شاهد علوی/ روزنامه‌نگار

🔴 #سرخط : نگاهی به کرونولوژی اعدام در حیات سیاسی جمهوری اسلامی

با اشاره به اعدام سران رژیم سابق پهلوی، سرکوب کردستان، گنبد کاووس، اعدام خلق عرب، ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، کشتار تابستان خونین ۱۳۶۷ و آغاز دهه‌ی هفتاد و تثبیت سیاست‌های متکی بر ارعاب و اعدام تا به امروز.

«متن از گروه نویسندگان #سرخط »

@Sarkhatism

https://bit.ly/2CK8ND9

🔴 #سرخط : کرونا، فرصت حکومت برای حذفِ خاموش زندانی سیاسی

طی دو روز گذشته #ناهیدخداجو ، فعال کارگری و عضو هیئت مدیره‌ی اتحادیه آزاد کارگران ایران، جهت تحمل ۶ سال حبس تعزیری خود به زندان فراخوانده شد. صبح امروز نیز #شاپور_احسانی‌راد، از اعضای دیگر هیئت مدیره‌ی اتحادیه‌ی آزاد کارگران، جهت گذراندن ۶ سال حبس و ۲ سال تبعید به شعبه‌ی ۱ اجرای احکام دادسرای اوین احضار شد.

⚪️ در این میان، فعالان صنفی معلمان از بازداشت #ناهید_فتحعلیان معلم بازنشسته و فعال صنفی معلمان تهران در تاریخ ۲۶ فروردین‌ماه خبر دادند. ناهید فتحعلیان که توسط نیروهای امنیتی لباس شخصی در خارج از منزل خود بازداشت شده بود، تا کنون از حق تماس تلفنی محروم بوده است.

⚪️ شابلون از «خیابان، تریبون زندانی سیاسی»


@Sarkhatism

🔴 #سرخط : لغو تحریم‌ها برای جمهوری اسلامی یا مردم؟


حکومت در تلاش است تا با استفاده از نهادهای غیردولتی، مشروعیت و پشتوانه‌ای شبه مردمی برای کاهش و لغو تحریم ها دست و پا کند. درباره اثرات تحریم‌های آمریکا و دولت‌های غربی علیه جمهوری اسلامی بسیار نوشته شده است. این تحریم‌ها گرچه در مواردی اثراتی بر کیفیت زندگی مردم گذاشته‌اند، اما در کنار آن همین تحریم‌ها بهترین بهانه جمهوری اسلامی و ابزاری تبلیغاتی هستند تا به میانجی آن جمهوری اسلامی تبعات حیف و میل سرمایه‌های کشور، فساد، رانت‌خواری، خصوصی‌سازی و غارت را بپوشاند.

جمهوری اسلامی در طول چهار دهه گذشته بیش از ۱۳ تریلیون دلار درآمد از فروش نفت و گاز داشته است که یعنی سالانه ۳۲.۵ میلیارد دلار. در سال ۹۷ نزدیک به ۱۶ درصد کل بودجه ایران مستقیما به امور نظامی اختصاص داشته در حالی که سهم آموزش و پرورش ۹ درصد و سهم بهداشت و درمان کمتر از ۶ درصد بوده است.
یا در یک نمونه دیگر برای سپاه قدس بودجه ۲۰۰ میلیون یورویی در مجلس تصویب شد اما هنوز تعداد قابل توجهی از مردم زلزله زده آذریایجان و کرمانشاه در کانکس زندگی می‌کنند و خسارات ناشی از سیل سال قبل جبران نشده است.
علاوه بر این در ماه‌های اخیر روشن شد که چطور سهم بودجه نهادهای مذهبی و ایدئولوژیک مانند جامعه المصطفی و حوزه‌های علمیه یا مقرری ماهانه روحانیون و طلاب در بودجه کشور ده‌ها برابر بودجه‌های مربوط به مدیریت بلایای طبیعی، حفاظت از محیط زیست یا حمایت از فرودستان است.

اخیرا نیز دیدیم که دولت ایران علی‌رغم تبلیغات خود درباره اثرات تحریم‌ها بر کرونا، مانع از فعالیت و کمک انسانی سازمان پزشکان بدون مرز شد. ضمن آن که مخفی‌کاری حکومت درباره شیوع کرونا در بهمن ماه و نیمه اول اسفند و سپس اقدامات ناهماهنگ و غیر اصولی و سهل‌انگارانه و ادامه مخفی‌کاری‌ها درباره ابعاد فاجعه، نشان دیگری از این است که دولت و نهادهای حاکمیتی نه تنها عزم و خواستی برای حمایت از مردم ندارند، بلکه حتی از وضعیت پیش آمده خشنودند. زیرا به بهانه شیوع کرونا می‌توانند از آب گل آلود ماهی بگیرند:
هم روی غارت سازمان یافته خود سرپوش بگذارند و هم برای لغو تحریم‌ها و افزایش درآمد خود تلاش کنند.

