اندیشیدن تنها راه نجات
#شیروخورشید
Канал
5,31 тыс.
подписчиков
22,7 тыс.
фото
21,1 тыс.
видео
8,79 тыс.
ссылок
کانال اندیشه(گسترش علم و مبارزه با خرافات، ادیان، شبه علم)
آیدی ادمین
@Printrun
@Salim_Evolution
گروه تلگرامی عقاید محترم نیستند
https://t.me/+afAiwBquqnIyZTli
اینستاگرام
https://www.instagram.com/p/Cpxu3rcjtzV/?igshid=YmMyMTA2M2Y=
کتابخانه کانا
پرچم #شیروخورشید نماد #ملی نیست
🔸شاید تعجب کردید وقتی دانستید ایران ساکنانی دارد که مثل ما #نوروز را بزرگترین عید ملی خود نمی‌دانند. این ساکنان فقط عرب‌ها نیستند. اما عرب‌های ایران هم از حجاز نیامده‌اند. آنان احتمالا از قدیمی‌ترین ساکنان سرزمین ایران هستند. شاید از همه ما قدیمی‌تر. چرا که جلگه شمالی خلیج‌فارس و بین‌النهرین، یکی از قدیمی‌ترین مکان‌های سکنای بشر پس از خروج از آفریقا بوده است. صحبت از حداقل شصت‌هزار سال پیش است؛ نه دوران انقلاب کشاورزی و آغاز تمدن‌ها. این ساکنان احتمالا مهاجرت زیادی هم نکرده‌اند و شاید دموگرافی تباری آنان چندان تغییر نکرده باشد. دلیلش این است که بهترین هوا و حاصل‌خیزترین زمین را داشته اند. کجا بروند از این جا بهتر؟
سابقه اعرابایران به تمدنایلام و پیش از #هخامنشیان برمی‌گردد. یعنی حدود پنج‌هزار سال پیش. خب، این باستانی‌ترین ساکنان ایران‌زمین نوروز باستانی را که فکر می‌کردیم حداقل موردی است که همه مردم ایران بر آن اتفاق دارند، جشن نمی‌گیرند. البته بگذریم که ما فارس‌ها هم جشنی نمی‌گیریم. تعطیلی و دید و بازدید‌های حوصله‌سربر داریم. جشن و فستیوال و آیینی برای آن نداریم. راستی می‌دانستید کاسپین‌ها سال نو و نوروز متفاوتی دارند؟
پرچم #شیروخورشید هم مورد اتفاق همگانی نیست. اگر بخواهیم واقعا تباری برای این پرچم قائل شویم، باید به شیعهصفوی برگردیم. از آن دوران است که پرچم به معنای امروزش تثبیت شد. بعبارت دیگر می‌توان گفت پرچم #شیروخورشید نمادی ملیمذهبی است
البته نمادهای شیر و خورشید ـ و با تاخیر، #شمشیر، در دوره‌‌های مختلف از دوران باستان استفاده شده است. اما اولین سکه شیروخورشید توسط ترکان سلجوقی ضرب شده است. خب، حالا تصمیم بگیرید. سابقه شیروخورشید به ترکان سلجوقی و شیعیان صفوی برمی‌گردد. به هر حال آن حس نژاد خالص و برتر آریایی را به ما نمی‌دهد. حالا چه کار کنیم؟
من اتفاقا به همین دلیل، پرچم شیروخورشید را دوست دارم. چون ملغمه‌ای از تاریخ ماست. حتا گفته می‌شود بخشی از این نماد از یهودیت آمده است. سابقه آنرا هم می‌توان در تمدن بین‌النهرین ـ بابلی‌ها و آشوری‌ها - دید که آنرا به فراتر از دوران تاسیس امپراتوری پارسی می‌برد. اما پرچم شیروخورشید امروز مورد توافق همه ما ساکنان ایران نیست. بسیاری آن را نماد ملی‌گرایی و استبداد دورانپهلوی می‌بینند و زیر بار آن نخواهند رفت. این طبیعی است که ایرانیان بخواهند درباره پرچم خود نظر بدهند و یا آنرا از نو طراحی کنند. کار بسیار ساده‌ای است و با یک همه‌پرسی حل می‌شود.
