حیرت‌انگیز ژنتیک در مطالعۀ گذشته زمانی رخ داد که دانشمندان به بررسی دی‌ان‌ایِ میتوکندری دست زدند، یعنی بخش بسیار کوچکی از ژنوم، در حدود یک دویست‌هزارم آن، که اطلاعات را در طول نسب مادری از مادر به دختر و به نوۀ دختری منتقل می‌کند. در سال ۱۹۸۷، الن ویلسون و همکارانش چند صد حرف از دی‌ان‌ای میتوکندریِ افراد مختلف در سرتاسر دنیا را توالی‌یابی کردند و با مقایسۀ جهش‌های متفاوت در این توالی‌ها موفق شدند درختی خانوادگی از انساب مادری این افراد را بازسازی کنند.
آنها متوجه شدند قدیمی‌ترین شاخۀ درخت، یعنی نخستین شاخه‌ای که از تنه روییده است، امروزه فقط در مردمی یافت می‌شود که به انسان‌های ساکن در نواحی پایین‌تر صحرای بزرگ آفریقا نسب می‌رسانند، و این می‌توانست به این معنی باشد که نیاکان انسان‌های امروزین همگی در آفریقا می‌زیسته‌اند.

لازمۀ این یافته همچنین این بود که تمامی غیرآفریقاییانِ امروزین از شاخه‌های بعدی درخت پدید آمده‌اند. این کشف به نوبۀ خود بخش مهمی بود از تلفیق موفق شواهد باستان‌شناختی، ژنتیکی و اسکلتی که در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ انجام شد و منجر به ارائۀ نظریه‌ای شد که به موجب آن انسان‌های امروزین از اخلاف مردمی شمرده شدند که در حدود ۱۰۰ هزار سال گذشته در آفریقا می‌زیسته‌اند.

بر اساس نرخ شناخته‌شدۀ انباشت جهش‌ها، ویلسون و همکارانش تخمین زدند که اخیرترین نیای آفریقایی تمامی شاخه‌ها، یعنی «حوای میتوکندریایی»، از ۲۰۰ ‌هزار سال قبل به این سو می‌زیسته است. در حال حاضر، بهترین تخمین حدود ۱۶۰ هزار سال گذشته را نشان می‌دهد، هر چند باید به خاطر داشته باشیم که همچون بیشتر تاریخ‌های ژنتیکی، این یکی نیز دقیق نیست، زیرا همچنان در باب نرخ واقعی رخداد جهش‌های انسانی قطعیتی وجود ندارد.
کشف چنین نیای مشترک اخیری هیجان‌انگیز بود زیرا به کمک آن می‌شد بطلان «فرضیۀ چند‌منطقه‌ای» را نشان داد؛ یعنی فرضیه‌ای که می‌گوید انسان‌های امروزینی که در بسیاری از نقاط آفریقا و اوراسیا زندگی می‌کنند عمدتاً حاصل پراکنش کهن هومو ارکتوس یا انسان راست‌قامت هستند (که دستکم در یک میلیون و هشتصد هزار سال قبل رخ داده است).

⚛ @AndisheKonim

پروژه شناخت #ژنوم_انسان

زبان ویدئو پارسی


⚛ @AndisheKonim

بررسی نقش #ژنوم #جلبک بر گیاهان

🔰 محققان دانشگاه کرنل، ژنوم یک جلبک تک‌سلولی -که قرابت بالایی به گیاهان زمینی موجود دارد- را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده‌اند و سرنخ‌های مشاهده‌شده به اولین گیاهان آبزی برمی‌گردد. گزارش”The Penium margaritaceum Genome: Hallmarks of the Origins of Land Plants” که شامل خروجی‌های این تحقیق است، در 21 ام ماه می در ژورنال Cell منتشر شد. محققان با بررسی این ژنوم ها در صدد آن هستند که در مورد ساز و کارها و ژنتیک های گیاهان اطلاعات کافی پیدا کنند. 

⚛ @AndisheKonim


ادامه مطلب را در تلگراف بخوانید 👇

https://t.me/iv?url=https://zist-fan.ir/?p=61551&rhash=b548652c3db296

🦴🧬 #مستند فوق‌العاده جذاب با موضوع
《#ژنوم #نئاندرتال‌ها》
دوبله شده به پارسی

تماشای این مستند را نه فقط به علاقه‌مندان تکامل انسان ، بلکه به همه علاقه‌مندان علوم زیستی بویژه ژنتیک توصیه میکنم.