چگونه است که جمهوری اسلامی کمک‌های بلاعوض غیر نقدی را رد می‌کند، اما به بهانه کرونا به دنبال وام گرفتن از صندوق بین‌المللی پول و برداشته شدن تحریم‌هاست؟ هیچ تضمینی نیست که این پول‌ها صرف حمایت از مردم بشود. اولویت‌های جمهوری اسلامی نه بهداشت و درمان مردم یا آموزش و پرورش، بلکه امور نظامی و ایدئولوژیک هستند.
این تحریم‌ها، بخشی از جنگ میان دولت‌ها هستند، این مناقشه، مناقشه‌ای‌ برای منافع و رفاه و سلامت مردم نیست. هدف جمهوری اسلامی از برداشته شدن تحریم‌ها افزایش درآمدی است که صرف سرکوب نظامی و اجتماعی و فرهنگی، ایدئولوژی و فربه شدن نهادهای جمهوری اسلامی می‌شود. بنابراین نهادها و گروه‌هایی که مدعای مردمی بودند دارند، نباید در این بازی با جمهوری اسلامی همراهی کنند.

«متن از گروه نویسندگان #سرخط »

@Sarkhatism

🔴 #سرخط : اعتصاب غذای ٢٠٠ زن زندانی در زندان ارومیە پس از مرگ یکی از زندانیان بر اثر ابتلا بە کرونا

برپایە گزارش هەنگاو، ٢٠٠ زندانی محبوس در زندان مرکزی ارومیە از روز شنبە ٩ فروردین بە نشانە اعتراض بە نبود امکانات و خدمات بهداشتی در بند زنان و همچنین مخالفت مسئولین با آزادی موقت آنها پس از شیوع ویروس کرونا در این زندان، دست بە اعتصاب غذا زدەاند. بنا بر گزارش، تمامی زنان محبوس در بند زنان، نهار روز شنبە را تحویل نگرفتە و آن را بە زمین ریختە و اعلام کردەاند تا زمانی کە از حق آزادی موقت برخوردار نشوند، بە اعتصاب خود ادامە خواهند داد.

⚪️ اعتصاب این زندانیان پس از مرگ یکی از زنان محبوس در بند زنان با نام ”فاطمە علیزاده“ ٥٣ سالە و اهل کرمانشاه بر اثر ابتلا بە ویروس کرونا بودە است. فاطمە علیزادە یک روز قبل از مرگ، حال جسمی وخیمی داشته است و علی رغم مطلع کردن کادر درمانی، هیچ کدام از آنها برای درمان وی اقدام نکردەاند.

@Sarkhatism

🔴 #سرخط: تنها ظرف شبانه‌روز گذشته ۹۱۹ نفر دیگر در ایتالیا بر اثر ابتلا به کرونا جان خود را از دست دادند و بدین‌ترتیب جمع قربانیان این کشور تا این لحظه به ۹۱۳۴ نفر رسید.

در اسپانیا نیز ظرف شبانه‌روز گذشته ۷۶۹ تن جان خود را از دست دادند و شمار قربانیان در این کشور به ۴۸۵۸ نفر رسید.

@sarkhatism

🔴 هر سال تابستان ۶۷
هر سال ۱۲ آذر ۷۷
هر سال اردوگاه سفید سنگ، اسفند ۷۷
هر سال بامداد ۲۹ بهمن ۱۳۵۲ خسرو گلسرخی تیرباران شد.
هر سال دی ماه ۹۶
هر سال بیست خرداد ۹۸ علیرضا شیرمحمدعلی ۲۱ ساله، در زندان تهران بزرگ کارد آجین شد.
هر سال نیزار معشور، شهریار، شهرک صدرا،
کوت عبدالله، محله دولت آباد کرمانشاه...
هر سال آبان ۹۸
هر روز آبان ۹۸
هر دقیقه آبان ۹۸
تمام لحظه های تحویل سال نو ...از این پس آبان ۹۸.
تمام آن‌ها که از مدرسه به خانه می‌آمدند...
علی غزلاوی، خالد غزلاوی، امیر رضا عبدالهی، ساسان عیدی‌وند، احمد جعاوله، امیرحسین دادوند ...
چگونه می‌توان گفت این سال تمام شد؟
چطور می‌شود به عکس محسن محمدپور خیره ماند و گفت: «عیدتان مبارک»!
چطور می‌شود به گوهر عشقی سال نو را تبریک گفت؟
چطور می‌شود برای اهالی شهرک کوره‌ها پیام شادباش نوروز باستانی فرستاد؟
چطور میتوان شعرهای حسن حیدری را شنید و به خانواده‌اش گفت: «نوروزتان پیروز».
چگونه این خاکْ بهار می‌شود با این همه تن مدفون در خویش؟
چطور می‌شود شعر نوشت؟
شعری که در آن صدای برخورد گلوله با کلمات از دهان‌های بازی که فریاد آزادی و برابری سر دادند شنیده شود؟
شعری خونی در کف خیابان،
شعری در دست‌های کودکان بلوچ برای عبور از ایست‌های بازرسی،
شعری از خانه‌های فرو رفته در گل و لای...
شعری برای کارگران
برای روزهای سخت و سهمگین پیش رو،
برای امید برای انقلاب.