نتیجه‌ای که می‌خواهم بگیرم اینست که ما هیچ نماد ملی نداریم. هیچ نمادی مورد توافق ایرانیان نیست. نه نوروز، نه کورش، نه پرچم شیروخورشید و نه هیچ چیز دیگری. برعکس اصرار بر تکتک این نمادها به تفرقه میان مردم ایران منجر می‌شود
پس حالا که نمی‌توانیم به زور نماد، مردم ایران را گرد هم بیاوریم، چه کار کنیم؟ این جا کار سخت می‌شود. به همین علت است که من مرتب تکرار می‌کنم تنها راه نجات ایران #دموکراسیتوافقی است. طبیعی است که ابتدا واقعیت را انکار کنیم و فکر کنیم راه میانبری حتما هست. اما واقعیت خودش را دیر یا زود تحمیل می‌کند
بله، توافق بسیار سخت است. چون برای توافق، عقلانیتمحض و بدون آویزان‌شدن به نماد، لازم است و ما شدیدا دچار کمبود آن هستیم. چون برای توافق، توانایی درک تفاوت، لازم است و ما شدیدا از پذیرش تفاوت می‌هراسیم
نمادگرایی یعنی فرار از عقلانیت. یعنی فریفتن ذهن تا منافع خود را دستکاری شده و غیرواقعی ببیند. ما به ایرانی نیاز داریم که منافع همه ساکنان این سرزمین را به نسبت برابر تامین کند. بله، توافق بسیار سخت است اما از جنگ داخلی بسیار ساده‌تر است.
مهدی جلالی‌تهرانی
با اندکی دخل و تصرف ازمهیار
#اندیشه_کنیم
⚛ @AndisheKonim
🔸شاید تعجب کردید وقتی دانستید ایران ساکنانی دارد که مثل ما #نوروز را بزرگترین عید ملی خود نمی‌دانند. این ساکنان فقط عرب‌ها نیستند. اما عرب‌های ایران هم از حجاز نیامده‌اند. آنان احتمالا از قدیمی‌ترین ساکنان سرزمین ایران هستند. شاید از همه ما قدیمی‌تر. چرا که جلگه شمالی خلیج‌فارس و بین‌النهرین، یکی از قدیمی‌ترین مکان‌های سکنای بشر پس از خروج از آفریقا بوده است. صحبت از حداقل شصت‌هزار سال پیش است؛ نه دوران انقلاب کشاورزی و آغاز تمدن‌ها. این ساکنان احتمالا مهاجرت زیادی هم نکرده‌اند و شاید دموگرافی تباری آنان چندان تغییر نکرده باشد. دلیلش این است که بهترین هوا و حاصل‌خیزترین زمین را داشته اند. کجا بروند از این جا بهتر؟
سابقه اعرابایران به تمدنایلام و پیش از #هخامنشیان برمی‌گردد. یعنی حدود پنج‌هزار سال پیش. خب، این باستانی‌ترین ساکنان ایران‌زمین نوروز باستانی را که فکر می‌کردیم حداقل موردی است که همه مردم ایران بر آن اتفاق دارند، جشن نمی‌گیرند. البته بگذریم که ما فارس‌ها هم جشنی نمی‌گیریم. تعطیلی و دید و بازدید‌های حوصله‌سربر داریم. جشن و فستیوال و آیینی برای آن نداریم. راستی می‌دانستید کاسپین‌ها سال نو و نوروز متفاوتی دارند؟
پرچم #شیروخورشید هم مورد اتفاق همگانی نیست. اگر بخواهیم واقعا تباری برای این پرچم قائل شویم، باید به شیعهصفوی برگردیم. از آن دوران است که پرچم به معنای امروزش تثبیت شد. بعبارت دیگر می‌توان گفت پرچم #شیروخورشید نمادی ملیمذهبی است
البته نمادهای شیر و خورشید ـ و با تاخیر، #شمشیر، در دوره‌‌های مختلف از دوران باستان استفاده شده است. اما اولین سکه شیروخورشید توسط ترکان سلجوقی ضرب شده است. خب، حالا تصمیم بگیرید. سابقه شیروخورشید به ترکان سلجوقی و شیعیان صفوی برمی‌گردد. به هر حال آن حس نژاد خالص و برتر آریایی را به ما نمی‌دهد. حالا چه کار کنیم؟
من اتفاقا به همین دلیل، پرچم شیروخورشید را دوست دارم. چون ملغمه‌ای از تاریخ ماست. حتا گفته می‌شود بخشی از این نماد از یهودیت آمده است. سابقه آنرا هم می‌توان در تمدن بین‌النهرین ـ بابلی‌ها و آشوری‌ها - دید که آنرا به فراتر از دوران تاسیس امپراتوری پارسی می‌برد. اما پرچم شیروخورشید امروز مورد توافق همه ما ساکنان ایران نیست. بسیاری آن را نماد ملی‌گرایی و استبداد دورانپهلوی می‌بینند و زیر بار آن نخواهند رفت. این طبیعی است که ایرانیان بخواهند درباره پرچم خود نظر بدهند و یا آنرا از نو طراحی کنند. کار بسیار ساده‌ای است و با یک همه‌پرسی حل می‌شود.
