✔️#محمد_عابدی، متولد ۱۳۳۹ بندر ماهشهر،
#جنوب ایران. سالیان بسیاری است که در فضاهای گوناگون نوشتاری جستوجوگرانه قلم زده و کمتر منتشر کرده، اندکشماری در نشریات محلّی؛ واژه
نگاری، شعر، داستان کوتاه، رمان، یادداشت و جستار و تک
نگاری و
مکان
نگاری. گونۀ اخیر، شکل متمایزی از نوشتار اوست که در دو دهۀ گذشته به گونهای پیوسته مورد توجهش بوده و به نوشت و مطالعۀ آن پرداخته است. ما حصل این دوره، مجموعهای از
مکان
نگاریهاست. نوشتاری بدیع و ناآشنا که ذهن مخاطبش را به چالش چیستی خود میکشد. نام / اصطلاح ِ
مکان
نگاری هرچند گویاست و میتواند نشانگر رویّۀ نوشتنش باشد، در عین حال، اشاره دارد به رابطۀ مغفول میان نوشتن و
مکان و انسان. همین خود نشان از نیروی نهفتۀ این نوشته در مقام نوعی ادبی دارد. تحقق ِنوشتن مشروط به
مکان است و به آن شکل میدهد. از همین روست که نوشتن را
مکانمند شدن زبان میدانند. نوشتاری چنین با پرداختن به این رابطه / فضای مغفول مذکور، با جذب نگرههای داستانی روایی، تکنگارانه، سفرنامهای و متون جغرافیای تاریخی که
مکان مقامی ثانویه در آنها دارد، در پی آن است که به نگارش و نگرشی دیگر از موضوعش برسد، به نوعی تاریخ ِ انسان ِ
مکانمند، چراکه همواره به مکین اشاره دارد. «
#مکان_نگاری_بوترفایه» یکی از سرآغازگاههای این نوع نوشتار است که مؤلف از رابطهاش با
مکان میگوید و اندیشهورزی و نوشتن در
مکان، برای روایتشنویی از همان سامان.
🔸«
مکان
نگاری بوتَرفایه» را در سایت ادبیات اقلیت بخوانید:
👇🏽http://www.aghalliat.com/4324-2/@aghalliat