«شعر ارسالی به #سرخط »

@Sarkhatism

🔴 #سرخط : بر پایه‌ی گزارش‌های موجود، چند زندانی محبوس در زندان‌های ایران به ویروس کرونا مبتلا شده‌اند و مسئولان زندان برای افراد مبتلا یا مشکوک به ابتلا به این ویروس و خطرهایی که آن‌ها را تهدید می‌کند، هیچ‌گونه خدمات پزشکی و تمهیداتی ارائه نمی‌کنند.

#محمد_صفری در زندان تهران بزرگ به ویروس کووید‌ـ۱۹ مبتلا شده است و در حال حاضر در مرخصی به‌سر می‌برد. او در این ارتباط گفته است: «روز یکشنبه ۱۱ اسفند، حدود ساعت ۳/۵ الی ۴ صبح بود که با تامین وثیقه ۳۰۰ میلیون تومانی، از زندان به مرخصی اعزام شدم. شب قبل از آزادی، در زندان گلویم به‌شدت می‌سوخت. توجهی نکردم. پس از آزادی از زندان، ابتدا مسکن مصرف کردم، چون احساس می‌کردم سرما خورده‌ام. ابتدا، تنها سوزش گلو داشتم. آن روز گذشت و دیدم حالم مساعد نیست. چون کار داشتم، بعدازظهر روز دوشنبه، از کرج به سمت تبریز حرکت کردم. زمانی که به تبریز رسیدم، وضعیت جسمانی‌ام بسیار بدتر از قبل شده بود، تب شدیدی داشتم و به‌شدت می‌لرزیدم.
صبح روز سه‌شنبه ۱۳ اسفند، به بیمارستان رضا در تبریز رفتم و سریع بستری شدم. کادر درمانی بیمارستان گفتند به ویروس کرونا مبتلا شدی. یک هفته در بیمارستان بستری شدم و سه شب اول، مرگ را از نزدیک ملاقات کردم، تمام ملحفه‌های تخت از عرق بدنم خیس شده بود. گویا تمام مفاصلم را داشتند از هم جدا می‌کردند. پس از یک هفته، مرخص شدم و پزشکان بیمارستان گفتند که باید در خانه در حالت قرنطینه به‌سر ببری و دوران نقاهت این بیماری را طی کنی. من مطمئن هستم که در زندان به این ویروس مبتلا شدم. خیلی نگران همبندانم، به‌خصوص بچه‌های مظلوم #اعتراضات_آبان ، هستم. من به همراه #سهیل_عربی ، #محمد_حبیبی و #مهرداد_محمد‌نژاد پس از انتقال از زندان اوین، در تیپ ۵، سالن ۲، اتاق ۲ زندان تهران بزرگ دوران محکومیت خود را سپری می‌کردیم. قبل از آزادی از زندان، شنیده بودیم چند زندانی مالی در تیپ ۱ و ۲ زندان تهران بزرگ به‌دلیل بیماری کرونا جانشان را از دست داده‌اند. قبل از این اتفاق هم اگر کسی بیمار می‌شد، هیچ رسیدگی درمانی و توجهی به او نمی‌شد و مسئولان بهداری زندان می‌گفتند که دارد فیلم درمی‌آورد. در حال حاضر که وضعیت قطعا بدتر از گذشته نیز شده است.»

اپیدمی ویروس‌ها در فضاهای بسته مانند زندان‌ها به‌دلیل تراکم بالای جمعیت، تغذیه نامناسب، نبودِ امکانات بهداشتی و پزشکی کافی، بسیار گسترده‌تر و خطرناک‌تر شیوع پیدا می‌کند و باعث فاجعه انسانی می‌شود.
در روزهای گذشته، تعدادی از زندانیان سیاسی و مدنی به‌دلیل بی‌توجهی مسئولان به شیوع کووید‌ـ۱۹ در زندان‌ها و خطری که جان آن‌ها را تهدید می‌کند، در زندان‌های کشور دست به اعتصاب غذا زده‌اند و برخی زندانیان نیز گفته‌اند اگر به خواسته آن‌ها برای اعزام به مرخصی در این شرایط اضطراری ترتیب اثر داده نشود، در روزهای آینده دست به اعتصاب غذا خواهند زد. جان تمامی آنان در خطر است.