نتیجه‌ای که می‌خواهم بگیرم اینست که ما هیچ نماد ملی نداریم. هیچ نمادی مورد توافق ایرانیان نیست. نه نوروز، نه کورش، نه پرچم شیروخورشید و نه هیچ چیز دیگری. برعکس اصرار بر تکتک این نمادها به تفرقه میان مردم ایران منجر می‌شود
پس حالا که نمی‌توانیم به زور نماد، مردم ایران را گرد هم بیاوریم، چه کار کنیم؟ این جا کار سخت می‌شود. به همین علت است که من مرتب تکرار می‌کنم تنها راه نجات ایران #دموکراسیتوافقی است. طبیعی است که ابتدا واقعیت را انکار کنیم و فکر کنیم راه میانبری حتما هست. اما واقعیت خودش را دیر یا زود تحمیل می‌کند
بله، توافق بسیار سخت است. چون برای توافق، عقلانیتمحض و بدون آویزان‌شدن به نماد، لازم است و ما شدیدا دچار کمبود آن هستیم. چون برای توافق، توانایی درک تفاوت، لازم است و ما شدیدا از پذیرش تفاوت می‌هراسیم
نمادگرایی یعنی فرار از عقلانیت. یعنی فریفتن ذهن تا منافع خود را دستکاری شده و غیرواقعی ببیند. ما به ایرانی نیاز داریم که منافع همه ساکنان این سرزمین را به نسبت برابر تامین کند. بله، توافق بسیار سخت است اما از جنگ داخلی بسیار ساده‌تر است.
مهدی جلالی‌تهرانی
با اندکی دخل و تصرف ازمهیار
#اندیشه_کنیم
⚛ @AndisheKonim
انجمن آنتیتئیستهای ایران
پرچم شیروخورشید نماد ملی نیست
شاید تعجب کردید وقتی دانستید ایران ساکنانی دارد که مثل ما #نوروز را بزرگترین عید ملی خود نمی‌دانند. این ساکنان فقط عرب‌ها نیستند. اما عرب‌های ایران هم از حجاز نیامده‌اند. آنان احتمالا از قدیمی‌ترین ساکنان سرزمین ایران هستند. شاید از همه ما قدیمی‌تر. چرا که جلگه شمالی خلیج‌فارس و بین‌النهرین، یکی از قدیمی‌ترین مکان‌های سکنای بشر پس از خروج از آفریقا بوده است. صحبت از حداقل شصت‌هزار سال پیش است؛ نه دوران انقلاب کشاورزی و آغاز تمدن‌ها. این ساکنان احتمالا مهاجرت زیادی هم نکرده‌اند و شاید دموگرافی تباری آنان چندان تغییر نکرده باشد. دلیلش این است که بهترین هوا و حاصل‌خیزترین زمین را داشته اند. کجا بروند از این جا بهتر؟
سابقه اعرابایران به تمدنایلام و پیش از #هخامنشیان برمی‌گردد. یعنی حدود پنج‌هزار سال پیش. خب، این باستانی‌ترین ساکنان ایران‌زمین نوروز باستانی را که فکر می‌کردیم حداقل موردی است که همه مردم ایران بر آن اتفاق دارند، جشن نمی‌گیرند. البته بگذریم که ما فارس‌ها هم جشنی نمی‌گیریم. تعطیلی و دید و بازدید‌های حوصله‌سربر داریم. جشن و فستیوال و آیینی برای آن نداریم. راستی می‌دانستید کاسپین‌ها سال نو و نوروز متفاوتی دارند؟
