#نئاندرتال_ها منقرض نشدند؛ آنها با گونهی #انسان #خردمند درآمیختند.
نئاندرتالها و انسانخردمند دویست هزار سال پیش باهم تماسگرفتند.
دانشمندان آمریکایی ژنوم
انسانهای
نئاندرتالها و دنیسووانها را تجزیه و تحلیل کردند و نقشهای از تبادلژن، در ۲۵۰ هزار سال گذشته را تهیه کردند. معلوم شد که حدود دویست هزار سال پیش اولین تماسها بین نئاندرتالها و
انسانخردمند اتفاق افتادهاست. بزرگترین فعل و انفعالات پنجاه تا شصت هزار سال پیش رخ داده است.
انسانخردمند احتمالاً بیشتر از آنچه قبلاً تصور میشد با نئاندرتالها روبرو شدهاست. حدود سی هزار سال پیش،
انسان خردمند نئاندرتالها را آواره کرد و افراد باقی مانده را ضمیمه خودکرد
. مشخصاست که گونههای مختلف
انساننماها میتوانند با یکدیگر آمیخته شوند، از جمله
هوموساپینس و نئاندرتال، اما هنوز ناشناخته است که چگونه ترکیبات نئاندرتال در ژنوم
انسان مدرن بر رشد بیشتر این گونه تأثیر گذاشتهاست.برای یافتن این موضوع، دانشمندان آمریکایی ژنوم دو هزار
انسان خردمند، سه نئاندرتال و یک دنیسووان را تجزیه و تحلیل کردند و از تبادل ژنهای
انساننما در طول ۲۵۰ هزار سال گذشته نقشه برداری کردند.
سیستم IBDmix به محققان کمک کرد: با استفاده از روشهای یادگیری ماشین، ژنوم را رمزگشاییکند. معلوم شد که حتی دورترین گروههای
هوموساپینس که هزاران کیلومتر دورتر از غارهای نئاندرتال زندگی میکردند، ردپای DNA خود را به جا گذاشتهاند. احتمالاً دی ان ای، آنها توسط عشایر یا نوادگان آنها منتقل شدهاند.
دانشمندان همراه با IBDmix چندین امواج تماس بین
انسان خردمند و نئاندرتالها را شناسایی کردهاند: اولی ۲۰۰-۲۵۰ هزار سال پیش، دومی ۱۰۰-۱۲۰ هزار سال پیش، و بزرگترین - حدود ۵۰-۶۰ هزار سال پیش رخ داد. این یافتهها نظریههای قبلی را به چالش میکشد که:(
انسانهای خردمند ۲۵۰ هزار سال پیش در آفریقا پدیدار شدند، تا دویست هزار سال آینده باقی ماندند و فقط آفریقا را پنجاه هزار سال پیش ترک کردند تا بقیه نقاط جهان را پرکنند.)
به گفته نویسندگان، هیچ رکود طولانی مدت در آفریقا وجودنداشت،
هومو ساپینسها را ترک کردند و به قاره بازگشتند. این احتمال وجود دارد که این نوع از
انساننماها بیشتر از آنچه قبلاً تصور میشد، به اطراف حرکت کرده و با نئاندرتالها و دنیسوواها مواجه شده باشد. این فرضیه با تحقیق در مورد تبادل فرهنگی و استفاده از ابزار بین گروههای
انساننما همزمان است.
علاوه براین، دانشمندان به دنبال DNA
هومو ساپینس در ژنوم نئاندرتال ها بودند و نه برعکس، همانطور که قبلا انجام شد. تیم دریافتند که فرزندان حاصل از اولین امواج آمیختگی بین نئاندرتالها و
هوموساپینس ها با اولین گونهها باقی ماندهاند و بنابراین هیچ اثری در بین مردم مدرن باقی نگذاشته اند. دانشمندان همچنین دریافتند که جمعیت نئاندرتالها کمتر از آن چیزی است که قبلاً تصور میشد. بسیاری از تنوع ژنتیکی مورد استفاده در IBDmix از توالیهای DNA
هومو ساپینس با جمعیتهای بزرگ آنها ناشی میشود.
محققان تعداد نئاندرتالها را از ۳/۴ هزار فرد مولد به حدود ۲/۴ هزار نفر تغییر دادهاند. نتایج به توضیح چگونگی ناپدید شدن نئاندرتال ها در حدود سی هزار سال پیش کمک می کند: جمعیت آنها احتمالاً تا زمانی که آخرین بازماندگان به
انسان خردمند ملحق شدند به آرامی کاهش یافت.
انسانهای مدرن اساساً مانند امواجی بودند که در ساحل میکوبیدند و به آرامی اما مطمئناً سایر جمعیتها را فرسایش میدادند. جاشوا آکی، رهبر مطالعه از دانشگاه پرینستون، ایالات متحده، توضیح داد: «در پایان، ما به سادگی از نئاندرتالها از نظر جمعیتی پیشیگرفتیم و آنها را در جمعیت بشر مدرن گنجاندیم.»
خاستگاه : 👉⚛ @AndisheKonim