@Sarkhatism

🔴 #سرخط : ۴۵ نفر از زندانیان و متهمین سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ از روز دوشنبه ۲۶ اسفندماه با دلایل متفاوتی ازجمله عدم اعطای مرخصی پس از شیوع ویروس کرونا در کشور، بازداشت و بلاتکلیفی چند ماهه، ممانعت از آزادی بازداشت شدگان اعتراضات آبان با تودیع قرار و آنچه اعتراض به ظلم و بی عدالتی در جمهوری اسلامی عنوان کرده‌اند، از دریافت جیره غذای دولتی خودداری کردند. بسیاری از آنان در جریان اعتراضات سراسری آبان ماه بازداشت شده‌اند.
از دو روز گذشته نیز زندانیان سیاسی محبوس در اندرزگاه ۴ زندان اوین به دلایل مشابهی از دریافت جیره غذای خود به نشانه اعتراض خودداری کردند.
در همین خصوص نیز سهیل علی پناه یکی از بازداشت شدگان اعتراضات آبان‌ماه با نوشتن یادداشتی به شرح دلایل حضور خود در اعتراضات و فاجعه‌ی موجود در زندان تهران بزرگ پرداخته است:

“درود بر تمام عدالتخواهان! من سهیل علی پناه، جوانی ۲۰ ساله، دانشجوی ترم سه حسابداری پیش از زندان ساکن حاشیه شهر تهران، شهرک اندیشه و هم اکنون از زندان تهران بزرگ صدای خود و هم قفس‌هایم را به شما می‌رسانم. ما در اعتراض به اوضاع وخیم اقتصادی، امواج گرانی‌ها و عملکرد ضعیف دولت حسن روحانی و البته حکومت ستمگر اسلامی به خیابان‌ها آمدیم. تعداد زیادی از ما را بی‌رحمانه به رگبار گلوله بستند و ما را نیز اکنون در این گور جمعی زنده به گور کرده‌اند. از زمان دستگیری تاکنون شکنجه‌های گوناگون را تحمل کرده‌ایم اما دردناک‌تر از شکنجه‌های فیزیکی مثل تحمل شوکر و باتوم، دیدن بی عدالتی‌ها در این زندان‌هاست. با چشم خود می‌بینیم غارتگران، فروشندگان مواد مخدر، اختلاسگران و فاسدان و مجرمان واقعی را آزاد می‌کنند یا مشمول مرخصی و دیگر امتیازها می‌شوند. اما امثال من که از ابتدای نوجوانی روزها کار کرده‌اند و شب‌ها تحصیل و اکنون نیز از ادامه تحصیل محروم شده‌اند، در زندان مانده‌ایم.
امثال زندانیان سیاسی که بدون اینکه دست به سلاح برده باشند و یا آسیبی متوجه کسی کرده باشند به اعدام محکوم می شوند. تنها از این همه بی عدالتی خسته شده و فریاد می‌کشیم. حق ما نیست در این جهنم بسوزیم. حق ما نیست زنده به گور شویم. ۲۰ سال از عمرم گذشته و حتی یک بار از ته دل نخندیده‌ام. همیشه فقر، همیشه تبعیض، همیشه بی عدالتی! من نیز به اعتصاب کنندگان پیوستم. ای کاش صدای ما شنیده شود، ای کاش که فریادرسی باشد. من دیگر میلی به خوردن و آشامیدن ندارم. یا می‌میریم و یا کسی به دادمان می‌رسد.

سهیل علی پناه/ ۲۶ اسفندماه ۱۳۹۸ / زندان تهران بزرگ.”

@Sarkhatism

🔴 #سرخط : در میان گرافیتی‌های درخشان از «خیابان، تریبون زندانی سیاسی»، تصاویر شهلا و نسرین کعبی، دو خواهر پرستار کُرد اعدام شده با فرمان صادق خلخالی، بسیار حائز اهمیت است.
شهلا و نسرین کعبی (ساکن سقز) پس از دستگیری در پاییز ۱۳۵۸ به قزوین تبعید شدند. پس از چند ماه و طی پروسه‌ی مذاکرات نمایندگان دولت با هیئت نمایندگی خلق کرد، جمعیت کثیری از معلمان، پزشکان و پرستاران به کردستان بازگشتند. شهلا و نسرین برای بار دوم در ۲۴ خرداد ۱۳۵۹ بازداشت شدند و به زندان‌های سقز، سنندج، اوین و کرمان منتقل شدند. این دو پرستار به‌همراه گروه دیگری در ۵ شهریور ۱۳۵۹ و در پادگان سنندجْ به صورت شبانه اعدام شدند. آنها در فقدان دادگاه، وکیل و یا حتی حق دفاع از خود با اقرار اتهامات «مداوای نیروهای ضد انقلاب در بیمارستان سقز» از زبان صادق خلخالی، اعدام شدند.

