شاهد علوی/ روزنامه‌نگار

🔴 طبق ابلاغیه شعبه ۳۶ دادگاه انقلاب، دادگاه تجدید نظر #عاطفه_رنگریز فردا سه شنبه ۳۰ مهرماه ساعت ۱۱ برگزار خواهد شد.

تعجیل در برگزاری دادگاه امکان بررسی و تنظیم لایحه تکمیلی توسط وکیل را از بین برده است.

عاطفه رنگریز در یازده اردیبهشت ماه در تجمع قانونی روز جهانی کارگر دستگیر شد و تا کنون بارها با رویه‌های غیرقانونی و فراقانونی مواجه شده و اکنون شش روز است که در زندان قرچک دست به اعتصاب غذا زده است.

حکم بدوی وی ۱۱ سال و نیم زندان و ۷۴ ضربه شلاق است.

#بازداشت_شدگان_روز_جهانی_کارگر


@Sarkhatism

🔴 #سرخط : بنابر رای صادره شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه، #عاطفه_رنگریز در مجموع به ۱۱ سال و ۶ ماه زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد.

#بازداشت_شدگان_روز_جهانی_کارگر

@Sarkhatism

🔴 نامه‌ی عاطفه رنگریز از زندان قرچک

«آیا دوباره گیسوانم را در باد شانه خواهم زد؟ آیا دوباره روی لیوان‌ها خواهم رقصید؟»۱

آیا می‌شود در سالن پنج اندرزگاه یک قرچک نوشت؟ بعید می‌دانم! به قولی قرچک نام مستعار جهنم است.

حال که دارم می‌نویسم بر تخت طبقه سومی نشسته‌ام که پاهایم رنده رنده شد از بس که بالا رفته‌ام «از نردبانی که ارتفاع حقیری دارد.» تختی که به رفیقم می‌گویم بیا برویم توی قبرهایمان و تختی که زیر پاهایمان یک باکس و یک ساک است. و ما از بس که جا برای نشستن نداریم در کابینمان، خودمان را به اینجا می‌کشانیم.

آیا می‌شود نوشت؟ بعید می‌دانم. در اینجا ده بند است و هر بند به طور تقریبی صدوبیست تا صدوپنجاه نفر جمعیت دارد. به جز بند مادران یا بندی که سرنوشت کودکانش از همان ابتدا محکوم به شکست است. کودکانی که نه شب را می‌بینند، و نه پدر را، و نه بیرون را، و نه پارک ملی را و نه چیزهای ملی شده را! و اما می‌بینند درهای بسته و قفل‌های بسیاری را و آیا کودکان اینجا خواب ستاره‌ی قرمز را می‌بینند؟!

در بندِ پنج، یازده کابین است و در هر کابین چهار تخت سه‌طبقه‌ای که دوازده نفر در آن سوار قطار مرگ شده‌اند و در مسیر برزخی به انتظار یک ابلاغیه، اعزام و یا انتقال هستند تا شاید دمی پیاده شوند و درها برایشان گشوده شود.

من سوار بر یکی از این واگن‌ها (کابین‌های قطار ایستاده‌ی مرگ و تعلیقی) پیش به سوی ناکجاآباد تلاش دارم که بنویسم اما بعید می‌دانم که واژه‌هایم بتوانند مسافران اینجا را دیدنی کنند. زیرا بیرون مرده است و «هیچ‌کس به قطار ایستاده‌ی مرگ نگاه نمی‌کند.»۲

واگن‌ها توسط دو دیوار که یک‌ونیم متر از سقف فاصله دارند، محاصره شده‌ است و حدود هشت متر جا برای خوردن و آشامیدن و زیستن. یعنی در همین هشت متر دوازده نفر با باروبندیلشان باید خود را جا بدهند.

این مسافرانِ به قصد ناکجاآباد و باروبندیلی که ظروف پلاستیکی و بشقاب‌های ملامین و انواع و اقسام کنسروها و نگهدارنده‌ها و لباس‌های بوتیک اینجاست که سه‌لاپهنا حساب می‌شود.

آیا درست است که دهان بگشایم و از مسافران اینجا بگویم؟ و نورهای مداوم مهتابی‌ها که چشم‌هایمان را می‌زند و صداهایی که گوش‌هایمان را کر می‌کند: پِیج‌های مداوم، تهدیدها، هشدارها و شماره‌های آماری که صبح و عصر، ما را از هواخوری به بند می‌کشاند.

زمان ناهار که فرا می‌رسد بوی برنج سویا بلند می‌شود و باید با یک ظرف در صف بایستی و بعدْ شستن و… . اینجا شستن ظروف و لباس‌ها از اعمال شاقه به شمار می‌آید و از همین رو کارگرهایی هستند که به بهای ناچیزی گردن به این اعمال می‌‌نهند. آب شور این بیایان نیز مدام دریغ می‌شود از برزخیان اینجا. و حمام اینجا مرا می‌برد به عصر اتاق‌‌های گاز.