⚛ @AndisheKonim

🧬 تنظیم #بیان #ژن — به زبان ساده
#ژنوم #سلول #پروتئین

«عاطفه شریفی‌راد» دانش آموخته ژنتیک مولکولی در مقطع دکترا از پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست-فناوری

برای عملکرد صحیح سلول، پروتئین‌های لازم باید در زمان مناسب سنتز شوند. همه سلول‌ها سنتز پروتئین‌ها را از اطلاعات رمزگذاری شده در DNA آنها کنترل یا تنظیم می‌کنند. به فرایند روشن شدن یک ژن برای تولید RNA و پروتئین، بیان ژن (Gene Expression) گفته می‌شود. خواه در یک ارگانیسم ساده تک سلولی و خواه در یک ارگانیسم پیچیده چند سلولی، هر سلول، زمان و نحوه بیان ژن‌های خود را کنترل می‌کند. برای این اتفاق، باید ساز و کار دقیقی وجود داشته باشد که تعیین کند هر ژن، چه زمانی باید بیان شود و به ساخت RNA و پروتئین بپردازد، میزان تولید پروتئین چقدر باشد و چه زمانی دیگر به آن نیازی نیست و تولید آن باید به پایان برسد. در این نوشتار، به طور خلاصه، به چگونگی تنظیم بیان ژن در سلول‌ها می‌پردازیم و تفاوت‌های آن را در سیستم‌های پروکاریوتی و یوکاریوتی،‌ بررسی می‌کنیم.

فهرست مطالب این نوشته   

1. بیان ژن ها
2. تنظیم بیان ژن و تمایز سلولی
3. عوامل موثر بر بیان ژن ها
4. تنظیم بیان ژن در پروکاریوتها و یوکاریوتها
4.1. تنظیم بیان ژن در پروکاریوتها
4.2. تنظیم بیان ژن در یوکاریوتها
4.2.1. تنظیم بیان ژن در مراحل غیر رونویسی

تنظیم بیان ژن، باعث صرفه‌جویی در مصرف انرژی و فضا می‌شود. روشن بودن همه ژن‌ها به طور همزمان، در همه عمر سلول، برای موجود زنده، به میزان قابل توجهی انرژی نیاز دارد، بنابراین به جای این کار، سلول، فقط در صورتی ژن‌ها را روشن می‌کند که به محصول آن‌ها نیاز داشته باشد. این از نظر انرژی، بسیار به‌صرفه‌تر است. علاوه بر این، بیان یک یا چند زیرمجموعه از ژن‌ها در هر سلول، باعث صرفه‌جویی در فضای سلولی می‌شود. زیرا برای رونویسی و ترجمه، DNA باید از ساختار محکم پیچ خورده خود (یعنی کروموزوم)، خارج شود. اگر قرار باشد تمام پروتئین‌ها، همیشه و به طور همزمان، در تمام سلول‌ها بیان شوند، سلول‌ها باید بسیار غول‌آسا باشند.




⚛ @AndisheKonim

#ژنوم #ویروس #کرونا


‍مطالعات بروی ژنوم ویروس کرونا نشان میدهد این ویروس مدام درحال تکامل است.

دانشمندان در هوستون روز چهارشنبه مطالعه ای را در مورد بیش از 5000 توالی ژنتیکی ویروس کرونا منتشر کردند که نشان دهنده ی تجمع مداوم جهش های ویروس است و یکی از این جهش ها ممکن است آن را مسری تر کند.
گزارش جدید نشان نداد که این جهش ها ویروس را کشنده تر کرده یا نتایج بالینی را تغییر داده است. به گفته ی دانشمندان، همه ی ویروس ها جهش های ژنتیکی می کنند و اکثر آنها ناچیز هستند.
دیوید مورنس یک ویروس شناس در انستیتوی ملی آلرژی و بیماری های عفونی، این مطالعه جدید را بررسی کرد و گفت که یافته ها این احتمال قوی را نشان می دهند که ویروس با انتقال خود از میان جمعیت بیش از پیش قابلیت انتقال پیدا کرده و ممکن است دلالت هایی بر کنترل ما داشته باشد.
به نظر میرسد این‌ ویروس میتواند زمانی کها سطح ایمنی جمعیت ما به اندازه کافی بالا برود راهی برای انتقال پیدا کند  
مورنس خاطرنشان کرد که این یک مطالعه واحد است و شما نمی خواهید معنای آن را بیش از حد تفسیر کنید. مورنس روز چهارشنبه گفت که ویروس به طور بالقوه می تواند - از طریق جهش های تصادفی - به مداخلات از جمله ماسك و فاصله ی اجتماعی واکنش نشان دهد.
مورنس مشاور ارشد آنتونی اس. فاوسی، مدیرعامل NIAID گفت: "استفاده از ماسک و شستن دست ها همگی مانع از انتقال یا سرایت می شوند، اما این ویروس با مسری شدنِ بیشتر راحت تر می تواند از این موانع عبور کند.
با توجه به تغییراتی که قبلاً در کد ژنتیکی ویروس رخ داده است، یک نتیجه گیری مهم موسر این است که اگر بخواهیم پیش بینی کنیم اقدام بعدی ویروس چیست، باید توالی آن را به اندازه کافی تعیین کنیم.

اخیراً در، مطالعه حتی بزرگتر گسترش ویروس کرونا در انگلستان ، بر اساس حدود 25000 ژنوم ، همچنین شواهدی یافت شد که نشان می دهد این نوع ویروس از رقبای خود "به روشی مطابق با یک مزیت انتخابی" فاصله دارد.

موسر گفت: «من فکر می کنم ما باید این کار را به صورت کاملاً تهاجمی در چندین مکان و در زمان واقعی انجام دهیم. به نظرم شرم آور است که ما چنین کاری نمی کنیم."

خاستگاه:

Washingtonpost




⚛ @AndisheKonim

سفری در #ژنوم


⚛ @AndisheKonim