شهلا در هنگام اعدام ۳۴ و نسرین ۲۷ سال داشت.

#خواهران_کعبی
#سرکوب_کردستان

@Sarkhatism

🔴 #سرخط : نشریه‌ی نیویورکی "میلیتانت" گزارشی را در رابطه با سرکوب #اعتراضات_سراسری آبان‌ماه به دست "آخوندهای بورژوا" منتشر کرده است.

در این گزارش به فشارهای حکومت جمهوری اسلامی جهت تحت فشار قرار دادن خانواده‌ی کشته‌شدگان اعتراضات اشاره و گفته شده است که رژیم سعی دارد با شهید نامیدن برخی از آن‌ها نقش مستقیم خود در کشتار را انکار کند.
بر اساس این گزارش به برخی از خانواده‌ها در شهرهای کرمانشاه، سنندج، مریوان و جوانرود پیشنهاد دریافت وجوه نقدی شده است ولی آن‌ها از دریافت «پول خون» فرزندان خود امتناع کردند.
در این گزارش اشاره شده است که حکومت ضدانقلاب جمهوری اسلامی، مطالبات طبقه‌ی کارگر، کشاورزان و زنان را در همان فردای انقلاب سرکوب کرد؛ از جمله‌ خواست اداره‌ی شورایی کارخانه‌ها، برابری جنسیتی و حقوق کردها، اعراب و ... و اکنون نیز در تلاش است تا همین رویکرد ضدانقلابی را به دیگر‌ کشورهای خاورمیانه نیز گسترش دهد.
این گزارش هم‌چنین به قتل #برهان_منصورنیا اشاره کرده و نوشته است که برهان، یک کرد چپ‌گرا بود که پس از پیوستن به اعتراضات آبان‌ماه به ضرب گلوله‌ به قتل رسید و حاکمان سرمایه‌دار رژیم، قصد داشتند با پرداخت رشوه، پدر او را به دروغ گفتن علیه فرزند خود وادار کنند.


«ترجمه و تلخیص از #سرخط »

@Sarkhatism

https://themilitant.com/2020/02/08/relatives-of-slain-protesters-in-iran-reject-govt-bribes/

🔴 #سرخط : پوریا نوری، برادر کسری نوری (از دراویش محبوس در فشافویه) از آزادی مادر خود، #شکوفه_یداللهی در صفحه‌ی توییتر خود خبر داد.
#سیما_انتصاری و #سپیده_مرادی ، دو تن دیگر از زنان درویش نیز با پایان دوران محکومیت خود، ظهر امروز از زندان اوین آزاد شدند.

@Sarkhatism

🔴 #سرخط: تراژدی سوریه؛ چگونه یکی از مترقی‌ترین انقلاب‌های خاورمیانه به جنگی داخلی بدل شد؟

«به بهانۀ انتشار گزارش خبرگزاری فارس دربارۀ نقش سپاه قدس و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی در سرکوب انقلاب مردم سوریه»

عمدۀ قیام‌های عربی سال 2011 در نتیجۀ مداخلۀ مجموعه‌ای از نیروهای داخلی و خارجی – احزاب اسلام‌گرا، ارتش، قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی – موقتاً سرکوب شدند؛ ضد انقلاب ملّی و بین‌المللی به مرزهایی که مدتی کم‌رنگ شده بودند دوباره جان دادند و حیثیت ازدست‌رفتۀ دولت-ملت‌ها را بازگرداندند. در این میان، انقلاب سوریه را شاید بتوان از همۀ انقلاب‌های خاورمیانه مترقی‌تر دانست، و البته سرنوشت این انقلاب نیز از همۀ انقلاب‌های دیگر اندوه‌بارتر بود.

مطلب کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://bit.ly/2RWukwr

«متن از گروه نویسندگان سرخط»
@sarkhatism

🔴 #سرخط : ۲۳ روز از بازداشت #جعفر_ابراهیمی ، آموزگار، عضو کانون صنفی معلمان ایران و بازرس شورای هماهنگی کانون‌های صنفی ایران می‌گذرد.
جعفر ابراهیمیْ جهت شرکت در مراسم چهلم جان‌باختگان اعتراضات آبان خونین سال جاری به قبرستان بی‌بی‌سکینه‌ی کرج رفت که توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان رجایی‌شهر منتقل شد.
نه تنها معلمان که جای هیچ آوای برابری طلبی در زندان نیست.