پرچم #شیروخورشید هم مورد اتفاق همگانی نیست. اگر بخواهیم واقعا تباری برای این پرچم قائل شویم، باید به شیعهصفوی برگردیم. از آن دوران است که پرچم به معنای امروزش تثبیت شد. بعبارت دیگر می‌توان گفت پرچم #شیروخورشید نمادی ملیمذهبی است
البته نمادهای شیر و خورشید ـ و با تاخیر، #شمشیر، در دوره‌‌های مختلف از دوران باستان استفاده شده است. اما اولین سکه شیروخورشید توسط ترکان سلجوقی ضرب شده است. خب، حالا تصمیم بگیرید. سابقه شیروخورشید به ترکان سلجوقی و شیعیان صفوی برمی‌گردد. به هر حال آن حس نژاد خالص و برتر آریایی را به ما نمی‌دهد. حالا چه کار کنیم؟
من اتفاقا به همین دلیل، پرچم شیروخورشید را دوست دارم. چون ملغمه‌ای از تاریخ ماست. حتا گفته می‌شود بخشی از این نماد از یهودیت آمده است. سابقه آنرا هم می‌توان در تمدن بین‌النهرین ـ بابلی‌ها و آشوری‌ها - دید که آنرا به فراتر از دوران تاسیس امپراتوری پارسی می‌برد. اما پرچم شیروخورشید امروز مورد توافق همه ما ساکنان ایران نیست. بسیاری آن را نماد ملی‌گرایی و استبداد دورانپهلوی می‌بینند و زیر بار آن نخواهند رفت. این طبیعی است که ایرانیان بخواهند درباره پرچم خود نظر بدهند و یا آنرا از نو طراحی کنند. کار بسیار ساده‌ای است و با یک همه‌پرسی حل می‌شود.
نتیجه‌ای که می‌خواهم بگیرم اینست که ما هیچ نماد ملی نداریم. هیچ نمادی مورد توافق ایرانیان نیست. نه نوروز، نه کورش، نه پرچم شیروخورشید و نه هیچ چیز دیگری. برعکس اصرار بر تکتک این نمادها به تفرقه میان مردم ایران منجر می‌شود
پس حالا که نمی‌توانیم به زور نماد، مردم ایران را گرد هم بیاوریم، چه کار کنیم؟ این جا کار سخت می‌شود. به همین علت است که من مرتب تکرار می‌کنم تنها راه نجات ایران #دموکراسیتوافقی است. طبیعی است که ابتدا واقعیت را انکار کنیم و فکر کنیم راه میانبری حتما هست. اما واقعیت خودش را دیر یا زود تحمیل می‌کند
بله، توافق بسیار سخت است. چون برای توافق، عقلانیتمحض و بدون آویزان‌شدن به نماد، لازم است و ما شدیدا دچار کمبود آن هستیم. چون برای توافق، توانایی درک تفاوت، لازم است و ما شدیدا از پذیرش تفاوت می‌هراسیم
نمادگرایی یعنی فرار از عقلانیت. یعنی فریفتن ذهن تا منافع خود را دستکاری شده و غیرواقعی ببیند. ما به ایرانی نیاز داریم که منافع همه ساکنان این سرزمین را به نسبت برابر تامین کند. بله، توافق بسیار سخت است اما از جنگ داخلی بسیار ساده‌تر است.