آیا می‌توانم بنویسم؟ بعید می‌دانم. مسافران از هجمه‌ی زیادشان درهم می‌لولند و با پرینتشان هل داده‌ شده‌اند به این قطار و من در این قطار ایستاده‌ی مرگ، زمان را از یاد برده‌ام. و گویی ساعت یک‌بار نواخت و در بند باز شد و دیگر ایستاد و ایستاد. و ساعت مدام دهن‌کجی می‌کند بر ما! و راستی اینجا ممنوع است دوتا شدن، سه تا شدن، بی‌شمار شدن.

بیشتر مسافران باید خود را به کارگاه‌های اشتغال (کار اجباری) بسپارند که زمانِ ایستاده بر دوششان را فراموش کنند تا بتوانند بیست دقیقه زمان بخرند که به بیرون وصل شوند و حرکت رخ دهد و در پایان فقط می‌توانم بگویم «من راز فصل‌ها را می‌دانم و حرف لحظه‌ها را می‌فهمم. نجات دهنده در گور خفته است.»

۹۸.۸.۲۴
زندان قرچک


#بازداشت_شدگان_روز_جهانی_کارگر #زندان_قرچک


@Sarkhatism

🔴 ندا ناجی در صدمین روز بازداشت خود از زندان قرچک به بند نسوان اوین منتقل شد.

#بازداشت_شدگان_روز_جهانی_کارگر


@Sarkhatism

جمال عالی، همسر #ندا_ناجی در توییتی از حمله یک زندانی به #ندا_ناجی، #عاطفه_رنگریز و #سپیده_قلیان در زندان قرچک خبر داد.
‏⁧به گفته آقای عاملی گفته شده که این زندانی از بیمارستان روانی امین آباد به بند ۶ زندان قرچک آورده شده است.
عاطفه رنگریز در این حمله دچار حمله آسم شده و به او اکسیژن وصل شده، ندا ناجی با وجود صدمات به دلیل رفتار بد پرسنل و پرستار بهداری حاضر به رفتن به بهداری نشده و سپیده قلیان نیز همچنان
در اعتصاب غذا و حال جسمی‌اش مساعد نیست.


#بازداشت_شدگان_روز_جهانی_کارگر


@Sarkhatism

#توئیت_خوان
بنا به اطلاع برادر #آنیشا_اسداللهی، او تمام ۲۴روز بازداشت خود را در انفرادی سپری کرده و تنها ۵دقیقه فرصت تماس با خانواده به او داده شده است.


#بازداشت_شدگان_روز_جهانی_کارگر


@Sarkhatism

🔴 #سرخط : آنیشا اسداللهی در بند ۲۰۹ زندان اوین است.

پنجاه و شش روز از بازداشت مرضیه امیری، ندا ناجی، عاطفه رنگریز و شش روز از بازداشت مجدد آنیشا اسداللهی می‌گذرد.
روز سوم تیرماه، مامورین زندان با نشان دادن ابلاغیه‌ای به عاطفه رنگریز از مخالفت دادستان با تبدیل قرار بازداشت به کفالت وی خبر دادند.
ندا ناجی که پس از پایان قرار بازداشت ۱ ماهه با تمدید بازداشت ۱۲ روزه نیز مواجه شد، بدون صدور قرارهای کفالت یا وثیقه به زندان قرچک ورامین منتقل شد.
در آستانه‌ی دومین ماه از برگزاری تجمع روز جهانی کارگر هستیم. مرضیه امیری، دانشجوی دانشگاه علوم اجتماعی تهران با از دست دادن فرجه‌ی امتحانی خود، هم‌اینک در بند نسوان زندان اوین است. آنیشا اسداللهی در بند ۲۰۹ اوین و عاطفه رنگریز و ندا ناجی در بند ۵ زندان قرچک هستند.
تهدید سلامت جسمی و روانی، قطعی تلفن بند و اخلال در دسترسی به تماس تلفنی، عدم پاسخ‌گویی صریح به خانواده‌های بازداشت شدگان در کنار وضعیت بهداشتی، آب آشامیدنی، کیفیت نامناسب غذا و عدم تفکیک جرایم زندانیان در قرچک ورامین، این زندان را به جهنم زندان زنان بدل ساخته است.
جهنمی که به سیاق دیگر سیاست‌های پولی‌سازی در خرید امکانات اولیه، دسترسی به حداقل‌های زیستی در قرچک را نیز با واریز پولْ هم‌سان کرده است.

#بازداشت_شدگان_روز_جهانی_کارگر

@sarkhatism