#معلمان_رهایی
#جعفر_ابراهیمی_را_آزاد_کنید

@Sarkhatism

🔴 چرا انقلاب؟
(و نه اصلاح، نه رفراندوم، نه براندازی)

در دو سال از گذشته، یعنی از دی ۹۶ تا امروز، که تغییر بنیادین نظام سیاسی در ایران روز‌به‌روز قریب‌الوقوع‌تر و محتمل‌تر از گذشته به نظر می‌رسد، همه از خود پرسیده‌ایم که بهترین شیوه‌ی تحقق این تغییرات چگونه باید باشد. احزاب سیاسی موجود و جریان‌های درون قدرت حاکم و اپوزیسیون خارج‌نشین همیشه پاسخ‌های حاضرآماده‌ای برای چنین پرسشی در نظر داشته‌اند. ما اینجا از طیف‌های سیاسی‌ای صحبت می‌کنیم که دیگر اعتقادی به اصلاح‌پذیری جمهوری اسلامی ندارند و برنامه‌های سیاسی و اهداف مطلوب خود را ملزم به پایه‌گذاری نظام سیاسی تازه‌ای در ایران می‌دانند.
گرایش‌های گوناگون اپوزیسیون راست همواره به چانه‌زنی در بالا و نشست و برخاست با قدرت‌های مستقر چه ایرانی و چه بین‌المللی امیدوار بوده‌اند، از این رو از گذشته با دولت‌های غربی برای فشار بر جمهوری اسلامی همکاری کرده‌اند و خواسته‌شان همیشه چیزهایی از جنس تحریم و در سال‌های اخیر حتی حمله‌ی نظامی به ایران بوده است. اما چنان‌که به نظر می‌رسد دولت‌های غربی پس از شکست‌هایشان در اشغال افغانستان و عراق، حمله‌ی نظامی مستقیم را از دستور کار کوتاه و میان‌مدت خود خارج کرده و شیوه‌های دیگری از برخورد با دولت‌های متخاصم را در پیش گرفته‌اند.
از سوی دیگر جریان‌هایی که به‌تدریج از اصلاح‌طلبی حکومتی فاصله‌ی بیشتری می‌گیرند در هفته‌های اخیر شعار «رفراندوم» را مطرح کرده‌اند. رفراندوم ظاهری دموکراتیک‌تر از حمله‌ی نظامی دارد، به نظر می‌رسد در آن رجوع به آرای عمومی منجر بدین می‌شود که آحاد مردم مشارکت سیاسی خود را در تعیین شکل نظام سیاسی ایران تضمین کنند، اما تجربه‌های وطنی و جهانی به ویژه در دهه‌های اخیر اصلاً چنین چیزی را اثبات نمی‌کند. رفراندوم لزوماً نیازی به حدی از عقب‌نشینی ساختار سیاسی موجود دارد، یعنی کوتاه آمدن حاکمیت ایران در برابر فشارهای داخلی و خارجی به منظور گشایش‌های سیاسی در داخل و تعیین تکلیف مردم با مشروعیت آن. چیزی که به هزاران علت بسیار بعید به نظر می‌رسد. ازطرف دیگر با فرض عقب‌نشینی حکومت، آنچه رفراندوم در برابر ما می‌گذارد بسیار محدود است، از آنجا که بلافاصله پس از گشایش اندک فضای سیاسی گروه‌ها و سازمان‌های سیاسی کهنه و نو ناتوان از گسترش خویشند، بدیل‌هایی که طرح خواهند شد بسیار محدود می‌شوند.
در نتیجه آنچه براندازان و رفراندوم‌طلبان می‌خواهند مردم عادی را از تصمیم‌گیری حذف می‌کند. اینان به لطف کنش‌ورزی همین مردمان عادی در این دوساله توانسته‌اند بدیل‌های ضدمردمی خود را مطرح کنند. اگر خیابان‌های مریوان و ماهشهر و بهبهان و دیگر شهرها سرشار از بی‌شمار مردمانی نمی‌شد که با فریادهایشان معادلات سیاسی را تغییر داده‌اند و اگر اعتصابات متعدد کارگران، اعتراضات معلمان، زنان، ملیت‌های گوناگون، دانشجویان، بازنشستگان و دیگر معترضان نبود، کسی شاید هرگز از پروژه‌های این جریانات باخبر نمی‌شد.
اینان به درستی می‌دانند که در صورتی که از بدیل‌های دیگری جز این بدیل‌های «از بالا» مثل همدستی با دولت‌های غربی و یا چانه‌زنی با احزاب و جریان‌های سیاسی فرتوت و ازکارافتاده‌ی موجود دفاع کنند، انتخاب‌ مردم چیزی جز آنها خواهد بود. یعنی اگر براندازی و رفراندوم سناریوهای سیاسی موجود نباشند، بسیار محتمل‌ است مردم به سراغ جریان‌های سیاسی پیشروتری روند. به همین علت است که تلاش می‌کنند تا جایی که ممکن است گزینه‌های پیش رو را محدود و کنترل‌پذیر کنند.
اما انقلاب چه؟ چرا باید از انقلاب دفاع کرد؟ آیا انقلاب امتحان خود را پس نداده؟ برخی معتقدند چون پیش از این ما تجربه‌ی شکست انقلاب ۵۷ را پشت سر گذاشته‌ایم دیگر نباید به سراغ انقلاب برویم. اما روشن است که باید انقلاب را از پیامدهای آن جدا دید. امکاناتی که انقلاب پیش روی ما می‌گذارد بسیار متنوع‌تر از دیگر شیوه‌های تحقق تحول سیاسی و اجتماعی است. برای مثال در جریان انقلاب قطعاً قدرت طبقاتی افزایش خواهد یافت، اگر فضای تحول‌خواهی انقلاب زنده نگه داشته شود، نیروهای کار خواهند توانست در محل کار خود فشار بیشتری به ساختارهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی موجود آورند. یا در جریان تحول انقلابی گروه‌ها و سازمان‌های متعدد و متکثر بسیاری شکل خواهند گرفت و بدین ترتیب تحول پیش رو اساسی‌تر خواهد شد. بدیل انقلابی به هر صورت قدرت مردمان عادی، طبقات پایین، زنان و ملیت‌ها را افزایش خواهد داد. همین ماه‌ها و هفته‌های اخیر نشان داده‌اند که مردمی که در خیابان هستند و با صدای رسا فریاد اعتراض خود را به گوش جهانیان می‌رسانند، بیشتر از هر دولت خارجی لرزه به تن حاکمان می‌اندازند.
نیروهای نظامی و امنیتی در همین هفته‌ی اخیر برای سرکوب مردم بسیج حداکثری‌تری شدند تا مقابله با آمریکا.