مهدی جلالی‌تهرانی
با اندکی دخل و تصرف از MᴀʜʏᴀʀHɪᴛᴄʜ
⚛ @AndisheKonim
پرچم شیروخورشید نماد ملی نیست
شاید تعجب کردید وقتی دانستید ایران ساکنانی دارد که مثل ما #نوروز را بزرگترین عید ملی خود نمی‌دانند. این ساکنان فقط عرب‌ها نیستند. اما عرب‌های ایران هم از حجاز نیامده‌اند. آنان احتمالا از قدیمی‌ترین ساکنان سرزمین ایران هستند. شاید از همه ما قدیمی‌تر. چرا که جلگه شمالی خلیج‌فارس و بین‌النهرین، یکی از قدیمی‌ترین مکان‌های سکنای بشر پس از خروج از آفریقا بوده است. صحبت از حداقل شصت‌هزار سال پیش است؛ نه دوران انقلاب کشاورزی و آغاز تمدن‌ها. این ساکنان احتمالا مهاجرت زیادی هم نکرده‌اند و شاید دموگرافی تباری آنان چندان تغییر نکرده باشد. دلیلش این است که بهترین هوا و حاصل‌خیزترین زمین را داشته اند. کجا بروند از این جا بهتر؟
سابقه اعرابایران به تمدنایلام و پیش از #هخامنشیان برمی‌گردد. یعنی حدود پنج‌هزار سال پیش. خب، این باستانی‌ترین ساکنان ایران‌زمین نوروز باستانی را که فکر می‌کردیم حداقل موردی است که همه مردم ایران بر آن اتفاق دارند، جشن نمی‌گیرند. البته بگذریم که ما فارس‌ها هم جشنی نمی‌گیریم. تعطیلی و دید و بازدید‌های حوصله‌سربر داریم. جشن و فستیوال و آیینی برای آن نداریم. راستی می‌دانستید کاسپین‌ها سال نو و نوروز متفاوتی دارند؟
پرچم #شیروخورشید هم مورد اتفاق همگانی نیست. اگر بخواهیم واقعا تباری برای این پرچم قائل شویم، باید به شیعهصفوی برگردیم. از آن دوران است که پرچم به معنای امروزش تثبیت شد. بعبارت دیگر می‌توان گفت پرچم #شیروخورشید نمادی ملیمذهبی است
البته نمادهای شیر و خورشید ـ و با تاخیر، #شمشیر، در دوره‌‌های مختلف از دوران باستان استفاده شده است. اما اولین سکه شیروخورشید توسط ترکان سلجوقی ضرب شده است. خب، حالا تصمیم بگیرید. سابقه شیروخورشید به ترکان سلجوقی و شیعیان صفوی برمی‌گردد. به هر حال آن حس نژاد خالص و برتر آریایی را به ما نمی‌دهد. حالا چه کار کنیم؟
من اتفاقا به همین دلیل، پرچم شیروخورشید را دوست دارم. چون ملغمه‌ای از تاریخ ماست. حتا گفته می‌شود بخشی از این نماد از یهودیت آمده است. سابقه آنرا هم می‌توان در تمدن بین‌النهرین ـ بابلی‌ها و آشوری‌ها - دید که آنرا به فراتر از دوران تاسیس امپراتوری پارسی می‌برد. اما پرچم شیروخورشید امروز مورد توافق همه ما ساکنان ایران نیست. بسیاری آن را نماد ملی‌گرایی و استبداد دورانپهلوی می‌بینند و زیر بار آن نخواهند رفت. این طبیعی است که ایرانیان بخواهند درباره پرچم خود نظر بدهند و یا آنرا از نو طراحی کنند. کار بسیار ساده‌ای است و با یک همه‌پرسی حل می‌شود.
نتیجه‌ای که می‌خواهم بگیرم اینست که ما هیچ نماد ملی نداریم. هیچ نمادی مورد توافق ایرانیان نیست. نه نوروز، نه کورش، نه پرچم شیروخورشید و نه هیچ چیز دیگری. برعکس اصرار بر تکتک این نمادها به تفرقه میان مردم ایران منجر می‌شود
پس حالا که نمی‌توانیم به زور نماد، مردم ایران را گرد هم بیاوریم، چه کار کنیم؟ این جا کار سخت می‌شود. به همین علت است که من مرتب تکرار می‌کنم تنها راه نجات ایران #دموکراسیتوافقی است. طبیعی است که ابتدا واقعیت را انکار کنیم و فکر کنیم راه میانبری حتما هست. اما واقعیت خودش را دیر یا زود تحمیل می‌کند
بله، توافق بسیار سخت است. چون برای توافق، عقلانیتمحض و بدون آویزان‌شدن به نماد، لازم است و ما شدیدا دچار کمبود آن هستیم. چون برای توافق، توانایی درک تفاوت، لازم است و ما شدیدا از پذیرش تفاوت می‌هراسیم
نمادگرایی یعنی فرار از عقلانیت. یعنی فریفتن ذهن تا منافع خود را دستکاری شده و غیرواقعی ببیند. ما به ایرانی نیاز داریم که منافع همه ساکنان این سرزمین را به نسبت برابر تامین کند. بله، توافق بسیار سخت است اما از جنگ داخلی بسیار ساده‌تر است.
مهدی جلالی‌تهرانی
با اندکی دخل و تصرف از MᴀʜʏᴀʀHɪᴛᴄʜ
⚛ @AndisheKonim