«متن از گروه نویسندگان #سرخط »

@Sarkhatism

.
#سرخط: محمدرضا پهلوی زمانی گفته بود:
"هر کس مخالف نظام پادشاهی و انقلاب سفید است که من گفتم نباشد، دو راه برایش وجود دارد؛ یا یک فردی است متعلق به یک تشکیلات غیرقانونی یعنی به اصطلاح خودمان «توده‌ای». یعنی باز باز به اصطلاح خودمان و با قدرت اثبات، بی وطن. او جایش یا در زندان ایران است یا اگر بخواهد فردا با کمال میل بدون اخذ عوارض ، گذرنامه در دستش می گذاریم و به هر جایی که دلش میخواهد برود." وقتی موج انقلاب رسید، شخص شاه با در دست داشتن پاسپورت ایرانی (همان پاسپورتی که از سلطنت‌طلب‌ها تا صادق زیباکلام در حسرت‌ش هستند) کشوری پیدا نمی‌کرد تا سال‌های آخر زندگی‌اش را در آن سپری کند.

حال طنز تاریخ است که مجری حزب‌اللهیِ تلوزیون افق که نه رنگ خیابان و تظاهرات دیده و نه اصلا درکی از تاریخ دارد، همان جملات را خطاب به مخالفان جمهوری اسلامی تکرار می‌کند. این دیگر بیانِ آشکار کسانی‌ست که هست و نیست محرومان را گرفته و از موضعِ اشغال‌گر‌ی گردن کلفت، برای سلب مالکیت‌شدگان کری می‌خوانند. دریغا شرم!
او حتما می‌داند که هزاران تن از انقلابیون ایران که مهم‌ترین نقش را در رها کردن کشور از یوغ سلطنت ایفا و برای بازگرداندن عدالت تلاش کردند، توسط همین نظام اعدام و در گورهای دسته‌جمعی بی‌نام و نشان دفن شدند. حتما می‌داند که زندان‌ها مالامال است از کسانی‌که مانده‌اند تا حق‌شان را از چنین اوباش وقیحی بگیرند: حقِ نان، کار و آزادی را.
نه خانم مجری! نه رزمنده‌ی کوچه‌های خلوت! ما می‌‌مانیم و شما نیز باید بمانید. باید بمانید و بابت دهه‌ها تبعیض، کشتار و سرکوب در دادگاه حاضر شوید و طعم عدالت را بچشید.

متن از گروه نویسندگان #سرخط


@sarkhatism

حلقهٔ گمشده: اعتصاب عمومی


چرا از دی ماه ۹۶ تا آبان ۹۸ اعتراضات گستردهٔ مردم به نتیجه نمی‌رسند؟ چرا با وجود این‌که اعتراض‌ها در شمار زیادی از شهرها رخ می‌دهند اما به‌راحتی سرکوب می‌شوند؟

تاریخ انقلاب‌ها و شورش‌های مردمی نشان می‌دهد که اعتراضات مردمی تا زمانی‌که به نحوی تمام جمعیت و حتی موافقان رژیم حاکم را درگیر نکنند، به تغییر نظام سیاسی منجر نمی‌شوند. اما درگیر کردن همهٔ جمعیت؟ چگونه؟ آیا درگیر کردن موافقان رژیم امری ناممکن نیست؟

یک راه وجود دارد که هم جمعیت خاموش را وارد انقلاب می‌کند و هم موافقان رژیم را ناتوان؛ اعتصاب عمومی. اعتصاب عمومی با خاموش‌کردن چرخ اقتصادی کشور، از یک طرف افرادی را که به خاطر فشارهای کاری و معیشتی قادر به مشارکت در اعتراضات نیستند از بار زندگی روزمره رها می‌کند و به خیابان می‌کشاند، هم حامیان رژیم و نیروهای سرکوب را از برخورد همه‌جانبه با اعتراضات ناتوان می‌کند.
علاوه بر اعتصاب عمومی به معنای امتناع از حضور در محل‌های کار در هر سطحی که اثرگذاری قابل توجهی داشته باشد، می‌توان به اعتصاب عمومی اجتماعی نیز اندیشید. اعتصابی\ اجتماعی مترادف است با سرباززدن از مشارکت در هر رویداد سازمان‌یافته‌ی حکومتی و در هر عملی که اندکی به ادامه‌ی کار کلیت این سیستم معیوب، سرکوبگر و ناکارآمد کمک کند. می‌توان به تمام فعالیت‌های روزمره از نو فکر کرد و از بین آنها دست به انتخاب زد، کجا مشارکت ما به تداوم وضعیت موجود کمک می‌کند؟ کجا حضور ما به معنای تأیید کلیت روال‌های جاری در امور اقتصادی، سیاسی و فرهنگی است؟ می‌توان از مشارکت در رویدادهایی که به هزینه‌ی مادی و غیرمادی ما به استمرار فلاکت کنونی کمک می‌کنند خودداری کرد. اگر می‌خواهیم تغییرات به مرحله‌ای تازه وارد شود و تعمیق یابد، چاره‌ای حز این نیست که حضور خود را از هرچه مانع تغییر می‌شود دریغ کنیم.

اعتصاب عمومی حلقهٔ گمشدهٔ اعتراضات دو سال گذشته است. ابزارها را زمین بگذارید؛ ماشین‌آلات را خاموش کنید؛ ادارات و کارگاه‌ها و کارخانه‌ها و شرکت‌ها را خالی کنید، از حضور در هرچه حکومت سازمان می‌دهد امتناع کتید. فقط در این نقطه است که به نظام سیاسی‌ای که شایستهٔ آن هستید نزدیک می‌شوید؛ نظامی که در آن سرنوشت مردم به دست خود مردم است.



متن‌ از گروه نویسندگان #سرخط



@sarkhatism

🔴 گزارش یکی از مخاطبان #سرخط :

بعضی از دستگیرشده‌های درگیری‌های امشب تهران را به مسجد لولاگر واقع در منتهی‌الیه خیابان آذربایجان غربی و تقاطع آن با اتوبان نواب می‌بردند. روبه‌روی ورودی‌خروجی ایستگاه متروی نواب. حضور زیاد مامورین لباس شخصی در آن مسجد. این خبر مربوط به ساعت ۹ امشب بود.

@sarkhatism

🔴 #سرخط : آخرین وضعیت #سها_مرتضایی دانشجوی محبوس در زندان قرچک ورامین

#توییت_خوان

@Sarkhatism

#سرخط: تمام کسانی‌که در این چند روز برای زیر فرش زدن حقیقت به بخشی از دستگاه پروپاگاندای جمهوری اسلامی تبدیل شدند، باید افشا گردند تا مشخص شود دوره‌ی "بزن در رویی" تمام شده است.
به‌زودی با گزارش مفصلی از تمام پیاده نظام رسانه‌ای حکومت که از داخل و خارج ایران قتل عمد مسافران #هواپیمای_اوکراینی را سانحه جلوه دادند و تحقیق برای یافتن حقیقت را "جنگ نرم دشمنان نظام" نامیدند در خدمت شما خواهیم بود.
این‌ها دقیقا همان کسانی هستند که کشتار آبان را نیز انکار کردند و از فرصت به‌دست آمده‌ی حاصل از کشته شدن قاسم سلیمانی برای فراموش کردن #جان_فشانان #آبان_خونین بهره گرفتند.
#نه_می‌بخشیم_نه_فراموش_می‌کنیم

#هوشنگ_شهبازی #دشمن_مردم

@sarkhatism